metafrasi banner

click away (ή clickaway) = (EN) curbside pickup - (EL) προαγορά και παραλαβή από το κατάστημα/από εξωτερικό χώρο του καταστήματος, «παραλαβή εκτός»

SBE

¥
Ακριβώς. Και δεν είναι νέο φαινόμενο. Θυμάμαι που ήμουνα μικρή στην Πάτρα ένα σουπερμάρκετ διαφήμιζε με επιγραφή στην είσοδο ότι δεχόταν τηλεφωνικές παραγγελίες για παραλαβή ή παράδοση.
Και υποθέτω παλιότερα δέχονταν και ταχυδρομικές παραγγελίες για παραλαβή ή παράδοση κατ'οίκον.
Ορίστε, χωρίς να το σκεφτώ, εγραψα πώς το λέει ο κόσμος στα ελληνικά. Δεν ξέρω γιατί δυσκολευόμαστε με νεολογισμούς. Δεν ανακαλύφθηκε το σύστημα αυτό τώρα, άσχετο αν δεν το προσφέρανε πολλά καταστήματα.
 

daeman

Administrator
Staff member
Ακριβώς. Και δεν είναι νέο φαινόμενο. Θυμάμαι που ήμουνα μικρή στην Πάτρα ένα σουπερμάρκετ διαφήμιζε με επιγραφή στην είσοδο ότι δεχόταν τηλεφωνικές παραγγελίες για παραλαβή ή παράδοση.


 
Όπως φαίνεται το click away είναι ελληνική πατέντα, και εικάζω ότι έγινε πάνω στο πατρόν του take away.
 

nickel

Administrator
Staff member
Εκτός του ότι το click away είναι ελληνική πατέντα, νομίζω ότι πρέπει και να το «μεταφράσουμε» σαν ελληνική πατέντα, δηλαδή όχι σαν ένα γενικότερο «click and collect», αλλά αποκλειστικά σαν «παραλαβή από το κατώφλι». Βλέπω να αρχίζει να επικρατεί το απλό υπουργικό παράδοση εκτός ή παραλαβή εκτός (ανάλογα με το ποιος το λέει).
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
131296626_10223493105571955_6972281541977480458_n.jpg
 
Σε άσχετο θέμα, στη γελοιογραφία του Πετρουλάκη, εφόσον είναι σαφές ότι έχουμε ερώτηση, θεωρείτε απαραίτητο το τονικό σημάδι στο κεφαλαιογράμματο ΠΩΣ; Και μάλιστα με περισπωμένη;
 

nickel

Administrator
Staff member
Σε άσχετο θέμα, στη γελοιογραφία του Πετρουλάκη, εφόσον είναι σαφές ότι έχουμε ερώτηση, θεωρείτε απαραίτητο το τονικό σημάδι στο κεφαλαιογράμματο ΠΩΣ; Και μάλιστα με περισπωμένη;
Κανονικά θα το θεωρούσα λάθος. Η μοναδική περίπτωση που βάζω τόνο σε κεφαλαιογράμματη είναι στο διαζευκτικό Ή. Να 'ναι καλά τα συμφραζόμενα, σπάνια μπερδεύονται οι σημασίες στα πώς/πως και στα πού/που. Γι' αυτό οι πιο πολλοί ξεχνάνε να τα τονίσουν όταν πρέπει. Αλλά επειδή έχω δει τόσα άτονα πώς που έχω τραβήξει άπειρες κόκκινες γραμμές αποκάτω με ιδιαίτερο εκνευρισμό, έκανα χαρά που είδα το τονισμένο κεφαλαίο, κι ας θυμίζει πολυτονικό. Δεν σημαίνει ότι θα αρχίσω να γράφω «ΠΏΣ» στους τίτλους μου.
 

nickel

Administrator
Staff member
Αντίλογος στα περί γλωσσικής ακηδίας (βλέπε #18 παραπάνω) από τον Νίκο Σαραντάκο στα Υπογλώσσια του FB:

Διαβάζουμε τελευταία —και έξω αλλά και εδώ— ότι τα πολλά γλωσσικά δάνεια συνιστούν κίνδυνο για τη γλώσσα. Οι κινδυνολογούντες δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν σε τι ακριβώς συνίσταται ο κίνδυνος, δηλαδή τι θα πάθει ακριβώς η ελληνική γλώσσα αν δεχτεί άφθονα δάνεια.
Παραβλέπουν ότι ο γλωσσικός δανεισμός είναι φαινόμενο που γίνεται από τα αρχαιότατα χρόνια, όσο υπάρχει επαφή ανθρώπων, πολιτισμών και γλωσσών, και κυρίως ότι είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ότι όλες οι γλώσσες αλλάζουν —και ότι η αγγλική γλώσσα που είναι αυτή τη στιγμή η κυρίαρχη έφτασε να έχει το πλουσιότερο λεξιλόγιο από τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες επειδή ακριβώς δανειζόταν ασύστολα, από το γαλλικό, το λατινικό, το ελληνικό ταμείο, αλλά και από τις γλώσσες των χωρών της βρετανικής αυτοκρατορίας (τανκ και σαμπουάν είναι λέξεις ινδικής προέλευσης). Παραβλέπουν ότι και η αρχαία ελληνική δανειζόταν (αγγαρεία, σινδόνη, χιτών, παρασάγγη, παράδεισος).
Παραβλέπουν ακόμα ότι υπήρξαν εποχές όπου η ελληνική γλώσσα είχε πολύ περισσότερα ξένα δάνεια ως ποσοστό στο λεξιλόγιό της και επιπλέον δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, κι όμως η γλώσσα δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Ο Μακρυγιάννης, ο Καραϊσκάκης και ο Κολοκοτρώνης χρησιμοποιούσαν λεξιλόγιο με πολλούς τουρκογενείς και ιταλογενείς όρους αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να ελευθερώσουν την Ελλάδα.
Ναι, αλλά πρέπει να υπάρχει μέτρο, λένε. Ποιος όμως μας λέει ότι το μέτρο έχει ξεπεραστεί; Επειδή τον Μπαμπινιώτη τον ενοχλεί το ντελίβερι, αυτό τάχα σημαίνει πως ξεπεράστηκε το μέτρο; Ποιος το ορίζει το μέτρο; Πόσο είναι; Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας το πει.
Παρόλο που οι κινδυνολογούντες δεν τεκμηριώνουν τις θέσεις τους, δεν τσιγκουνεύονται τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σε όποιον διαφωνεί. Ακηδία και αμεριμνησία πρόσαψε ο κ. Μπαμπινιώτης σε όσους διαφώνησαν με τις προτάσεις του. Εδώ στην ομάδα διαβάσαμε για το μίσος που τρέφουν τάχαμου για την αρχαία μήτρα της γλώσσας μας όσοι διαφωνούν με τις μπαμπινιωτικές υπερβολές. Θυμίζει αυτό τις συκοφαντίες των καθαρευουσιάνων για τα ρούβλια που τάχα έπαιρναν οι μαλλιαροί, ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Προσωπικά δεν νομίζω ότι η γλώσσα αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα βρίσκεται σε παρακμή, ότι απειλείται, ότι κινδυνεύει, ότι κοντεύει να εξαφανιστεί, ότι θα πάθει αφελληνισμό. Αντίθετα, θα έλεγα ότι αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα έχουμε παραγωγή συγκροτημένου λόγου περισσότερη από οποιαδήποτε άλλη εποχή από τότε που μιλιέται η ελληνική γλώσσα. Αν δείτε, ας πούμε, πόσες εφημερίδες κυκλοφορούν σήμερα και πόσες το 1960, πόσοι ραδιοφωνικοί σταθμοί, τηλεοπτικά κανάλια, ιστολόγια, θα συμπεράνουμε ότι η σημερινή ποσότητα λόγου είναι συντριπτικά μεγαλύτερη — και μιλάμε για συγκροτημένο λόγο. Αλλά βέβαια, όταν είναι πολλαπλάσια η παραγωγή λόγου, πολλαπλάσια θα είναι και τα «γλωσσικά λάθη» των ομιλητών, ιδίως στον προφορικό λόγο που κυριαρχεί σήμερα με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Μάλιστα, στην ψηφιακή εποχή η τεχνολογία έχει προσφέρει μεγάλη βοήθεια στην ελληνική γλώσσα, καθώς έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργηθούν πολλοί νέοι γλωσσικοί πόροι και να γίνουν κοινό κτήμα των πολλών. Πράγματι, η ελληνική, όπως και πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες ανάλογου αριθμού ομιλητών, έχουν πολλαπλάσιους γλωσσικούς πόρους από αφρικανικές ή ασιατικές γλώσσες που μιλιούνται από πολύ περισσότερους φυσικούς ομιλητές.
Οπότε, ο μόνος τρόπος για να απειληθεί με εξαφάνιση η ελληνική γλώσσα είναι να πάψουν να υπάρχουν ομιλητές της· όσοι θέλουν να εξασφαλίσουν το μέλλον της γλώσσας, ας προσπαθήσουν να θεραπεύσουν τις αιτίες που οδηγούν σε δημογραφικό μαρασμό τη χώρα.
 

nickel

Administrator
Staff member
Παρέμβαση καφενείου σχετικά με την εκτεταμένη υιοθέτηση αμετάφραστων ξενικών όρων. Υπάρχει σχετική παρέμβαση και της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (θα τη βρείτε εδώ).

takeaway.jpg
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Πάντως μια γνωστή και μεγάλη επιχείρηση ρούχων λέει στην ιστοσελίδα της Click and Collect.
Έτσι λέγεται στις αγγλόφωνες χώρες, είτε παραλαμβάνεις σε κάποιο χώρο εντός του καταστήματος είτε έξω στο πεζοδρόμιο. Γιατί στην Ελλάδα έπρεπε πάλι να δώσουν "ελληνική" έννοια σε έναν όρο (δηλ. το click away) που προϋπήρχε στα αγγλικά και σημαίνει άλλο πράγμα αδυνατώ να το καταλάβω.
 

nickel

Administrator
Staff member
Γιατί στην Ελλάδα έπρεπε πάλι να δώσουν "ελληνική" έννοια σε έναν όρο (δηλ. το click away) που προϋπήρχε στα αγγλικά και σημαίνει άλλο πράγμα αδυνατώ να το καταλάβω.
Ένα φανταστικό σενάριο λέει ότι είναι συμφυρμός του «click and collect» και του «curbside takeaway». Το «click and collect» είναι υπερώνυμο. :-)
 

Earion

Moderator
Staff member
Στα επιχειρήματα που παραθέτουν όσοι δεν ανησυχούν για τον κατακλυσμό της νέας ελληνικής από αγγλισμούς (και δεν εννοώ —ή δεν εννοώ μόνο— τον Σαραντάκο) δεν είναι συνετό να προσμετράται και το ότι «υπήρξαν εποχές όπου η ελληνική γλώσσα είχε πολύ περισσότερα ξένα δάνεια ως ποσοστό στο λεξιλόγιό της ... κι όμως η γλώσσα δεν έπαθε απολύτως τίποτα». Η γλώσσα δεν έπαθε τίποτα (τρόπος του λέγειν) διότι πέρασε από πάνω της ένα ορμητικό κύμα γλωσσικού εξευγενισμού και συνειδητού εξοβελισμού των ξένων δανείων, ιδεολογικά προσανατολισμένο και με την αρωγή των μηχανισμών του κράτους. Έτσι έπαψαν να λέγονται γαζέτες οι εφημερίδες και μινίστροι οι υπουργοί και αντέτια οι συνήθειες. Θέλω να πω είμαστε αμέριμνοι σήμερα λόγω ακριβώς του ότι παρεμβλήθηκε ο λογιωτατισμός και η καθαρεύουσα.
Αλλά κάτι άλλο περίμενα να ακουστεί, που έχει σχέση με τα ξένα γλωσσικά δάνεια: ότι από τα βάθη των αιώνων ο δανεισμός των ξένων λέξεων υπακούει στους νόμους της ελληνικής και προσαρμόζεται σε αυτούς, και πρώτα πρώτα στο ουσιώδες και ειδοποιό χαρακτηριστικό της ελληνικής ότι είναι γλώσσα κλιτή. Αναρίθμητες είναι οι λέξεις της ελληνικής (αρχαίας και νέας) που δεν γίνονται αντιληπτές ως ξένες γιατί έχουν αφομοιωθεί. Έχουν γίνει ελληνικές.
Μήπως αυτό το χαρακτηριστικό το έχουμε λησμονήσει;
Το λαϊκό αισθητήριο (το «ανόθευτο»), όσο λειτουργούσε, έκλινε τον κεφτέ και το ζιπούνι και μιλούσε για σινεμάδες και βάζα και στιλούς. Σήμερα νομίζω ότι όχι απλώς έχει ατονήσει αυτή η συνήθεια αλλά ανατρέπονται και παλιές επιτυχημένες προσαρμογές: τα παλτά γίνοται τα παλτό. Για να μη θυμηθώ τα ονόματα προσώπων και τα τοπωνύμια, σαν την Καλιφόρνια και τη Τζένη, που μένουν αναλλοίωτα στις πτώσεις.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Αλλά κάτι άλλο περίμενα να ακουστεί, που έχει σχέση με τα ξένα γλωσσικά δάνεια: ότι από τα βάθη των αιώνων ο δανεισμός των ξένων λέξεων υπακούει στους νόμους της ελληνικής και προσαρμόζεται σε αυτούς, και πρώτα πρώτα στο ουσιώδες και ειδοποιό χαρακτηριστικό της ελληνικής ότι είναι γλώσσα κλιτή. Αναρίθμητες είναι οι λέξεις της ελληνικής (αρχαίας και νέας) που δεν γίνονται αντιληπτές ως ξένες γιατί έχουν αφομοιωθεί. Έχουν γίνει ελληνικές.
Μήπως αυτό το χαρακτηριστικό το έχουμε λησμονήσει;
Το λαϊκό αισθητήριο (το «ανόθευτο»), όσο λειτουργούσε, έκλινε τον κεφτέ και το ζιπούνι και μιλούσε για σινεμάδες και βάζα και στιλούς. Σήμερα νομίζω ότι όχι απλώς έχει ατονήσει αυτή η συνήθεια αλλά ανατρέπονται και παλιές επιτυχημένες προσαρμογές: τα παλτά γίνοται τα παλτό. Για να μη θυμηθώ τα ονόματα προσώπων και τα τοπωνύμια, σαν την Καλιφόρνια και τη Τζένη, που μένουν αναλλοίωτα στις πτώσεις.
+1.0 × 10¹⁰⁰
 

nickel

Administrator
Staff member
Στο πλαίσιο της ενημέρωσης και για το αρχείο μας:

Τα μέλη του ερευνητικού προσωπικού του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη), θέλοντας να συμβάλλουμε στη συζήτηση που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα, κάποτε και με όρους υπερβολής, για τη χρήση ξένων λέξεων στη γλώσσα μας, παραπέμπουμε σε ένα κλασικό – και δυστυχώς όχι ευρέως γνωστό – κείμενο του Μ. Τριανταφυλλίδη, με τίτλο «Ξενηλασία ή ισοτέλεια: μελέτη περί των ξένων λέξεων της νέας ελληνικής», το οποίο είναι αναρτημένο στον ιστότοπο του Ινστιτούτου.
Δημοσιευμένη εδώ και 115 (!) χρόνια, η μελέτη αυτή του Μ. Τριανταφυλλίδη δίνει νηφάλιες απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που μας απασχολούν ακόμα ως κοινωνία και στα οποία η κοινότητα των φιλολόγων και των γλωσσολόγων καλείται να συνεισφέρει με την επιστημονική της γνώση και γνώμη. Δεν απευθύνεται μόνο στον ειδικό – αν και οι ειδικοί οφείλουν να την έχουν υπόψη τους –, αλλά και σε όποιον γυρεύει την αλήθεια μέσα στην πραγματικότητα και δεν καταφεύγει στην εύκολη λύση της συνθηματολογίας.


Σύνδεσμος προς το έργο του Μ. Τριανταφυλλίδη βρίσκεται στη σελίδα της ανακοίνωσης:
 
θέλοντας να συμβάλλουμε στη συζήτηση
Επειδή δεν έχω φατσομπούκι, έτσι είναι γραμμένο όντως ή κάνουν λαμδάκια τα μάτια μου;o_O
Με δύο λάμδα;;;
 

nickel

Administrator
Staff member
Επειδή δεν έχω φατσομπούκι, έτσι είναι γραμμένο όντως ή κάνουν λαμδάκια τα μάτια μου;o_O
Με δύο λάμδα;;;
Ε, ναι, τι, κοπιπάστα* έκανα. Υποθέτω ότι θέλουν να συμβάλλουν και τώρα και πάντα.

* Αυτό είναι σύμφωνο με το #35.
 
Top