Η αλυσίδα συνειρμών που ανέφερα παραπάνω ξεκίνησε από το standup του Κάρλιν περί μουσικής στο άλλο νήμα, οπότε σκέφτηκα ότι το πιο αγαπημένο μου standup ήταν το ... καθιστό του Κόρμπετ, που είχε ανακαλύψει τα παράθυρα πριν από την ελληνική τηλεόραση. Για όσους δεν έχουν υπόψη τους τον Ρόνι Κόρμπετ, το χαρακτηριστικό του ήταν να λέει ένα ανέκδοτο επί 5 λεπτά και πάνω, κάνοντας συνεχείς παρεκβάσεις («ανοίγοντας το ένα παράθυρο μετά το άλλο»). Και, αφού είχα διαλέξει δύο γιουτιουμπάκια του Κόρμπετ, κατέληξα στον συνονόματό του. Έχοντας ξοδέψει μία τουλάχιστον ώρα ανακινώντας μνήμες.