Ετσιθελικός ωχαδερφισμός: λέξεις που σχηματίστηκαν από φράσεις.

daeman said:
[...]Μια που είμαστε στο υπογάστριο, ο γραψαρχιδισμός, δόγμα ολόκληρο, από κοντά στον ωχαδερφισμό.[...]
Click to expand...

Κι έλεγα... κάτι μου θυμίζει... κάτι μου θυμίζει...

of course....πρηξαρχιδισμός! :whistle: Πάντα με το συμπάθειο και χιουμοριστική διάθεση!:)
 
Όταν θα επιβάλουμε το αλλαντάλλων, θα το προσθέσουμε στον κατάλογο; Βλέπω ότι προς το παρόν έχουμε βάλει τον αλλοπρόσαλλο.
 
Μόλις το έγραψα σε άλλο νήμα, και συνειδητοποίησα ότι δεν το έχει αναφέρει κανείς εδώ: καθωσπρεπισμός
 
Αυτό δεν ξέρω πώς μπορεί να βολευτεί, αλλά από το «πουλάω μούρη» έχουμε το «πουλ μουρ», και απ' αυτό την υψηλή «πουλμουρική», τέχνη που δεν καταχτιέται εύκολα. :-)
 
Λοιπόν, έχουμε και ξαναλέμε μέχρι τώρα, προς έγκριση και για να μην επαναλαμβανόμαστε, β΄έκδοση:

ετσιθελικός, ετσιθελικά
ωχαδερφισμός
ζαμανφουτισμός
σταλεγάκιας
πεφτοσυννεφάκηδες
σταρχιδισμός, γραψαρχιδισμός
αρχιδοσπάστης, σπασαρχίδης (σπασαρχίδας, σπαζαρχίδης)
Τιπούκειτος
αρπακόλλα, αρπακολλατζίδικος
κοπιπάστα, κοπιπαστώνω
ποσαπαίρνης
καλωσόρισμα
εξωφυλαρούχας
πωστονλένε
Τρεχαγυρευόπουλος
ΟΘΝΤΚ
μημουάπτου, μημουαπτισμός
επικοντιστής
αλλοπρόσαλλος
δημοσιοσχεσίτης
ο εξαποδός (ο οξαποδώ)
χριστοπαναγίες
γαμοσταυρίδια
ανωποταμικός
ξερόλας
παρταόλας
φαταούλας
πατερημά
ασταδιάλα
ασόδυο
παρατσάκ
παπατρέχας
νομιστεράκια
φασκελοκουκούλωστα
μαλιστάκηδες
ναιναίκοι
πασατέμπος
ναιμεναλλάδες
μημελησμόνει
------------------
κακοχρονάκης
κακοχρονονάχης
αδικιωρισμένος
καταμέτωπο
επικεφαλής
χαλικούτης
σπολλάτη
ταπηροκρανίαση
πρηξαρχιδισμός
αλλαντάλλων
καθωσπρεπισμός
κουλουβάχατα

ζαβαρακατρανέμια :whistle: ίλεως ίλεως λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια

Αλληλούια! (hallal Yah)
 
Και για όσους βολεύονται με αλφαβητικές κατατάξεις:

αδικιωρισμένος
αλλαντάλλων
αλλοπρόσαλλος
ανωποταμικός
αρπακόλλα
αρπακολλατζίδικος
αρχιδοσπάστης
ασόδυο
ασταδιάλα
γαμοσταυρίδια
γραψαρχιδισμός
δημοσιοσχεσίτης
εξαποδός (ο οξαποδώ)
εξωφυλαρούχας
επικεφαλής
επικοντιστής
ετσιθελικός, ετσιθελικά
ζαμανφουτισμός
καθωσπρεπισμός
κακοχρονάκης
κακοχρονονάχης
καλωσόρισμα
καταμέτωπο
κοπιπάστα, κοπιπαστώνω
κουλουβάχατα
μαλιστάκηδες
μημελησμόνει
μημουάπτου, μημουαπτισμός
ναιμεναλλάδες
ναιναίκοι
νομιστεράκια
ξερόλας
ΟΘΝΤΚ
παπατρέχας
παρατσάκ
παρταόλας
πασατέμπος
πατερημά
πεφτοσυννεφάκηδες
ποσαπαίρνης
πρηξαρχιδισμός
πωστονλένε
σπασαρχίδης (σπασαρχίδας, σπαζαρχίδης)
σπολλάτη
σταλεγάκιας
σταρχιδισμός
ταπηροκρανίαση
Τιπούκειτος
Τρεχαγυρευόπουλος
φασκελοκουκούλωστα
φαταούλας
χαλικούτης
χριστοπαναγίες
ωχαδερφισμός
 
Εκτός προδιαγραφών sarant, αλλ' αφού δεν έχουμε ξεχωριστό νήμα για τα σύνθετα εκ συναρπαγής ας το προσθέσω εδώ: ο νουνεχής.
 
Ο ρεμπεσκές είναι πιθανόν να προέρχεται από τη φρ. «ρεμπέτ ασκέρ» (+ές) — αυτή είναι η μόνη πιθανολογούμενη ετυμολόγηση σε ΛΝΕΓ & ΕΛΝΕΓ, ενώ και το ΧΛΝΓ παραπέμπει από το ρεμπέτ ασκέρ στο ρεμπεσκές· αντιθέτως, ΛΚΝ & ΝΕΛ δίνουν άγνωστη την ετυμολογία της λέξης.
 
Βρίσκω πολλά ελληνικά επώνυμα που έχουν δημιουργηθεί με συμφυρμό εκφράσεων σε άρθρο του Ανδριώτη. Παραθέτω μόνο όσα είναι σχετικά.

Ν. Π. Ανδριώτης. «Συμβολή στη μελέτη των νεοελληνικών επωνύμων: επώνυμα από ρήματα». Ελληνικά 28/2 (1975), σ. 394-400.

Από σύνθετα ρήματα ή από φράσεις με ρήμα

1. Από τον ενεστώτα της οριστικής στο πρώτο ενικό πρόσωπο:
Γκαμώτος (γαμώ το), Σεβλέπος (σε βλέπω).

2. Από τον ενεστώτα στο δεύτερο και κυρίως στο τρίτο ενικό πρόσωπο:
Απουλέσας (απού λες), Καλοκρατάς (καλά κρατάς), Καμνορόκης (κάμνει ρόκα, κλώθει μαλλί), Κονοπισώπουλος (κουνά τα πίσω του), Κοντοζής (βραχύβιος), Λαδοβρέχης (λάδι βρέχει), Μαγγίζης (μη μ’ αγγίζεις), Μαρέσης (μου αρέσει), Μηρωτάς (μη ρωτάς), Μησκουντάς (μη σκουντάς), Μωρησκόλας (μωρή, σκόλα), Νάχης (να ’χεις), Παειπάης (παέι πάει), Παεικαλάς (πάει καλά), Πενταφεύγας (πέντε φεύγει), Πουλές (που λες), Ρουφογάλης (ρουφώ γάλα), Συμαρέσης (συ μ’ αρέσεις), Συξέρης (συ ξέρεις), Ταπίνης (τα πίνεις), Τσαιρωτάς (και ρωτάς;), Φερέτος (φέρε το).

3. Από τον αόριστο στο πρώτο ενικό πρόσωπο:
Ξείπας (είπα, ξείπα, πρβ. Ξελέγος), Πορδαφήκας (πορδή άφηκε), Σεείδας και Σείδας (σε είδα, πρβ. Σεβλέπος), Σουείπας (σου είπα).

4. Από τον αόριστο στο δεύτερο και τρίτο ενικό:
Κανησπάθης ([ό,τι] κάνεις [θα το] πάθεις, γνωμικό), Μαναπάρης (μα να πάρεις).

5. Από τον τύπο της προστακτικής:
Καλακατέβας (καλά κατέβα), Κατσανέβας (κάτσε-ανέβα), Πέμας (πε μας), Σαλταπήδας (σάλτα πήδα) Συρεπίσος (σύρε πίσω), Τριψιγάλας (τρίψε γάλα), Σώπασης (σώπα συ), Τσακαπιάνης (τσάκα πιάνει), Τσακαπιάκος (τσάκα-πιάκω = πιάσε), Φαϊπέας (φάγε πίε). Πρβ. το μεσαιωνικό Βαλελάδης (βάλε λάδι).

Τέλος από το απαρέμφατο η έρευνα μας έδωσε μόνο το Επανιδής, από τη φράση εις το επανιδείν.

Πολλά επώνυμα προέρχονται και από εκφράσεις και λέξεις που λέει συνέχεια κάποιος όπως:
Κατόπης (κατόπι), Κιαπές (κι απέ), Κιόλας (κιόλας), Μαθές (μαθές), Μεταχαράς (μετά χαράς), Μήγαρης (μήγαρις), Πολυκαλάς (πολύ καλά), Πουθενάς, Ρές, Τάχας, Τόντης (τωόντι), Χάμος (χάμω), και άλλες.
 
...
Και μερικοί παραξενεύονταν με τον Καθιστό Ταύρο ή τη Stands with a Fist.

~ Νίκος Χορευωμετουσλύκους

Στη γενική, πώς; :-)

~ Δίβουλος Τραβαρώτας
 
Όχι επίθετο, αλλά παρατσούκλι, ο Φερειπής, συγγενής μας στη Μυτιλήνη.

Και στον Τριανταφυλλίδη (Τα οικογενειακά μας ονόματα) βρίσκω μερικά, που κάποια τα αναφέρει και ο Ανδριώτης πιο πάνω:

Καλώστος, Κατανάγκης, Παδές (παρατσούκλι επειδή χρησιμοποιούσε συχνά την κρητική λέξη επαδέ, παδέ), Πεντεδέκας, Σιαπέρας, Συρεπίσιος. Υπήρχε ένας βουλευτής Λευκάδας (της ΝΔ) Σερεπίσιος.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top