Το νήμα του κινηματογράφου

Πήγα απόψε και είδα τη "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα και μου άρεσε πολύ. Χρόνια πολλά είχα να δω ελληνικό έργο και να το φχαριστηθώ τόσο πολύ, χωρίς να πω το σπαστικό εκείνο: "για ελληνικό, καλό είναι". Όχι, το βρήκα εξαιρετικό pour la Gre'ce, pour l'Orient, pour l'Occident et pour le monde entier. Και επίσης, είδα επιτέλους την πόλη που ζω "καθώς εστιν".
 
+1 για το "Avatar" (με βοήθησε να βρω επιτέλους και αβατάρα), όπου πήγα για χάρη του 10χρονου γιου μου, αλλά τελικά το απόλαυσα περισσότερο απ' αυτόν.
+1, όμως, και για τη "Στρέλλα" (σε αυτό, αφήνουμε τους ανήλικους γιους στο σπίτι...)
 
Space odyssey explained. Αφού εξασφαλίσετε πρώτα κάνα εικοσάλεπτο αδιατάρακτης προσήλωσης... Α, και καλό είναι να έχετε δει ήδη την ταινία του Κιούμπρικ, νομίζω.
 
Δείτε το
Καμιά σχέση με το Παρίσι του ίδιου παραγωγού... Φοβερό μοντάζ, ηθοποιοί, μουσική.
Πολύ καλό! :)
 
Επικίνδυνες (για την υγεία) μαγειρικές

Η πλοκή: Η Κάτια Ζυγούλη είναι μια αιθέρια ύπαρξη που αναστατώνεται με το καλό φαγητό. Βρίσκει τον Χωραφά που είναι σεφ και της μαγειρεύει γκουρμεδιές, πέφτει με την πρώτη και αρχίζουν τις ''συνεδρίες'', αλλά μετά συναντάει και τον Μαρκουλάκη που ήταν μάγειρας στα πλοία και προσφέρει πιο μπρουτάλ συνταγές. Ναι, της αρέσουν κι αυτές. Στο τέλος τους παρατάει και τους δύο, επειδή τη βάζουν να διαλέξει.

Η ταινία: τσόντα με πολύ φαγητό στα ενδιάμεσα.

Οι ηθοποιοί: ο Χωραφάς ντεφορμέ, ο Μαρκουλάκης το πάλευε, η Ζυγούλη παραμένει ένα αίνιγμα. Ήταν εντελώς άνευρη, αλλά σήμερα μου είπαν ότι η φωνή της ντουμπλάρεται (!). Το μεταφέρω με πάσα επιφύλαξη, γιατί αν είναι αλήθεια, θέλω κάποιος να μου πει
(α) πόσο χειρότερη μπορεί να ήταν απ' την ντουμπλέρ
(β) τι στο καλό σκεφτόταν ο Τσελεμέγκος.

Το κοινό: Σε κάποια σημεία είχε σκάσει στα γέλια. Απ' το χάλι που έβλεπε.

Το πόρισμα: Το μόνο που άξιζε ήταν το σάουντρακ.

Πέταξα: δύο ώρες, εννιά ευρώ και την ψυχική μου υγεία για τους επόμενους μήνες, γιατί η ταινία ήταν δική μου ιδέα κι ο φίλος που πήγαμε μαζί υποσχέθηκε να μου το κοπανάει για πολύ καιρό ακόμη.

Να τη δείτε; Ναι, αν είστε φαν της Κάτιας. Η κοπέλα είναι απλά θεά. :)
 
crystal said:
Η ταινία: τσόντα με πολύ φαγητό στα ενδιάμεσα.
Click to expand...
Και η βασική συνταγή της ταινίας, καλή ακούγεται. Και αντεστραμμένη ακόμα.
 
Έχω διαβάσει το βιβλίο στα αγγλικά (ε, τι να κάνουμε, στα αγγλικά το βρήκα!Les Liaisons Culinaires, ο αγγλικός τίτλος), και είχε ενδιαφέρον, αλλά η κεντρική ηρωίδα όπως την περιγράφει ο συγγραφέας δεν έχει καμιά σχέση με τη Ζυγούλη και το βιβλίο είναι πρωτίστως συνταγολόγιο. Άρα δεν πάει για βραβείο σεναρίου η ταινία.
Ο Χωραφάς είναι υπερεκτιμημένος, σαν ηθοποιός είναι μετριότατος και την τελευταία φορά που τον είδα σε ταινία ήταν στην Πολίτικη κουζίνα όπου το παίξιμό του φαινόταν ακόμα χειρότερο δίπλα στους Τούρκους ηθοποιούς που ήταν εξαιρετικοί.
Για το θέμα του ντουμπλαρίσματος, γενικά δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται, άμα ο ηθοποιός δεν μπορεί να μιλήσει σωστά, βρείτε έναν άλλο με καλή φωνή και ανάλογη εμφάνιση. Και εντάξει, στη συγκεκριμένη ταινία ο σκοπός ήταν μάλλον η τσόντα με τη Ζυγούλη, αλλά ο Αγγελόπουλος τι δικαιολογία έχει, που ακούμε τον Φυσσούν και τη Ζούνη και βλέπουμε τον Γκαντς και την πως-τη-λυγάνε την αλλοδαπή τύπισσα. Γιατί, δεν μπορούσε ο Φυσούν ή η Ζούνη να παίξουν αυτούς τους ρόλους; μόνο να τους απαγγείλουν; Τι είχε η εμφάνιση του Φυσσούν δηλαδή που θα χάλαγε την ταινία; Η Ζούνη ξέρουμε τι είχε, ήταν είκοσι κιλά πιο λεπτή από τη μέση και πάνω. Αλλά κι αυτό διορθώνεται. Προσέχει κανείς δηλαδή ότι η Μέρυλ Στρηπ δεν είναι Σάρον Στόουν;
 
Last edited by a moderator:
"Up in the air"/"Ραντεβού στον αέρα"

Όλοι και όλα είναι σε φόρμα, με πρώτο και καλύτερο τον Τζορτζ, σε αυτή τη δραματική κομεντί (το genre που λέγαμε...) του Τζέισον Ράιτμαν. Ένα μικρό διαμαντάκι από το μεγάλο χωνευτήρι που λέγεται Χόλιγουντ, αλλά που ξέρει, όταν θέλει, να κάνει σινεμά. Προσωπική γνώμη, βέβαια, γιατί οι φίλοι που το είδαν μαζί μου είχαν πιο χλιαρές αντιδράσεις. Όμως, όπως λέει και η σινεφίλ της Λεξιλογίας, Elsa, όταν της αρέσει μια ταινία: δείτε το!
 
:D
Περιέργως, εμένα δεν με ενθουσίασε, παρά την δηλωμένη -και μάλλον δυσανάλογη του ταλέντου του- εκτίμηση και συμπάθεια προς τον πρωταγωνιστή...:rolleyes:

Αντίθετα, μου άρεσε πολύ η τελευταία ταινία των Κοέν, τους οποίους είχα βαρεθεί τα τελευταία χρόνια. Δείτε την! :D
 
Εγώ με το Up in the Air κεφτηκα ότι αδικα εχασα δυο ώρες απότη ζωή μου. Ή μάλλον μία, γιατί η πρώτη ώρα της ταινίας ήταν καλή, μετά άρχισε να παίρνει την κατηφόρα. Τώρα το πρόγραμμα για τις επόμενες μερες έχει το A Simple Man.
 
Πολύ ωραία ταινία το Ajami (Σταυροδρόμια ζωής). Παλαιστίνιοι (Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί) και Εβραίοι στη Γιάφα. Κοινωνικό αστυνομικό. Αφήγηση ευνόητη αλλά σπασμένη σε κεφάλαια, που συγκλίνουν. 7 φόνοι και 1 "φυσικός" θάνατος. Μια σπαρταριστή σκηνή με φυλετικό δικαστήριο. Ένα "Μπρονξ" αλά ισραηλινά, με ερασιτέχνες ηθοποιούς, απ' ό,τι διαβάζω (εξαιρετικούς). Μια νεαρή Παλαιστίνια όλο μάτια και χείλια. Ο αντίποδας του Χόλλυγουντ. Κάμποσα βραβεία και υποψηφιότητες. Δευτέρωσε το καλό, μετά το Βαλς για τον Μπασίρ.

Αντιθέτως, δείτε το Μαύρο Λιβάδι μόνο εφόσον σας άρεσε το Sebastian του Derek Jarman (όχι άλλα του έργα!)
 
Δεν είναι καινούργιο (του 1954), αλλά παραμένει επίκαιρο, δυστυχώς. Εκτός από τα φίδια που μας ζώνουν από παντού, μου το θύμισε αυτό το νήμα και - ω του θαύματος - υπάρχει ολόκληρο στο youtube!
Είχε προβληθεί τα πρώτα χρόνια της ελληνικής τηλεόρασης, τότε που είχαμε μόνο ΕΙΡΤ & ΥΕΝΕΔ, και το θυμάμαι ασπρόμαυρο ως την πρώτη μου επαφή* (οδυνηρή, μα εξαιρετικά διαφωτιστική για το παιδί που ήμουν τότε) με τον Όργουελ και την πολιτική.
*Όπως λένε και οι Τρύπες, πονάει πάντα η πρώτη φορά...

Η Φάρμα των Ζώων (George Orwell's Animal Farm)​


Now the day of beasts is coming,
Tyrant man shall lose his throne
And the shining fields of England
Shall be trod by beasts alone.

Pull the rings from out your noses
Tear the saddle from your back!
Bit and spur must rust forever,
Cruel whips no more shall crack.

Beasts of England, seize the prizes,
Wheat and barley, oats and hay,
Clover, beans and mangel wurzel
Shall be ours upon that day.
 
Για να αλλάξουμε κλίμα, είδα το The Blind Side και έχω να πω, μην το δείτε, δε λέει τίποτα. Η Σάντρα Μπούλοκ, που είναι και φαβορί για Όσκαρ, είναι μια από τα ίδια, η Miss Cοngeniality στον αμερικανικό νότο χωρίς τα γέλια. Ελπίζω να το πάρει η Στρηπ.
 
Last edited by a moderator:
Σ' αυτά τα βραβεία οι μόνοι που έχουν πάει να παραλάβουν το βραβείο τους είναι νομίζω η Σάντρα Μπούλοκ (με γερμανίδα μητέρα και μεγαλωμένη εκτός ΗΠΑ) κι ο Βερχόφεν (Ολλανδός).
Αυτό ίσως λέει κάτι για το χιούμορ των σταρ.
 
SBE said:
Σ' αυτά τα βραβεία οι μόνοι που έχουν πάει να παραλάβουν το βραβείο τους είναι νομίζω η Σάντρα Μπούλοκ (με γερμανίδα μητέρα και μεγαλωμένη εκτός ΗΠΑ) κι ο Βερχόφεν (Ολλανδός).
Αυτό ίσως λέει κάτι για το χιούμορ των σταρ.
Click to expand...

Και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το δώσανε στον Βερχόφεν και τα Show girls. Was it too much for them to handle?
 
SBE said:
Σ' αυτά τα βραβεία οι μόνοι που έχουν πάει να παραλάβουν το βραβείο τους είναι νομίζω η Σάντρα Μπούλοκ (με γερμανίδα μητέρα και μεγαλωμένη εκτός ΗΠΑ) κι ο Βερχόφεν (Ολλανδός).
Αυτό ίσως λέει κάτι για το χιούμορ των σταρ.
Click to expand...
Και η Χάλι Μπέρι. Που μόνο χάλι δεν είναι, αλλά τεσπά...
 
Παρεμπιπτόντως, πήγα και είδα το A Simple Man. Να το δείτε αν δεν το έχετε δει.
Πολύ καλή ερμηνεία του Φερθ, αλλά και μερικά απροσδόκητα. Στην αρχή της ταινίας έχει μια σκηνή που χτυπάει το τηλέφωνο και κάποιος ανακοινώνει το θάνατο κάποιου. Περιέργως σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα το Mad Men που διαδραματίζεται στην ίδια εποχή και βλέπω τώρα κοιτάζοντας ποιοι παιζουν στην ταινία ότι δεν ήταν τυχαίος ο συνειρμός. Η φωνή που ακούγεται στο τηλέφωνο είναι ο Τζον Χαμ, ο πρωταγωνιστής του Mad Men. Υποθέτω δεν ήταν τυχαία επιλογή.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top