Βιντεάκια για γέλια και για κλάματα

Είναι ξεκαρδιστικό το βιντεάκι με τη δικαιολογημένη διαμαρτυρία του καπουτσίνου (πιθήκου) που νιώθει ριγμένος όταν η δική του επιβράβευση παραμένει αγγούρι την ώρα που ο διπλανός πίθηκος παίρνει σταφύλι. Διάβασα γι' αυτό στη σελίδα της Αγλαΐας Κρεμέζη στο protagon.gr.

http://www.theatlantic.com/health/archive/2012/08/video-income-inequality-enrages-monkey/261374/

 
Από τα πιο αστεία πράγματα που έχω δει τον τελευταίο καιρό. Λύθηκα στα γέλια. :)
 
Και ταυτόχρονα από τα πιο σοβαρά. Makes you wonder (you know --human superiority, moral values, "άνω θρώσκω" κλπ. Άμα ούτε το πιθήκι δεν αντέχει την αδικία...)
 
Δεν έχουμε αναρωτηθεί γιατί το δεύτερο πιθήκι δεν διαμαρτύρεται που το πρώτο παίρνει αγγούρι. Από πού ως πού και πότε δομήθηκε σύστημα αξιολόγησης των καρπών;
:)
 
Δεν έχουμε αναρωτηθεί γιατί το δεύτερο πιθήκι δεν διαμαρτύρεται που το πρώτο παίρνει αγγούρι. Από πού ως πού και πότε δομήθηκε σύστημα αξιολόγησης των καρπών;
:)

Καταλάβατε γιατί οι υγιεινιστές δεν πρόκειται να με πείσουν ποτέ ότι το να τρώω μπρόκολαλάχαναμαρούλιασπανάκια και δε συμμαζεύεται πρέπει να μου φαίνεται πιο ευχάριστο από το να τρώω τούρτεςσοκολάτεςςμπακλαβάδεςπαγωτά και δε συμμαζεύεται; Βασίζεται στην ίδια αρχή της ηδονής: αγγούρι ίσον αγγούρι, σταφύλι ίσον λατρεμένα μπινελίκια. :devil:

Ποιος δεν κατάλαβε;
 
Βέβαια υπάρχει λόγος που μας αρέσουν οι τούρτες και όχι τα αγγούρια κι αυτό έχει να κάνει με την επιβίωσή μας. Περισσότερη ζάχαρη και πρωτεΐνες ίσον περισσότερη ενέργεια, σε μια εποχή που δεν είχες απόθεμα τροφίμων και μπορεί να έκανες μέρες να φας. Εξάλλου όταν το προσδόκιμό σου είναι 30 χρόνια, δεν ανησυχείς για καρδιακά, χοληστερίνες και λοιπά κακά. Δεν προλαβαίνεις να ζήσεις αρκετά για να τα πάθεις. Αν είσαι οκέι με το προσδόκιμο να είναι 30 χρόνια, τότε είναι απολύτως οκέι να τρως αποκλειστικά τούρτες. :)
 
Βέβαια υπάρχει λόγος που μας αρέσουν οι τούρτες και όχι τα αγγούρια κι αυτό έχει να κάνει με την επιβίωσή μας.
Όχι, παλικάρι μου. Απλώς είναι πιο νόστιμες. :D
Ever heard of sugar-high? ;);)
 
Όχι, παλικάρι μου. Απλώς είναι πιο νόστιμες. :D Ever heard of sugar-high? ;);)

Yep, ever since I got high with brown sugar at a tender age. And when I saw her too, there was no river deep enough, no mountain high enough... :whistle: Once you go brown, you never come down. :D Πιο νόστιμες, λέει; Μπουκιά και συχώριο!
 
Όχι, παλικάρι μου. Απλώς είναι πιο νόστιμες. :D
Ever heard of sugar-high? ;);)

Για σένα είναι πιο νόστιμες. Επειδή ήταν καλό για την επιβίωσή σου να τις βρίσκεις νόστιμες, 200,000 χρόνια πριν. Και μην πεταχτεί κανείς να πει ότι δεν υπήρχαν τούρτες πριν από 200,000 χρόνια.
 
Για σένα είναι πιο νόστιμες. Επειδή ήταν καλό για την επιβίωσή σου να τις βρίσκεις νόστιμες, 200,000 χρόνια πριν. Και μην πεταχτεί κανείς να πει ότι δεν υπήρχαν τούρτες πριν από 200,000 χρόνια.

Εγώ θα περιμένω την ετυμηγορία του Panadeli :laugh::laugh:
 
Βεβαίως πολλά από αυτά παραβλέπουν τις συνήθειες. Δεν είναι όλα τα γλυκά ίσα, μερικά είναι πιο ίσα από άλλα. Και μερικά είναι τόσο άνισα που στην επιλογή μπριζόλα ή κέικ η επιλογή να είναι μπριζόλα.
 
Δεν ξέρω σε ποια ακριβώς εποχή της εξέλιξης αναφέρεται εκεί που λέει Since sugar is a basic form of energy in food, a sweet tooth was adaptive in ancient times, when food was limited , αλλά προσπαθώ να φανταστώ την εικόνα και αναρωτιέμαι: τι έδινε περισσότερη ενέργεια/θερμίδες στον άνθρωπο εκείνης της περιόδου --ένα κομμάτι σκέτο λίπος από το ζώο που μόλις είχε σκοτώσει ή η αντίστοιχη ποσότητα γλυκών καρπών; Πόσα μήλα, λόγου χάρη, θα έπρεπε να φάει για να ισοφαρίσει το λίπος και την πρωτεΐνη ενός ζουμερού κυνηγιού;
Επιστροφή στο σήμερα. Επειδή όλες οι ουσίες που παίρνουμε μέσω της τροφής είναι απαραίτητες, και επειδή η κατεργασμένη ζάχαρη είναι όχι μόνο περιττή αλλά και βλαβερή στην κατάχρησή της -άλλοι λένε και στην απλή χρήση της- κατά τη γνώμη μου η διαφορά βρίσκεται ανάμεσα στο τερπνό και το ωφέλιμο. Το δεύτερο μας βοηθά να επιβιώσουμε. Το πρώτο μας βοηθά να το γλεντήσουμε. Ε, με το πέρασμα του χρόνου, το παραδεισένιο μηλαράκι εξελίχθηκε σε σουφλέ σοκολάτα. Όλα τ' άλλα είναι δικαιολογίες για να απαλλαγούμε από τις ενοχές όταν καταβροχθίζουμε ένα σκασμό σουδάκια αλά κρεμ και καπάκι έναν κουβά παρφέ ανάμικτο. (Δεν φταίω εγώ, καλέ. Το sweet tooth μου που αναπτύχθηκε in ancient times, when food was limited, λες στον απέναντι που σε κοιτά και αναρωτιέται πού στην οργή χωράει ένα ταψί μίνι μπακλαβαδάκια Βηρυτού, και μένει παξιμάδι :cool: )

SBE, δυστυχώς, στην επιλογή μπριζόλα ή κέικ, εννιάμιση φορές στις δέκα η επιλογή μου είναι κέικ. :(
 
Μιαν άλλη που άκουγε φωνές την κάψανε στην πυρά.

Τούτη εδώ έχει ξεφύγει πια. Εντελώς όμως.
Τι σόι εργολαβία είναι πάλι τούτη, Παναΐαμ;


"Can we stop the language thing now? Makes me feel like I'm in the European Parliament" (Κι αυτό θα ήταν κακό επειδή...; )
 
Άμα ούτε το πιθήκι δεν αντέχει την αδικία...
Όπως παρατήρησε κι ο Νίκελ, δεν πρόκειται για «αδικία» (αφού το άλλο την αντέχει μια χαρά, και την απολαμβάνει μάλιστα), αλλά για την αίσθηση ότι ΕΣΥ είσαι ο αδικημένος και το θύμα της υπόθεσης.
 
Τούτη εδώ έχει ξεφύγει πια. Εντελώς όμως. Τι σόι εργολαβία είναι πάλι τούτη, Παναΐαμ;

Αυτό εδώ το είδα μέχρι το τέλος γιατί δεν γκαρίζει όπως στο άλλο.
Στην αρχή νόμισα ότι ήταν από κανένα αμερικάνικο πρόγραμμα που διακωμωδούν τις ειδήσεις, φταίει κι έτσι που μιλάνε, αλλά τελικά δεν ήταν.
 
Όπως παρατήρησε κι ο Νίκελ, δεν πρόκειται για «αδικία» (αφού το άλλο την αντέχει μια χαρά, και την απολαμβάνει μάλιστα), αλλά για την αίσθηση ότι ΕΣΥ είσαι ο αδικημένος και το θύμα της υπόθεσης.

Δεν εννοούσα κάτι διαφορετικό. :p
 
Έκανα search κι αυτό δεν βρήκα να το βάλαμε, αν έκανα λάθος πάλι, σφάχτε με. My halloumia!

 
Back
Top