Το νήμα του κινηματογράφου

[Marinos]

Περί ταινιών του Κώστα: η ταινία που σημαίνει στα αφγανικά σκηνή πως διαβάζεται; Κί-έμα, κjεμα, κια-ι-μα ;

Χάιμα. Και σήμερα hayme στα τούρκικα. Αυτό το kh (που έχει φάει πολλούς μεταφραστές) είναι ο αγγλικός τρόπος απόδοσης του αραβοπερσικού σκληρού χ, του δικού μας χι δηλαδή. Πρβλ. το Khyber Pass για να δώσω μια πάσα στο συνήθη ύποπτο Δαεμάνο, αν την πιάσει :)

 

[daeman]

... Πρβλ. το Khyber Pass για να δώσω μια πάσα στο συνήθη ύποπτο Δαεμάνο, αν την πιάσει :)

Weeell, I've got it already, Up the Khyber*: Khyber Pass (and other lesser passes).

Spoiler

Up the Khyber - Pink Floyd

* The title is a rude joke since 'Khyber' is Cockney rhyming slang in which 'Khyber Pass' means 'arse'. It may also allude to the 1968 film Carry On... Up the Khyber.

Need I say More?

Ωραίο χαϊμπέρι, Μαρίνο.

 

[Marinos]

Υπεράνω προσδοκιών ή μάλλον ακριβώς όπως περίμενα! :)

 

[Alexandra]

...γύρω στο Μάρτιο άρχισα να πηγαίνω όλο και πιο αραιά και τελικά από το καλοκαίρι δεν έχω δει τίποτα.

Σταμάτησα να πηγαίνω σινεμά εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω τις ταινίες που μ' ενδιαφέρουν, εννοείται ότι τις βλέπω. Απλώς δεν με ξαναείδαν οι κινηματογραφικές αίθουσες όπου σύχναζα για πολλά χρόνια.

 

[daeman]

Υπεράνω προσδοκιών ή μάλλον ακριβώς όπως περίμενα! :)

OK then, here's some More :

Cirrus Minor

Spoiler

In a churchyard by a river,
Lazing in the haze of midday,
Laughing in the grasses and the graze.
Yellow bird, you are not alone
In singing and in flying on,
In laughing and in leaving.

Willow weeping in the water,
Waving to the river daughters,
Swaying in the ripples and the reeds.
On a trip to Cirrus Minor,
Saw a crater in the sun
A thousand miles of moonlight later.

Cymbaline

Spoiler

The path you tread is narrow
And the drop is sheer and very high
The ravens all are watching
From a vantage point nearby
Apprehension creeping
Like a tube train up your spine
Will the tightrope reach the end
Will the final couplet rhyme

And it's high time, Cymbaline
It's high time, Cymbaline
Please wake me

 

[Marinos]

Αν είναι έτσι, γιατί όχι και το Nile Song;

Spoiler

I was standing by the Nile
When I saw the lady smile
I would take her out for a while
For a while

Oh, my tears wept like a child
How her golden hair was blowing wild
Then she spread her wings to fly
For to fly

Soaring high above the breezes
Going always where she pleases
She will make it to the islands in the sun

I will follow in her shadow
As I watch her from my window
One day I will catch her eye

She is calling from the deep
Summoning my soul to endless sleep
She is bound to drag me down
Drag me down

 

[Marinos]

Να σημειώσουμε ότι δεν έχουμε βγει εκτός θέματος, μια και πρόκειται για σάουντρακ ταινίας. :inno:

 

[daeman]

Αν είναι έτσι, γιατί όχι και το Nile Song;
...

Ποιος είπε όχι;
Για ορεκτικά τα έβγαλα και για να μη φορτώσω μόνο εγώ το νήμα με μουσική (συνεργούς έψαχνα).

Από την άλλη, σ' αυτό το νήμα δεν είναι εντελώς οφτόπικ το σάουντρακ από την ταινία του Σρέντερ:

'His (Barbet Schroeder's) feeling about music for movies was, in those days, that he didn't want a soundtrack to go behind the movie. All he wanted was, literally, if the radio was switched on in the car, for example, he wanted something to come out of the car. Or someone goes and switches the TV on, or whatever it is. He wanted the soundtrack to relate exactly to what was happening in the movie, rather than a film score backing the visuals.'

— Roger Waters

 

[daeman]

Να σημειώσουμε ότι δεν έχουμε βγει εκτός θέματος, μια και πρόκειται για σάουντρακ ταινίας. :inno:

Μη μου πεις! Την ίδια ώρα, τα ίδια σκεφτόμαστε και γράφουμε; Δεν το πιστεύω! :laugh:

 

[Marinos]

Μη μου πεις! Την ίδια ώρα, τα ίδια σκεφτόμαστε και γράφουμε; Δεν το πιστεύω! :laugh:

Time is on my side :laugh:

 

[daeman]

Time is on my side :laugh:

Time waits for no one and it won't wait for me...

Μόλις ευκαιρήσω, θ' ανοίξω νήμα για τον χρόνο, μουσικό. Χρόνια τώρα το 'χω κατά νου, μα πού χρόνος;
But it's time, time, time...

Αυτό θα πει «τάιμινγκ»; :-D

 

[Marinos]

Take your time... take a cigarette. :)

 

[daeman]

Take your time... take a cigarette. :)

I've already put it in my mouth, in elapsed time.

If this isn't a time-lapse, I don't know what is. :up:

Time- he's waiting in the wings, he speaks of senseless things, his script is you and me, boys...

 

[Costas]

Καλημέρα. Είσαι γνήσιος σινεφίλ. Κάνεις πραγματικές θυσίες για την όσο γίνεται πληρέστερη ενημέρωσή σου.

Η Φυλή ιδιαίτερα (πλούσιο wiki) είναι σκληρό καρύδι. Θα μπορούσε να χειριστεί ο Ουκρανός το θέμα του χωρίς να το βάζει σε σχολή για κωφάλαλους; Αν το έκανε αυτό, θα έχανε η ταινία ένα μεγάλο κομμάτι από την πρωτοτυπία της;

Μερσί

Εγώ, όπως έγραψα, κυρίως αυτό μου άρεσε, η σχολή κωφαλάλων. Αλλά αν αρχίσω να πιάνω μία-μία τις αναληθοφάνειες του σεναρίου...Το πλούσιο wiki είναι τεχνήεσσα διαφήμιση. Συμφωνώ με τον κ. Chang που λέει πως ήταν ωραία η φωτογραφία, κυρίως οι εσωτερικοί δίχρωμοι διάδρομοι της σχολής, και επίσης οι θόρυβοι. Κατά τα άλλα, ακόμα και η πιο διαλυμένη σχολή έχει θυρωρό, επιστάτη, αρχές. Ετούτη έμοιαζε με προκεχωρημένο φυλάκιο σε ακριτικό νησί, όπου ο νόμος είναι οι ίδιοι οι στρατιώτες και όπου με το που πέφτει το σκοτάδι βγαίνουν οι δαίμονες και αλωνίζουν. Ο θάνατος του νεαρού προαγωγού από την νταλίκα είναι κακογυρισμένος: έτσι που τον δείχνει να πέφτει, αποκλείεται να πατήθηκε από τις συγκεκριμένες ρόδες. Η σκηνή της αιδοιολειχίας θα ξενερώσει τους λάτρες της πρακτικής: τόσο μακριά παρέμενε το κεφάλι του ρέκτη. Ο νεαρός που αρνείται να εκδώσει την αγάπη του, ενώ υποτίθεται ότι ενοχλεί το κύκλωμα που την εκμεταλλεύεται, κύκλωμα το οποίο "δεν αστειεύεται", αφήνεται στη συνέχεια ανενόχλητος να σαμποτάρει κι άλλο το κύκλωμα, το οποίο και πάλι δεν τον τιμωρεί όσο πρέπει. Στη συνέχεια ο νεαρός αυτός, που στην ουσία μεταμορφώνεται από εκείνο το σημείο της ταινίας σ' έναν νέο ταξιτζή του Σκορτσέζε, προβαίνει σε απολύτως ριζοσπαστικές πράξεις (τα όσα κάνει στον αρχιμαστρωπό), οι οποίες ωστόσο δεν έχουν την παραμικρή επίπτωση για τον ίδιον, παρότι το θύμα του είναι δάσκαλος στη σχολή!! Ακόμα πιο κάτω κάνει κι άλλη χοντρή ζημιά στο κύκλωμα (η σκηνή με το διαβατήριο), όπου αυτή τη φορά τιμωρείται αλλά όχι με θάνατο. Αφήνεται έτσι από το σκηνοθέτη να φτάσει εντελώς εξωπραγματικά στην "κάθαρση", η οποία, αντίθετα με τον κριτικό ντόρο που την περιβάλλει, εμένα μου προκάλεσε θυμηδία, έτσι που κινιόταν ο νεαρός, σαν γέτι.
Τα έγραψα όσο μπορούσα πιο αντι-σπόιλερ. Αν δει κανείς την ταινία, μπορεί να σκεφτεί πάνω στις συγκεκριμένες επισημάνσεις, αν συμφωνεί ή όχι με την εκτίμησή μου ότι πρόκειται για σημεία κουφά, που εντέλει καταστρέφουν σιγά-σιγά την ιστορία. Εμένα πια με ενοχλούν οι ταινίες μυθοπλασίας που μου παρουσιάζουν μια εξέλιξη στην πλοκή που δεν είναι πιστευτή. Παρ' όλα αυτά, η ταινία σαφώς βλέπεται. Χωρίς τους κωφαλάλους, θα έμενε με όλα τα ψεγάδια και χωρίς σχεδόν κανένα συν.

 

[nickel]

Καλημέρα. Προχθές είδα Το παιχνίδι της μίμησης (The Imitation Game). Πολύ όμορφη ταινία παρά τις όσες ιστορικές απιστίες, υπέροχη μουσική επένδυση και εξαιρετική η επιλογή των ηθοποιών. Η ερμηνεία του Cumberbatch έχει κρατήσει κάποια στοιχεία από Σέρλοκ αλλά τον ξεπέρασε κατά πολύ· είμαι σχεδόν (γιατί θα ήθελα να τον δω σε λίγες ακόμα ταινίες που δεν είναι εποχής, όσο κι αν του πάνε αυτές) πεπεισμένη πως είναι ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του και σίγουρα του άξιζε η υποψηφιότητα για Όσκαρ. Και η Keira Knightley πολύ καλή στο ρόλο της και ταίριαξε πολύ με τον Cumberbatch, ίσως λίγο τραβηγμένη η δική της υποψηφιότητα (με επιφύλαξη το λέω γιατί δεν έχω δει τις ερμηνείες των άλλων) αλλά σε γενικές γραμμές δεν έχω απολύτως κανένα παράπονο.

Δεν θυμάμαι πότε πρωτοδιάβασα ολόκληρη την ιστορία του Τιούρινγκ, αλλά θυμάμαι ότι είχα θυμώσει πολύ. Σου φαίνεται απίστευτο πόσο οπισθοδρομική ήταν η αγγλική νομοθεσία στη δεκαετία του 1950 — αλλά οπισθοδρομική τη θεωρούσα και στην περίπτωση του Όσκαρ Γουάιλντ στο τέλος του προηγούμενου αιώνα. Η ταινία σού αφήνει τεράστια θλίψη για τον τρόπο που μια κοινωνία που έχει βγει νικήτρια από τη μάχη με τον φασισμό δεν μπορεί να κατανικήσει τον δικό της φασισμό απέναντι στον άλλο.

Cumberbatch confessed that in one of the final scenes of the film he couldn't stop crying and had a breakdown. It was, as he said, "being an actor or a person that had grown incredibly fond of the character and thinking what he had suffered and how that had affected him."
http://www.imdb.com/title/tt2084970/trivia​

Βέβαια, στο κέντρο της είναι η γοητευτική ιστορία της προσπάθειας να σπάσουν τον κώδικα της γερμανικής μηχανής Enigma. Αυτή την ιστορία την είχα διαβάσει με αρκετή λεπτομέρεια στο υπέροχο The Code Book (Amazon) του Simon Singh. Αυτό το κομμάτι, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορεί παρά να το αδικήσει η ταινία και να το στρογγυλέψει. Μάλλον θα ξαναδιαβάσω την ιστορία στο βιβλίο μου.

Αγνοούσα ή δεν θυμόμουν το ρόλο της Κλαρκ, που ωστόσο δίνει μια σχεδόν απαραίτητη διάσταση στο φιλμ και, φυσικά, την ευκαιρία στη Νάιτλι να μας προσφέρει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της.

Ανακάλυψα ότι αξιοποιήθηκε διαφημιστικά το σταυρόλεξο με το οποίο βρήκαν τους αποκρυπτογράφους για το Μπλέτσλεϊ. Αν σας θέλγουν τα αγγλικά σταυρόλεξα, η σελίδα αυτή της Τέλεγκραφ είναι χάρμα.
http://www.telegraph.co.uk/history/...ave-been-a-codebreaker-at-Bletchley-Park.html
Κάποτε είχα σκεφτεί να ξεκινήσω νήμα για τα cryptic crosswords, αλλά δεν ξέρω αν έχουμε αγγλομαθείς που να ασχολούνται με αυτά (ή να θέλουν να μάθουν).

Η μουσική της ταινίας υπάρχει στο Spotify, αλλά ακούγεται ακόμα καλύτερα όταν βλέπετε την ταινία.

Από κάθε πλευρά η ταινία έπεσε σε καλά χέρια και δεν χάνει από πουθενά, με μοναδική εξαίρεση τις λεπτομέρειες, που δεν ξέρει πού να τις χωρέσει. Θέλεις όμως να μάθεις περισσότερα φεύγοντας από την αίθουσα — αν έχεις το σκουλήκι.

 

[Costas]

Αν σας θέλγουν τα αγγλικά σταυρόλεξα, η σελίδα αυτή της Τέλεγκραφ είναι χάρμα.
http://www.telegraph.co.uk/history/...ave-been-a-codebreaker-at-Bletchley-Park.html

Σερσέ λα φαμ:

One, Mavis Batey, worked out that two of the Enigma machine operators had girlfriends called Rosa: “She worked it out, trying different options, like in a crossword. Once it worked once, it was an obvious option elsewhere,” says Smith.

Και βέβαια γυναίκα ήταν και η λύτρια :)

 

[Marinos]

Καταπληκτική σοβιετική ταινία τρόμου του '67, βασισμένη σε νουβέλα του Γκόγκολ. Με αγγλικούς και (αν προτιμάτε) σερβικούς υπότιτλους:

Από τη ρώσικη βίκι και με τη βοήθεια του γκουγκλομεταφραστή μαθαίνω διάφορα ενδιαφέροντα. Λόγω έλλειψης χρόνου, λέει, ο διευθυντής της Μοσφίλμ απέσπασε δύο τελειόφοιτους. Επειδή όμως το φιλμ έβγαινε υπερβολικά ρεαλιστικό, ήρθε να το συμπληρώσει ο Αλεξάντρ Πτουσκό, ο επιλεγόμενος και "σοβιετικός Ντίσνεϊ" --αυτός που έκανε μεταξύ άλλων το Πέτρινο λουλούδι και τον Τσάρο Σαλτάν (αχ, αφιερώματα στην Αλκυονίδα των ογδόνταζ...!). Εδώ ολόκληρο αφιέρωμα με ταινίες του Πτουσκό.

Και ένα τρίβιο (κατά το φόρο): η ηθοποιός που κάνει τη μάγισσα-βρυκόλακα υπήρξε (για λίγο) νύφη του μεγάλου Βιατσεσλάβ Τίχονοφ (Στίρλιτς στις "17 στιγμές της άνοιξης", Μπαλκόνσκι στον "Πόλεμο και ειρήνη" του Μπονταρτσούκ).

 

[Costas]

Μμ, φίνα πράματα....Όσο για το Πέτρινο Λουλούδι, το 'χα δει νωρίτερα, παιδί...
Περίεργο– το IMDB αναφέρει τον Πτουσκό μόνο στο σενάριο. Ανέλαβε κάποια στιγμή τη σκηνοθεσία ή συμπλήρωσε επί το λιγότερο "ρεαλιστικό" την ιστορία;
Το Rotten Tomatoes λέει: This Russian film adaptation of Nikolai Gogol's story was for a long time the only horror film made in the Soviet Union. Επίσης, ότι η πηγή είναι ένα ουκρανικό παραμύθι.

 

[Marinos]

Στους τίτλους τον έχει ως "καλλιτεχνικό διευθυντή". Οι ρωσομαθείς ας συμπληρώσουν βάσει της ρώσικης βίκης!

Εδώ λέει ότι ο Γκόγκολ χρησιμοποίησε μεν διάφορα μοτίβα από το ουκρανικό φολκλόρ, αλλά για παράδειγμα ο δαίμονας Βιι (πώς να το μεταγράψεις αυτό; ) είναι μάλλον δική του επινόηση.

 

[SBE]

Όταν λέτε τρόμου, εννοείτε τρόμου με διαβόλους, φαντάσματα, νεκραναστημένους, στοιχειωμένα κάστρα/ καθρέφτες/ βιντεοκασέτες; Ή σκέτα αγωνίας, που θα τη δούμε αλλά μετά θα μπορέσουμε να κοιμηθούμε και δεν θα περάσουμε το υπόλοιπο βράδυ (και τα επόμενα 20) κλειδαμπαρωμένοι, με το φως αναμμένο και κοιτάζοντας με τρόμο την πόρτα ή το παράθυρο (ή τον καθρέφτη) ;


ΥΓ Όταν ήμουνα φοιτήτρια δεν θυμάμαι ποιά ταινία είχα δει κατά λάθος, αλλά μετά για καιρό όποτε έμπαινα στο ασανσέρ της πολυκατοικίας μου μόνη, ειδικά άμα ήταν βράδυ, με έπιανε κρύος ιδρώτας. Δε βοηθούσε το ότι έμενα στο ρετιρέ, δηλαδή τα τέρατα του ασανσέρ είχαν μπόλικο χρόνο να το πάρουν χαμπάρι ότι είμαι εκεί.