Επειδή ετούτο το «ό,τι πιο χειρότερο» το είπε όντως ο στόμας μου χθες, αντιμετωπίζω τώρα το δίλημμα τι να κάνω... Να παραδεχθώ την κοτσάνα, ή να υπερασπιστώ το δημιουργικό δικαίωμα στις επιτατικές κατασκευές; Να 'ξερα μόνον να κάνω ό,τι το καλυτερότερο!...
(Πού να ΄ξερες, sarant, πόσοι θέλουν διακαώς να σε μιμηθούν — τόσο, που σε λίγο θα λέμε «everyone's a sarant»! )
Η συζήτηση για το lipstick on a pig μου θύμισε μακιγιαρισμένη μαϊμού με φουρό. Την περιέφερε ο γύφτος στις γειτονιές και την έβαζε να κάνει κάποια ηθοποιό που ήταν στην μόδα εκείνη την εποχή, αλλά πάνε πολλά χρόνια για να θυμηθώ το όνομά της. Πήγα πάντως στο youtube να βρω κανένα παρεμφερές γιουτιουμπάκι και έπεσα πάνω σ' αυτό:
Τις προάλλες ήμουν με μια παρέα και κάποια στιγμή ήρθε η κουβέντα στους γονείς που ξενυχτούν από αγωνία μέχρι να γυρίσει στο σπίτι το παιδί τους. Θυμήθηκα λοιπόν το παρακάτω βιντεάκι:
Θέλουμε, αφού έχει σχέση με τη γλώσσα, από το σάιτ αυτό να λείπει αυτό ή δε θέλουμε αυτό το κλασικό βίντεο να υπάρχει. Δηλαδή αν θέλαμε, και να μη θέλαμε αφού, πρέπει οπωσδήποτε αυτό το βίντεο υποχρεωτικά να προβάλλεται στα σχολεία, θέλουμε εμείς, ακριβώς μετά τον αγιασμό, θα θέλαμε.
"Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο!"