Δεν ξέρω τη διαφορά ανάμεσα σε Μαυρογιαλούρους παλαιάς και νέας κοπής (για την τρέχουσα επικαιρότητα, εδώ), αλλά αντιγράφω από δύο καλές πηγές (κάνω ελάχιστες αλλαγές):
Μαυρογιαλούρος
Ο πολιτικός ή ο συνδικαλιστής που έχει εύκολες τις υποσχέσεις, που θέλει να παραμυθιάζει τους ψηφοφόρους του, που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που τάζει στους πάντες τα πάντα. Με άλλα λόγια αποδεικνύεται θαθάκιας, κατώτερος των περιστάσεων, υποκριτής και ανίκανος.
Ο όρος προέρχεται από την ταινία Υπάρχει και φιλότιμο με τον Λ. Κωνσταντάρα, όπου ο Κωνσταντάρας υποδυόταν τον υπουργό αγροτικής ανασυγκροτήσεως Ανδρέα Μαυρογιαλούρο, ο οποίος έχοντας εμπιστοσύνη στους αυλοκόλακες του περιβάλλοντός του αγνοούσε τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και είχε εύκολες τις υποσχέσεις.
— Πλησιάζουν πάλι οι εκλογές.
— Ωχ! Θα μας πρήξουν πάλι οι διάφοροι Μαυρογιαλούροι με τα έργα που θα κάνουν, με τα χρυσά κουτάλια που θα μας δώσουν να τρώμε και με τις άλλες παπαριές που θα ακούσουμε.
— Αυτοί τη δουλειά τους και μεις τη δικιά μας
— Δηλαδή;
— Μαύρο δαγκωτό στους Μαυρογιαλούρους. Στο καρφί χωρίς επιστροφή.
http://www.slang.gr/lemma/show/Maurogialouros_5785
Στη Wikipedia διαβάζουμε πώς άλλαξε ο κινηματογραφικός Μαυρογιαλούρος:
[...] Δύο νεαροί χωρικοί, ο Πανάγος και ο Σωτήρης, συζητούν με τον υπουργό σχετικά με τις ελλείψεις του χωριού σε υποδομές και υπηρεσίες.
Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, ο κ. Μαυρογιαλούρος πληροφορείται για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, για τη διαφθορά που επικρατεί, αλλά και για την αντιπάθεια των κατοίκων προς το πρόσωπό του. Ιδιαίτερα κλονίζεται όταν μαθαίνει ότι ο στενός του συνεργάτης Θεόδωρος Γκρούεζας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα μέσα από διεφθαρμένες συναλλαγές. Μετά από όλα αυτά, αποφασίζει να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού, αφού πρώτα επιπλήξει σε έντονο ύφος τους συνεργάτες του.
Από εκεί καταλαβαίνουμε και την απάντηση του κ. Τσίπρα στην επίθεση της κυβέρνησης: «Ο Γκρούεζας δεν μπορεί να μιλάει για Μαυρογιαλούρους».
Το αγγλικό αντίστοιχο θα πρέπει να θυμίζει τον πρώιμο, τον κακό, Μαυρογιαλούρο, όπως τον χρησιμοποιούμε στην καθημερινή γλώσσα. Τι έχουμε για pie-in-the-sky politicians; (Προσπαθώ να σκεφτώ έναν αμερικάνικο όρο που πιστεύω ότι υπάρχει και δεν τον θυμάμαι με τίποτα...)
Μαυρογιαλούρος
Ο πολιτικός ή ο συνδικαλιστής που έχει εύκολες τις υποσχέσεις, που θέλει να παραμυθιάζει τους ψηφοφόρους του, που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που τάζει στους πάντες τα πάντα. Με άλλα λόγια αποδεικνύεται θαθάκιας, κατώτερος των περιστάσεων, υποκριτής και ανίκανος.
Ο όρος προέρχεται από την ταινία Υπάρχει και φιλότιμο με τον Λ. Κωνσταντάρα, όπου ο Κωνσταντάρας υποδυόταν τον υπουργό αγροτικής ανασυγκροτήσεως Ανδρέα Μαυρογιαλούρο, ο οποίος έχοντας εμπιστοσύνη στους αυλοκόλακες του περιβάλλοντός του αγνοούσε τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και είχε εύκολες τις υποσχέσεις.
— Πλησιάζουν πάλι οι εκλογές.
— Ωχ! Θα μας πρήξουν πάλι οι διάφοροι Μαυρογιαλούροι με τα έργα που θα κάνουν, με τα χρυσά κουτάλια που θα μας δώσουν να τρώμε και με τις άλλες παπαριές που θα ακούσουμε.
— Αυτοί τη δουλειά τους και μεις τη δικιά μας
— Δηλαδή;
— Μαύρο δαγκωτό στους Μαυρογιαλούρους. Στο καρφί χωρίς επιστροφή.
http://www.slang.gr/lemma/show/Maurogialouros_5785
Στη Wikipedia διαβάζουμε πώς άλλαξε ο κινηματογραφικός Μαυρογιαλούρος:
[...] Δύο νεαροί χωρικοί, ο Πανάγος και ο Σωτήρης, συζητούν με τον υπουργό σχετικά με τις ελλείψεις του χωριού σε υποδομές και υπηρεσίες.
Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, ο κ. Μαυρογιαλούρος πληροφορείται για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, για τη διαφθορά που επικρατεί, αλλά και για την αντιπάθεια των κατοίκων προς το πρόσωπό του. Ιδιαίτερα κλονίζεται όταν μαθαίνει ότι ο στενός του συνεργάτης Θεόδωρος Γκρούεζας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα μέσα από διεφθαρμένες συναλλαγές. Μετά από όλα αυτά, αποφασίζει να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού, αφού πρώτα επιπλήξει σε έντονο ύφος τους συνεργάτες του.
Από εκεί καταλαβαίνουμε και την απάντηση του κ. Τσίπρα στην επίθεση της κυβέρνησης: «Ο Γκρούεζας δεν μπορεί να μιλάει για Μαυρογιαλούρους».
Το αγγλικό αντίστοιχο θα πρέπει να θυμίζει τον πρώιμο, τον κακό, Μαυρογιαλούρο, όπως τον χρησιμοποιούμε στην καθημερινή γλώσσα. Τι έχουμε για pie-in-the-sky politicians; (Προσπαθώ να σκεφτώ έναν αμερικάνικο όρο που πιστεύω ότι υπάρχει και δεν τον θυμάμαι με τίποτα...)
