Να προσθέσω μερικά παράγωγα:
Bremain αυτό που θα γίνει αν επικρατήσει το Ναι στο δημοψήφισμα
Brexiter ο οπαδός του Όχι.
Bremainster ο οπαδός του Ναι.
Παράδειγμα χρήσης: αν στη Σκωτία ψηφίσουν Bremain, αλλά στο σύνολο της χώρας αποφασιστεί Brexit, τότε οι Σκωτσέζοι Bremainster θα ζητήσουν Schexit από το ΗΒ, με σκοπό Schentry ή αν προτιμάτε Schemain στην ΕΕ.
Υπάρχει κι η σχολή που λέει ότι την επόμενη το δημοψηφίσματος θα έχουμε business as usual, δηλαδή
Br-αμφιταλάντευση - άλλωστε το δημοψήφισμα έχει μετατραπεί σε
δεν μ' αρέσει αλλά τη θέλω κι ας πάει να μας ισιώσει τα αγγούρια μας (την ΕΕ) ή
δεν μου αρέσει, δεν τη θέλω, κάτω τα χέρια από τα αγγούρια μας, δεν υπάρχει επιλογή
και μ' αρέσει και τη θέλω και δεν μας παρατάτε με τα αγγούρια.
ΥΓ Για όσους δεν γνωρίζουν τί σχέση έχει η ΕΕ με τα αγγούρια, απλά πράγματα: πριν καμιά 25ετία κυκλοφορούσαν συνεχώς στον βρετανικό τύπο διάφορες ειδήσεις για την καταστροφή και τη συμφορά που θα έφερνε η ΕΕ σε κάθε κλάδο, αλλά κυρίως στο στομάχι των Βρετανών. Ο ευρωπαϊκός κανονισμός τροφίμων θα απαγόρευε τις σοκολάτες, θα καταργούσε τα λουκάνικα, θα ίσιωνε τα αγγούρια, τις μπανάνες, τα κολοκύθια (γενικώς υπήρχε μια έφεση προς το ίσιωμα κάθε λαχανικού), θα απαγόρευε να τρώμε τις μπριζόλες μας σενιάν, θα απαγόρευε τις πωλήσεις σε ντουζίνες και θα έπρεπε υποχρεωτικά να αγοράζουμε δεκάδες ή εικοσάδες, θα υποχρέωνε τους πάντες να χρησιμοποιούν τα λατινικά ονόματα για τα ψάρια και τα λαχανικά (πιάσε μια ντουζίνα δεκάδα allium sativum, μάστορα), γενικώς θα ερχόταν η γαστριμαργική και αισθητική καταστροφή της Βρετανίας (το ότι αυτό είχε συμβεί πριν ακόμα μπουν στην ΕΕ είναι άλλη υπόθεση) . Μάλιστα η ΕΕ έχει σελίδα που αντικρούει τους μύθους, εδώ. Διαβάστε και γελάστε. Τώρα με το δημοψήφισμα κάποιοι θυμήθηκαν τους μύθους.
Πρόσφατα έμαθα ότι η πηγή αυτών των μύθων ήταν ο τότε ανταποκριτής της Ντέιλι Τελεγκραφ στις Βρυξέλλες,ο νυν δήμαρχος του Λονδίνου και άτυπος αρχηγός των Brexiter Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος μεγάλωσε στις Βρυξέλλες, καθώς ο πατέρας του ήταν Ευρωβουλευτής. Το έκανε αυτό είτε γιατί ήταν ανίκανος να κυνηγήσει μια σοβαρή είδηση, οπότε έφτιαχνε τις δικές του βλακείες, είτε γιατί ήθελε να βρει τα όρια της ευκολοπιστίας των συμπατριωτών του. Το κακό είναι ότι αντί να υπάρχει σοβαρή ενημέρωση για την ΕΕ σε μια περίοδο αρκετά κρίσιμη, ασχολούνταν τα ΜΜΕ με τους μύθους του Τζόνσον.