Φράσεις που μας τη σπάνε

[nickel]

Παράκληση προς πολιτικούς, πανελίστες, παραθυρόβιους και κάθε άλλον δημόσιο ομιλητή:

Εκείνη τη φράση «(Και) να σας πω και κάτι άλλο;» μην την κόβετε σε «(Και) να σας πω και κάτι;». Κολοβή, είναι γελοία.

 

[SBE]

Μόδα που ξεκίνησε με το "μισό" αντί για "μισό λεπτο".

 

[pit]

Επίσης τα:

"Να 'ούμε", όπως το ακούγαμε παλιά από τις Ελληνικές βιντεοταινίες από τους "χάι" εκείνης της εποχής.

"Είσαι τρελή;;;", το οποίο καλό ήταν για μια-δυο φορές.

"Ήμαρτον!", "Έλεος!", γιατί η Duffy που λέει το Mercy έχει τουλάχιστον προφορά. Τα Ελληνικά είναι σπαστικά!!!

 

[nevergrown]

Nα σαι καλά! (όχι ρε, τέλεια θέλω!!) και ποιος είσαι τεσπά για να ορίζεις την υγεία μου!

Κι εμένα με συγχωρείτε για την εκνευριστική παρατήρηση, αλλά ένα φυλλομέτρημα των σχολίων του νήματος δείχνει ότι έχει γίνει μια αρκετά αισθητή ποσοτικά διολίσθηση του περιεχομένου του, από εκφράσεις που μας τη σπάνε γιατί, αν και σωστές, έχουν γίνει ψωμοτύρι σε τέτοιο βαθμό ώστε καταντούν εμετικές λόγω της υπερβολικής μας έκθεσης σε αυτές, στην επισήμανση γλωσσικών λαθών που μας τη σπάνε, πράγμα που δεν είναι το ίδιο και που είναι συχνά πολύ συζητήσιμο (και συζητημένο).

Ας δημιουργηθεί και ένα θέμα "λανθασμένες φράσεις που μας τη σπάνε"

 

[Ambrose]

"Παρακαλούμε βρείτε συνημμένα..." Δεν το αντέχω άλλο!

 

[EleniD]

"Στο άκυρο"= όταν κάποιος κάνει/λέει/προτείνει μια βλακεία ή κάτι το εντελώς αυτονόητο. Συντάσεται με θολό βλέμμα αγελάδας ή σε εξαιρέσεις με επαναλαμβανόμενο κούνημα του κεφαλιού που σημαίνει ότι ο τύπος που μίλησε είναι εντελώς γκάου (το οποίο με τη σειρά του σημαίνει πως είναι πυροβολημένος/άσχετος/δεν ξέρει τι λέει). Σε ορισμένους τύπους το συναντάμε ως σκέτο "άκυρο", ειδικά όταν ο χρήστης δεν είναι οπαδός της φλυαρίας/βαριέται/νυστάζει/βλέπει τηλεόραση/παίζει υπολογιστή/γράφει μήνυμα στο κινητό/σε γράφει... Αν ο χρήστης είναι πιο ψαγμένος, το προχωράει... "στο άκυρο κι ακόμη παραπέρα".

 

[Earion]

Από πότε η τσιγκουνιά έγινε μαγκιά;

Ότι η υπερβολή είναι γραμμένη στο γενετικό κώδικα της διαφήμισης το γνωρίζαμε από καιρό. Μόνο μ’ αυτήν σαν εργαλείο μπορείς να πείσεις ότι το δικό σου προϊόν είναι το μόνο άριστο και ότι όλα τα άλλα ανταγωνιστικά είναι κατώτερα. Λίγο λίγο συνηθίσαμε τον παραμορφωτικό καθρέφτη που μας προβάλλει και δεν αντιδράμε. Της το συγχωρούμε γιατί μας διασκεδάζει, γιατί λογοπλάθει παιχνιδιάρικα κι αυτή και τραβάει στα άκρα τις δυνατότητες της γλώσσας (θυμηθείτε το «λευκότερο λευκό»). Αλλά μπορεί το ύφος της να γίνει και θρασύ, προκλητικό («οι ξύπνιοι οδηγούν Ρενώ», δηλαδή όποιος δεν οδηγεί Ρενώ είναι βλάκας), εκβιαστικό ή στυγνά τρομοκρατικό. Υπερβολή την υπερβολή φτάσαμε στην πλήρη αντιστροφή.

Η τσιγκουνιά είναι μαγκιά.​

Δεν νομίζω να άλλαξε ο κόσμος γύρω μου και να μην ισχύουν κάποιες παλιές ιεραρχίες αξιών. Ανοίγω το λεξικό και βεβαιώνομαι ότι: τσιγκούνης είναι αυτός που αγαπά υπερβολικά, σχεδόν παθολογικά, τα χρήματα και στερείται συχνά πραγμάτων που έχει ανάγκη ή επιθυμεί, για να μην ξοδεύει χρήματα (ΛΝΕΓ). Απ’όσο θυμάμαι αυτό θεωρείται ελάττωμα. Η μαγκιά πάλι θεωρείται άρρηκτα συνδεδεμένη με υψηλό επίπεδο προσωπικής τιμής και αξιοπρέπειας, ιδιότητα που κερδίζεται με πράξεις γενναιότητας και συνεπή συμπεριφορά, χωρίς υπολογισμό κέρδους και χωρίς δισταγμό μπροστά σε ενδεχόμενες βλαβερές συνέπειες.
Στα διαδικτυακά μου ευρήματα κάποιος δίνει ένα κατάλογο χαρακτηριστικών από τον οποίο αποσπώ αυτό που με ενδιαφέρει:

«Μαγκιά είναι να είσαι ανοιχτοχέρης χωρίς να είσαι σπάταλος, γενναιόδωρος δίχως να πιάνεσαι κορόιδο από επιτήδειους τρακαδόρους».​

Κι ένας άλλος συνεξετάζει τη μαγκιά με το φιλότιμο (άλλη πολύπαθη έννοια).

​

 

[Ambrose]

Πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο και από μια άλλη άποψη: εδώ και δεκαετίες για τους Έλληνες θεωρείται μαγκιά το να σπαταλάς (βλ. κάσες με σαμπάνιες στα σκυλάδικα). Τώρα, με την οικονομική κρίση και προκειμένου να τονωθεί η κατανάλωση έχουμε την αντίθετη προτροπή. Σπαταλήστε με φειδώ, αγοράστε φτηνά και μη ντρέπεστε γι' αυτό (όπου χαμηλές τιμές=τσιγκουνιά). Δεν μπορώ να μην κάνω τον παραλληλισμό με τους Άγγλους στη δεκαετία του '80 επί Θάτσερ που ζούσαν ανάλογα φαινόμενα κι εμάς που μάς φαινόταν από περίεργο μέχρι τρομερό.

 

[Themis†]

Ουδέν χρήµα µάτην γίγνεται, αλλά πάντα εκ λόγου τε και υπ' ανάγκης.

 

[drsiebenmal]

Πραγματολογικά και μόνο, να συνεισφέρω ότι πρόκειται για το βασικό σλόγκαν της συγκεκριμένης εταιρείας στη μητρική της γλώσσα, Geiz ist Geil, που ας πούμε αποδόθηκε στα ελληνικά με αυτό το

Η τσιγκουνιά είναι μαγκιά.​

Geil δεν σημαίνει μαγκιά, πάντως, και μεταφραστικά ακριβέστερη απόδοση του σλόγκαν θα ήταν ίσως κάτι σαν »»Τελεία και παύλα, «η τσιγκουνιά είναι ...»

Όταν με την είσοδο στο ευρώ καταργήθηκε στη Γερμανία ο πολύ παλιός νόμος (ίσως και προπολεμικός, αλλά δεν είμαι βέβαιος αυτή τη στιγμή) που απαγόρευε τα παζάρια (ποιοι κάνουν παζάρια, χμμμ...) δημιουργήθηκε και μια μαρκετίστικη θεοποίηση της τσιγκουνιάς...

 

[nickel]

Εγώ δεν κατάλαβα τη σημασία του Geil, αλλά, και να μου την εξηγήσετε, αύριο θα την έχω ξεχάσει.

Το σύνθημα για τη νέα εποχή είναι: Η φειδώ είν' εδώ!

Αλλά, ας μην είστε φειδωλοί σε φιλοφρονήσεις και καλοσύνες — στα ανέξοδα καλά. (Περιορίστε όμως τις ανέξοδες μαγκιές.)

 

[drsiebenmal]

Καλά, ας συμπληρώσω τότε μερικά γκαϊλίκια για όποιον δεν θα τα ξεχάσει αύριο :)

geil = lustful, lecherous, randy [Br.], horny, lewd, prurient, lustily
super geil = wicked, terrific, hot, awesome [Am.] [coll.]

 

[Earion]

Με αιφνιδιάζετε με τις απαντήσεις σας. Εγώ το επισήμανα ως αντιστροφή αξιών, δηλαδή ως θέμα ηθικής. Δεν είχα την πρόθεση να το συνδέσω με τις σημερινές επιδεινούμενες βιοτικές συνθήκες (που προβλέπεται να μας ακολουθήσουν μέχρι την έξοδό μας από το μάταιο τούτο κόσμο). Ούτε βέβαια να αναζητήσω αιτιολογική θεμελίωση (ο Themis επιστρατεύει τη μεταφυσική). Αν η "παθολογική προσκόλληση στα χρήματα και η στέρηση σε βαθμό αυτοκαταστροφικό" αναγορεύονται σε κάτι άξιο θαυμασμού, σε υψηλό αξιολογικά πρότυπο συμπεριφοράς, κάτι δεν έχω καταλάβει από τον κόσμο γύρω μου. Μαγκιά να είσαι τσιγκούνης, σπαγκοραμένος, εξηνταβελόνης; Σε θαυμάζουν άμα έχεις καβούρια την τσέπη;
Φειδώ, ναι, λιτότητα, ναι, αυτές υπήρξαν στο παρελθόν αξίες (στρατηγικές επιβίωσης) που οδηγούσαν γενιές και γενιές και που είναι καιρός να ανακαλύψουμε πάλι. Την ασυλλόγιστη (προχειροκαμωμένη; ) μεταφορά του συνθήματος που μας εξήγησε ο Δόκτωρ ψέγω.
Και να σκεφτείς ότι από την ελληνική διαφήμιση πέρασαν τόσοι και τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι με μυαλό και τεχνίτες του λόγου, από έναν Νίκο Δήμου μέχρι έναν Γιάννη Ευσταθιάδη...

 

[Ambrose]

Και να σκεφτείς ότι από την ελληνική διαφήμιση πέρασαν τόσοι και τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι με μυαλό και τεχνίτες του λόγου, από έναν Νίκο Δήμου μέχρι έναν Γιάννη Ευσταθιάδη...

Το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική διαφήμιση πάσχει από τα γνωστά που πάσχει και η Ελληνική κοινωνία και δεν υπάρχει ξέχωρα από τις συντηρητικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές της. Όταν στο εξωτερικό η διαφήμιση είχε πάρει χαρακτήρα κοινωνικό και βλέπαμε στη δεκαετία του 90 (και ίσως νωρίτερα) διαφημίσεις με κοινωνικό χαρακτήρα (μια από τις πιο χαρακτηριστικές και προκλητικές ήταν η καμπάνια της Μπένετον (shock advertising) στα τέλη της δεκαετίας του 80, αρχές 90), στην Ελλάδα το μόνιμο μήνυμα ήταν "καλύτερη ποιότητα στις καλύτερες τιμές από το χασάπη της γειτονιάς σας", μαζί με εξυπνακίστικα παιχνίδια με τις λέξεις και κοινωνικά μηνύματα, που έβγαιναν ενίοτε από τα κανάλια, του τύπου "η αστυνομία σάς προστατεύει και σάς αγαπά".

Οι καλύτερες ιδέες έχουν μείνει καταχωνιασμένες στα συρτάρια των διαφημιστών. Και δεν έχουν αλλάξει πολλά τα τελευταία χρόνια. Οι μηχανισμοί παραμένουν οι ίδιοι: μηνύματα που θα πιάσουν την προσοχή, χρησιμοποιώντας κάτι το "διαφορετικό", με τη διαφορά ότι το διαφορετικό ποτέ δεν ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του προϊόντος.

 

[nickel]

Είναι ίσως μια περίεργη αντιστροφή αξιών. Τόσα χρόνια, μαγκιά ήταν η φοροκλοπή. Πάει, έχασε κι αυτή την αίγλη της. Συντετριμμένοι φοροκλέφτες θα βγαίνουν σε λίγο στα δελτία ειδήσεων και θα ζητούν συγγνώμη από το πανελλήνιο. Και καθώς θα σφίγγουν τα ζωνάρια μας και οι πιο άτυχοι θα τείνουν διστακτικά το χέρι τους προς το μέρος μας, μαγκιά θα γίνει πια η τσιγκουνιά. Στην αυριανή κοινωνία όπου όλο και λιγότεροι θα έχουν ενώ όλο και περισσότεροι θα ζητούν, ας θωρακιζόμαστε σιγά σιγά με νέο οπλοστάσιο συνθημάτων.

 

[daeman]

Ορίστε ένα τραγουδιστό, μόνο για γερμανόφωνους, δυστυχώς.
(Μου έταξε ο Μεταφραστίκ ότι θα το κάνει, αλλά τον πήραν στη λεγεώνα. Καταταχτείτε, μας έλεγαν...
Ο Αστερίξ Λεγεωνάριος).


Edit: Επίσης, ένα σχετικό άσμα για τον Earion που ανακίνησε το θέμα: http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?p=38127&highlight=giving#post38127

 

[Costas]

Earion, μετά το Greed is Good, που δυστυχώς δεν είναι διαφημιστικό σλόγκαν αλλά φιλοσοφία ζωής, όλα επιτρέπονται.

 

[UsualSuspect]

Θέλω να'μαι ξεκάθαρος.....θα το πω ξεκάθαρα....θέλω να ξεκαθαρίσω

 

[JimAdams]

Δεν ξέρω αν αναφέρθηκε προηγουμένως, μου τη δίνει το ''θα βάλουμε μπρος'' (συνήθως για παιδάκι) απο νέους γονείς ή νέους ανθρώπους γενικότερα.

 

[Elsa]

Δεν ξέρω αν αναφέρθηκε προηγουμένως, μου τη δίνει το ''θα βάλουμε μπρος'' (συνήθως για παιδάκι) απο νέους γονείς ή νέους ανθρώπους γενικότερα.

Πραγματικά, αηδιαστικό!