Άλλο ιατρικό που έμαθα απο το Χόλιγουντ ή μάλλον από την τηλεόραση, από το σινεμά, από τους πάντες εκτός από ιατρικό προσωπικό:
Η τραχειοτομή είναι εύκολη υπόθεση, μπορεί να την κάνει οποιοδήποτε άσχετος με οποιοδήποτε αιχμηρό ή μη αντικείμενο. Με στυλό, με πλαστικό μαχαίρι, με οδοντογλυφίδα κλπ. Πρόκειται για τελείως ασφαλή επέμβαση, χωρίς καμία επίπτωση και χωρίς καμία πιθανότητα λάθους. Ο ασθενής δε χρειάζεται να έχει χάσει τις αισθήσεις του και να έχει αρχίσει να μελανιάζει από ασφυξία, μπορεί απλά να πνίγεται λιγουλάκι ενώ βήχει κι ο σκοπός της επέμβασης είναι προφανώς να τον βοηθήσει να ξεφορτωθεί τα φλέματα και να πάρει μια ανάσα ο άνθρωπος. Επίσης δεν χρειάζεται να έχει προηγηθεί καμία προσπάθεια για την απόφραξη των αεροφόρων οδών με άλλα μέσα (π.χ. να τον γυρίσουν στο πλάι).
Αυτά λίγο πολύ τα ήξερα. Το πρόσφατο κερασάκι το είδα σε ένα ακόμα επεισόδιο του Body of Proof (ε, λοιπόν αυτό θα πρέπει να είναι το σήριαλ με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση λαθών μέχρι στιγμής):
Αμέσως μετά από την τραχειοτομή- η οποία φυσικά γίνεται από ερασιτέχνη με οδηγίες από το γιατρό μέσω τηλεφώνου- ο ασθενής όχι μόνο έχει τις αισθήσεις του αλλά μπορεί να μιλήσει κανονικά, με την κανονική του φωνή, ούτε καν βραχνιασμένος ή ξεψυχισμένος που ο αέρας δεν περνάει από το στόμα του. Κι αρκεί να έρθει ο τραυματιοφορέας να του φορέσει το γνωστό καπάκι στην τρύπα για να αρχίσει να κάνει ολόκληρη φιλοσοφική συζήτηση.
Οπότε είπα να το ψάξω λίγο το πράμα και να δω τί άλλα τραχειοτομικά θαύματα έχουμε δει στο σινεμά, και βλέπω είναι πολλά, π.χ.
εδώ κι
εδώ. Το κακό είναι ότι βλέπω λέει ότι πολλοί άνθρωποι επειδή βλέπουν την επέμβαση τόσο συχνά στην οθόνη, επιχειρούν να την κάνουν κι οι ίδιοι.