Μπορεί να τα παραλέω. Δεν ξέρω... δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρα, άμα βάλεις ένα πολλαπλασιασμό κλάσματος σε έναν π.χ. 45άρη, θα προσπαθήσει να θυμηθεί πώς γίνεται. Θα το βρει βέβαια, αργά ή γρήγορα -γρήγορα, αν έχει κομπιουτεράκι-, αλλά στην άκρη του μυαλού του δεν θα το έχει. Σίγουρα αν του πεις κάτι με ορολογία, όπως π.χ. να μετατρέψει ένα κλάσμα σε ανάγωγο ή έναν ακέραιο σε συμμιγή, θα τα χάσει*.
Πριν λίγο καιρό, συζητούσαμε κάτι με έναν φίλο μου δάσκαλο. Δεν θυμάμαι πώς το έφερε ακριβώς η κουβέντα -κάτι λέγαμε για αστρολογία- αλλά με ρώτησε αν ξέρω την ακτίνα του Ήλιου, για να υπολογίσει τον όγκο του. Του λέω, ότι η διάμετρός του είναι περίπου 1,400,000 χιλιόμετρα. Άρα, λέει, 700,000 η ακτίνα. Του υπενθυμίζω ότι θέλει την διάμετρο, όχι την ακτίνα· ο τύπος είναι πΔ³/6. Όχι, λέει, κάνεις λάθος, είναι 4/3πρ³. Το ίδιο είναι, τού κάνω. Μα την αλήθεια, μού πήρε 10 λεπτά να του εξηγήσω γιατί οι δυο τύποι είναι ίδιοι. Τελικά χρειάστηκα χαρτί.
Πάλι βέβαια το πηγαίνω σε προσωπικά παραδείγματα, συγγνώμη γι' αυτό. Απλά ήθελα να δείξω μ' αυτό ότι κι αυτό που μαθαίνει τελικά το παιδί, δεν είναι η ουσία αλλά ο τύπος (στο συγκεκριμένο παράδειγμα και κυριολεκτικά).
Τώρα, πάνω στην προσωπική σου εμπειρία... φυσικά και δέχομαι τα αντιπαραδείγματα των φίλων σου που έμαθαν αρχαία στο σχολείο και κατέληξαν φιλόλογοι -εξάλλου το ότι δεν ξέρω εγώ κανέναν δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν-, αλλά κατά πόσο είσαι σίγουρη και μπορείς να αξιολογήσεις αν όντως έμαθαν αρχαία στο σχολείο, δεδομένων των σπουδών τους; Κοινώς, σήμερα που οι σπουδές τους τούς οδήγησαν να μάθουν αρχαία, σε μεγαλύτερο βάθος, μπορείς να αξιολογήσεις σε ποιον βαθμό τα κατείχαν πριν ή τι θα ήξεραν σήμερα αν δεν είχαν κάνει ανάλογες σπουδές; Και αν είχαν ψώρα είναι λίγο διαφορετικό το θέμα, γιατί κι εγώ δεν έμαθα λέξη αγγλικά στο σχολείο αλλά, λόγω ψώρας, εντρύφησα μόνος μου. Ξέρω πολλά άτομα που έγιναν πολύ καλοί σε έναν τομέα που στο σχολείο ακόμη και μισούσαν. Σημασία έχει πόσο αποδίδει ένα σύστημα διδασκαλίας απέναντι στον μαθητή που δεν ενδιαφέρεται για το Χ πεδίο (γι' αυτόν που το σιχαίνεται δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα).
Τέλος, φυσικά και το λερναίο κείμενο κάνει μπαμ ότι είναι ένα μάτσο ασυναρτησίες, αλλά ειδικά αυτός που ξέρει αρχαία, θα σταθεί στο πρώτο-πρώτο σημείο· αυτό των 100 εκατομμυρίων. Εξάλλου υπάρχουν και άλλοι γλωσσικοί μύθοι, πιο πονηροί και πιο καλοστημένοι.
* Αν και εδώ φταίει πάλι η αρχαιολατρεία, που έχει διαποτίσει κάθε πεδίο με λέξεις που δεν υπάρχουν στην καθομιλουμένη, με αποτέλεσμα να μην τις καταλαβαίνει κανείς που δεν έχει ψώρα με την γλώσσα.
Πριν λίγο καιρό, συζητούσαμε κάτι με έναν φίλο μου δάσκαλο. Δεν θυμάμαι πώς το έφερε ακριβώς η κουβέντα -κάτι λέγαμε για αστρολογία- αλλά με ρώτησε αν ξέρω την ακτίνα του Ήλιου, για να υπολογίσει τον όγκο του. Του λέω, ότι η διάμετρός του είναι περίπου 1,400,000 χιλιόμετρα. Άρα, λέει, 700,000 η ακτίνα. Του υπενθυμίζω ότι θέλει την διάμετρο, όχι την ακτίνα· ο τύπος είναι πΔ³/6. Όχι, λέει, κάνεις λάθος, είναι 4/3πρ³. Το ίδιο είναι, τού κάνω. Μα την αλήθεια, μού πήρε 10 λεπτά να του εξηγήσω γιατί οι δυο τύποι είναι ίδιοι. Τελικά χρειάστηκα χαρτί.
Πάλι βέβαια το πηγαίνω σε προσωπικά παραδείγματα, συγγνώμη γι' αυτό. Απλά ήθελα να δείξω μ' αυτό ότι κι αυτό που μαθαίνει τελικά το παιδί, δεν είναι η ουσία αλλά ο τύπος (στο συγκεκριμένο παράδειγμα και κυριολεκτικά).
Τώρα, πάνω στην προσωπική σου εμπειρία... φυσικά και δέχομαι τα αντιπαραδείγματα των φίλων σου που έμαθαν αρχαία στο σχολείο και κατέληξαν φιλόλογοι -εξάλλου το ότι δεν ξέρω εγώ κανέναν δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν-, αλλά κατά πόσο είσαι σίγουρη και μπορείς να αξιολογήσεις αν όντως έμαθαν αρχαία στο σχολείο, δεδομένων των σπουδών τους; Κοινώς, σήμερα που οι σπουδές τους τούς οδήγησαν να μάθουν αρχαία, σε μεγαλύτερο βάθος, μπορείς να αξιολογήσεις σε ποιον βαθμό τα κατείχαν πριν ή τι θα ήξεραν σήμερα αν δεν είχαν κάνει ανάλογες σπουδές; Και αν είχαν ψώρα είναι λίγο διαφορετικό το θέμα, γιατί κι εγώ δεν έμαθα λέξη αγγλικά στο σχολείο αλλά, λόγω ψώρας, εντρύφησα μόνος μου. Ξέρω πολλά άτομα που έγιναν πολύ καλοί σε έναν τομέα που στο σχολείο ακόμη και μισούσαν. Σημασία έχει πόσο αποδίδει ένα σύστημα διδασκαλίας απέναντι στον μαθητή που δεν ενδιαφέρεται για το Χ πεδίο (γι' αυτόν που το σιχαίνεται δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα).
Τέλος, φυσικά και το λερναίο κείμενο κάνει μπαμ ότι είναι ένα μάτσο ασυναρτησίες, αλλά ειδικά αυτός που ξέρει αρχαία, θα σταθεί στο πρώτο-πρώτο σημείο· αυτό των 100 εκατομμυρίων. Εξάλλου υπάρχουν και άλλοι γλωσσικοί μύθοι, πιο πονηροί και πιο καλοστημένοι.
* Αν και εδώ φταίει πάλι η αρχαιολατρεία, που έχει διαποτίσει κάθε πεδίο με λέξεις που δεν υπάρχουν στην καθομιλουμένη, με αποτέλεσμα να μην τις καταλαβαίνει κανείς που δεν έχει ψώρα με την γλώσσα.
