Το νήμα του κινηματογράφου

[Alexandra]

Δυστυχώς, αντί να καθίσω σπίτι μου και να δω Eurovision, πήγα σινεμά. Τα νέα είναι και καλά και κακά. Πρώτα τα καλά: Πήγα για πρώτη φορά στη ζωή μου στο Σινέ Παρί, και μου άρεσε πάρα πολύ ο χώρος. Πρώτη φορά επίσης είδα σε ελληνική κινηματογραφική αίθουσα τουρίστες, και μάλιστα πολλούς. Απολάμβαναν το φαινόμενο θερινό σινεμά, με θέα την Ακρόπολη και με τα ποτά τους στα τραπεζάκια.

Τα κακά νέα τώρα: Η ταινία Ένα τρελό τρελό τζακούζι ήταν μακράν η χειρότερη που έχω δει τα τελευταία χρόνια — πραγματικά απορώ πώς έπαιξε ο Τζον Κιούζακ, που τον εκτιμώ πολύ, σε τέτοια αηδία. Την έκανε ακόμα χειρότερη η επιλογή της μεταφράστριας (you know who, Daeman), να αποδίδει όλες τις βωμολοχίες με τις πιο χυδαίες ελληνικές εκφράσεις που κυκλοφορούν. Αλλά επίσης είδα και κάτι που δεν το είχα ξαναδεί, και αποτελεί επίσης πρωτιά στις περιπτώσεις των κινηματογραφικών υποτίτλων που χρειάζονται επειγόντως επιμέλεια πριν βγουν στην οθόνη: ξεκινούσε με κεφαλαίο μια πρόταση μετά από... κόμμα. Παράδειγμα: Δεν μπορώ τώρα, Αλλά θα έρθω αργότερα. Όχι μόνο μία φορά, για να θεωρηθεί τυχαία αβλεψία, αλλά πολλές φορές.

 

[drsiebenmal]

Dennis Hopper (74), dies.

 

[Earion]

Στις 10 Μαΐου πέθανε ο Frank Frazetta (1928-2010)

Αντί άλλου μνημοσύνου, The Unofficial Frank Frazetta Fantasy Art Gallery

 

[SBE]

Περιμένοντας να ακούσω ειρωνείες, να πω ότι πήγα να δω το Sex & The City 2 και παρόλο που οι κριτικές το έχουν θάψει, είναι μια χαρά ψυχαγωγική ταινία αντίδοτο στην οικονομική κρίση κλπκλπ καθώς και η μόνη ταινία που θυμάμαι πρόσφατα να έχει πρωταγωνίστριες γυναίκες μεγαλύτερες που παίζουν τις μεγαλύτερες.
Το καλύτερο σημείο της ταινίας είναι που η ηρωίδα θυμάται πώς γνωρίστηκαν οι τέσσερις πριν 25 χρόνια και τις βλέπουμε ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας του 86-88. Βάζω εδώ φωτογραφία, κυρίως γιατί εκείνη την εποχή ήμουνα ακριβώς όπως στη φωτογραφία έξω δεξιά, είχα και τα ίδια καλτσάκια με τη φούντα που δεν καλοφαίνονται και ρολόι σουότς που μόνο εγώ το είχα στο σχολείο και καμάρωνα σα γύφτικο σκεπάρνι (δεν κυκλοφορούσαν ακόμα στην Ελλάδα)

 

[drsiebenmal]

Ένα σινεφίλ μπλογκ, απίστευτος θησαυρός:

http://cinemahellas.wordpress.com/

 

[Zazula]

Δρα, το συγκεκριμένο ιστολόγιο είχε επισημανθεί κι εδώ: http://www.lexilogia.gr/forum/showpost.php?p=52740&postcount=13. :)

 

[drsiebenmal]

Zaz is back...

 

[Costas]

Kοινωνικά
Aυτοκτόνησε ο Jia Hongsheng, πρωταγωνιστής του γοητευτικότατου Suzhou He (Suzhou River, προφ. Σου Τζόου, 2000) και "καταραμένος καλλιτέχνης" (drugs, ψυχ κλπ.). Από την Global Times.

 

[daeman]

Πάλι από τη Thumbelina, η σκηνή που ο Ντάνι Κέι στον ρόλο του Άντερσεν λέει το τραγούδι της Τοσοδούλας.

Όπως γράφει στη Βίκι:
In 1952, the musical biopic Hans Christian Andersen featured actor Danny Kaye singing Frank Loesser’s “Thumbelina”, a song which is perhaps more familiar than the tale on which it is based. Loesser referred to the song as a “ditty” and said, “I could write that junk any day of the week.” The song was nominated for an Academy Award but lost to “The Ballad of High Noon”.

Edit: Ξέχασα το Ασχημόπαπο.

 

[Costas]

Νέο τρόπο βρήκαν οι ταινιοπαραγωγοί στην Κίνα για να αντισταθμίσουν, όπως ισχυρίζονται, τις απώλειες κερδών από τη φιλμοπειρατεία: εισήγαγαν στη ροή της ταινίας όχι έμμεσες αλλά ρητές ρητότατες διαφημίσεις. Η ταινία διηγείται (μελοδραματικότατα, απ' ό,τι καταλαβαίνω απ' τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο παρακάτω) το μεγάλο σεισμό του 1976 με τις 240.000 θύματα.

In a popular movie theater in central Beijing, most of the audience in one screening of the movie were moved to tears, as their weeping could be heard from time to time throughout the movie.
Also there was laughter during the movie's screening, especially when advertisements were inserted into the story line of the movie and given close-up shots.
The advertisements include those for a luxury car company, an insurance company, a large state-owned bank, a sports wear company, and a Chinese wine maker.
Fifteen minutes of the movie's total length of two and a half hours were for these advertisements

Από την Global Times.

 

[daeman]

Για τη δροσιά του, κι ας είναι παλιό κι ασπρόμαυρο, με γλυκερή μουσική, κι ας μην έχει σκανταλόπετρα, από την πάσα του Earion.

 

[UsualSuspect]

the expendables

Έκανα το λάθος να τη δώ. Σενάριο συνηθισμένο, διάλογοι χαζοί, εκκωφαντικές εκρήξεις και ένας καμεραμαν που έτρεμε το χέρι του! Μόνο ο Μικυ Ρουρκ και ο Τζεισον Στειθαμ είχαν αξιόλογη παρουσία κι η σκηνή με τον Σβατζενέγκερ έβγαλε λίγο γέλιο.

 

[nickel]

Thanks. Καλή η προειδοποίηση. Έχει απίστευτα ψηλή βαθμολογία στο imdb: 7,8!

Λέει ο κριτικός του San Francisco Chronicle:

It's another one about mercenaries. What's the deal with that? Mercenaries are the contract killers of the military world, the evil Hessians during the Revolutionary War, people without principle, only after a buck. Yet movies keep selling these guys as fun-loving adventurers, bound only to each other in brotherhood and loyalty. Are male spectators so lonely for fraternal bonding that these fantasies hold appeal? Have we grown so skeptical of causes that we believe in nothing but self-interest?

No, that's not it. Here's the real reason: A mercenary story replicates a teenage boy's conception of the power structure: A tight band of close friends versus all the adult idiots in authority. Most of the guys in "The Expendables" are over 50, but this movie's mentality is more like 15, as in sophomore year, first term. That's the real audience for this movie.​

 

[Elsa]

Είδα προχτές το Ghost Writer (στο σπίτι) και χτες το Inception (στο σινεμά). Και τα δύο, χωρίς να έχω προλάβει να δω ούτε ποιος είναι ο σκηνοθέτης, οπότε, δεν ήμουν προκατειλημμένη με κάποιο τρόπο.
Το πρώτο μου άρεσε αρκετά, ο Πολάνσκι παραμένει ένας μάστορας στο θρίλερ και οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί. Το δεύτερο όμως... κρίμα.
Κρίμα τα λεφτά και η ενέργεια που ξόδεψαν τόσοι άνθρωποι … Το βρήκα αφελές και δήθεν, περίπλοκο για να κρύψει τα –αναπόφευκτα- σεναριακά κενά και, σε κάποια σημεία, δεν μπόρεσα να μη γελάσω με τους διαλόγους του τίποτα, ειπωμένους με τόση σοβαρότητα. Απορώ, αυτοί οι ηθοποιοί, πώς συγκρατούν τα γέλια τους; Και πώς αποστηθίζουν τόσους διαλόγους χωρίς ειρμό;
Θα μου πεις, έλα μωρέ, χαλάρωσε, μια ταινία για διασκέδαση είναι, τι ψάχνεις, το μήνυμα; (και το μήνυμα; τι θα γίνει με το μήνυμα;)
Δυστυχώς, έχω ένα κακό: δεν μπορώ να ευχαριστηθώ μια ταινία αν μου φαίνεται γελοία…
Μετά, είδα τη βαθμολογία στο IMDB (9,1!) και διάβασα κάποιες διθυραμβικές κριτικές στο Αθηνόραμα και ησύχασα, θα τα βγάλουν τα λεφτά τους, εγώ είμαι η παράξενη!

Στο έργο, η λέξη inception μεταφράζεται σαν Απαρχή (με κεφαλαίο), γιατί άραγε στον τίτλο έμεινε αμετάφραστη;

 

[nickel]

Στου καλού μου του Ίμπερτ τη σελίδα τα αστεράκια ήταν τέσσερα και με τον λεγάμενο συμφωνώ 9 στις 10 φορές. Οπότε τώρα με έβαλες στα αίματα, να θέλω να δω την ταινία σε πρώτη ευκαιρία... Στη σελίδα του έχει και μια φωτογραφία του λαβύρινθου, οπότε θυμήθηκα το χορευτικό του Φρεντ Αστέρ, που το έπαιζε μύγα στο ταβάνι. Να το, αριστερά τι βλέπουμε στην ταινία και δεξιά τι κάνει ο Αστέρ στο περιστρεφόμενο δωμάτιο.

 

[Alexandra]

Είδα χθες τo Ιnception στον θερινό κινηματογράφο της γειτονιάς μου.

Τα μόνιμα προβλήματά μου όταν πηγαίνω σ' αυτόν τον κινηματογράφο είναι:
1) Οι άβολες καρέκλες, σε βαθμό που φεύγεις σαν ανάπηρος από εκεί.
2) Οι βασανιστικές ευωδιές από τα σουβλάκια του Pitta Pan που είναι δίπλα, αλλά κανένας δεν έχει σκεφτεί να τα πουλάει και εντός του κινηματογράφου, για να μη μας τρέχουν τα σάλια επί δίωρο.

Η ταινία μου φάνηκε τόσο δυσνόητη που θα έπρεπε μάλλον να τη δω και δεύτερη φορά για να μπορέσω να παρακολουθήσω τον ειρμό του σεναριογράφου. Δηλαδή, από ένα σημείο και μετά, είχα πιάσει το γενικό νόημα, αλλά δεν έπιανα τι έκανε ποιος στις σκηνές δράσης, που ήταν υπερβολικά καταιγιστική για τα γούστα μου. Πάντως, παρατράβηξε σε μάκρος, διάρκεια 148 λεπτά. Κάποιοι έφυγαν από τη μέση, μάλλον επειδή εγκατέλειψαν την προσπάθεια να καταλάβουν. Όντως ήταν εκπληκτικά τα εφέ που περιγράφει από πάνω ο Nickel.

 

[Elsa]

Είδα χθες τo Ιnception στον θερινό κινηματογράφο της γειτονιάς μου.

Η ταινία μου φάνηκε τόσο δυσνόητη που θα έπρεπε μάλλον να τη δω και δεύτερη φορά για να μπορέσω να παρακολουθήσω τον ειρμό του σεναριογράφου.

Έχω την εντύπωση οτι αυτό που λες "δυσνόητη" είναι αυτό που εγώ λέω "σεναριακά κενά" τα οποία προσπαθεί να καλύψει με την καταιγιστική δράση.

Για το θέμα των προβλημάτων του θερινού σινεμά, το "Αρκαδία" όπου το είδα εγώ, αν και βρίσκεται -πλέον- σε ταράτσα σούπερ μάρκετ , έχουν καταφέρει να είναι πολύ ευχάριστο, οι καρέκλες άνετες, ο ήχος ικανοποιητικός και το μπαρ σερβίρει μέχρι πίτσα για τους πεινασμένους!

 

[Alexandra]

...το μπαρ σερβίρει μέχρι πίτσα για τους πεινασμένους!

Αυτό είναι το πρόβλημά μου με το Αμαρυλλίς της γειτονιάς μου. Σερβίρει πίτσα και χοτ-ντογκ, αλλά τη μύτη σού τη σπάνε τα σουβλάκια από δίπλα!

 

[nickel]

Αχ Αρκαδία... Δέκα χρόνια θερινού... Μη μου δίνετε σημασία, ήσασταν αγέννητες (που λέει ο καλός ο λόγος).

 

[Elsa]

Αχ Αρκαδία... Δέκα χρόνια θερινού... Μη μου δίνετε σημασία, ήσασταν αγέννητες (που λέει ο καλός ο λόγος).

Ο καλός, ο ψεύτης, λόγος...