Search results

Λέει ο Μπέης: Το κείμενο μιλάει όντως για Μάρτη: οι ηλιακοί μήνες είχαν ευρεία χρήση, για παράδειγμα στη φορολογία που έπρεπε να γίνεται σε σταθερή βάση μετά τη συγκομιδή και όχι όποτε έπεφτε ο μήνας Χ του σεληνιακού ημερολογίου κάθε χρονιά. Παρομοίως για τον ύπνο του λαγού· για τα αίματα που...

Είχα αντιγράψει ένα μικρό απόσπασμα από την αφήγηση του Γιουσούφ Μπέη εδώ: https://dytistonniptiron.wordpress.com/2020/03/25/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf%ce%bd-%ce%ad%ce%be%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82/

Ένας από τους συγγραφείς μου είπε να διαβιβάσω τις ευχαριστίες του 🤓 Για όποιον ενδιαφέρεται για την οθωμανική οπτική, υπάρχει και αυτό: Λεωνίδας Μοίρας, Η Ελληνική Επανάσταση μέσα από τα μάτια των Οθωμανών (Αθήνα: Τόπος, 2020).

Discover Fascinating Vintage Maps From National Geographic's Archives More than 6,000 maps from the magazine's 130-year-long history have been digitally compiled for the first time.

2.100 στιγμές (χαρακτήρες+διαστήματα)/σελίδα ήταν η ταρίφα τότε που το δούλευα.

Ούτε ο αστυνόμος Ντέκαρντ δεν σου έκανε κλικ; Εστέτ παλαιάς κοπής :geek:

"as a cat may look at a king" - κορυφαίο!

Μέγιστος!

α. Έχεις το πρωτότυπο δίπλα σου. β. Φτιάχνεις έναν πίνακα με αντιστοιχίες σελίδων πρωτότυπου-μετάφρασης, π.χ. ανά 10. γ. Ξεκινάς από το πρώτο λήμμα και κοιτάς πώς το έχεις μεταφράσει: πηγαίνεις στο πρωτότυπο και με τη βοήθεια του πίνακα του (β) βρίσκεις σε ποιο σημείο της μετάφρασής σου είναι η...

Ε, στραβομάρα μου τότε...!

Υπήρχε και δεν το έβρισκα ή το ανέβασες εσύ τώρα;!

Τι κρίμα, υπάρχουν στο Τιουμπ όλα τα κομμάτια από τα "Μικροαστικά" του Κηλαηδόνη, εκτός από το "Σε πάρτυ του '50" που ξεκινάει ακριβώς με αυτή τη φράση, και που τολμώ να πω ότι την καθιέρωσε. Βέβαια δεν είναι ακριβώς τραγούδι, αλλά κρίμα να μη βρίσκεται.

Σε μένα ούτε έτσι δεν λειτουργεί...

Όπως το θυμάμαι εγώ (στην πολυτσιταρισμένη [από μένα] Χιουμοριστική Ανθολογία του '59 [;]), η τελική έκδοση διατηρεί βεβαίως και τα τρία θαυμαστικά: «Τα μάτια μου, τα μάτια μου, τι να τα κάνω τα μάτια μου!!! Να τα βγάλεις.»

Χμ, σε πρώτη φάση κι εγώ άκουσα εσσαχλί. Πιο προσεκτικά, μου βγήκε περισσότερο σε εσσάχλιι, επειδή όμως η τελευταία συλλαβή έχει το μακρό φωνήεν είναι σα να τονίζονται και οι δύο (εσσάχ-λίι)

Για να δούμε, λες να κάνω τόσο λάθος;

Βασικά πήγα με το φορμάτ του πρωτότυπου. Αν το σκεφτόμουν, θα έλεγα ότι θα βάλω το ιμπν (="γιος του ...") με κεφαλαία μόνον όταν έχει καθιερωθεί ως συστατικό στοιχείο του ονόματος (Ιμπν Χαλντούν, Ιμπν Ταϊμίγια, Ιμπν Αράμπι) ενώ το αλ, νομίζω, θα το κρατήσω πάντα με πεζά (θαρρώ η διεθνής πρακτική...

Η αλήθεια είναι ότι, αφού (όπως μόλις επιβεβαίωσες) πρόκειται για τον ίδιο φθόγγο, θα πρέπει ή να μπει και στα δύο ή καθόλου. Προσωπικά επειδή θα ήθελα να διατηρήσω κάτι από τη φενάκη της αντιστρεψιμότητας ;-) θα τον κράταγα (Ιμπραχίμ, Σάχλι).