Διάβασα αυτό το ενδιαφέρον άρθρο και στα αγγλικά στην Guardian (Whatever happened to statecraft?) και στα ελληνικά στην Καθημερινή (Τι άραγε να απέγιναν οι πραγματικοί ηγέτες...).
Πρώτα κάποιες αντιπαραβολές:
Political crises usually come with whoopee cushions
(whoopee cushion = κλανιέρα)
Μεταφρασμένο με φρόνηση στα ελληνικά:
Οι πολιτικές κρίσεις έχουν τις τραγικές και τις αστείες πλευρές τους.
each had a whoopee moment = έχουν […] και αυτά τις ιλαρές στιγμές τους
he comes off like Carrie Bradshaw griping about a boyfriend
μόνο που η ομιλία του δεν μοιάζει με διάγγελμα του ηγέτη του ελεύθερου κόσμου, αλλά με παράπονο της πρωταγωνίστριας της σειράς Sex and the City, έπειτα από κάποιον χωρισμό
Καλή η αποκωδικοποίηση της Κάρι.
the president's "been left at the altar . . . a couple of times".
ο πρόεδρος έχει αναγκαστεί «να περιμένει στα σκαλιά της εκκλησίας πολλές φορές».
Καλή η προσαρμογή στα δικά μας, αλλά δεν τον ανάγκασαν απλώς να περιμένει, τον παράτησαν στα κρύα του λουτρού.
Τώρα αξίζει ολόκληρη η παράγραφος:
Next, the phone-hacking scandal. John Bercow tells this newspaper on Saturday that, in taking on the Murdochs, MPs have "rediscovered their collective balls". The speaker means this as a good thing, yet questions inevitably bubble up: just where did said orbs go, and who wielded the offending secateurs?
Δεύτερο περιστατικό, το σκάνδαλο των υποκλοπών στη Βρετανία. Ο πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων, Τζον Μπέρκοου, δήλωσε στην εφημερίδα Guardian ότι χάρη στη σύγκρουση με τους Μέρντοχ, οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα «επανέκτησαν τα συλλογικά καρύδια τους». Πράγμα που εγείρει βέβαια το ερώτημα, ποιος τους τα είχε πάρει και γιατί.
Να προσθέσω: secateurs = κλαδευτήρι.
Έχουμε και το light relief. Συχνά θα το απέδιδα «εκτόνωση», όχι πάντως «ελαφρότητα» όπως εδώ.
Και φτάνουμε στον όρο του αγγλικού τίτλου, το statecraft.
its original meaning is the practice of using the levers of the state and of government to get difficult things done that otherwise wouldn't happen. The power to bang tables and knock heads together and face down opponents. The ability, in short, to govern.
Στα ελληνικά γίνεται ηγετική στόφα.
Στο τέλος:
What is government without statecraft? A kind of displacement activity – forever looking for someone else to blame for your own inertia.
Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς, τι είναι η διακυβέρνηση χωρίς πραγματικούς ηγέτες. Μάλλον ένα όργανο αποπροσανατολισμού, το οποίο ψάχνει πάντοτε να βρει κάποιους να κατηγορήσει για τη δική του ανικανότητα.
Έχει η μετάφραση πολλές ατυχείς και ευτυχείς στιγμές. Αλλά με ενδιαφέρει περισσότερο η απόδοση τού statecraft. H τέχνη της πολιτικής. Πολιτική δεινότητα. Ίσως, γιατί όχι, και ηγετική ικανότητα.
Πρώτα κάποιες αντιπαραβολές:
Political crises usually come with whoopee cushions
(whoopee cushion = κλανιέρα)
Μεταφρασμένο με φρόνηση στα ελληνικά:
Οι πολιτικές κρίσεις έχουν τις τραγικές και τις αστείες πλευρές τους.
each had a whoopee moment = έχουν […] και αυτά τις ιλαρές στιγμές τους
he comes off like Carrie Bradshaw griping about a boyfriend
μόνο που η ομιλία του δεν μοιάζει με διάγγελμα του ηγέτη του ελεύθερου κόσμου, αλλά με παράπονο της πρωταγωνίστριας της σειράς Sex and the City, έπειτα από κάποιον χωρισμό
Καλή η αποκωδικοποίηση της Κάρι.
the president's "been left at the altar . . . a couple of times".
ο πρόεδρος έχει αναγκαστεί «να περιμένει στα σκαλιά της εκκλησίας πολλές φορές».
Καλή η προσαρμογή στα δικά μας, αλλά δεν τον ανάγκασαν απλώς να περιμένει, τον παράτησαν στα κρύα του λουτρού.
Τώρα αξίζει ολόκληρη η παράγραφος:
Next, the phone-hacking scandal. John Bercow tells this newspaper on Saturday that, in taking on the Murdochs, MPs have "rediscovered their collective balls". The speaker means this as a good thing, yet questions inevitably bubble up: just where did said orbs go, and who wielded the offending secateurs?
Δεύτερο περιστατικό, το σκάνδαλο των υποκλοπών στη Βρετανία. Ο πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων, Τζον Μπέρκοου, δήλωσε στην εφημερίδα Guardian ότι χάρη στη σύγκρουση με τους Μέρντοχ, οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα «επανέκτησαν τα συλλογικά καρύδια τους». Πράγμα που εγείρει βέβαια το ερώτημα, ποιος τους τα είχε πάρει και γιατί.
Να προσθέσω: secateurs = κλαδευτήρι.
Έχουμε και το light relief. Συχνά θα το απέδιδα «εκτόνωση», όχι πάντως «ελαφρότητα» όπως εδώ.
Και φτάνουμε στον όρο του αγγλικού τίτλου, το statecraft.
its original meaning is the practice of using the levers of the state and of government to get difficult things done that otherwise wouldn't happen. The power to bang tables and knock heads together and face down opponents. The ability, in short, to govern.
Στα ελληνικά γίνεται ηγετική στόφα.
Στο τέλος:
What is government without statecraft? A kind of displacement activity – forever looking for someone else to blame for your own inertia.
Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς, τι είναι η διακυβέρνηση χωρίς πραγματικούς ηγέτες. Μάλλον ένα όργανο αποπροσανατολισμού, το οποίο ψάχνει πάντοτε να βρει κάποιους να κατηγορήσει για τη δική του ανικανότητα.
Έχει η μετάφραση πολλές ατυχείς και ευτυχείς στιγμές. Αλλά με ενδιαφέρει περισσότερο η απόδοση τού statecraft. H τέχνη της πολιτικής. Πολιτική δεινότητα. Ίσως, γιατί όχι, και ηγετική ικανότητα.
