Το
avatar έχει αυτήν την στιγμή στα Ελληνικά τις εξής τρεις αποδόσεις:
α) αβαταρ (το) άκλιτο
β) αβατάρα (η)
γ) αβατάριο (το)
Στα Ελληνικά υπάρχουν άκλιτες λέξεις και λειτουργούν μια χαρά όμως έχω διαπιστώσει πως υπάρχει μια υγιής τάση στους απλούς ομιλητές τής γλώσσας μας να κλίνουν τις λέξεις και γι’ αυτό άλλωστε βλέπεις συχνά πως φτιάχνουν υποκοριστικά για καθιερωμένες άκλιτες λέξεις. Πιστεύω πως είναι πιο εύλογο λοιπόν να στραφούμε στις περιπτώσεις τής
αβατάρας και τού
αβατάριου.
Το
αβατάρι(ο) υπερτερεί έναντι της
αβατάρας για έναν πολύ απλό λόγο. Παρότι η κατάληξη στην
αβατάρα είναι
–α, καθώς η λέξη δεν έχει σημασιολογική διαφάνεια το μυαλό ξεγελιέται πως η κατάληξη είναι
–άρα, κάτι που παραπέμπει όπως ήδη σημειώθηκε σε μεγενθυμένες έννοιες:
αμαξάρα, γυναικάρα κτλ.
Όμως το
avatar είναι ακριβώς το αντίθετο: είναι μια πολύ μικρή εικόνα. Έτσι ο υποκορισμός είναι μια πολύ φυσική επιλογή. Για να το πω πολύ απλά:
αβατάρι(ο) ακριβώς επειδή είναι μικρό!
Από εκεί και πέρα η συζήτηση μπορεί να είναι αν θα προτιμήσουμε
αβατάρι ή
αβατάριο. Όπως έχω γράψει ήδη στην
λέσχη, προσωπικά βρίσκω πως η λόγια χροιά ταιριάζει σε μια λέξη με τόσο μυστικιστική καταγωγή. Όμως εδώ πια το θέμα γίνεται... περί ορέξεως κολοκυθόπιττα.
Δεν βρίσκω "αφύσική" όπως ειπώθηκε πιο πάνω την κλίση τού
αβατάριου, δεν θυμάμαι π.χ. να μ’ έχει δυσκολέψει ποτέ το
σωληνάριο στον λόγο. Και πιστέψτε με, επιλέγω να μιλάω πολύ απλά, δίχως καθαρευουσιανισμούς και φανφάρες.
Το
αβατάριο δεν έχει ακόμη διαδεδομένη χρήση. Τα πολλά αποτελέσματα τού google οφείλονται στο ότι αυτό εμφανίζει και τα
avatario (δηλ. ελληνικό και λατινικό αλφάβητο μαζί), λέξη που απαντά στα ισπανικά αν όχι και σε άλλες γλώσσες.