Το Χόμπιτ

CaptainPicard

New member
Διαβάζω στα αγγλικά το The Hobbit του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και με έχει μαγέψει! Λόγω... επαγγελματικής διαστροφής, ψάχνω για μεταφράσεις αυτού του βιβλίου στα ελληνικά και μέχρι στιγμής έχω εντοπίσει δύο:
  1. Ο Χόμπιτ Ή μέχρι εκεί και πάλι πίσω , μετάφραση του Θωμά Μαστακούρη, εκδόσεις Αίολος, 2000
  2. Χόμπιτ, μετάφραση των Α. Γαβριηλίδη και Χ. Δεληγιάννη, εκδόσεις Κέδρος, 2001

Τι γνώμη έχετε για τις παραπάνω μεταφράσεις; Υπάρχουν άλλες μεταφράσεις του The Hobbit στα ελληνικά;
 
Αυτή που έχω διαβάσει ήταν του Κέδρου, πάνε είκοσι-εικοσιπέντε χρόνια τώρα (πρέπει να πρόκειται για επανέκδοση, δεν ξέρω αν έχουν γίνει αλλαγές στη μετάφραση). Μ' άρεσε, ήμουν και πιτσιρίκος.
Αμέσως μόλις το διάβασα άρχισαν να μεταφράζονται οι τρεις τόμοι του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, και θυμάμαι που περιμέναμε (οικογενειακώς) πώς και πώς τον επόμενο (ένας τον χρόνο; θα σας γελάσω).
 

CaptainPicard

New member
Όντως, είναι επανέκδοση. Η πρώτη έκδοση (απ'τις εκδ. Κέδρος δηλαδή) ήταν το 1978 γραμμένη στο πολυτονικό σύστημα! Πιστεύω θα γίνουν κι άλλες μεταφράσεις του The Hobbit στα ελληνικά τα επόμενα δύο χρόνια, γιατί αναμένεται να κυκλοφορήσει και η ομώνυμη ταινία από τον Πήτερ Τζάκσον, μέσα στο 2011 ή το 2012...
 
Τι μου θύμισες τώρα... το Χόμπιτ και το Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ήταν η αιτία που έγινα μεταφράστρια.

Όταν ήμουν 10 χρονών πέρασα ιλαρά πολύ βαριά, με 40 πυρετό. Η αδελφή μου καθόταν δίπλα στο κρεβάτι και για να με διασκεδάσει μου διάβαζε το Χόμπιτ και τα άλλα, μεταφράζοντας από τα αγγλικά επιτόπου (δεν υπήρχε μετάφραση βέβαια τότε). Μέσα στη ζάλη του πυρετού, όλος εκείνος ο μαγικός κόσμος με γοήτευσε, και αποφάσισα μόλις γίνω καλά να το μεταφράσω. Πράγματι το επιχείρησα, χειρόγραφα σε ένα σχολικό τετράδιο, αλλά δεν κατάφερα να προχωρήσω πολύ... Σε ένα ξεκαθάρισμα αργότερα πέταξα το τετράδιο - το έχω μετανιώσει από τότε, θα ήταν ωραίο ενθύμιο, αλλά είναι αργά πια.


Δεν έχω διαβάσει καμμία μετάφραση έργων του Τόλκιν, φοβάμαι ότι θα μου χαλάσει την εντύπωση που έχω από το πρωτότυπο. Πάντως τα ανίψια μου είχαν αυτήν του Κέδρου.
 

daeman

Administrator
Staff member
Αυτή που έχω διαβάσει ήταν του Κέδρου, πάνε είκοσι-εικοσιπέντε χρόνια τώρα (πρέπει να πρόκειται για επανέκδοση, δεν ξέρω αν έχουν γίνει αλλαγές στη μετάφραση). Μ' άρεσε, ήμουν και πιτσιρίκος.
Αμέσως μόλις το διάβασα άρχισαν να μεταφράζονται οι τρεις τόμοι του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, και θυμάμαι που περιμέναμε (οικογενειακώς) πώς και πώς τον επόμενο (ένας τον χρόνο; θα σας γελάσω).

Περίπου τα ίδια κι από δω. Το είχα πρωτοδιαβάσει σχετικά μεγάλος, εικοσάρης, αγγλιστί και πρωθύστερα μετά τον Άρχοντα, κι όταν βγήκε στα ελληνικά από τον Κέδρο τότε που λέει ο Μαρίνος το ξαναδιάβασα. Τότε δεν έκανα επαγγελματικά ούτε μεταφράσεις ούτε επιμέλειες - άρα δεν διάβαζα διεστραμμένα όπως τώρα, με τον αναγνώστη να προσπαθεί να φιμώσει τον ζηλιάρη (αχ, γιατί να μην το έχω μεταφράσει εγώ αυτό) μεταφραστή και τον επιμελητή-λαθοθήρα μέσα μου - οπότε μου έχει μείνει μόνο η εντύπωση του στρωτού αναγνώσματος. Κι επειδή εκείνη την εποχή είχα χωθεί στην άβυσσο της ψυχής του Ντικ (αν θυμάμαι καλά το διάβασα αμέσως μετά το Ubik και το Transmigration of Timothy Archer), μου φάνηκε σαν όαση, σαν τις αλκυονίδες μέσα στο καταχείμωνο.
Το έχω ακόμα, αλλά σε κούτα λόγω μετακόμισης :-(ναι, ακόμα δεν αξιώθηκα). Όταν με το καλό τις ανοίξω και το θυμηθώ, θα ρίξω μια ματιά.
 

CaptainPicard

New member
Έτσι για να σας ξυπνήσω περισσότερες αναμνήσεις, αλλά και για να δελεάσω όσους δεν έχουν διαβάσει το Χόμπιτ, δείτε αυτήν την όμορφη σελίδα.
 

daeman

Administrator
Staff member
Πολύ περισσότερες αναμνήσεις! :)
Όλο το 1999 μού θύμισες, σε ημερολόγιο τοίχου είχα τα έργα του Άλαν Λι, δώρο από τον αδερφό μου που ήταν μετα-Τζόρντι τότε. Κι αυτό σε κούτα όμως.
 
Πςςςςςςς! Τι θυμήθηκες τώρα;

Τα ημερολόγια της Μέσης Γης από το Waterstone's. Κράτα το. Δεν βγαίνουν πια νομίζω.

Γυρίζεται το Χόμπιτ από τον Τζάκσον σε δύο συνέχειες λέει.
 
Ως αναγνώστρια, (δεν είμαι μεταφράστρια) θα προτιμούσα αυτή του Μαστακούρη επειδή γνωρίζω πως αγαπά τον Τόλκιν και θα τον μετέφραζε με σεβασμό.
Είχαμε την τιμή πριν χρόνια, να μας διαβάσει ζωντανά απόσπασμα από δική του μετάφραση του τρίτου βιβλίου του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, σε μια συνάντηση της λέσχης φίλων Τολκιν και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
 

Earion

Moderator
Staff member
Θυμάμαι σαν τώρα τη στιγμή και την εποχή. Ήταν Σεπτέμβριος του 1978 και ένας ξάδελφός μου που ήρθε από την Αγγλία για διακοπές μου δώρισε τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών στην παχιά, ενιαία χαρτόδετη έκδοση, λέγοντας: «Εσένα που σε ενδιαφέρει η ιστορία νομίζω ότι θα σου αρέσει τούτο εδώ. Μην κοιτάς που αρχίζει σαν το “Μικρό σπίτι στο λιβάδι”, στο τέλος καταλήγει σαν επικό μυθιστόρημα». Ξεκίνησα κι από την πρώτη σελίδα βυθίστηκα στον κόσμο της Μεσογής με όλο μου το είναι. Απορροφήθηκα είναι η σωστή λέξη, σαν τον ήρωα του Μπόρχες στο Βιβλίο της Άμμου. Λες κι ανακάλυπτα για πρώτη φορά την ηδονή της ανάγνωσης. Ο κόσμος γύρω μου ξεθώριασε. Ό,τι άλλο έπρεπε να κάνω σαν καθημερινή ρουτίνα, φαγητό, δουλειές, περπάτημα, ήταν χρόνος χαμένος από το διάβασμα. Ξάπλωνα στο κρεβάτι και οι ώρες περνούσαν. Τα μάτια μου έκλειναν απ’ τη νύστα, τα χέρια χαλάρωναν, ένιωθα το βιβλίο να μου πέφτει στο στήθος, κοιμόμουν και μες στον ύπνο έλεγα στον εαυτό μου «Ξύπνα! Πρέπει να διαβάσεις τη συνέχεια». Ακολούθησα την πορεία της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού, κρυβόμουν κι εγώ μαζί τους μη μας ανακαλύψουν οι μαύροι καβαλάρηδες, πήρα μέρος στις μάχες, ανέβηκα με τον Φρόντο στο ηφαίστειο και ρίξαμε μαζί στον κρατήρα το καταραμένο δαχτυλίδι. Μαγεύτηκα από τις γλώσσες των πλασμάτων του κόσμου του Τόλκιν κι από τις γραφές. Στη σελίδα τίτλου είχε δύο επιγραφές, μία στη γλώσσα των ξωτικών και μία στη γλώσσα των νάνων. Έστιψα το μυαλό μου και με τα πολλά το κατάφερα: τις αποκρυπτογράφησα χωρίς βοήθεια από πουθενά και φούσκωσα από περηφάνια. Ναι, ήμουν γεννημένος για να σπάζω κώδικες και να διαβάζω άγνωστες γλώσσες! Θα γινόμουν ο νέος Σαμπολιόν! Δυο τρεις μήνες μετά, στο κατάμεστο αμφιθέατρο Σαριπόλων της Νομικής, το ίδιο βιβλίο ανοιχτό πάνω στο έδρανο με κεραυνοβολεί. «Ποιος το διαβάζει αυτό;» Εκατοντάδες κεφάλια γυρνούν. «Εγώ». Τον έλεγαν Δημήτρη Ν. κι ήταν η αρχή μιας μεγάλης φιλίας. Είχαμε μάθει απ’ έξω και απαγγέλαμε τα τραγουδάκια, παραγγέλναμε από την Αγγλία ό,τι βιβλίο σχετικό βρίσκαμε, εγώ ζωγράφιζα κάθε μέρα συνεπαρμένος, ώστε να είναι έτοιμη η εικονογράφηση της ελληνικής μετάφρασης που ασφαλώς θα ολοκληρώναμε στο εγγύς μέλλον για να γνωρίσουμε στο ελληνικό κοινό τον Τόλκιν. Θαμπώναμε τα κορίτσια με τις διηγήσεις μας (πόσες φορές δεν έπιασε το κόλπο;), το παίζαμε κάτοχοι ενός ακριβού μυστικού, οι ονειροπαρμένοι, οι πέρα απ’ τον κόσμο τούτο. Κάποια φορά βρεθήκαμε στο Λονδίνο να ψάχνουμε σε άγνωστες γειτονιές ένα μπαρ, γιατί είχαμε μάθει ότι εκεί συνεδρίαζε η Tolkien Society. Ούτε τη Society βρήκαμε ούτε η λαχτάρα μας κορέστηκε. Ο Τόλκιν είχε πεθάνει από το 1973... Ο φίλος μου έγινε δικηγόρος. Εμένα μου έμεινε το ψευδώνυμο: Earion, στη γλώσσα των ξωτικών «ο θαλασσινός». Χρόνια μετά —πώς ήρθε η συζήτηση;— μιλούσα με τον ίδιο ξάδερφο για το βιβλίο που μου είχε χαρίσει. «Ξέρεις;», του θύμησα, «είχες εν μέρει δίκιο· το βιβλίο αρχίζει σαν το “Μικρό σπίτι στο λιβάδι”, και συνεχίζει σαν επικό μυθιστόρημα. Αλλά καταλήγει σαν τη Βίβλο».
 
Last edited:
Για κάποιο λόγο δεν έχω διαβάσει Τόλκιν -ή μάλλον είχα αρχίσει το Χόμπιτ αλλά το σταμάτησα. Τώρα στα γεράματα, να το προσπαθήσω; Μήπως θα απογοητευτώ; Μήπως (κι αυτό είναι χειρότερο) θα γοητευτώ και μετά θα έχω τύψεις που ζούσα τόσες δεκαετίες αφώτιστος; Κι αν πω να το διαβάσω, αγγλικά ή ελληνικά; (Νομίζω πως υπάρχει στο σπίτι, αλλά δεν θυμάμαι αν στα γαλλικά ή τα αγγλικά, η γυναίκα μου το είχε πάρει).
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Στα αγγλικά, ντέφινιτλι. Το διάβασα πρώτα στα ελληνικά και, ενώ είναι καλή η μετάφραση, στη μεταφορά χάνονται κάποια πράγματα.
 

nickel

Administrator
Staff member
Σαράντ, έχω μια καλή κόπια (αγγλική, του Άρχοντα) να σου δώσω, αδιάβαστη, σχεδόν ανέγγιχτη. Πήγα προχτές να ανέβω στην Πάρνηθα και στη μία ώρα ανάβασης γύρισα πίσω. Καί κουράστηκα καί βαρέθηκα. Το ίδιο έπαθα και με τον Τόλκιν στα πενήντα μου, που έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια. Κάποια πράματα πρέπει να τα κάνεις στην ώρα τους. :(
 

SBE

¥
Εγώ θυμάμαι έναν συμφοιτητή που το διάβαζε στην έκδοση του Κέδρου. Τον ρωτήσαμε την υπόθεση, μας είπε μέσες άκρες, αποφασίσαμε ότι ακουγόταν λίγο βλακεία και εγώ τουλάχιστον το ξέχασα τελείως μέχρι που ήρθα εδώ και ανακάλυψα ότι έχει πολλούς οπαδούς. Τελικά κάποιος μου είπε δες τις ταινίες, είναι πολύ πιστή μεταφορά, οπότε κάθισα να δω την πρώτη και με πήρε ο ύπνος. Αποφάσισα ότι μάλλον δεν είναι για μένα.

ΥΓ Ούτε την άλλη Βίβλο των marketing-victims έχω διαβάσει, το Χάρυ Πότερ. Επιχείρησα να δω τις ταινίες στην τηλεόραση αλλά βλέποντάς τες σκεφτόμουν ότι εγώ γύρω στα 10-12 έβλεπα και διάβαζα πιο ευφυή πράγματα (ίσως γιατί δεν είχαμε ιντερνέτ, ούτε είχαμε στη συλλογική μνήμη μας τον Τόλκιν).
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
SBE, συμφωνώ με τον sarant. Οι ταινίες του Χαρι Πότερ, δεν έχουν καμία σχέση με τα βιβλία, που μάλιστα στα αγγλικά είναι πολύ καλύτερα (στα ελληνικά έχουν σφαχτεί κάποια πράγματα, υποψιάζομαι ωστόσο εξαιτίας της πίεσης χρόνου να εκδοθεί το βιβλίο, που δεν άφησε περιθώρια λεξιπλασίας και εκτενούς έρευνας).
 

crystal

Moderator
Κι εμένα μ' άρεσε ο Χάρι Πότερ (πρέπει να έχει παίξει πολύ DnD η Ρόουλινγκ ;)). Οι ταινίες δεν μου άρεσαν καθόλου, όπως με απογοήτευσαν κι οι ταινίες του Άρχοντα. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, η μόνη μεταφορά βιβλίου στη μεγάλη οθόνη που είδα και με ικανοποίησε (κι όχι απλώς με ικανοποίησε - με άφησε έκπληκτη) ήταν η Ρεμπέκα του Χίτσκοκ.
Ωραίο νήμα θα ήταν αυτό!
 

SBE

¥
Νήμα περι ποιάς κινηματογραφικής μεταφοράς μας άρεσε;
Δύσκολο πράγμα, πάντως θυμάμαι ότι μια φορά έιχα διαπιστώσει ότι είχαν μεταφέρει τους διαλόγους του βιβλίου αυτούσιους. Δε θυμάμαι ποιά ήταν ούτε ποιό βιβλίο.
Ένας φίλος έλεγε ότι το Σολάρις του Ταρκόφκι είναι καλύτερο από το βιβλίο, αλλά επειδή είδα την ταινια πολλά χρόνια μετά την ανάγνωση του βιβλίου δε θυμάμαι.
Και φυσικά μερικα μυθιστορήματα/ διηγήματα έιναι γραμμένα για να γίνουν ταινίες. Δεν εννοώ επίτηδες γραμμένα έτσι, όπως γίνεται πλέον με τα περισσότερα αγγλόφωνα που κυκλοφορούν, εννοώ είναι κλασσικά τρίπρακτα με λίγα πρόσωπα και δυνατούς διαλόγους που δουλέυουν.
 
Πολλούς ατόφιους διαλόγους του βιβλίου του Χάμετ έχει το Γεράκι της Μάλτας του Χιούστον
 
Top