Επαναλαμβάνω ό,τι έγραψα αλλού.
Πολλά συγχαρητήρια στον συμπαθέστατο παρουσιαστή γιατί έβαλε τα δυνατά του και έκανε μεγάλη έρευνα (που δεν έμεινε καθόλου στην επιφάνεια) για να καταλάβει δύο πράγματα: (α) ποια είναι η Μαρίνα Σάττι (που της αρέσουν τ' αυτοκίνητα που ντριφτάρουν), και (β) ποια είναι η Ελλάδα, η σημερινή Ελλάδα, που προβάλλει επί εξήντα χρόνια τις χωρίς ψυχή πια κλισεδιές (Ζορμπά, συρτάκι και τζατζίκι), αφού οικονομικά κρέμεται απελπισμένα από τον τουρισμό.
Και στα δύο θέματα δείχνει επιμελέστατη μελέτη. Τον παρακολουθώ και τον θαυμάζω. Βέβαια προχωρά στην ανάλυσή του εξετάζοντας ενιαία τραγούδι και βίντεο, πράγμα που δεν επιθυμώ να κάνω εγώ.
Ναι, το βίντεο του "Ζαριού" δείχνει όψεις ζωής της σημερινής Ελλάδας που σοκάρουν όσους φοβούνται το σπάσιμο της τζαμαρίας. Και αναγνωρίζω το δικαίωμα της Μαρίνας Σαττι να το κάνει.
Απ' την άλλη το τραγούδι εξακολουθώ να το θεωρώ αποτυχημένη συνταγή με χιλιάδες ανόμοια καρυκεύματα —και μάλιστα καρυκεύματα βαριά και αχώνευτα, κατά τις επιταγές της μουσικής του εφήμερου. Για την ακρίβεια, ακριβώς όπως το λέει ο παρουσιαστής, too many cooks in the kitchen.
On another note, που λέμε και στο χωριό, ο παρουσιαστής, αναλύοντας τα μουσικά πεπραγμένα της Μαρίνας Σάττι, κάνει ακριβώς αυτό που διαφημίζει: o v e r t h i n k i n g. Το παρακάνει και κουράζει. Παρασύρεται από το λουστρινένιο κάλυμμα της Μαρίνας Σάττι —νιάτα, δροσιά, χάρη—, παραβλέποντας ότι είναι προϊόν ενός διαρκούς ευκαιριακού τσαλαβουτήματος σε μουσικά ιδιώματα και κουλτούρες με στόχο τη δημοσιότητα και το χρήμα (για λογαρισμό δικό της και της δισκογραφικής που την υποστηρίζει). Δεν του περνάει από το μυαλό του παρουσιαστή ότι σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων δεν είναι νοητό να έχουν τα βιντεάκια της Μαρίνας Σάττι θέαση εξηνταδύο εκατομμύρια χτυπήματα; Δεν έχει ακούσει ότι αυτά αγοράζονται από τις δισκογραφικές;
