Αδιάβαστη, πάλι, Zbeebz κορίτσι μου; 
The purrrfect thread. Because nobody's purrrfect, unless they're a cat.
- Thread starter bernardina
- Start date
Ζμπιμπζζζ, δεν θέλω να σε κακοκαρδίσω, αλλά μπιζάρεις τρίτη: Πανξουγατόνι ένα εκεί, Πανξουγατόνι δύο με σχολιασμό.
Ξέρω, φταίει ο Νάρκισσος με την ηχώ... ώ... ώ... :)
Με τέτοια γενειάδα και την Zbeebz παρούσα, ZZ Top, Catfish Blues:
Ντιπ ντάουν και ντέρτι.
bernardina
Moderator
Κιθαρίστας ή ντράμερ;
Σμπιμπζζζζζ, μη στενοχωριέσαι, κορίτσι μου. Repetitio είπαμεεε!
Σμπιμπζζζζζ, μη στενοχωριέσαι, κορίτσι μου. Repetitio είπαμεεε!
Marinos
¥
Καριέρα στον κινηματογράφο αρχίζει ο πιο κατσούφης γάτος του κόσμου
Η Grumpy Cat, η σιαμέζα γάτα που είναι μονίμως μουτρωμένη και έχει γίνει εδώ και ένα χρόνο μεγάλη σταρ του Διαδικτύου, ετοιμάζει... βαλίτσες για το Χόλιγουντ, καθώς πρόκειται να πρωταγωνιστήσει σε ταινία, όπως ανακοίνωσε ο μάνατζέρ της Μπεν Λάσις
Η Grumpy Cat, η σιαμέζα γάτα που είναι μονίμως μουτρωμένη και έχει γίνει εδώ και ένα χρόνο μεγάλη σταρ του Διαδικτύου, ετοιμάζει... βαλίτσες για το Χόλιγουντ, καθώς πρόκειται να πρωταγωνιστήσει σε ταινία, όπως ανακοίνωσε ο μάνατζέρ της Μπεν Λάσις
Χμμμ, μένει να βρούμε ποια είναι η φίλη του Νίκελ... ;)
Marinos
¥
Ωχ, βρέθηκα και γω στο Παγξιγατόνι δηλαδή!
bernardina
Moderator
Ειναι υπεροχα, αναπτυσσονται ευκολα και δινουν τη δικη τους χρωματιστη πινελια στον κηπο η το σπιτι. Αλλα ειναι εξαιρετικα επικινδυνα, αν εχετε γατες. Οι κρινοι (λιλιουμ) ειναι θανατηφορα τοξικοι για τα μικρα μας αιλουροειδη και δυστυχως αυτο πολλοι ανθρωποι δεν το γνωριζουν. Ο Διεθνης Συνδεσμος Κτηνιατρων για τις Γατες, International Society of Feline Medicine (ISFM) , που δημιουργηθηκε το 1996 και εχει ξεκινησει παγκοσμια καμπανια και στην Ευρωπη, προειδοποιει: "Ολα τα μελη του κρινου ειναι τοξικα για τις γατες". Αρκει ενα δαγκωμα στα φυλλα η στο πεταλο, ενα γλειψιμο της γυρης η ακομη και μια γουλια απο το νερο που εχει μεσα το βαζο με τα κομμενα κρινα για να υποστει μια γατα θανατηφορο νεφρικη ανεπαρκεια. Ολα τα λιλιουμ παραγουν μια χημικη ουσια, η οποια βρισλεται σε ολα τα μερη του φυτου και ειναι εξαιρετικα επικινδυνη για τις γατες. Ωστοσο, αυτα που θεωρουνται ακομη πιο επικινδυνα απο τα υπολοιπα ειναι τρια συγκεκριμενα ειδη (Easter lilies, Stargazer lilies και Asiatic lilies). Συμφωνα με το ISFM, μερικες γατες ειναι πιο ευαισθητες απο αλλες στην τοξικοτητα του συγκεκριμενου λουλουδιου, αλλα και στις συνεπειες απο την επαφη μαζι του. Μερικα μικρα αιλουροειδη καταφερονουν με μια μικρη θεραπεια να ξαναγινουν καλα, αλλες απαιτουν αιμοκαθαρση-μια επιπονη διαδικασια για τα γατια και δαπανηρη για τους ιδιοκτητες τους-, ενω πολλες δεν καταφερνουν να ανακαμψουν, με αποτελεσμα να πεθανουν μεσα σε λιγες μερες. Τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα, κρινοι και γατες δεν μπορουν να συγκατοικησουν στο ιδιο σπιτι. Επιλεξτε λοιπον: Η πολυχρωμα φυτα η υπεροχα τριχωτα τετραποδα... λουλουδια με ουρα. Και μην ξεχασετε να πειτε στους φιλους σας, που αγαπουν τις γατες, πως οι γιατροι προειδοποιουν!
Κείμενο Αργυρώ Μώρου, via
Κείμενο Αργυρώ Μώρου, via
bernardina
Moderator
Kαι δεν ήταν η πρώτη φορά, είχε γίνει και στη Βραζιλία.
Και οφείλω να διαμαρτυρηθώ για τη βάναυση μεταχείριση σε βάρος του κατηγορούμενου. Και οι -εξόφθαλμα- ένοχοι έχουν δικαίωμα στηνανθρώπινη γουοτέβα αντιμετώπιση!
Υπάρχει και σχετικός προβληματισμός παλαιόθεν, για την εγκληματική φυσιογνωμία των ζώων και τη δέουσα τιμωρία.
Επ' αυτού θα είχα πολλά να πω, όπως αντιλαμβάνεστε. Αυτό, δηλαδή, σε ποιο άρθρο του ποινικού κώδικα υποπίπτει και πόσο αυστηρά τιμωρείται;
Kαι θα ανεχτούμε τέτοιου είδους απειλές;
ΥΓ. Βλέπετε πόσο ανεκτικό είναι το νήμα, ε; Εεε; Καταδέχεται ακόμα και να φιλοξενήσει εχθρικές φάτσες προκειμένου να υπερασπιστεί το σωστό και το δίκαιο.
Και οφείλω να διαμαρτυρηθώ για τη βάναυση μεταχείριση σε βάρος του κατηγορούμενου. Και οι -εξόφθαλμα- ένοχοι έχουν δικαίωμα στην
Υπάρχει και σχετικός προβληματισμός παλαιόθεν, για την εγκληματική φυσιογνωμία των ζώων και τη δέουσα τιμωρία.
Επ' αυτού θα είχα πολλά να πω, όπως αντιλαμβάνεστε. Αυτό, δηλαδή, σε ποιο άρθρο του ποινικού κώδικα υποπίπτει και πόσο αυστηρά τιμωρείται;
Kαι θα ανεχτούμε τέτοιου είδους απειλές;
ΥΓ. Βλέπετε πόσο ανεκτικό είναι το νήμα, ε; Εεε; Καταδέχεται ακόμα και να φιλοξενήσει εχθρικές φάτσες προκειμένου να υπερασπιστεί το σωστό και το δίκαιο.
...
Από το ηλεδελτίο του Κουίνιον, το περασμένο Σάββατο:
Q From Mike Lean, Australia: I’ve come across the phrase wet and windy like the barber’s cat. Can you tell me anything about it? Why would a barber’s cat be so? Does it relate to a particular cat of fable or legend? Initial researches have yielded nothing.
A That’s a very old-fashioned expression, once known throughout the Anglophone countries, though not I think in the USA. It was popular in the nineteenth and early twentieth centuries but we rarely come across it now. Deputy Willie O’Dea alluded to it in the Dáil, the Irish parliament, on 26 September 2009: “There is no point coming into the House acting as the parliamentary version of the barber’s cat. We know what components made up that creature.”
I’ll bet few readers could tell Mr O’Dea what those components were. Looking into its history is complicated because one part of it was considered to be “an expression too coarse to print”, as John Camden Hotten commented in his Slang Dictionary in 1864. The form that he refused to print was “full of wind and piss, like the barber’s cat”. One meaning, surely the one Mr O’Dea had in mind, was of a uselessly and unnecessarily loquacious person. That sense was made explicit in this early appearance, though in a carefully euphemised version:
He should be the very last man in Dundee to call any one a windbag, for it is a well-known fact that, among his own class as well as among those who he says are “sometimes called the working classes,” he is generally considered the very Prince of Windbags. Indeed, it is often remarked about him that he is all wind and water, like the barber’s cat.
The Dundee Courier and Argus, 8 Sep. 1877.
Another version was as poor as a barber’s cat, which was expanded to refer to somebody who was half-starved, sickly or weak, though some later slang researchers said that it meant no more than that he was thin. Curiously, all dolled up like a barber’s cat is also on record, as is as conceited as a barber’s cat. Give a cat a bad name, it seems, and you can insult him as much as you like.
It was low slang of the working classes, so its early history and origin are unclear. J Redding Ware argued in his Passing English of the Victorian Era in 1909 that it might be a corruption of the term bare brisket, which he said was “also used for a thin fellow, the brisket being the thinnest part of beef”. This is imaginative but too much so to be acceptable. More plausible was the hypothesis that a cat in a barber’s shop would find little to eat and so be poor or ill-served, an idea expanded much later to explain your version of the phrase:
As he walked back he said to Mathews: “Do you know the expression — wet and windy, like the barber’s cat?”
”I know it well,” Mathews confessed. “Why the barber’s cat, I wonder?”
”A consequence of frugality,” the poet explained. “Its staple diet is hair and soapsuds.”
Strumpet City, by James Plunkett, 1969.
και από το σημερινό:
Barber’s cat
Several readers commented that barber’s cat might be a humorous antithesis to and a play on the phrase as fit as the butcher’s dog. I hadn’t previously made the acquaintance of this animal. The Oxford English Dictionary says it was a breed of dog but neglects to include the expression, probably because it only came into being after the entry was written in 1888 — more recent works suggest that it’s a twentieth-century expression, originally from Lancashire. It can’t be the source of the much older barber’s cat but is probably a blend of it with the ancient fit as a fiddle. The idea is that a butcher’s dog must be healthy because it’s well fed on meat, though that might equally imply that it was fat and lazy (Australians have had the variant full as a butcher’s dog, to have enjoyed a substantial meal). In Francis Grose’s Classical Dictionary of the Vulgar Tongue of 1788, however, butcher’s dog is defined as one that can “lie by the beef without touching it, a simile often applicable to married men”.
Of cats and dogs, barbers and butchers, barbies and butches.
Από το ηλεδελτίο του Κουίνιον, το περασμένο Σάββατο:
Q From Mike Lean, Australia: I’ve come across the phrase wet and windy like the barber’s cat. Can you tell me anything about it? Why would a barber’s cat be so? Does it relate to a particular cat of fable or legend? Initial researches have yielded nothing.
A That’s a very old-fashioned expression, once known throughout the Anglophone countries, though not I think in the USA. It was popular in the nineteenth and early twentieth centuries but we rarely come across it now. Deputy Willie O’Dea alluded to it in the Dáil, the Irish parliament, on 26 September 2009: “There is no point coming into the House acting as the parliamentary version of the barber’s cat. We know what components made up that creature.”
I’ll bet few readers could tell Mr O’Dea what those components were. Looking into its history is complicated because one part of it was considered to be “an expression too coarse to print”, as John Camden Hotten commented in his Slang Dictionary in 1864. The form that he refused to print was “full of wind and piss, like the barber’s cat”. One meaning, surely the one Mr O’Dea had in mind, was of a uselessly and unnecessarily loquacious person. That sense was made explicit in this early appearance, though in a carefully euphemised version:
He should be the very last man in Dundee to call any one a windbag, for it is a well-known fact that, among his own class as well as among those who he says are “sometimes called the working classes,” he is generally considered the very Prince of Windbags. Indeed, it is often remarked about him that he is all wind and water, like the barber’s cat.
The Dundee Courier and Argus, 8 Sep. 1877.
Another version was as poor as a barber’s cat, which was expanded to refer to somebody who was half-starved, sickly or weak, though some later slang researchers said that it meant no more than that he was thin. Curiously, all dolled up like a barber’s cat is also on record, as is as conceited as a barber’s cat. Give a cat a bad name, it seems, and you can insult him as much as you like.
It was low slang of the working classes, so its early history and origin are unclear. J Redding Ware argued in his Passing English of the Victorian Era in 1909 that it might be a corruption of the term bare brisket, which he said was “also used for a thin fellow, the brisket being the thinnest part of beef”. This is imaginative but too much so to be acceptable. More plausible was the hypothesis that a cat in a barber’s shop would find little to eat and so be poor or ill-served, an idea expanded much later to explain your version of the phrase:
As he walked back he said to Mathews: “Do you know the expression — wet and windy, like the barber’s cat?”
”I know it well,” Mathews confessed. “Why the barber’s cat, I wonder?”
”A consequence of frugality,” the poet explained. “Its staple diet is hair and soapsuds.”
Strumpet City, by James Plunkett, 1969.
και από το σημερινό:
Barber’s cat
Several readers commented that barber’s cat might be a humorous antithesis to and a play on the phrase as fit as the butcher’s dog. I hadn’t previously made the acquaintance of this animal. The Oxford English Dictionary says it was a breed of dog but neglects to include the expression, probably because it only came into being after the entry was written in 1888 — more recent works suggest that it’s a twentieth-century expression, originally from Lancashire. It can’t be the source of the much older barber’s cat but is probably a blend of it with the ancient fit as a fiddle. The idea is that a butcher’s dog must be healthy because it’s well fed on meat, though that might equally imply that it was fat and lazy (Australians have had the variant full as a butcher’s dog, to have enjoyed a substantial meal). In Francis Grose’s Classical Dictionary of the Vulgar Tongue of 1788, however, butcher’s dog is defined as one that can “lie by the beef without touching it, a simile often applicable to married men”.
Of cats and dogs, barbers and butchers, barbies and butches.
SBE
¥
Απορίες: χτες πέτυχα στο Κόβεντ Γκάρντεν (που γινόταν χαμός από τον κόσμο) το τέλος μιας παράστασης όπου ο στριτ περφόρμερ ήταν μια γάτα. Δεν είδα το σώου, μόνο τη γάτα στο τέλος να χαιρετάει τα πλήθη που είχαν βγάλει τις φωτογραφικές και επευφημούσαν φωτογραφίζοντας, αλλά η απορία μου είναι: πώς καταφέρνεις να κάνεις τις γάτες να κάνουν κόλπα; Αφού υποτίθεται ότι οι γάτες κάνουν ό,τι θέλουν. Από την άλλη, έχουμε δει τίγρεις και λιοντάρια του τσίρκου. Αυτές οι απορίες εν συντομία, ελπίζω οι γατόφιλοι και γατοιδιοκτήτες να έχουν απάντηση.
bernardina
Moderator
SBE, αν οι γατόφιλοι είχαν απαντήσεις σ΄αυτό που ρωτάς, θα ήταν όντως γατοϊδιοκτήτες. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα, φοβάμαι πως it's the other way around...
Με άλλα λόγια, η γάτα κάνει ό,τι θέλει. Θυμήσου κι εκείνο το πετυχημένο σκίτσο με τη γάτα του Παβλόφ... Ποια γάτα του Παβλόφ; Exactly!
bernardina
Moderator
Πρώτα πας εδώ: http://lexilogia.gr/forum/showthrea...-they-re-a-cat&p=188305&viewfull=1#post188305
και μετά μου απαντάς:
Τον Μπομπ είδες; Γιατί ξέρω ότι κάνει εμφανίσεις στο Κόβεντ Γκάρντεν.
SBE
¥
Ναι, ναι, αυτόν είδα, μαζί με τον άπλυτο κι αχτένιστο ιδιοκτήτη του. Υπόγραφε κι αυτόγραφα (ο Μπομπ). Και είχαν και δυο βοηθούς που κουβάλαγαν τα βιβλία. Κιθάρα δεν είδα.
Τι παθαίνω που δεν παρακολουθώ τα πρωινάδικα, κι όπως φαίνεται ούτε τη Λεξιλογία.
ΥΓ σήμερα ο δρόμος με πήγε στο Μπρικ Λέιν, και φυσικά κάθισα στην ουρά για μπέιγκελ στο μαγαζί που είναι ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο. Τελευταία φορά είχα πάει εκεί ένα βράδυ πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν τα ψωμάκια έκαναν πέντε πένες και το σάντουιτς με σολομό και Φιλαδέλφεια ήταν το πιο ακριβό στο μενού, 25 πένες. Σήμερα έδωσα 1.60 τη μισή ντουζίνα (που κάθονται τώρα στην κατάψυξή μου) και 1.60 για το σάντουιτς. Πληθωρισμός. Οι μισθοί πάντως δεν έχουν πενταπλασιαστεί από τότε.
Σ'αυτή την τρισάθλια γειτονιά που κάποτε δεν περπάταγες τη νύχτα δεν έχουν αλλάξει και πολλά, δε μοιάζει να έχει καθαρίσει ο δήμος τους δρόμους τα τελευταία τριάντα χρόνια, μερικά μαγαζιά έχουν αλλάξει βιτρίνα κι έχει αποκτήσει μπόλικους πάγκους με πραμάτεια (κυρίως φαγώσιμα και κάτι παλιατζούρες για πέταμα που τις λένε αντίκες, π.χ. είδα σήμερα να πουλάνε έναν καμένο καναπέ, που θα ήταν αντίκα αν δεν ήταν καμένος), ενώ παντού βρωμάει κι είναι σιχαμερά. Κι όμως, γεμάτο τουρίστες και γεμάτο νεολαία που απλώς έκοβαν βόλτες ή περίμεναν στην ουρά για ένα σάντουιτς και μετά πέταγαν τα χαρτιά στο δρόμο, έφτυναν, σπρώχνονταν και λούζανε τους περαστικούς με τους καφέδες ή τις κοκακόλες που χύνονταν από το σπρωξίδι κλπ κλπ. Μια αηδία και μισή και φαντάζομαι όσο προχωράει η μέρα θα εμπλουτίζεται με μεθυσμένους στις γωνίες και όλα τα σχετικά. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι τουρίστες πάνε σε κάτι τέτοια μέρη και τι βρίσκουν στο κουρέλ λοκάλ. Και μετά ζηλεύει ο Νίκελ που δεν κάνει πικνίκ σε κανέναν ανθισμένο αγγλικό κήπο.
Τι παθαίνω που δεν παρακολουθώ τα πρωινάδικα, κι όπως φαίνεται ούτε τη Λεξιλογία.
ΥΓ σήμερα ο δρόμος με πήγε στο Μπρικ Λέιν, και φυσικά κάθισα στην ουρά για μπέιγκελ στο μαγαζί που είναι ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο. Τελευταία φορά είχα πάει εκεί ένα βράδυ πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν τα ψωμάκια έκαναν πέντε πένες και το σάντουιτς με σολομό και Φιλαδέλφεια ήταν το πιο ακριβό στο μενού, 25 πένες. Σήμερα έδωσα 1.60 τη μισή ντουζίνα (που κάθονται τώρα στην κατάψυξή μου) και 1.60 για το σάντουιτς. Πληθωρισμός. Οι μισθοί πάντως δεν έχουν πενταπλασιαστεί από τότε.
Σ'αυτή την τρισάθλια γειτονιά που κάποτε δεν περπάταγες τη νύχτα δεν έχουν αλλάξει και πολλά, δε μοιάζει να έχει καθαρίσει ο δήμος τους δρόμους τα τελευταία τριάντα χρόνια, μερικά μαγαζιά έχουν αλλάξει βιτρίνα κι έχει αποκτήσει μπόλικους πάγκους με πραμάτεια (κυρίως φαγώσιμα και κάτι παλιατζούρες για πέταμα που τις λένε αντίκες, π.χ. είδα σήμερα να πουλάνε έναν καμένο καναπέ, που θα ήταν αντίκα αν δεν ήταν καμένος), ενώ παντού βρωμάει κι είναι σιχαμερά. Κι όμως, γεμάτο τουρίστες και γεμάτο νεολαία που απλώς έκοβαν βόλτες ή περίμεναν στην ουρά για ένα σάντουιτς και μετά πέταγαν τα χαρτιά στο δρόμο, έφτυναν, σπρώχνονταν και λούζανε τους περαστικούς με τους καφέδες ή τις κοκακόλες που χύνονταν από το σπρωξίδι κλπ κλπ. Μια αηδία και μισή και φαντάζομαι όσο προχωράει η μέρα θα εμπλουτίζεται με μεθυσμένους στις γωνίες και όλα τα σχετικά. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι τουρίστες πάνε σε κάτι τέτοια μέρη και τι βρίσκουν στο κουρέλ λοκάλ. Και μετά ζηλεύει ο Νίκελ που δεν κάνει πικνίκ σε κανέναν ανθισμένο αγγλικό κήπο.