Μόλις τέλειωσα μια δουλειά που με κράτησε όλες αυτές τις μέρες μακριά από την κατάθλιψη που θα μου προκαλούσαν οι εξελίξεις. Δεν κατάφερα να κατέβω ούτε μια φορά στο Σύνταγμα. Έβγαζα το άχτι μου στα πολιτικά μας νήματα και σας ευχαριστώ που μου κάνατε παρέα και με ανεχθήκατε, όσο με ανεχθήκατε. Μερικές σκέψεις:
Περνάμε σε άλλη φάση. Και στη διαφαινόμενη δυναμική πρέπει να ευχηθούμε να βάλουν όλοι το καλύτερο ευρωπαϊκό καπέλο τους και να τους φωτίσει ο παντοδύναμος Διαφωτισμός, να δώσουν λύση με προοπτική.
Η χτεσινή μέρα ήταν η τελευταία μέρα της Μεταπολίτευσης. Σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα οφείλεται στη δυσπιστία που έδειξαν οι ψηφοφόροι προς το πολιτικό σύστημα που διαχειριζόταν μέχρι πρόσφατα τις τύχες μας. Δεν ήταν διατεθειμένοι να τους βγάλουν από το περιθώριο, έστω κι αν πολλοί σαν εμένα θεωρούν αποτυχημένο τον τρόπο που ο Σύριζα έχει κυβερνήσει ως τώρα ή έχει διαχειριστεί τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
Πρέπει ίσως να επισημάνουμε ότι μέχρι τώρα η κυβέρνηση δεν έχει πάρει μέτρα που να θίγουν την τσέπη μας. Δεν θα χαιρόμαστε για πολύ ακόμα.
Μέσα σε λίγες ώρες θα ξέρουμε αν σκοπεύει ο Σύριζα να γίνει η δύναμη που θα ηγηθεί σε μια μεταδημοψηφισματική εποχή ανάπτυξης, ίσως σε συνεργασία και με άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Ή θα πορευτεί, θέλοντας ή μη, σε μια εφιαλτική πορεία προς την άτακτη χρεοκοπία και νέο εθνικό νόμισμα. Μπρρρρ...
Τώρα, αν αρχίσουμε να ξεφλουδίζουμε αυτό το κρεμμύδι, μπορούμε να σκεφτούμε διάφορα περίεργα παιχνίδια και σενάρια και σκηνοθετημένες καταστάσεις, αλλά μπορεί να φταίει η αϋπνία. Ας περάσουμε τώρα στην επόμενη μέρα και βλέπουμε…
