Search results

Προβληματίστηκα πολλή ώρα αν θα έπρεπε να το βάλω, επειδή η εικόνα είναι πολύ άγρια. Βασικά είναι δολοφονία on camera. Αλλά ίσως τελικά ακριβώς γι' αυτό πρέπει να κάνει τον γύρο του κόσμου.

Δεν σας πιστεύω. Βαράνε καμπάνες: αχ τι ωραία, είναι Κυριακή, δεν έχουμε δουλειά σήμερα - και αλλάζουμε πλευρό. Περνάει το μηχανάκι/ο κλαρινογαμπρός με τα σκυλάδικα: αχ τι ωραία, νύχτα είναι ακόμα, δεν χρειάζεται να σηκωθούμε - και αλλάζουμε πλευρό. Περνάει η ντουντούκα με τις καρέκλες/τα...

Μπέρνι. There's nothing more comfortable than sleeping while someone else gets ready for work. (αγνώστου) True story. :D

Εχμ, σοβαρά τώρα, εσείς γιατί κοιμάστε λίγο; Έχετε πολλή δουλειά; Έχετε αϋπνίες; Έχετε άγχος να δείτε όλα τα σίριαλ αυτού του νήματος; Έχετε φασαριόζους γείτονες; Και κυρίως: πώς βγάζετε μια μέρα δουλειάς αν δεν έχετε κλείσει τουλάχιστον εφτά ώρες; (Από την έρευνα να εξαιρεθεί ο Ζάζουλας, που...

Τι, όχι;

Ρε σεις, με αγχώνετε! Πότε προλαβαίνετε και τα βλέπετε όλα αυτά; Φταίει που εγώ κοιμάμαι οχτάωρο κάθε μέρα;

SCOTLAND, YE BASTARDS!!! :D

Βρε δεν παρεξηγούμαι. Απλώς έτσι όπως εκφράστηκες, ήταν σαν εμείς να ενοχλούμαστε με τον ρεαλισμό - ενώ εγώ είπα καθαρά ότι με ενόχλησε το βήμα πέρα από τον ρεαλισμό, η (κατά τη γνώμη μου) άσκοπη προσθήκη της βίας. Εννοείται ότι όλα είναι υποκειμενικά. Τα βιβλία είχαν από μόνα τους υπερβολική...

Άζι, έγραψα τι ακριβώς με ξένισε εμένα: ότι μου "έδειξαν ρεαλιστικά" μια σκηνή που κι ο ίδιος ο συγγραφέας απλώς υπαινίσσεται και δεν περιγράφει καν. Δεν μίλησα ούτε για ανάλαφρα ξωτικά ούτε για καλοκάγαθους νάνους.

Μάλλον είμαι η μόνη, αλλά έχω αρχίσει να ξενερώνω με το Game of Thrones. Το γυμνό σε κάθε ευκαιρία να το δεχτώ (τις περισσότερες φορές είναι κι ωραίο θέαμα), αλλά με χαλάει που τραβάει τη σκληρότητα στα άκρα.

Διάβαζα ξανά το The Valley of Fear του Κόναν Ντόιλ. Είναι μια από τις δύο μεγάλες ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς με τόσο έντονο το στοιχείο του εγκιβωτισμού, και συγκεκριμένα με αναδρομή που εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ (η άλλη είναι το A Study in Scarlet, με τη σέχτα της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των...

Α, για τα Τέμπη κάνει κι αυτό: Γκουχ γκουχ, ναι!

Δυστυχώς, έχουμε ακόμη... Αλλά ποτέ δεν είναι νωρίς για να ετοιμάσει κανείς τα σιντί της μεγάλης φυγής. :o

Κάθε φορά που ανεβαίνω Θεσσαλονίκη με το αυτοκίνητο, στα πρώτα χιλιόμετρα παίζει δυνατά σε λούπα κάποιο κομμάτι (κατά προτίμηση ρυθμικό για να πατιέται καλύτερα το γκάζι :D). Φέτος το Πάσχα θα είναι αυτό:

Ναι, κι εμείς αυτό σχολιάζαμε, πώς και δεν έπαθε συγκοπή κανείς - και πήγαν και διάλεξαν και μεγάλους ανθρώπους! Όχι πως η ηλικία παίζει τόση σημασία, βέβαια, γιατί αν ήταν ας πούμε η αδελφή μου που έχει φοβία με το συγκεκριμένο tableau*, το είχε σίγουρο το έμφραγμα στα 26 της. *Βλοσυρό...

Χρόνια πολλά και υπέροχα κι από μένα! :)

Εντάξει, δεν τον έλυσαν κιόλας, αλλά είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός: Έλυσαν τον γρίφο του καρκίνου

Εδώ. Μας έχει κάψει τον εγκέφαλο απ' το απόγευμα. Μετά από πολύ ζόρι έχουμε φτάσει μέχρι το 26... and counting!

Στο μεταξύ, πριν από κάνα χρόνο, έμαθα και τη λέξη "Σκατάσταση" (η οποία φυσικά είναι μετάφραση του shituation).

Αυτό συμβαίνει και στη Βέροια και στην Ορεστιάδα. :)