Το νήμα του κινηματογράφου

[Costas]

Και ω του θαύματος, η Τελετή του Όσιμα προβλήθηκε απόψε στο Ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννη, που διοργανώνει αυτή την εβδομάδα αφιέρωμα με 11 γιαπωνέζικες ταινίες, αρκετές από τις οποίες προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα (αυτό δεν ισχύει για την Τελετή). Εξαιρετικής δομής έργο, μεγάλη τέχνη. Όπως λέει στο πρόγραμμα ο Μισέλ Δημόπουλος, "οι ταινίες είναι 35 mm και όχι dvd, όπως συνηθίζεται πια". Πολύ σημαντικό, καθώς είδα έναν Βασιλιά Ληρ πρόσφατα, εξαιρετικό μεν αλλά που ήταν από dvd κι έτσι η εμπειρία της προβολής ήταν πανάθλια.

 

[SBE]

Eδέησα να δω το Zero Dark Thirty. Ελπίζω να μην πει κανένας ότι χρειαζόμαστε spoiler alert, για όποιον δεν το ξέρει, στο τέλος είναι 2011 και σκοτώνουν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Και έχω να πω ότι:
α. πιο πολύ με αηδίασαν τα τρέιλερ που έδειξαν πριν την ταινία, παρά τα βασανιστήρια της ταινίας, λες και είχαν βάλει στοίχημα στο σινεμά να μας διαφημίσουν όλες τις ταινίες τρόμου της χρονιάς :scared:
β. τελικά σε κάτι βοήθησαν οι βίοι αγίων, αυτά τα μικρά βιβλιαράκια χωρίς εξώφυλλο, που πουλάγανε έξω από τις εκκλησίες παλιά. Οπότε μας πλησιάζανε να μας τα πουλήσουν, η γιαγιά μου έπαιρνε ένα και πριν πάει στα σκουπίδια το διάβαζα. Σχεδόν καρμπόν όλα, περιγράφανε διάφορα βασανιστήρια μαρτύρων και οσιομαρτύρων, με αποτέλεσμα να βλέπω χολυγουντιανά βασανιστήρια και να μη μου καίγεται καρφί (αν και το Funny Games του Χάνεκε με αηδίασε στο έπακρο)
Αυτά τα λέω για να εξηγήσω ότι δεν μου φάνηκε ότι οι σκηνές με τα βασανιστήρια ήταν ακραίες. Η σκέψη για το τι βλέπεις ναι, μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση. Αλλά οι ίδιες οι σκηνές ήταν αρκετά σεμνά γυρισμένες.

Από κει και πέρα, πάνω που είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι η Μπιγκελόου έχει τεχνική αρτιότητα αλλά ότι η φωτογραφία δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, ήρθε το κομμάτι με την εισβολή στο Λαντενολημέρι και άλλαξα γνώμη. Δυστυχώς, το σενάριο έχει μερικές γκάφες ή μάλλον κάποια πράγματα που μας τα έμαθε το Χόλιγουντ (ΤΜ Ελληγενής). Πρώτο και καλύτερο, ότι στο Πακιστάν μιλάνε αραβικά. :scared: Οι αμερικανοί στρατιώτες έχουν διερμηνέα που φωνάζει στα αραβικά στους περαστικούς να απομακρυνθούν, στην καρδιά του Πακιστάν. Εννοείται αυτοί δεν απομακρύνονται, μάλλον γιατί ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΛΕΕΙ. Και μετά καπάκι αρχίζει να τους φωνάζει στα αγγλικά, ίσως για να καταλάβουν. :twit:
Το άλλο το καταλαβαίνουν οι Λονδρέζοι μόνο: δείχνει την έκρηξη στο λεωφορείο 30 το 2005. Μόνο που το λεωφορείο που μας δείχνει δεν γράφει 30 αλλά άλλο, και το δήθεν ραδιόφωνο που ακούμε λέει νομίζω ότι ήταν το 10. Λεπτομέρεια; Όχι για όσους έζησαν από κοντά εκείνες τις μέρες.

Κατά τ'άλλα δεν μου φάνηκε τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά γούστα είναι αυτά.

 

[daeman]

...
Ένας Μαουρίτσιο, ο Νικέτι. Ραταταπλάν.

Un bicchiere d'acqua 1/2, 2/2.

 

[nickel]

Αυστηρά για σινεφίλ: όλες οι σιωπηλές εμφανίσεις του Άλφρεντ Χίτσκοκ σε σχεδόν σαράντα ταινίες του (39, όσες και τα σκαλοπάτια, τις βγάζει η Wikipedia). Περιγραφή υπάρχει κάτω από το γιουτιουμπάκι αλλά και στη Wikipedia:

http://www.youtube.com/watch?v=okLiLsncyi0
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Alfred_Hitchcock_cameo_appearances

 

[daeman]

...
Richard Griffiths 1947-2013
The legendary character actor has died
http://www.empireonline.com/images/uploaded/Uncle Monty.jpg

Sad news to start this Easter weekend: the much-loved character actor Richard Griffiths has died following complications after heart surgery. He was 65.

Justly celebrated for a wide variety of roles on film, television and stage, he was famous as different characters to different generations. The younger among us probably knew him best as the odious Vernon Dursley in the Harry Potter films. To many of the rest of us, he'll always be Withnail's Uncle Monty.

He was much more though. Growing up in Yorkshire, the son of deaf parents with whom he spoke in sign language, he left school at 15, but would eventually study drama at what's now the Manchester School of Theatre. His early stage work lead him to the Royal Shakespeare Company, where he gained some renown as Falstaff in The Merry Wives of Windsor, and as Henry VIII (he never did play The Dane).

His break in film came with It Shouldn't Happen to a Vet in 1975, and he subsequently made appearances in the likes of The French Lieutenant's Woman, Chariots of Fire, Gandhi and Greystoke, before attempting to seduce Paul McGann and rhapsodising the humble carrot in Withnail and I. He played twins in The Naked Gun 2½, and Magistrate Philipse in Tim Burton's Sleepy Hollow. He was in five of the eight Harry Potter films, and most recently had roles in Martin Scorsese's Hugo and the Michael Morpurgo adaptation Private Peaceful.
[...]

Sir Nicholas Hytner, who directed Griffiths in The History Boys at the National Theatre, said he was "one of the most loved and recognisable British actors [and] also one of the very greatest". He called Griffiths' performance as the English teacher Douglas Hector, "overwhelming: a masterpiece of wit, delicacy, mischief and desolation, often simultaneously."

Richard E. Grant toasted his erstwhile uncle on his way with, "Chin chin, dear friend." So say all of us.

 

[nickel]

Young man and woman meet and fall in love on board ocean liner, which strikes an iceberg and sinks, taking down with it the young man together with another 1,500 passengers, give or take a few.

Εγώ είμαι στο άλλο ανέκδοτο: Βρείτε την ταινία από την περιγραφή μιας πρότασης. Αρχίζουμε πάντα με ευκολάκι.

 

[Zazula]

Τούτο 'δώ έχει ελληνικό τίτλο (το μιούζικαλ ή η ταινία, λίγο ενδιαφέρει): http://en.wikipedia.org/wiki/Into_the_Woods;

 

[daeman]

...
Δεν βρίσκω τίποτα σε ελληνικές ιστοσελίδες, μόνο τον αγγλικό τίτλο για το ξενόγλωσσο βιβλίο ή το θεατρικό μιούζικαλ, ευνόητα καθώς δεν βρίσκω να έχει μεταφραστεί το βιβλίο ή να έχει ανέβει το μιούζικαλ στην Ελλάδα. Μόνο το προφανές «Μέσα στο δάσος», προφανώς δημοσιογραφικά μεταφρασμένο (ή τιτλατζήδικα, αφού μόνο στον τίτλο αναφέρεται), εκεί.

Για την ταινία είναι πάρα πολύ νωρίς, γιατί ναι μεν συζητιέται καιρό τώρα, αλλά δεν έχει ούτε τρεις μήνες που ανακοινώθηκε το πρώτο μέλος του καστ, η Μέριλ Στριπ, και τα γυρίσματα ξεκινάνε τον Οκτώβριο, λέει.

 

[SBE]

Είδα αυτό και σκέφτηκα ότι η επόμενη ταινία θα λέγεται Before 17:00 (η ώρα που σχολάνε τα γραφεία, και θα ασχολείται με τη συνταξιοδότηση)

ΥΓ Το Βefore Sunset μου άρεσε πάρα πολύ, ειδικά το φλού τέλος του, και λυπάμαι που είπαν να το χαλάσουν. Αλλά τουλάχιστον θα είναι καλή διαφήμιση της Ελλάδας κι απ' ό,τι φαίνεται όχι πολύ τουριστική με κλισέ.

 

[nickel]

Να 'ρχεται και ο Γούντι προς τα εδώ σιγά σιγά (ή και γρήγορα — πόσες ταινίες πια θα κάνει;).

 

[SBE]

Mήπως αρχίσαμε να δίνουμε φοροαπαλλαγές στους ξένους που γυρίζουν ταινίες;
Μήπως φταίει το ότι όλο άκουνε Ελλάδα τον τελευταίο καιρό;

Η Ντελπί πάντως είναι σαν τον Γούντι Άλλεν λίγο.
Δήλωσε επίσης ότι σε 40 χρόνια θα κάνουν το ρημέικ του Αmour σαν συνέχεια αυτών εδώ των ταινιών.

 

[Zazula]

http://www.gfc.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1581&Itemid=118

 

[crystal]

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα η μεταφορά του Γκάτσμπι μου άρεσε πολύ. Και κλάμα η κυρία...

 

[Hellegennes]

Ένα ωραίο βιντεάκι που δείχνει πώς πραγματικά γυρίστηκε η νορβηγικής παραγωγής ταινία Kon-tiki, που εξιστορεί, φυσικά, την αληθινή αποστολή του Χέιερνταλ.

 

[drsiebenmal]

James Gandolfini (1961-2013)

 

[Costas]

Από αρθράκι του Άρη Μαλανδράκη στο Προταγκόν:

Εκ διαμέτρου αντίθετες υπήρξαν οι εντυπώσεις που δημοσίευσε, λίγους μήνες αργότερα, η αθηναϊκή εφημερίδα «Αστυ». Αφορμή υπήρξε η πρώτη εν Ελλάδι κινηματογραφική προβολή, που έγινε σε ένα άδειο κατάστημα της οδού Κολοκοτρώνη, πίσω από την Παλιά Βουλή. Το ενθουσιώδες άρθρο, που δημοσιεύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1896, ανθολογεί ο Νίκος Θεοδοσίου στο βιβλίο του «Στα παλιά τα σινεμά» (εκδ. FINATEC, 2000): «…Αληθής μαγεία ήσαν αι προβαλλόμεναι εικόνες εις φυσικόν μέγεθος. Όλος ο κόσμος ο προβαλλόμενος δια του ηλεκτρικού φωτός ενόμιζες ότι έζη και εκινείτο και ενεψυχούτο. Ιδίως η διάβασις των Δραγόνων υπερπηδόντων φράκτην εξετυλίχθη εν όλαις της ταις λεπτομερείας. Οι καλπάζοντες και ανυψούμενοι ίπποι, αι σπάθαι των ιππέων αι εξαστράπτουσαι εις τας ακτίνας του ηλίου, ο κονιορτός ο εγειρόμενος εκ του ποδοβολητού των ιππέων, όλα αναπαρίσταντο τόσον τελείως ωσάν να τα έβλεπε κανείς εκ του φυσικού».

Μόνο το υπερπηδόντων βρήκα...Ε, και το λεπτομερείας, αλλά πρέπει να 'ταν typo.

 

[nickel]

Τέλος Αυγούστου θα προγραμματίσουμε θερινή έξοδο για το Μπλε γιασεμί (Blue Jasmine), την ταινία του Γούντι Άλεν που έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη την Τρίτη και στο Λος Άντζελες την Τετάρτη — χωρίς τον σκηνοθέτη, φυσικά. (Και χωρίς εμένα, δυστυχώς. Υπομονή.)
http://www.hollywoodreporter.com/news/blue-jasmine-premiere-cate-blanchett-593442

Διάβασα την κριτική στη New York Times και ήταν εγκωμιαστική από την αρχή ως το τέλος.
http://movies.nytimes.com/2013/07/26/movies/cate-blanchett-stars-in-woody-allens-blue-jasmine.html (Προσοχή, 2 σελίδες)

Απ' ό,τι φαίνεται, ο Γούντι Άλεν φτιάχνει το δικό του Λεωφορείο ο πόθος. Δεν ξέρω σε πόσα σημεία τού μοιάζει, αλλά καλά θα κάνετε να ξεσκονίσετε το Λεωφορείο σας προτού δείτε το Γιασεμί.

The allusions to “Streetcar” are copious and obvious, and spotting the quotations initially feels like a kind of humorous parlor game, from the French connection that links Blanche and Jasmine’s names to Mr. Allen’s staging of a violent skirmish, which echoes a similar one in Elia Kazan’s film adaptation.

Εγώ πήρα ένα αρχείο με υπότιτλους και σημείωσα τα δικά μου αξιομνημόνευτα κομμάτια του διαλόγου:

00:12
- You want a shot?
- No, I rarely touch it.
– Well, there's some people that rarely touch it, but it touches them often.

00:16
Wait. Now, listen, did you ever hear of the Napoleonic Code, Stella?

00:22
I never met a dame didn't know she was good-looking or not without being told.

00:27
Why, I guess he's just not the type that goes for jasmine perfume. (Αυτό το έβαλα για να δούμε πώς προέκυψε ο τίτλος του αλενικού.)

00:36
We've made enchantment.

00:37
Poker should not be played in a house with women. (Κανόνας ζωής!)

00:55
What I mean is, he thinks I'm sort of prim and proper, you know.
I want to deceive him just enough to make him want me.

01:30
I don't want realism. I want magic.

01:32
– I thought you were straight.
– Straight? What's straight? A line can be straight, or a street...
...but the heart of a human being?

01:57
Whoever you are...
...I have always depended on the kindness of strangers.

Και τα απαραίτητα τριβιδάκια για το Λεωφορείο:

The character of Blanche is thought to be based on Williams' sister Rose Williams who struggled with her mental health and became incapacitated after a lobotomy.

Selznick originally wanted to cast Margaret Sullavan and John Garfield, but settled on Marlon Brando and Jessica Tandy, who were virtual unknowns at the time. (Αυτό για τη θεατρική παραγωγή.)

Brando was given car fare to Tennessee Williams' home in Provincetown, Massachusetts, where he not only gave a sensational reading, but did some house repairs as well. (Για αυτό εδώ θέλω λεπτομέρειες... )

A Streetcar Named Desire holds the distinction of garnering Academy Award wins for actors in three out of the four acting categories (this achievement was later equalled by Network in 1976). Oscars were won by Vivien Leigh, Best Actress, Karl Malden, Best Supporting Actor, and Kim Hunter, Best Supporting Actress. Marlon Brando was nominated for his performance as Stanley Kowalski, and although lauded for his powerful portrayal, did not win the Oscar for Best Actor. (Του το πήρε ο Μπόγκαρτ με το ρόλο του στη Βασίλισσα της Αφρικής.)

Ραντεβού λίγο πριν τον Σεπτέμβρη.

 

[Elsa]

Είχα καιρό να δω ένα ωραίο έργο, από αυτά τα χαρούμενα που μ' αρέσουν εμένα, ξέρετε...
Broken, πρώτη ταινία μεγάλου μήκους, απ' ότι διάβασα, του σκηνοθέτη Rufus Norris, με μια γοητευτική νεαρή πρωταγωνίστρια και τον πάντα εξαιρετικό Tim Roth που είχα επίσης πολύ καιρό να δω.

 

[nickel]

Μα πώς τα καταφέρνεις πάντα και βρίσκεις ταινίες που δεν έχω δει; Ευχαριστώ!

 

[nickel]

Μάλιστα. Τέτοιες ταινιάρες φτιάχνουν οι Εγγλέζοι με τα λεφτά του Lotto.

Τα κρυφά, μόνο για όσους έχουν δει την ταινία.

Spoiler

Διάβασα ότι το βιβλίο έχει μια βασική διαφορά από την ταινία και αξίζει τον κόπο να τη μάθουμε:

The problem with "Broken" is that it has none of "Mockingbird"'s moral core. In "Mockingbird," Atticus teaches Scout the importance of standing up for what is right, no matter the cost; in "Broken" (the film version, anyway), teacher Mike touches briefly on the definition of courage, but in general the entire cast spends its time cowering from or being battered, both verbally and physically, by the ridiculously cartoonish Oswald family. What I found most disturbing was the difference in treatment of the "Boo" character between "Mockingbird" and "Broken": while her encounters with Boo teach Scout that she shouldn't judge people by their odd appearance or reclusive behavior, and that anyone can choose to act selflessly and heroically, Rick (the "Boo" in "Broken") is not only a victim but, in the end, a sort of monster. What's worse is that, between "Broken" the book and "Broken" the movie, Rick loses his one semi-heroic moment: in the book, Oswald finally crosses a line that even the infuriatingly lax (as portrayed in both the book and the film, anyway) British legal system can't ignore: he kills Rick and is arrested for murder. (Indirectly, at least, therefore, Rick is responsible for removing psychopathic Oswald from civilized society.) In the movie, Rick kills himself... and we see Oswald, (seemingly) contrite and changed for the better by the death of his daughter Susan (who expires, in the movie, quite conveniently as the result of-- presumably-- an ectopic pregnancy), tenderly cradling comatose Skunk in his arms while he phones for an ambulance. In short, in "Broken" the movie, the real monster (Oswald) gets to play hero... while the real not-monster (Rick-slant-"Boo"), who became monstrous only after the real monster made him so (by beating him savagely and without provocation earlier on), is deprived of all agency and is-- like Susan-- a "problem" conveniently disposed of.

Or something like that. Oswald's supposed change at the end of the film really irritated me. Maybe it's just me the eternal cynic-- though, no, pretty much all of "Broken" encourages a cynical worldview-- but I really wanted to see a tag scene-- "... a week later," or something like that-- when Oswald was back to battering, berating, and bullying his neighbors-- and they, once again (and most unlike Atticus Finch), were letting him get away with it.

http://www.imdb.com/title/tt1441940/board/nest/209989068?p=2

Η μουσική από τους τίτλους, με τραγούδι από τη μικρή πρωταγωνίστρια.