Το νήμα του κινηματογράφου

nickel

Administrator
Staff member
Οι ζωές των άλλων

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, μετά την περσινή απονομή των Όσκαρ, είχα δημόσια εκφράσει τη χαρά μου που δεν πήρε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας ο Λαβύρινθος του Πανός. Τη θεώρησα χοντροκομμένη και αφελή ταινία για την καταδίκη του φασισμού. Τώρα που είδα τις Ζωές των άλλων, χάρηκα διπλά. Η μέρα με τη νύχτα, για τα δικά μου μέτρα. Γιατί φασισμός δεν είναι η άρρωστη βαρβαρότητα που ξεριζώνει νύχια. Φασισμός είναι το σύστημα που ύπουλα σε κάνει όχι τέρας αλλά ανθρωπάκι.
 
Άλλος Στάθης...

Αχ, άλλος Στάθης μάς βρήκε! Δεν εκτιμάτε τη μεσογειακή ωμότητα με τίποτα! Εγώ την είδα καθυστερημένα (πριν από 20 μέρες) και έπαθα ΠΛΑΚΑ. Λαβύρινθος του Πανός, βεβαίως βεβαίως...
 

curry

New member
Προσωπικά, ξετρελάθηκα με την αισθητική του "Πάνα" - κι όσον αφορά στο νόημα, συμφωνώ περί αφέλειας, αλλά ψυχαγωγικώς, με ικανοποίησε απόλυτα. Όσο για τις "Ζωές των Άλλων", είναι από τις πιο εύστοχες και ρεαλιστικές ταινίες που έχω δει - και κυρίως, τις πιο απλές. Πότε επιτέλους θα αρχίσουν να προβάλλουν τη νέα ταινία του Ken Loach; Βαρέθηκα να περιμένω!
 
Οι "Ζωές των Άλλων" είναι από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει τελευταία.
 
Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους

Υπέροχη σκληρότητα, μοναδικά ανατριχιαστικός ο Χαβιέ, ερημιά (μέσα κι έξω), αίμα, και (κανένας) άγιος ο Θεός. Not to be missed, θα έλεγα.
 

nickel

Administrator
Staff member
No Country for Old Men

Αναρωτιέμαι ποιος ήταν ο πρώτος άσχετος που μετάφρασε τον τίτλο της ταινίας «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους», αν και είναι εύκολο να φανταστείς ότι δεν σημαίνει κάτι τέτοιο το αγγλικό. Ούτε σημαίνει κάτι το ελληνικό εξάμβλωμα. Και γιατί τον ακολούθησαν διάφοροι άλλοι και επανέλαβαν την ίδια βλακεία. Βγήκε και το βιβλίο από τις εκδόσεις Καστανιώτη και φαντάζομαι, τσίνησε ξετσίνησε ο Αύγουστος Κουρτώ Κορτώ που το μετέφρασε, έμεινε ο τίτλος της ταινίας. Διότι, φυσικά, πώς να πουλήσει ένα βιβλίο με τίτλο «Δεν είναι χώρα αυτή για γέρους».

Εργάρα.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Θυμίζω και τη μετάφραση τού Eyes Wide Shut, ως Μάτια Ερμητικά Κλειστά. Ένα ωραιότατο λογοπαίγνιο πήγε στα σκουπίδια.
 

Elsa

¥
"Once" και "The Edge of Heaven"

Δηλαδή εδώ γράφουμε όλα τα περί σινεμά ή ανοίγουμε άλλο νήμα;

Τέλος πάντων, για το αρχικό θέμα (Οι ζωές των άλλων vs Λαβύρινθος) ψηφίζω δαγκωτό "Ζωές".

Από έργα που είδα τελευταία (έχουμε να τα πούμε καιρό και είδα πολλά...) βρήκα εξαιρετικό το ιρλανδέζικο "Once" και το γερμανο-τουρκικό “The Edge of Heaven” (Yasamin kiyisinda) του Fatih Akin.
Το πρώτο έχει και καταπληκτικό soundtrack, καθώς οι δύο πρωταγωνιστές είναι και στην πραγματικότητα μουσικοί του δρόμου και παίζουν τα δικά τους κομμάτια!
 

nickel

Administrator
Staff member
Δηλαδή εδώ γράφουμε όλα τα περί σινεμά ή ανοίγουμε άλλο νήμα;

Ναι, μέχρι να βαρεθούμε και ν' ανοίξουμε άλλο. Ή ξεχωριστό νήμα αν θέλουμε να χτυπηθούμε για το κατά πόσο το No Country είναι καλή ταινία ή πατάτα.

Βιντεάκι από το Once με το τραγούδι που πήρε το Όσκαρ:


(Σημείωση: Να δω το Edge of Heaven και το In Bruges.)
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Δηλαδή εδώ γράφουμε όλα τα περί σινεμά ή ανοίγουμε άλλο νήμα;
Ναι, εδώ κολλάμε τα περί σινεμά.

Και φυσικά, ψηφίζω κι εγώ δαγκωτό Ζωές των Άλλων.
 
(Σημείωση: Να δω το Edge of Heaven και το In Bruges.)

Το In Bruges το είδα. Εντόπισα 2-3 καραμπινάτα λάθη στους υπότιτλους. Για να δούμε αν θα συμφωνήσετε.
 
Συμφωνούμε. Δες εδώ.

Είχε κι άλλα. Αρκετά. Στάθη, θυμάσαι ποιος ήταν ο υποτιτλιστής; Δεν πρόλαβα να δω, επειδή η προσοχή μου ήταν στραμμένη στην κόκα-κόλα που είχε χύσει πάνω μου ο διπλανός μου.
 

nickel

Administrator
Staff member
Μια γενική παρατήρηση, που ίσως θα έπρεπε να μπει στους κανόνες: Δεν μας ενδιαφέρει να αναφερόμαστε εδώ στα ονόματα των μεταφραστών ή των υποτιτλιστών. Ποτέ δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες προέκυψε ένα λάθος. Οι επισημάνσεις γίνονται για να αποφεύγονται τα ολισθήματα όταν θα φτάνουμε εμείς σε αντίστοιχες μπανανόφλουδες. [Ταυτόχρονα, καλύπτω τα νώτα μου, γιατί ποιος ξέρει πόσα ημαρτημένα έχω αφήσει στη διαδρομή μου... :D]
 
Μια γενική παρατήρηση, που ίσως θα έπρεπε να μπει στους κανόνες: Δεν μας ενδιαφέρει να αναφερόμαστε εδώ στα ονόματα των μεταφραστών ή των υποτιτλιστών. Ποτέ δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες προέκυψε ένα λάθος. Οι επισημάνσεις γίνονται για να αποφεύγονται τα ολισθήματα όταν θα φτάνουμε εμείς σε αντίστοιχες μπανανόφλουδες. [Ταυτόχρονα, καλύπτω τα νώτα μου, γιατί ποιος ξέρει πόσα ημαρτημένα έχω αφήσει στη διαδρομή μου... :D]

Πάνω που ήθελα να κάνω έντιτ για να επισημάνω ότι ρώτησα όχι για να χαντακώσω τον υποτιτλιστή, αλλά γιατί έχω την εντύπωση ότι ήταν πολύ γνωστός και πεπειραμένος, γι' αυτό και εξεπλάγην. Ζητώ συγγνώμη λοιπόν, κι αν θέλει ο Στάθης μπορεί να μου απαντήσει με pm, απλώς για να σιγουρευτώ ότι είδα σωστά. Εγώ κι αν έχω λόγους να μη ρωτάω, επειδή μπορεί ν' αλιευτούν υπέρλαμπρα μαργαριτάρια στις μεταφράσεις μου:(
 

Elsa

¥
Ναι, μέχρι να βαρεθούμε και ν' ανοίξουμε άλλο. Ή ξεχωριστό νήμα αν θέλουμε να χτυπηθούμε για το κατά πόσο το No Country είναι καλή ταινία ή πατάτα.
(Σημείωση: Να δω το Edge of Heaven και το In Bruges.)

Δεν ξέρω αν θα χτυπηθούμε αλλά δεν μου άρεσαν ούτε το "No Country..." ούτε το "Θα χυθεί αίμα". Πολύ φασαρία για το τίποτα, νομίζω. Εντάξει ο Daniel Day είναι σπουδαίος αλλά τον έχουμε δει και σε πολύ καλύτερες φάσεις. Τον έρημο τον Χαβιέ Μπαρδέμ, επίσης (του έκαναν ένα μαλλί, ε; ) θεωρώ οτι τον χαράμιζε ο επίπεδος αυτός ρόλος. Είδα και τον τελευταίο Γούντι Άλλεν και έτσι μου έρχεται να μην ξανακάνω τον κόπο!
 
Δεν ξέρω αν θα χτυπηθούμε αλλά δεν μου άρεσαν ούτε το "No Country..." ούτε το "Θα χυθεί αίμα". Πολύ φασαρία για το τίποτα, νομίζω. Εντάξει ο Daniel Day είναι σπουδαίος αλλά τον έχουμε δει και σε πολύ καλύτερες φάσεις. Τον έρημο τον Χαβιέ Μπαρδέμ, επίσης (του έκαναν ένα μαλλί, ε; ) θεωρώ οτι τον χαράμιζε ο επίπεδος αυτός ρόλος. Είδα και τον τελευταίο Γούντι Άλλεν και έτσι μου έρχεται να μην ξανακάνω τον κόπο!
Το "Θα χυθεί αίμα" δεν κατάφερα να το δω, αλλά ελπίζω να το πετύχω κάπου. Για το No country for old men και τον τελευταίο Γούντι Άλεν ("Το όνειρο της Κασσάνδρας") θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές, αν και βαμμένος γουντιαλενικός και φανατικός κοεντζής.
Οφείλω να πω ότι το No country for old men θα μου άρεσε σίγουρα περισσότερο αν δεν ήταν τόσο άθλιος ο ήχος στα δύο τρίτα της ταινίας, σε σημείο που ήταν αδύνατο να παρακολουθήσεις τους διαλόγους. Και πάλι όμως, δεν νομίζω ότι θα το έβρισκα αριστούργημα. Το Fargo (κι αυτό των Κοέν) είχε πολύ παρόμοιο θέμα, αλλά μου άρεσε δέκα φορές περισσότερο, ίσως γιατί είχε ανθρωπιά και περισσότερο χιούμορ.
 
Βγήκε και το βιβλίο από τις εκδόσεις Καστανιώτη και φαντάζομαι, τσίνησε ξετσίνησε ο Αύγουστος Κουρτώ που το μετέφρασε, έμεινε ο τίτλος της ταινίας.
Κορτώ. Ουδεμία σχέση με τον Κούρτοβικ (ή τον Κουρτάκη). :)

(Σημείωση: Να δω το Edge of Heaven και το In Bruges.)
Είτε σας άρεσε το Edge of Heaven είτε όχι (προσωπικά περίμενα πολύ περισσότερα), δείτε οπωσδήποτε το Head On ("Μαζί ποτέ") του ίδιου. Χωρίς τα κλισέ του Edge of Heaven, με πολύ πιο δυνατά συναισθήματα και "ανήσυχη" σκηνοθεσία.

Όσο για το In Bruges, μια χαρά έργο είναι. Ακόμη καλύτερα, πηγαίνετε στην Μπρυζ αν μπορείτε, είναι πανέμορφη κι από κοντά.
 
Top