Το νήμα του κινηματογράφου

nickel

Administrator
Staff member
Εγώ πάντως, κατά την πάγια ετήσια συνήθειά μου, έχω πάρει θέση στο κόκκινο χαλί, σε μιάμιση ώρα θα είμαι μέσα στην αίθουσα και προβλέπεται αγωνιώδες ξενύχτι: Avatar ή Hurt Locker;
 

SBE

¥
Εγώ όχι, γιατί δεν έχει πλέον το ενδιαφέρον που είχε παλιά. Όλα είναι σχεδόν προβλέψιμα, και νομίζω το hurt Locker θα τα πάει καλά, κι ας μην το έχω δει.
Βεβαίως αν πάρει Όσκαρ η Σάντρα Μπούλοκ, θα είναι παρωδία η όλη υπόθεση. Όπως και να το κάνουμε.
Και φυσικά τη Δευτέρα αργά στο Fug για κριτική στα ενδυματολογικά.
 

nickel

Administrator
Staff member
Μην πιστέψεις ότι έχω την παραμικρή αγωνία για τα αποτελέσματα και σε τρεις ημέρες θα τα έχω ξεχάσει. Αλλά γελάω με την αμερικάνικη γκλαμουριά — ξέρουν να στήνουν θέαμα οι άνθρωποι. Και παίρνω και μια ιδέα για τα έργα που παίζονται, αν και πια, με τις διάφορες Σφαίρες, όλα είναι γνωστά και, όπως λες, προβλέψιμα. Φέτος ο καλύτερος και ο πιο σίγουρος είναι ο Αυστριακός των Μπάσταρδων.
 

SBE

¥
Πλέον όλοι κάνουν σώου αμερικανικού τύπου. Φέτος για πρώτη φορά είδα τα BAFTA στην τηλεόραση, κυρίως γιατί δεν είχε τίποτ' άλλο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια αυτά τα βραβεία ήταν οικογενειακή υπόθεση, δεν ερχόταν κανένας αμερικανός να παραλάβει το βραβείο του. Αλλά πλέον έχουν όλοι καταλάβει ότι η έξτρα δημοσιότητα δε βλάπτει. Μια φωτογραφία στο κόκκινο χαλί δε βλάπτει.
 

nickel

Administrator
Staff member
Εξαιρετικό, από πολλές απόψεις! Καταφέρνει και χειρίζεται με πρωτότυπο τρόπο τρία-τέσσερα θέματα, που καλά καλά δεν το καταλαβαίνεις και αργά και προς το τέλος σού βγαίνουν μέσα σου. Πάει για Όσκαρ ξενόγλωσσης, ελπίζω. Οι Ισπανόφωνοι το έχουν λατρέψει (8,7 στα 10 στο imdb δεν είναι και λίγο).
Τα έγραψα για το The Secret in Their Eyes (El Secreto de Sus Ojos). Αλλά με την Κορδέλα υποψήφια δεν περίμενα ότι θα επαληθευόταν η πρόβλεψή μου. Να και μια έκπληξη λοιπόν.
 

nickel

Administrator
Staff member
Γιορτή στα Όσκαρ! Άλλο ένα οχυρό έπεσε. Η Μπίγκελοου έγινε η πρώτη γυναίκα που παίρνει Όσκαρ σκηνοθεσίας. Και δεύτερη ΕΚΠΛΗΞΑΡΑ: Πήρε και η ταινία της το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. (Το δεύτερο έκανε τον Κάμερον να χλομιάσει πρασινίσει.)
 
Πολύ χαίρομα για το El Secreto de Sus Ojos. Εξαιρετική ταινία που σε κρατάει ως την τελευταία στιγμή.
 

SBE

¥
(Το δεύτερο έκανε τον Κάμερον να χλομιάσει πρασινίσει.)

Αν γινόταν μπλε τουλάχιστον θα διαφήμιζε την ταινία του. :D

Σοβαρά πάντως, πόσες φορές έχει μοιραστεί το Όσκαρ σκηνοθεσίας και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας; Τελευταία λίγες, θυμάμαι κάποια εποχή που γκρίνιαζαν ότι μια ταινία μπορεί να έχει εξαιρετική σκηνοθεσία, αλλά να μην είναι η καλύτερη συνολικά ταινία και ότι είναι άδικο να τα παίρνει η ίδια ταινία και τα δύο.

Α, και να μην ξεχάσουμε φυσικά το Όσκαρ ντοκιμαντέρ, που το πήρε η ταινία The Cove, με θέμα τα δελφίνια της Ιαπωνίας και την ετήσια σφαγή τους.
 
Last edited by a moderator:

nickel

Administrator
Staff member
Η Σάντρα Μπούλοκ για μια άλλη ταινία της πήρε το Χρυσό Βατόμουρο.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/03/2010_326805
Να μην ξεχάσουμε κι αυτό. Πρωτιά είναι, νομίζω, μέσα σε 24 ώρες να βάζεις στο ράφι σου ένα Βατόμουρο και ένα Όσκαρ.

(Για διαφορετική ταινία, Κατερίνα Σερέτη, για διαφορετική.)
 

SBE

¥
Να μην ξεχάσουμε κι αυτό. Πρωτιά είναι, νομίζω, μέσα σε 24 ώρες να βάζεις στο ράφι σου ένα Βατόμουρο και ένα Όσκαρ.

(Για διαφορετική ταινία, Κατερίνα Σερέτη, για διαφορετική.)

Αν ήταν για την ίδια ταινία θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον :cool::D
 

SBE

¥
Και φυσικά μην ξεχάσουμε το απαραίτητο slide show από το κόκκινο χαλί
Ψηφίζω Σιγκούρνι Γουίβερ, Κάμερον Ντιάζ και Κόλιν Φερθ, που μάλλον τον ωφέλησε εξαιρετικά η επαφή με τον Τομ Φορντ στα ενδυματολογικά. Οι κύριοι να προσέξουν το μανίκι του σακκακιού.
Καταψηφίζω Φαρμίγκα, Κρους, Φέι, Θερον (τι είναι αυτά τα μπαλώματα στο στήθος;).
Το κατασκεύασμα της Σαλντάνα με προβληματίζει, γιατί μου αρέσει αλλά με κάνει να γελάω κιόλας.
Βλέπω ο Κλούνεης άλλαξε το στυλ του ποστίς του.
Η Μπίγκελοου μοιάζει με την Λιζ Χάρλει όπως θα ήταν με λιγότερες πλαστικές.
 

SBE

¥
Και δεύτερη ΕΚΠΛΗΞΑΡΑ: Πήρε και η ταινία της το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. (Το δεύτερο έκανε τον Κάμερον να χλομιάσει πρασινίσει.)

Λοιπόν, είδα το στιγμιότυπο και δε μου έδωσε καθόλου αυτή την εντύπωση, αντιθέτως ο Κάμερον ήταν ο πιο ενθουσιώδης όταν ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα.

ΥΓ Τώρα ίσως αρχίσει να διαδίδει ότι η πρώην σύζυγός του έμαθε την τέχνη από αυτόν.
 
Last edited by a moderator:

nickel

Administrator
Staff member
Ταινία-έκπληξη, χωρίς φρου φρου κι αρώματα, που στο τέλος λες: «Ρε, τι είδα πάλι;» Τίποτα ψεύτικο, φωνακλάδικο, στημένο. Τίποτα μεγαλειώδες, οσκαρικό. Απλώς / Απλός καλός κινηματογράφος. Δεν βάζω τρέιλερ, βάζω αφίσα μετά μουσικής.



(Και για καθαρή ψυχαγωγία σε σύγχρονους ρυθμούς: Σέρλοκ Χολμς.)
 

Elsa

¥
Πολύ επίκαιρο το θέμα της νέας ταινίας Capitalism: A Love Story, του Moore και τρομακτικό το πόσο ίδια είναι αυτά που συμβαίνουν εδώ και εκεί...
Η εκτέλεση της Διεθνούς στο τέλος της ταινίας ήταν λυτρωτικά ιερόσυλη!
 
Είδα απόψε το ντοκιμαντέρ Άλλος Δρόμος δεν Υπήρχε, του Σταύρου Ψυλλάκη, για τους Κρητικούς αντάρτες και αντάρτισσες που έμειναν κρυμμένοι/ες πάνω από δέκα χρόνια σε διάφορα σημεία της Κρήτης: σπηλιές, βουνά, λαγούμια, αποθήκες κλπ. Πολύ όμορφα και λιτά γυρισμένο, για μια φοβερή ιστορία. Υπάρχει και το ομώνυμο βιβλίο.

Ανσενάρισα δε (αν και το μπαρ δεν διέθετε φοντί) τον Εθνικό Κήπο, μια συμπαθητική (μολονότι κατά τι μακρύτερη απ' όσο θα 'πρεπε) καταγραφή της ανθρώπινης πανίδας της εν λόγω πράσινης νησίδας στο κέντρο της πόλης. Τα γερόντια, ο στεγαζόμενος σε άσυλα Έλληνας, ο άστεγος Μαύρος, ο Βιρμανός συλλέκτης σαλιγκαριών, το ζευγάρι του μισότυφλου με τον αρτιόμματο δρομέα, ο κηπουρός κ.ά. Η φωτογραφία, ωστόσο, κακή (μουντή).

Πριν από κάνα δίμηνο είδα και το Νάντζινγκ, πόλη της ζωής και του θανάτου, κινέζικη ταινία για τη γιαπωνέζικη κατοχή εκεί το 1938, που υπήρξε για μένα πολιτικά μια πολύ ευχάριστη έκπληξη (δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο εθνικιστική), καθώς και μια άρτια, εντυπωσιακή (και καλλιτεχνικά) παραγωγή.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
H Έλλη Λαμπέτη «επιστρέφει» στη μεγάλη οθόνη
(από τη Ναυτεμπορική)


Μια χαμένη ταινία με πρωταγωνίστρια τη μοναδική Έλλη Λαμπέτη, ανακάλυψε και αποκατέστησε το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πρόκειται για το ασπρόμαυρο φιλμ «Χαμένο κορμί» (1961) σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη που αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα συμπαραγωγής Ιταλίας-Ελλάδας. Τα γυρίσματα είχαν γίνει στην Ιταλία και ο σκηνοθέτης είχε συνεργαστεί με ένα διεθνές καστ ηθοποιών, ανάμεσα στους οποίους ξεχώριζε και ο ιταλός Άλντο Φαμπρίτσι. Το σενάριο έφερε την υπογραφή του σκηνοθέτη αλλά και του αμερικανού συγγραφέα Φρέντερικ Ουέικμαν με τον οποίο η Έλλη Λαμπέτη έζησε ένα σύντομο γάμο.Στην υπόθεση της ταινίας, ένας βαθύπλουτος και μεσήλικας Αμερικανός ναυαγεί με το γιοτ του στην Καραϊβική. Εκεί, αναμένοντας τη σωτηρία, αναπολεί τη σχέση του με την πρώην γυναίκα του.

Μετά την πρώτη προβολή της, η ταινία παιζόταν σπάνια, κυρίως σε διάφορες ρετροσπεκτίβες αφιερωμένες στον Κύπριο σκηνοθέτη, αλλά ποτέ δεν παρουσιάστηκε στην Ελλάδα. Ανάμεσα στα αφιερώματα στον Μ. Κακογιάννη, ξεχωρίζει η εξαιρετική ρετροσπεκτίβα της Ταινιοθήκης της Μπολόνια, το 1998, καθώς σύστησε και πάλι την ταινία στο κοινό και έγινε η αφορμή να εντοπιστεί η ταινία από το Ίδρυμα. Η αποκατάσταση του φιλμ ήταν περιπετειώδης και χρειάστηκε η συμβολή της Εθνικής Ταινιοθήκης της Ιταλίας, της εταιρείας Κριστάλντι Φιλμ και του εξειδικευμένου εργαστηρίου LVR.

Η αποκατεστημένη κόπια της ταινίας θα προβληθεί στον κινηματογράφο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, την Παρασκευή 30 Απριλίου, το Σάββατο 1η Μαϊου και την Κυριακή 2 Μαϊου, στις 21.00. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Βαν Χέφλιν, Φράνκο Φαμπρίτζι, Μάικλ Στέλμαν, Τζιακέτι Τιμπέριο, Πωλ Μούλερ, Κλέλια Ματάνια, Άλντο Πίνι και Άννυ Γκορασίνι.​
 
Καρφιτσώνω προκαταβολικά στο νήμα χαρτάκι: Να δω την ταινία για τον Gainsbourg.
Έχει προβληθεί στη Γαλλία και σε κάποιες άλλες χώρες, στην Ελλάδα (και τη Γερμανία) όχι ακόμα. Όποιος τη δει, ας μου το θυμήσει γιατί τα ξεχνάω τα κινηματογραφικά...

http://www.dailymotion.com/video/xb486m_gainsbourg-vie-heroique-trailer-hd_shortfilms
 
Top