Δημοψήφισμα: Grexit ή Syriza exit;

[stathis]

Δεν αναφέρθηκα στην ΕΡΤ, η οποία δυστυχώς πάντα ήταν λίγο-πολύ κυβερνητικό όργανο. Το ότι, απ' ό,τι ακούω (δεν έχω τηλεόραση), η νέα ΕΡΤ παραμένει κυβερνητικό όργανο με λυπεί αφάνταστα και είναι για μένα ένα από τα πολλά και μεγάλα φάουλ της κυβέρνησης.

Είναι άλλο πράγμα η στράτευση και άλλο η προπαγάνδα, η μη αντικειμενική απεικόνιση της πραγματικότητας, η τρομοκράτηση του κόσμου. Δηλαδή το λινκ που έδωσα είναι «αυτονόητη συνέπεια του συγκεκριμένου, άθλιου τρόπου οργάνωσης του δημοψηφίσματος»;

Επιπλέον, όταν ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος και άλλοι αγνοί επιχειρηματίες έχουν τέτοια πρεμούρα για το ναι, μπαίνουν ψύλλοι στ' αφτιά όσο να 'ναι. Παρομοίως (τώρα ξεστρατίζω από το θέμα των ιδιωτικών ΜΜΕ, αλλά θα σκάσω αν δεν το πω), όταν βγαίνουν από το ψυγείο και κάνουν διαγγέλματα και δηλώσεις υπέρ του ναι ο Κωστάκης Καραμανλής, ο Σημίτης, ο Μητσοτάκης ο απέθαντος, ο Γιάννος Παπαντωνίου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου (άνθρωποι δηλαδή πολιτικά τελειωμένοι που έχουν εγκληματίσει εις βάρος αυτού του τόπου, μόνο ο Τσοχατζόπουλος λείπει), τότε κάτι βρωμάει. Θα μου πεις βέβαια ότι η δική μου ψήφος θα αθροιστεί μαζί με του Κασιδιάρη, οπότε γυρνάμε πάλι στο σημείο μηδέν.

 

[stathis]

Εννοείς, Στάθη, ότι ξαφνικά αυτόν τον καιρό άνοιξαν τα μάτια του κόσμου ως προς το τι είναι το μιντιακό σύστημα, αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα χορέψουμε τις αγορές πεντοζάλη, θα δώσουμε τέλος στη λιτότητα στην Ευρώπη; Θέλω να πω, δεν είναι κάπως επιλεκτική η απομάγευση του κόσμου; Αν υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι θα πάρει η κυβέρνηση το Όχι με 51% και θα το πάει στους δανειστές και θα πάρει συμφωνία που θα την πλασάρει πιο αποτελεσματικά στην αριστερή της πτέρυγα και θα είναι όλα μέλι γάλα και ούτε γάτα ούτε ζημιά και είναι όλο αυτό πρόβλημα του μιντιακού μας συστήματος; Μόνο;

Εγώ απλώς είπα ότι ίσως σε κάποια X μερίδα του κόσμου η τρομοκράτηση και η προπαγάνδα θα φέρουν τα αντίθετα απο τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, χωρίς να υπονοώ ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι βλέπουν πιο καθαρά από τους άλλους γενικώς. Τώρα, αν αυτή η μερίδα Χ πιστεύει ότι «θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα χορέψουμε τις αγορές πεντοζάλη, θα δώσουμε τέλος στη λιτότητα στην Ευρώπη», αυτό ούτε εγώ ούτε εσύ το ξέρουμε. Γνωρίζω πάντως πολύ κόσμο (εμού συμπεριλαμβανομένου :)) που θα ψηφίσει Όχι χωρίς να τα πιστεύει αυτά.

Για το ποσοστό του Όχι δεν τολμώ να κάνω προβλέψεις. Ή μάλλον προβλέπω ότι θα είναι κάπου μεταξύ 40% και 60%. :)

 

[drsiebenmal]

Χαίρομαι που η κυβερνητική θητεία και οι ευθύνες, μαζί με την αντιπολίτευση στον Σύριζα οδηγούν επιτέλους στην πλήρη αναγνώριση των συνθηκών και του περιβάλλοντος της άσκησης της πολιτικής στην Ελλάδα. Όχι, η αντιπολίτευση δεν είναι δίκαιη στην Ελλάδα και συχνά γίνεται με προπαγάνδα και υπερβολές. Όμως επί πέντε χρόνια ανάλογα διαμαρτύρονταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις· αντιμετώπιζαν απίστευτα προπαγανδιστικά τεχνάσματα από τα πρωινάδικα της ιδιωτικής τηλεόρασης, από αυτιάδες και παπαδάκηδες. Ας έλεγαν τα επίσημα στοιχεία ότι η αύξηση των αυτοκτονιών π.χ. (που έπαιζε καθημερινά στα κανάλια) δεν ήταν στα επίπεδα που γράφονταν με πύρινα γράμματα στο μυαλό των θεατών· καμία σημασία δεν είχε αυτό (παρεμπιπτόντως, σταμάτησαν οι αυτοκτονίες --και από πότε; Υπήρξαν στο δεύτερο εξάμηνο παιδιά που λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία --ή όχι; Είναι νεκρός της ανάλγητης πολιτικής του Σύριζα ο συνταξιούχος που έπαθε έμφραγμα προχτές περιμένοντας στο ΑΤΜ στη Λάρισα ή όχι --κοκ). Ας λέει η λογική ότι το άλφα ατύχημα ή το βήτα δυστύχημα δεν έχει σχέση με την περιοριστική πολιτική· ο τηλεθεατής εκπαιδεύτηκε στους νεκρούς του μνημονίου και τους νεκρούς της ΕΡΤ. Είχαν άλλη ιδιοκτησία τότε τα ιδιωτικά κανάλια; Όχι· την πολιτική τους ασκούσαν και τότε, αλλά επειδή το περιεχόμενο ταίριαζε καλύτερα στην αντιπολιτευτική πολιτική τους, δεν δυσανασχετούσε η τότε αντιπολίτευση αλλά η τότε κυβέρνηση.

Αυτές τις ημέρες ωριμάζει η κοινωνία μας ταχύτατα· θα μάθουμε επιτέλους ότι τα λεφτά δεν δημιουργούνται με διαταγές αλλά με οργανωμένη και συντονισμένη συνεργασία. Θα μάθουμε ότι οι ηγεσίες μας δεν πρέπει να είναι αυτές που μας χαϊδεύουν τα αυτιά και μας χαρίζουν καθρεφτάκια, αλλά αυτές που σχεδιάζουν σύγχρονα θεσμικά πλαίσια και τα υλοποιούν με ακρίβεια προς το γενικό όφελος της κοινωνίας. Δυστυχώς, είναι ένα μάθημα που παίρνουμε με πολύ πόνο.

Όλοι όσοι τοποθετούνται σε ένα δημοψήφισμα, τοποθετούνται ad hoc. Δεν θεωρώ ιδιαίτερα παραγωγικό να φτιάχνουμε λίστες διασημοτήτων που θα ψηφίσουν έτσι ή αλλιώς και να συγκρίνουμε αν είναι καλύτερος επιχειρηματίας ο Σαββίδης ή ο Μαρινάκης, ο γιος Γιαννακόπουλος και ο γιος Μπόμπολας ή οι πατεράδες τους, οι τέως πρωθυπουργοί (που στην ευχή, κάτι ξέρουν από τα συστήματα που παίζουν) ή οι εστέτ οικονομολόγοι κ.ο.κ. επειδή αυτά δεν έχουν σχέση με το θέμα του δημοψηφίσματος αλλά προβάλλουν τα συναισθήματά μας σαν μπαστουνάκι που μας βοηθάει να διαλέξουμε-- κάτι άλλο από το ερώτημα όμως.

 

[nickel]

Για το ποσοστό του Όχι δεν τολμώ να κάνω προβλέψεις. Ή μάλλον προβλέπω ότι θα είναι κάπου μεταξύ 40% και 60%. :)

Μα εννοώ ότι ακόμα κι αν πάρει πλειοψηφία το Όχι την Κυριακή, είτε 51% είτε 60% είναι αυτή, δεν ενισχύει τη διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης ούτε της ζήτησε κανείς από τους δανειστές να πάει να ανανεώσει τη λαϊκή της εξουσιοδότηση. Αντιθέτως, με πλειοψηφικό ποσοστό ενισχύονται οι συνιστώσες ή το λόμπι της δραχμής ή η ΧΑ ή οποιοσδήποτε θα ήθελε να ερμηνεύσει το Όχι με τον τρόπο που τον συμφέρει. Το Όχι είναι επιβράβευση της απάτης και της αποτυχίας. Ή τουλάχιστον έτσι το νιώθω εγώ, κάθε μέρα περισσότερο δυστυχώς.

 

[panadeli]

Αυτές τις ημέρες ωριμάζει η κοινωνία μας ταχύτατα· θα μάθουμε επιτέλους ότι τα λεφτά δεν δημιουργούνται με διαταγές αλλά με οργανωμένη και συντονισμένη συνεργασία. Θα μάθουμε ότι οι ηγεσίες μας δεν πρέπει να είναι αυτές που μας χαϊδεύουν τα αυτιά και μας χαρίζουν καθρεφτάκια, αλλά αυτές που σχεδιάζουν σύγχρονα θεσμικά πλαίσια και τα υλοποιούν με ακρίβεια προς το γενικό όφελος της κοινωνίας. Δυστυχώς, είναι ένα μάθημα που παίρνουμε με πολύ πόνο.

Ας πάρουμε αυτό το μάθημα κι ας το πάρουμε με πολύ πόνο. Δυστυχώς, πολύ αμφιβάλλω. Σήμερα πέρασα κι από τις δύο συγκεντρώσεις και μίλησα με αρκετούς ανθρώπους, με ορισμένους για αρκετή ώρα. Δυστυχώς πολλοί από αυτούς (στη συγκέντρωση του Συντάγματος) όχι απλά δεν φαίνονταν να έχουν πάρει αυτό το μάθημα, αλλά έμοιαζαν ανίκανοι να το πάρουν.

Επίσης, στη συγκέντρωση του Συντάγματος μίλησα με μερικούς πιτσιρικάδες που μοίραζαν φυλλάδια και σχετικά σύντομα στη συζήτηση, αφού είχα πάει με τα νερά τους (συναινώντας, π.χ., ότι οι δανειστές μας είναι αδίστακτοι εκβιαστές), μου εξήγησαν, στην αρχή διστακτικά και ύστερα (όταν διαπίστωσαν ότι δεν αποδοκίμαζα την προφανή κατάληξη της συζήτησης) πολύ πιο θαρρετά, ότι η επιλογή τους είναι σαφώς η δραχμή. Η διπλανή παρέα, πιτσιρικάδες κι αυτοί, συζητούσε επίσης περί ρήξης και δραχμής, αναφανδόν υπέρ της ρήξης.

 

[panadeli]

Στην προεκλογική ομιλία του στο Σύνταγμα (Να πω προδημοψηφισματική; Πάντως σίγουρα προεκλογική έμοιαζε) ο Τσίπρας χρησιμοποίησε τη λέξη "δημοκρατία" δώδεκα φορές σε εννέα λεπτά.

Όπως μόνο ο ψεύτης νιώθει την ανάγκη να διαβεβαιώνει διαρκώς ότι δεν λέει ψέματα, έτσι και μόνο κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά ότι συμπεριφέρεται αντιδημοκρατικά νιώθει την ανάγκη να επικαλείται διαρκώς τη δημοκρατία.

Και μια κουβέντα για τα ΜΜΕ, επειδή το θίγει ο Στάθης. Πριν από καμιά ώρα, ο Φίλης στην ΕΡΤ είπε ότι "η εικόνα των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών είναι απεχθής και επονείδιστη (sic)", καθώς και ότι στην ΕΡΤ "οι άνθρωποι δίνουν εξετάσεις αντικειμενικότητας και αμεροληψίας". Για άλλη μια φορά, μια κεκαλυμμένη αλλά σαφής απειλή. Μόνο από τον Φίλη έχω ήδη μετρήσει τρεις τέτοιες απειλές τις τελευταίες δύο ημέρες, και τρεις μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί η ανοιχτή επίθεση κατά των ΜΜΕ που εξαπέλυσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου από το βήμα του Σκάι. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς οι αδικημένοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης λοιδορούν τα "καθεστωτικά" ΜΜΕ από τις συχνότητες των ίδιων ακριβώς λοιδορούμενων καθεστωτικών ΜΜΕ. Όπως επίσης και ότι λοιδορούν συγκεκριμένα "καθεστωτικά" ΜΜΕ (πρωτίστως το Μέγκα και τον Σκάι), αλλά για κάποιον λόγο δεν αναφέρονται ποτέ σε ορισμένα άλλα, όπως το Κόντρα του Μάκη Κουρή, που ως γνωστόν είναι ένα κανάλι αντικειμενικό, δημοκρατικό και αντικαθεστωτικό.

Έχω γράψει παλαιότερα την άποψή μου για τα ΜΜΕ, η οποία σε γενικές γραμμές συνοψίζεται στο εξής:

Η αξία των ιδιωτικών ΜΜΕ δεν έγκειται ούτε στην ανεξαρτησία τους από ιδιωτικά συμφέροντα, που δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει, ούτε στην αντικειμενικότητά τους, που επίσης δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει. Η αξία τους έγκειται στον πλουραλισμό τους: στο γεγονός ότι παρέχουν περισσότερες της μίας πηγές πληροφόρησης. Μπορεί άλλα συμφέροντα να υπηρετεί ένα ιδιωτικό μέσο που ελέγχεται από τον Αλαφούζο, άλλα ένα μέσο που ελέγχεται από τον Μπόμπολα και άλλα ένα που ελέγχεται από το ΚΚΕ, και μπορεί κανένα από τα μέσα αυτά να μην είναι αντικειμενικό. Όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει το γεγονός και μόνο ότι τα μέσα αυτά υπάρχουν, και ότι ο ακροατής έχει τη δυνατότητα να διαλέξει ανάμεσά τους. Γι' αυτό γράφω ότι μια χούντα θα έκλεινε τα ιδιωτικά ΜΜΕ: θα τα έκλεινε με σκοπό να αποκτήσει το μονοπώλιο της ενημέρωσης, να εξαλείψει την πολυφωνία και κατ' επέκταση την κριτική.
[...]
Το βασικό ζητούμενο για μένα είναι ο πλουραλισμός. Να υπάρχουν όσο γίνεται περισσότερα, ανταγωνιστικά και ανεξάρτητα μεταξύ τους μέσα, ώστε η ενημέρωση να μην βρίσκεται στα χέρια ενός, είτε του κράτους είτε κάποιου ιδιώτη. Ύστερα, είναι στο χέρι του ακροατή να αναδείξει τα μέσα που τον εκφράζουν καλύτερα. Τώρα, αν δεν μας αρέσει η επιλογή του, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Έχω την εντύπωση ότι η ανοιχτή στοίχιση ορισμένων ιδιωτικών σταθμών υπέρ του Ναι οφείλεται όχι μόνο στην επιθυμία των συντελεστών τους (ιδιοκτήτων και δημοσιογράφων) να παραμείνει η χώρα στο ευρώ αλλά και στο ότι αντιλήφθηκαν, έστω και αργά, τον θανάσιμο κίνδυνο που τους απειλεί —ο Σκαι και το Μέγκα, δηλαδή, γιατί οι άλλοι συνεχίζουν να κοιμούνται ύπνο βαθύ.

 

[stathis]

@ drsiebenmal και nickel:
Αν ρίξετε μια ματιά στα ποστ μου τις τελευταίες 2-3 μέρες, θα δείτε ότι, προκειμένου να αποφύγω τις εντάσεις, επιλέγω να εστιάσω σε επιμέρους πτυχές της κουβέντας που γίνεται, ενδεχομένως πιο «τεχνικές» και λιγότερο πολιτικές. Έτσι και τώρα, κατέθεσα μια σκέψη εκλογολογικού τύπου, καθώς αναρωτιέμαι κι εγώ ποιο θα είναι το αποτέλεσμα και ποιοι παράγοντες θα το καθορίσουν. Στη συνέχεια όμως, η κουβέντα άνοιξε πάλι προς διάφορες κατευθύνσεις. Θαυμάζω ειλικρινά την ικανότητά σας να γράφετε μακροσκελή και οξυδερκή κείμενα ουσίας. Θαυμάζω και τον χρόνο που φαίνεται να διαθέτετε, τόσο για τη σύνταξη τέτοιων κειμένων όσο και για την παρακολούθηση της επικαιρότητας. Δεν μπορώ όμως να σας ακολουθήσω σε αυτό και να γράψω αναλύσεις για το μιντιακό σύστημα εν Ελλάδι, για το πώς οδηγηθήκαμε στο δημοψήφισμα ή για το τι θα γίνει από τη Δευτέρα.
Ταύτ ' ειπών, σας καληνυχτώ.

 

[SBE]

Σνιπ τα περί καναλιών, με τα οποία βλέπω ότι μάλλον συμφωνούμε ότι είναι οι φορείς της εκάστοτε καταστροφής κλπ κλπ. Στο άλλο:

Αυτές τις ημέρες ωριμάζει η κοινωνία μας ταχύτατα· θα μάθουμε επιτέλους ότι τα λεφτά δεν δημιουργούνται με διαταγές αλλά με οργανωμένη και συντονισμένη συνεργασία. Θα μάθουμε ότι οι ηγεσίες μας δεν πρέπει να είναι αυτές που μας χαϊδεύουν τα αυτιά και μας χαρίζουν καθρεφτάκια, αλλά αυτές που σχεδιάζουν σύγχρονα θεσμικά πλαίσια και τα υλοποιούν με ακρίβεια προς το γενικό όφελος της κοινωνίας. Δυστυχώς, είναι ένα μάθημα που παίρνουμε με πολύ πόνο.

Εγώ γιατί δεν είμαι τόσο αισιόδοξη; Το είπε νομίζω κι ο panadeli, αλλά δεν με πείθουν πολλοί από τους οπαδούς ότι έχουν καταλάβει κάτι διαφορετικό από την μυθολογία που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια γύρω από τα προβλήματα της χώρας. Μίλαγα μέχρι πριν από λίγο με κάποιον εδώ στο Λονδίνο. Για να μην μαλώσουμε άσχημα πιάσαμε τα κοινά που λίγο πολύ συμφωνούμε όλοι: ότι για όλα φταίει το δικομματικό πελατειακό σύστημα, το δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ και οι χαζομάρες που έκαναν οι πάντες. Γενικότητες δηλαδή, που δεν προχωράνε την κουβέντα γιατί απλούστατα δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε μια κουβέντα. Από την άλλη δεν ξέρω κατά πόσο είναι απαραίτητο να έχουμε σοβαρές/ εμπεριστατωμένες απόψεις όλοι. Αν δεχτούμε ότι ένα ποσοστό βλακείας θα υπάρχει πάντα, το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι φτιάχνοντας μια καλύτερη Ελλάδα αυτοί θα λιγοστέψουν ή θα είναι ασήμαντοι για το σύνολο. Όμως αυτό δεν έγινε τόσες δεκαετίες, πιθανόν γιατί δεν βολεύει κανέναν.

Παρεμπιπτόντως, εγώ φτιάχνω τώρα τη βαλίτσα μου γιατί πρωί πρωί παίρνω τα βουνά και θα είμαι μακριά από δημοψηφίσματα κλπ. Η εβδομάδα τελειώνει χωρίς να σκοτωθούμε, ούτε να παρεξηγηθούμε με κανέναν, μάλλον (ποτέ δεν ξέρω σίγουρα, γιατί μερικοί σου κόβουν την καλημέρα χωρίς να στο πουν και το καταλαβαίνεις ύστερα από καιρό). Στην αρχή της εβδομάδας είχα στενοχωρηθεί κυρίως γιατί δεν γκρίνιαξα αρκετά στους γονείς μου ώστε να βγάλουν όλα τα λεφτά τους στο εξωτερικό και στη μελλοντική χρεωκοπία θα μείνουν ταπί. Που το ξανασκέφτηκα αποφάσισα ότι έχω να κάνω με ενήλικες που έχουν άποψη, οπότε δεν μπορούσα να τους πιέσω να κάνουν κάτι που δεν ήθελαν. Μόλις το πήρα απόφαση αυτό, έπαψε να με ενδιαφέρει τί θα συμβεί την Κυριακή, αν και θα προτιμούσα οποιαδήποτε λύση δεν πρόκειται να επηρεάσει την παραμονή μου στο ΗΒ.

 

[drsiebenmal]

Καλημέρα με δύο τσιτάτα.

Το πρώτο, από «τρολικό» λογαριασμό στο ΦΒ:
«Νοσταλγώ τις μέρες που μιλάγαμε απλά για την Αμφίπολη.»

Το δεύτερο, από έναν σπουδαίο σκακιστή και θεωρητικό του Μεσοπολέμου (υπήρχε παλιότερα και στην υπογραφή μου):
«Η απειλή είναι ισχυρότερη από την πραγματοποίησή της στη σκακιέρα.»

Το τρίτο που ετοίμαζα διαπίστωσα ότι υπάρχει ήδη στο φόρουμ που ονομάζεται Λεξιλογία:
Η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει!. Μια πολύ φορτισμένη φράση της ιστορίας μας, που δεν ασχολείται όμως με το «πώς».

Αύριο εξαρτάται από εμάς να αποφασίσουμε πώς θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια, μπαίνοντας μάλιστα στην αφετηρία διχασμένοι έτσι κι αλλιώς: αν θα ζήσουμε πολύ δύσκολα ή αδιανόητα δύσκολα.

Μαθαίνει κανείς πολλά πράγματα παρακολουθώντας ήρεμα και αθόρυβα τις εμπρηστικές συζητήσεις που γίνονται αυτές τις ημέρες στα σύγχρονα διαδικτυακά καφενεία (σε όποια τουλάχιστον σε αφήνουν να ακούσεις, γιατί ο διχασμός έχει φτάσει στο σημείο να διώχνουν οι εμείς τους σιωπηλούς άλλους και οι άλλοι τους σιωπηλούς εμείς ακόμη και από τις κερκίδες). Τουλάχιστον ας φροντίσουμε να μπούμε στην περιπέτεια που ξεκινάει, έτσι ή αλλιώς, από τη Δευτέρα, αποφασισμένοι να ακούμε πιο προσεκτικά οι εμείς τους άλλους και οι άλλοι τους εμάς, και να καταλάβουμε σε βάθος το τι μας λένε, επειδή τα πράγματα στην κοινωνία μας είναι ήδη πολύ μπερδεμένα και θα γίνουν αναγκαστικά ακόμη πιο περίπλοκα.

Αν ενόχλησα με κάποια κείμενά μου τους φίλους συλλεξιλόγους, που αποφάσισαν (όχι μόνο αυτές τις ημέρες· από παλιότερα κιόλας) να διαγράψουν από τα διαδικτυακά περιδιαβάσματά τους το φόρουμ μας (και η απουσία της παρέας τους και του λόγου τους και της βοήθειάς τους στερεί όλα τα μέλη και τους περαστικούς από μιαν δεύτερη ή μια τρίτη άποψη) τους ζητώ συγγνώμη και τους καλώ να βρούμε έναν τρόπο να διατηρήσουμε και να μετατρέψουμε σε πιο λειτουργικό τον διάλογό μας.

Είναι το τελευταίο πολιτικό κείμενο που γράφω για τη Λεξιλογία πριν γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.
Η αβατάρα μου με το ναι, που γνωστοποιεί δημόσια τη θέση μου υπέρ του «Ναι», θα κατέβει από το φόρουμ αύριο βράδυ, με το κλείσιμο της κάλπης. Επιφυλάσσομαι να μεταφέρω κάποιες αξιόπιστες και χρήσιμες πληροφορίες που ενδεχομένως φτάσουν σε γνώση μου χάρη στα δίκτυα ενημέρωσης που έχω στήσει αξιοποιώντας τα ΜΚΔ και πηγές, ελληνικές και διεθνείς, των οποίων την εγκυρότητα έχω επιβεβαιώσει με τον χρόνο.

Καλή τύχη σε όλους μας και καλή ψήφο, για την Ευρώπη, για την Ελλάδα, για ένα καλύτερο κοινό μας αύριο!

τ.

Αντί για υστερόγραφο, δύο κείμενα:

Βασιλική Σιούτη: Ένα ναρκοθετημένο δημοψήφισμα. Να σώσουμε ό,τι σώζεται. (Μια οπτική από την φιλοκυβερνητική πλευρά)

Χρυσάφης Ιορδάνογλου: Βέβαιος θάνατος ή δύσκολη προσαρμογή. Τι σημαίνει η επιστροφή στη δραχμή

 

[oliver_twisted]

Να είσαι καλά, Ντοκ. Από μέρους μου να πω ότι είσαι από τους πιο νηφάλιους και με κοφτερό πνεύμα ανθρώπους εδώ μέσα και ότι χαίρομαι να σε διαβάζω. Και εννοείται ότι μπορεί κάποιες φορές να διαφωνούμε, αλλά αυτή είναι άλλωστε και η χαρά της συζήτησης, έτσι; Καλή συνέχεια και καλή ψήφο και από εμένα, καλοί μου φίλοι Λεξιλόγοι!

 

[Hellegennes]

Ελπίζω, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα να είναι για καλό και η επόμενη μέρα να μας βρει πιο ενωμένους παρά πιο διχασμένους. Είθε κάθε πολίτης να ψηφίσει με γνώμονα την λογική του και τι πιστεύει ότι θα είναι καλό για όλην την ελληνική κοινωνία. Ας μας φωτίσει η λογική.

 

[nickel]

Ίσως γράψαμε πάρα πολλά εδώ για το δημοψήφισμα, για τα μνημόνια, για τον δεύτερο τροϊκό πόλεμο. Ίσως περισσότερα απ’ όσα ταιριάζουν σ’ ένα γλωσσικό φόρουμ, σίγουρα πολύ λιγότερα απ’ όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν έξω από εδώ — και πολύ πιο πολιτισμένα, νομίζω.

Θα πάω να ψηφίσω με τη σκέψη μου αναστατωμένη από το γεγονός ότι ένα ερώτημα με καταστροφική ασάφεια και δύο τουλάχιστον ερμηνείες έχει διχάσει τη χώρα. Πόσες ταξικές διαιρέσεις και πολιτικές αταξίες βρίσκονται πίσω απ’ αυτόν το διχασμό;

Ταυτόχρονα, είμαι σίγουρος ότι αν το πολιτικό και το κοινωνικό σύστημα δεν ερμηνεύσει σωστά όσα συνέβησαν αυτές τις μέρες και τους μήνες, και δεν αντιδράσει με απολύτως δημιουργική σαφήνεια, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το αύριό μας μπορεί να είναι ζοφερό. Όμως, προσπαθώ να κάνω αισιόδοξες σκέψεις. Αλίμονο αν πάψουμε να μπορούμε να κάνουμε αισιόδοξες σκέψεις.

 

[anemelos]

Υποθετικά σενάρια μετά το δημοψήφισμα με την παραδοχή ότι δεν θα υπάρχει μεγάλη διαφορά υπέρ του ΟΧΙ ή του ΝΑΙ:

σενάριο 1: επικράτηση του ΝΑΙ, ο Τσίπρας πάει και κάνει μια πολύ δυσβάσταχτη συμφωνία, χωρίς Βαρουφάκη, και η συμφωνία γίνεται νόμος του κράτους χωρίς να περάσει από τη Βουλή, καθώς όπως δήλωσε χθες στο Μέγκα η Νάντια Βαλαβάνη, το δημοψήφισμα δημιουργεί δίκαιο. Ο Τσίπρας παραμένει στην εξουσία καθώς το αποτέλεσμα είναι διαχειρίσιμο με ενδεχόμενα κάποια προβλήματα από αριστερή πλατφόρμα, η οποία όμως δεν θα μπορεί να κάνει πολλά δεδομένου του αποτελέσματος. Φυσικά ένα ΝΑΙ ανοίγει και το δρόμο για πάρα πολύ σκληρά μέτρα.

σενάριο 2α: επικράτηση του ΟΧΙ, με δεδομένο ότι οι τράπεζες παραμένουν κλειστές ο Τσίπρας πάει και κατορθώνει να πάρει μια δυσβάσταχτη, αλλά διαχειρίσιμη, συμφωνία η οποία ενδεχομένως θα περάσει με ψήφους άλλων κομμάτων καθώς δεν θα ψηφιστεί από κάποιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

σενάριο 2β, επιστημονικής φαντασίας και απευκταίο: επικράτηση του ΟΧΙ, με δεδομένο ότι οι τράπεζες παραμένουν κλειστές ο Τσίπρας πάει να κάνει μια δυσβάσταχτη, αλλά διαχειρίσιμη συμφωνία, οι ευρωπαίοι τραβούν το σκοινί και στραγγαλίζουν τη ρευστότητα, δεν του δίνουν διαχειρίσιμη συμφωνία, αρχίζουν οι ελλείψεις σε τρόφιμα, κ.λπ., η χώρα κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μπαίνει δελτίο στα τρόφιμα, εκδίδονται IOU για μισθούς συντάξεις και οδεύουμε προς τη νέα δραχμή. Ο Καμένος βγάζει το στρατό στο δρόμο για να διαφυλάσσει την εσωτερική ασφάλεια.....πολλοί πολίτες ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν!!!

Παίζει και παραλλαγή του σεναρίου αυτού με χρεοκοπία εντός ευρώ και διπλό νόμισμα!

 

[dharvatis]

Υποθετικά σενάρια μετά το δημοψήφισμα με την παραδοχή ότι δεν θα υπάρχει μεγάλη διαφορά υπέρ του ΟΧΙ ή του ΝΑΙ:

σενάριο 1: επικράτηση του ΝΑΙ, ο Τσίπρας πάει και κάνει μια πολύ δυσβάσταχτη συμφωνία, χωρίς Βαρουφάκη, και η συμφωνία γίνεται νόμος του κράτους χωρίς να περάσει από τη Βουλή, καθώς όπως δήλωσε χθες στο Μέγκα η Νάντια Βαλαβάνη, το δημοψήφισμα δημιουργεί δίκαιο. Ο Τσίπρας παραμένει στην εξουσία καθώς το αποτέλεσμα είναι διαχειρίσιμο με ενδεχόμενα κάποια προβλήματα από αριστερή πλατφόρμα, η οποία όμως δεν θα μπορεί να κάνει πολλά δεδομένου του αποτελέσματος. Φυσικά ένα ΝΑΙ ανοίγει και το δρόμο για πάρα πολύ σκληρά μέτρα.

σενάριο 2α: επικράτηση του ΟΧΙ, με δεδομένο ότι οι τράπεζες παραμένουν κλειστές ο Τσίπρας πάει και κατορθώνει να πάρει μια δυσβάσταχτη, αλλά διαχειρίσιμη, συμφωνία η οποία ενδεχομένως θα περάσει με ψήφους άλλων κομμάτων καθώς δεν θα ψηφιστεί από κάποιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

σενάριο 2β, επιστημονικής φαντασίας και απευκταίο: επικράτηση του ΟΧΙ, με δεδομένο ότι οι τράπεζες παραμένουν κλειστές ο Τσίπρας πάει να κάνει μια δυσβάσταχτη, αλλά διαχειρίσιμη συμφωνία, οι ευρωπαίοι τραβούν το σκοινί και στραγγαλίζουν τη ρευστότητα, δεν του δίνουν διαχειρίσιμη συμφωνία, αρχίζουν οι ελλείψεις σε τρόφιμα, κ.λπ., η χώρα κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μπαίνει δελτίο στα τρόφιμα, εκδίδονται IOU για μισθούς συντάξεις και οδεύουμε προς τη νέα δραχμή. Ο Καμένος βγάζει το στρατό στο δρόμο για να διαφυλάσσει την εσωτερική ασφάλεια.....πολλοί πολίτες ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν!!!

Παίζει και παραλλαγή του σεναρίου αυτού με χρεοκοπία εντός ευρώ και διπλό νόμισμα!

Το σενάριο 1 δεν στέκει, αφού η συμφωνία που θα εγκρίνουμε με το ΝΑΙ δεν ισχύει πια άρα κάθε νέα συμφωνία θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή. Μόνον αν μας λυπηθούν οι εταίροι θα μας δώσουν την ίδια συμφωνία (σενάριο 1α) αλλά αυτό είναι απίθανο γιατί θα πρέπει να την εγκρίνουν τα κοινοβούλιά τους. Το πιθανότερο είναι ότι θα πάρουμε κάποιου είδους ανθρωπιστική βοήθεια ενώ θα συζητάμε για κάποια πολύ χειρότερη συμφωνία (σενάριο 1β). Σε αυτή την περίπτωση, η πίεση από αριστερά και από δεξιά θα είναι τέτοια που μάλλον θα παραιτηθεί η κυβέρνηση. Αν τυχόν καταφέρει ο Τσίπρας και κλείσει νέα συμφωνία αμέσως (1γ), πάλι πρέπει να την περάσει από τη Βουλή - πράγμα που δεν θα γίνει, άρα θα πρέπει και πάλι να παραιτηθεί.

 

[nickel]

Οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι οι εκτιμήσεις για το αποψινό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι μέσα στο όρια του στατιστικού σφάλματος. Ίσως ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί ο διχασμός θα είναι να προκύψει αποτέλεσμα μοιρασμένο στη μέση, αφού δεν μπορεί να είναι ένα σαφές 80-20 από τη μια ή την άλλη πλευρά.

Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δίνουν αυτή τη συντριπτική διαφορά για το ποσοστό των Ελλήνων που θέλουν να μείνουμε στην ευρωζώνη: 75,2% στη μια, 76% στην άλλη δημοσκόπηση. Είναι προφανές ότι διαφορετικά διαβάζει και απαντά ο καθένας το ερώτημα του δημοψηφίσματος, κάτι που θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τα συμπεράσματα. (Και το ΚΚΕ ας μην επιχειρήσει να ιδιοποιηθεί κάθε άκυρη ψήφο. )

Αυτό που θα ήθελα να πω ωστόσο μπροστά σ’ αυτό το μοιρασμένο αποτέλεσμα είναι ότι θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τους βαθύτερους λόγους που κάποιοι ψήφισαν διαφορετικά από εμάς. Οι οπαδοί του Όχι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται ευρωλιγούρηδες ή γερμανοτσολιάδες, οι οπαδοί του Ναι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται οπωσδήποτε αντιευρωπαϊστές, μπολσεβίκοι ή σχιζοφρενείς.

---

Σενάρια για τη Δευτέρα δεν κάνω. Ελπίζω μόνο η ζωή να μας επιφυλάσσει θετικές εκπλήξεις. Τις αρνητικές προσπαθώ να μην τις σκέφτομαι.

 

[stathis]

(Και το ΚΚΕ ας μην επιχειρήσει να ιδιοποιηθεί κάθε άκυρη ψήφο. )

Φοβάμαι ότι το ΚΚΕ δεν θα ιδιοποιηθεί μόνο κάθε άκυρη ψήφο αλλά ακόμη και την αποχή. Κάπου πήρε το μάτι έναν τίτλο που έλεγε ότι το ΚΚΕ προτείνει άκυρο, λευκό, αποχή, τα πάντα όλα, αλλά μπορεί και να κατάλαβα λάθος πάνω στη βιασύνη μου.

Αυτό που θα ήθελα να πω ωστόσο μπροστά σ’ αυτό το μοιρασμένο αποτέλεσμα είναι ότι θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τους βαθύτερους λόγους που κάποιοι ψήφισαν διαφορετικά από εμάς. Οι οπαδοί του Όχι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται ευρωλιγούρηδες ή γερμανοτσολιάδες, οι οπαδοί του Ναι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται οπωσδήποτε αντιευρωπαϊστές, μπολσεβίκοι ή σχιζοφρενείς.

Μια χαρά τα λες, αλλά αυτή την επιλεκτική χρήση του «οπωσδήποτε» τι την ήθελες; Ελπίζω να έγινε εκ παραδρομής.

 

[dharvatis]

Φοβάμαι ότι το ΚΚΕ δεν θα ιδιοποιηθεί μόνο κάθε άκυρη ψήφο αλλά ακόμη και την αποχή. Κάπου πήρε το μάτι έναν τίτλο που έλεγε ότι το ΚΚΕ προτείνει άκυρο, λευκό, αποχή, τα πάντα όλα, αλλά μπορεί και να κατάλαβα λάθος πάνω στη βιασύνη μου.

Ναι, το γράφει κι ο Σαραντάκος σήμερα.

Μια χαρά τα λες, αλλά αυτή την επιλεκτική χρήση του «οπωσδήποτε» τι την ήθελες; Ελπίζω να έγινε εκ παραδρομής.

Μα «ευρωλιγούρηδες» και «γερμανοτσολιάδες» είναι υβριστικοί χαρακτηρισμοί που δεν τους αποδέχεται κανείς, ενώ αντιευρωπαϊστές και μπολσεβίκοι υπάρχουν σίγουρα (και σχιζοφρενείς επίσης, αλλά το αφήνουμε αυτό)

 

[sarant]

Ε, όπως και να το κάνεις, το "οπωσδήποτε" είναι προσβλητικό και μού δείχνει οτι καλά κάνω που απέχω από την ενότητα αυτή. Θα παρακαλούσα τον Νίκο να ανακαλέσει, αλλιώς θα θεωρήσω ότι με χαρακτηρίζει σχιζοφρενή υπό αίρεση.

 

[stathis]

Μα «ευρωλιγούρηδες» και «γερμανοτσολιάδες» είναι υβριστικοί χαρακτηρισμοί που δεν τους αποδέχεται κανείς, ενώ αντιευρωπαϊστές και μπολσεβίκοι υπάρχουν σίγουρα (και σχιζοφρενείς επίσης, αλλά το αφήνουμε αυτό)

Κι έτσι να είναι (παρόλο που μπορεί να ρωτήσει κάποιος τι εννοούμε λέγοντας «μπολσεβίκος» εν έτει 2015), η αντιπαράθεση υβριστικών χαρακτηρισμών (που εκ των πραγμάτων δεν ισχύουν ακριβώς επειδή είναι υβριστικοί) με αντικειμενικούς χαρακτηρισμούς (που μπορεί και να ισχύουν) είναι φάουλ. Μια πιο ισορροπημένη διατύπωση θα ήταν, π.χ., η εξής:
Οι οπαδοί του Όχι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται οπωσδήποτε τρομαγμένοι συνταξιούχοι ή βολεμένοι αστοί, οι οπαδοί του Ναι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται οπωσδήποτε ουτοπικοί αριστεριστές ή γραφικοί επαναστάτες.

 

[dominotheory]

Ελπίζω, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα να είναι για καλό και η επόμενη μέρα να μας βρει πιο ενωμένους παρά πιο διχασμένους. Είθε κάθε πολίτης να ψηφίσει με γνώμονα την λογική του και τι πιστεύει ότι θα είναι καλό για όλην την ελληνική κοινωνία. Ας μας φωτίσει η λογική.

+1

Αυτό που θα ήθελα να πω ωστόσο μπροστά σ’ αυτό το μοιρασμένο αποτέλεσμα είναι ότι θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τους βαθύτερους λόγους που κάποιοι ψήφισαν διαφορετικά από εμάς. Οι οπαδοί του Όχι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται ευρωλιγούρηδες ή γερμανοτσολιάδες, οι οπαδοί του Ναι πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους δεν βρίσκονται οπωσδήποτε αντιευρωπαϊστές, μπολσεβίκοι ή σχιζοφρενείς.

+1 - αφαιρώντας όμως αυτό το οπωσδήποτε (συμφωνώ με τον Στάθη), μήπως και σιγά σιγά μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κλίμα διαλόγου και συνεργασίας, αποδομώντας τις παραταξιακές αγκυλώσεις προς όφελος της κοινωνίας.

Επειδή ψηφίζουμε και από τα μέσα δικτύωσης (και μάλλον είναι πολύ σημαντική αυτή η ψήφος), αναδημοσιεύω από το f/b:

Μας τα είπε το ΔΝΤ προχθές, ας τα ακούσουμε και στα γερμανικά μια φορά ακόμη, μήπως και τα εμπεδώσουμε :)

Βάζω χαμογελαστές φατσούλες, αλλά καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η ιστορία του εθνικού διχασμού μπορεί να πάει πολύ μακριά - καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το «τιμημένο» ΟΧΙ και το «συνετό» ΝΑΙ κρύβουν πίσω τους μια τεράστια πλειοψηφία Ελλήνων που μέχρι χθες ήταν βαριά εθισμένοι στην κατανάλωση, κλεισμένοι στον εαυτό και τα ανεξέλεγκτα θέλω τους. Κανένα πακέτο μέτρων δεν μπορεί να το διορθώσει αυτό απ' τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζεται αυτοκριτική και διάθεση για αυθυπέρβαση και, δυστυχώς, η εικόνα, που έχω τουλάχιστον εγώ (και πολλοί φίλοι -με διαφορετικές απόψεις- την επιβεβαιώνουν), από τον δημόσιο χώρο και από τα ηλεκτρονικά μέσα δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική. Ωστόσο, δεν είναι και άκρως απογοητευτική.

ΥΓ. Το έχω δει το PRELIMINARY DRAFT DEBT SUSTAINABILITY ANALYSIS του IMF, ωστόσο δεν εστιάζω εκεί, όπως νομίζω είναι εμφανές, γιατί θεωρώ ότι η προτεραιότητα στην Ελλάδα είναι ένα μίνιμουμ κοινωνικής συναίνεσης. Με πόλωση, κάθε αξιόλογη προσπάθεια μπλοκάρεται από την άλλη πλευρά, τα ζητήματα δεν εξετάζονται υπό κριτήρια λειτουργικότητας, αλλά στα πλαίσια της λογικής του ανταγωνισμού και των σχέσεων κυριαρχίας/υποταγής.