Search results

Και μερικά λογοπαίγνια, όχι από την τελευταία ταινία του Ντέι-Λούις...

Για τους... μυημένους Σχετικά με το πολιτιστικό φαινόμενο: https://www.huffpost.com/entry/village-people-ymca-dance_n_4763089

Δεν τα διάβασα ακόμα, αλλά υπόσχομαι να τα διαβάσω (και να τα ξανακούσω). Οι Σαββοπουλιάδες του «Δύτη των Νιπτήρων» όπως έχουν συγκεντρωθεί στην πλατφόρμα του Σαραντάκου. https://sarantakos.wordpress.com/2023/03/20/savvopoulos-3/ https://sarantakos.wordpress.com/2023/05/17/savvopoulos-4/

Λίγο υπερβολικός ο τίτλος του άρθρου για τους μεταφραστές της ΕΕ. Γι' αυτό, ας επικεντρωθούμε στον υπότιτλο: Automation is creeping into European Union institutions — and translators are among its first victims...

Κι άλλο ένα αριστούργημα: Nana Mouskouri, Harry Belafonte & Danny Kaye singing “Opa Ni Na Naï” in GREEK on the Danny Kaye Show https://fb.watch/kA5S7kIv8M/

μαξιμαλισμός (προεκλογική σημασία) το να λες και μια υπερβολή παραπάνω για τον επόμενο ένοικο του μεγάρου Μαξίμου, π.χ. Τσίπρας από Αγρίνιο: «Κύριε Μητσοτάκη, την άλλη Κυριακή εγκαταλείπετε οριστικά το Μέγαρο Μαξίμου» Αλ. Τσίπρας από Ηγουμενίτσα: Τη Δευτέρα το Μαξίμου θα ανήκει στη Δημοκρατία...

Βαθιά συστημικό ανέκδοτο! ;-)

Πολύ σωστά. https://en.wikipedia.org/wiki/Caroline_era https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE

Καλωσήρθες, Than. Σε μένα που είμαι πιο παλιός η μάρκα είναι κάτι που χρησιμοποιείς αντί για χρήματα για να παίζεις πόκερ. Λέγαμε ότι παίζαμε με μάρκες. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι με μάρκες παίζονται ακόμα τα παιχνίδια στα καζίνο. Με μάρκα λειτουργούμε και τα καροτσάκια στο σουπερμάρκετ της...

Καινούριες επιστολές θα πλασάρει πάλι σε λίγο ο γνωστός τηλέμπορας... Στο Facebook βρήκα το σκίτσο του Α. Πετρουλάκη:

Το παρακάτω πολιτικό σχόλιο είναι καθαρή τρολιά…

Σε επίπεδο εμφάνισης η Αρμενία ήταν η προτίμησή μου. Ίσως επειδή το μελωδικό κομμάτι μού θύμιζε την Κέιτ Μπους (όχι, νεότεροι, δεν είναι της οικογένειας των Μπους αυτή).

Μουσικά, σαν ροκιά, μου άρεσε το τραγούδι της Αυστραλίας, αν και κάτι μου θύμιζε. Αλλά τα μισά τραγούδια κάτι μου θύμιζαν.

Κάτι οι δουλειές, κάτι το ντιμπέιτ, θυμήθηκα μόλις χτες ότι υπάρχει και η Eurovision. Και μόλις τώρα αντιλήφθηκα ότι πέρυσι δεν είπαμε κουβέντα για το θέμα. Κάθε χρόνο και χειρότερα, δηλαδή, στο επίπεδο Λεξιλογίας. Τα τραγούδια που άκουσα ήταν το γνωστό μίγμα μουσικής και εμφάνισης που...

Έτσι λέω κι εγώ στον εαυτό μου, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να το κρατήσω 100%.

Μη μου πείτε, όταν βλέπετε μια τέτοια δημοσίευση στο Facebook, ότι δεν κάνετε συσχετισμό με την ακριτομυθία! :-)

Στις δημοκρατίες διαλέγεις το ψέμα που σου ταιριάζει. Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα χάφτεις ό,τι σου σερβίρουν.

Νεοκαρολίγγεια. :-) (Όχι, καρόλεια.)

«κόρη του Μπρους Σαντ (Shand) και της Ρόζαλιντ, το γένος Κιούμπιτ (Cubitt)» (Και ναι, η μαμά ήταν από την οικογένεια των αρχιτεκτόνων και κατασκευαστών.)

Εγώ αναρωτιέμαι πόσο γρήγορα θα αναλάβει κάποιο πρόγραμμα ΤΝ (1) να ελέγχει ότι οι φοιτητικές εργασίες δεν είναι αποτέλεσμα «συνεργασίας» με την ΤΝ (όπως εκείνα που ελέγχουν τις αντιγραφές) και (2) να τις διορθώνει, με πλούσιες σημειώσεις όπως κάνουν οι καλοί διορθωτές.