Search results

Ε, ναι, το δεύτερο σε πλήθος, όχι με τη σειρά. Εύκολα ξεφεύγουν αυτά στη ρύμη του λόγου.

1. Καλά του έκανες. 2. α. Έψαξα να βρω του Σταύρου σε κείμενο, αλλά τζίφος. Μόνο ένα σχολικό βοήθημα βρήκα με αποσπάσματα της μετάφρασής του, αλλά δεν έχει τους στίχους που θέλεις. 2. β. Το δεύτερο «πέρσι» δεν πρέπει να 'ναι του Σταύρου, αλλά προφορικό, του Ιάκωβου Ψαρρά.

Σαν να μου φαίνεται πως κι ο Ζενάκος αυτό έκανε, αλλάζοντας θέση και στο «από τον Κλέωνα» (που δεν αρέσει στον Νίκελ). :-)

Θυμάστε όσα τράβηξα πέρσι απ' τον Κλέωνα που πέρσι εδώ τον είχα σατιρίσει. Από την Επίδαυρο (1980) σε απόδοση Θρασύβουλου Σταύρου, στο 37:15:

Και ξέρω καλά τι τράβηξα κι εγώ ο ίδιος με την περσινή μου κωμωδία από τον Κλέωνα. Από το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο (1976), σε μετάφραση Λεωνίδα Ζενάκου και σκηνοθεσία του Κουν, στο 31':50" :

Πρέπει να είναι του Κ. Χ. Μύρη, δηλαδή του Κώστα Γεωργουσόπουλου.

Οι θρύλοι του Canterbury. ;-)

Άχι και να 'ταν μπορετό πριν πέσω και ποθάνω, τα όσα βάνει ο μαύρος νους σκιας τα μισά να κάμω Πέρδικες μπλιο δεν κυνηγώ και βιόλες δε σκαλίζω τση μοναξιάς μου το δεντρί αργά ταχιά ποτίζω Η μοναξιά μου εγίνηκε δεντρί και το ποτίζω και στον παχύ του ασκιανό ολημερίς καθίζω Ε, ταξιδιάρη λογισμέ...

Ω τα παντέρμα σκιουφιχτά και να 'χα ένα πιατίδι να φάω ν' ανεντρανιστώ πριν πέσει το σκοτίδι

καί τις γεραιὰ προσπόλων͵ δόξασά που ἢ Πανὸς ὀργὰς ἤ τινος θεῶν μολεῖν͵ ἀνωλόλυξε͵ πρίν γ΄ ὁρᾷ διὰ στόμα χωροῦντα λευκὸν ἀφρόν͵ ὀμμάτων τ΄ ἄπο κόρας στρέφουσαν͵ αἷμά τ΄ οὐκ ἐνὸν χροΐ· εἶτ΄ ἀντίμολπον ἧκεν ὀλολυγῆς μέγαν κωκυτόν. Και μια γριά από τις δούλες της, θαρρώντας πως του Πάνα η μανία ή...

Αν έκοβαν παίκτη για τέτοια ερώτηση και τους τράβαγε στα δικαστήρια, δεν γλίτωναν ούτε «μ' έναν καλό δικηγόρο» που λέει ο λόγος.

Και τα διαλυτικά στο «ΪΙΚΟ», που είναι εντελώς λάθος, όπως και να το δούμε. Το καταλαβαίνω να μπουν διαλυτικά του στυλ «ΙΪΚΟ» για διευκόλυνση της ανάγνωσης (παρότι δεν δικαιολογούνται από τη γραμματική) και μάλιστα στην κεφαλαιογράμματη, αλλά στο δεύτερο γράμμα, όχι στο πρώτο.

Καλώς ήρθες κι από μένα! Ξεκίνα από εκεί: Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;

«Αυτά έλεγε για τα (ξένα) δάνεια στη γλώσσα μας ο πατέρας της σύγχρονης ελληνικής γλωσσολογίας Γεώργιος Χατζηδάκις και πρώτος καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γύρω στο 1902 παρακαλώ. Ας μην τα ξεχνάμε και ιδίως όσ@ τον διαδέχτηκαν στην έδρα της γλωσσολογίας...»...

Αυτό που λέει ο dharvatis καταλαβαίνω κι εγώ σε πρώτη άποψη: να υποστηριχθούν ή κάτι τέτοιο. Εκτός αν εννοεί να τις διακρίνει κάποιος και να καθορίσει τα χαρακτηριστικά τους, τα όριά τους, σαν να βλέπουμε μια έκταση και να οριοθετούμε συγκεκριμένα τμήματα.

"=AZUrRC8bOHT318AuezuiZ1Pk5SnbG7kgZ4XZ-TNJXGTV-RIU5aeNrL4gLEWLxaWP2iZ9STUsLOc4_RxwfKCIZuCDvvBAKWTpYMJNtrs35FENNaeEXEpeMpvBCZxg8rUg70YJ1G3Q3Dr8_Io_-nYumWovAwC0fgK_Oc3Zp2HK5UF6tLRdVKiBZ7JK_669Mg8PLO3NoDnzrq7JsSenm6aPVO0g5C-hcF4AgKWf6zdkuTljjg&__tn__=%2CO*F']A Vogon poetry reading shall accompany...

Άργειε νάρθει εκείνη η μέρα, κι ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.