Ετσιθελικός ωχαδερφισμός: λέξεις που σχηματίστηκαν από φράσεις.

Ο Τριανταφυλλίδης έχει αρκετά σύνθετα με ρήμα (συν. το θέμα του αορίστου) σαν πρώτο συνθετικό, π.χ. χασομέρης, κλαψομούρης (ξέρουμε και πιο σύγχρονα), αλλαξοπιστώ, κοψομεσιάζομαι, λειψυδρία, μπερδεψοδουλειά, φυγομαχία, μισάνθρωπος, ανοιγοκλείνω, αναψοκοκκινίζω κ.ά.

Άρα δεν θέλουμε τέτοιες φράσεις και συμφράσεις.
 
Ο κακοχρονονάχης ταιριάζει εξαιρετικά σε αυτό που είχα στο μυαλό μου.
Ο αδικιωρισμένος υπάρχει στη Λωξάντρα, ίσως γι' αυτό έχει αυτά τα ευρήματα.
 
E, αν πάμε και στο Αστερίξ θα δούμε τον Θασασμαθωεγωτρόπους, τον Κρεμμυδοσουπόν υ Τυρόν, τον Άνωποταμών υ Καημών, τον Θασαςφαειοκατωκοσμοσόλους και αρκετούς άλλους που θα ταίριαζαν εδώ. :)
 
azimuthios said:
E, αν πάμε και στο Αστερίξ θα δούμε τον Θασασμαθωεγωτρόπους, τον Κρεμμυδοσουπόν υ Τυρόν, τον Άνωποταμών υ Καημών, τον Θασαςφαειοκατωκοσμοσόλους και αρκετούς άλλους που θα ταίριαζαν εδώ. :)
Click to expand...

Ενδολεξιλογικώς: 1 + 4 (διά του αντιθέτου, δηλ. στη σχιζολεξία), 1 + 3 + 4 (+ τον πωστονλέν). Για το 2 δεν ψάχνω, γιατί το λιγουρεύομαι. Από τις παλιές μεταφράσεις όλα αυτά.
 
Μετράνε σχηματισμοί όπως εικοσιτόσα, τριαντακάτι, σαρανταφεύγα;
 
Το ξέρω πως μάλλον αυτά είναι εκτός προδιαγραφών τού sarant, αλλά έπεσα τώρα σ' ένα καταμέτωπο. Κι επίσης, είναι δυνατόν (κι ας είναι κι αυτό εκ συναρπαγής) να λείπει από 'δώ μια εμβληματική λέξη για την οποία τόσες συζητήσεις έχουμε κάνει κι εμείς — κι αναφέρομαι στον επικεφαλής;
 
επικεφαλής (επί της κεφαλής)*
χαλικούτης (από το αφρικανικό Χαλ Ιλ Κούτι)
σπολλάτη (εις πολλά έτη)

*Τώρα είδα το παραπάνω ποστ τού Zaz.
 
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, όλα τα αρχικά μου παραδείγματα είχαν -ισμούς και -ικούς. Κάτι λέει αυτό.
 
Thank you, daeman and to you too! :) I'd forgotten we had an entry on it, even though, now that I think about it, it was probably via lexilogia that I first became acquainted with the term!
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top