Δεν ξέρω, απλώς διαισθητικά την καταλαβαίνω ότι «άκουσα για τον ψόφο πολλών θηρίων, τα κουφάρια τους όμως δεν τα είδα», ότι δηλαδή αυτός που εκτοξεύει τις κούφιες απειλές λέει ότι είναι τόσο τρανός που θα σκοτώσει το λιοντάρι, το δράκο και πολλά άλλα θηρία, ο άλλος όμως σχολιάζει ειρωνικά: «αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ, γιατί στα λόγια μπορεί ν' αφανίζεις όλη την άγρια πανίδα, αλλά το δόρυ σου είναι στομωμένο, τα βέλη σου από κουφοξυλιά, τα σκάγια σου λειψά και τζούφια, οι απειλές σου σκέτος κομπασμός, λεονταρισμός. Και κόψε κάτι από τα θηρία, γιατί αλλιώς κι εγώ δε θ' αφήσω ούτε ρουθούνι, κατά το γνωστό ανέκδοτο». Δεν έχω βέβαια καμία σιγουριά ούτε κάποιο έρεισμα για τη θεωρία μου, παρά μόνο τη φαντασία μου, σαν τον Λεονταρή.
Το «επί των κενών απειλών» είναι η ερμηνεία της παροιμίας. Η οποία, όλη κι όλη, φαίνεται να είναι το ελλειπτικό «Πολλών θηρίων εγώ ψόφους ακήκοα». Μέχρι εκεί καταλαβαίνω.
...
Μέχρι εκεί κατάλαβα κι εγώ ότι είναι η παροιμία. Απλώς συμπλήρωσα το σενάριο με βάση όχι τη γνώση, αλλά τη φαντασία. Καμία βεβαιότητα, μόνο μια θεωρία.
Την τελευταία φορά που είχα κοιτάξει ήμουν περίπου στα τριακόσια. Διαβάζοντας λοιπόν το μήνυμά σου, για μια στιγμή σκέφτηκα: «μπα! έφτασα τα χίλια και δεν το πήρα χαμπάρι;» Έχω όμως πολύ δρόμο ακόμα!:)