Το νήμα του κινηματογράφου

[daeman]

...
Dave Grohl performance of Blackbird (In Memoriam) at the Oscars 2016

At last night's Oscars ceremony in Los Angeles, Foo Fighters frontman Dave Grohl performed an emotional rendition of the Beatles' "Blackbird" as a tribute to film-industry veterans who died over the course of the past 12 months.

During the performance of the classic White Album track, which was written by Grohl's pal, Paul McCartney, a large screen showed stills and clips of the departed, including Christopher Lee, Robert Loggia, Wes Craven, David Bowie and Leonard Nimoy.

http://www.guitarworld.com/artists-artist-videos-news-viral-videos/dave-grohl-performs-emotional-blackbird-cover-oscars/28769


Hollywood's Notable Deaths of 2015
Remembering the legends and famous faces who died this year.

 

[daeman]

...
The world's first fully painted film
BBC, Sam Rigby, 1 March 2016

Back in 2014, Oscar-winning studio Breakthru Films began work on the world’s first fully painted feature-length film – and with this beautiful new trailer, they offer a first look at what you can expect from the landmark project.

Loving Vincent not only brings the works of Vincent Van Gogh to life, it also tells the story of the artist’s life and death through fictional interviews with the characters in his paintings.

The film will use a new oil painting for each shot, with movement added from one frame to the next by a painter’s brush. So far, around 100 artists have taken part in the project, with more than 56,000 paintings needed to fill the film’s running time.
Loving Vincent is being directed by Dorota Kobiela and Hugh Welchman and stars Aidan Turner, Saoirse Ronan and Helen McCrory.

http://www.bbc.com/culture/story/20160301-the-worlds-first-fully-painted-film
http://join.lovingvincent.com


Σχετικό: The Old Man and the Sea (Старик и море), a 1999 paint-on-glass-animated short film directed by Aleksandr Petrov, based on the novel of the same name by Ernest Hemingway.


Η κινηματοζωγραφική τέχνη.

 

[SBE]

Πώς fully painted, αφού στο τρειλερ βλεπουμε σε κάποια σημεία τους ηθοποιούς κανονικότατα;

 

[daeman]

Πώς fully painted, αφού στο τρειλερ βλεπουμε σε κάποια σημεία τους ηθοποιούς κανονικότατα;

Για τις λεπτομέρειες μη ρωτάς εμένα, ρώτα αυτούς που το φτιάχνουν: http://join.lovingvincent.com/, http://www.lovingvincent.com/?id=home

"This is the first fully painted feature film in the world, directed by Polish painter and director Dorota Kobiela and Hugh Welchman (Oscar winner for producing "Peter and the Wolf"). The film is produced by Oscar-winning Studios Breakthru Films and Trademark Films."

"The first trailer for Loving Vincent (previously) was just released and it promises stunning visuals in a novel format: the film was created from a staggering 12 oil paintings per second in styles inspired by the famous Dutch painter’s brushstrokes. The upcoming movie will detail the story of Van Gogh’s life leading up to the tumultuous time surrounding his death some 125 years ago. According to the filmmakers, over 100 painters have contributed frames to the ambitious feature-length film that is still in progress at their headquarters in Gdansk, Poland."
http://www.thisiscolossal.com/2016/02/loving-vincent-trailer/

Ε, 12 ελαιογραφίες το δευτερόλεπτο, τα μισά από τα 24 καρέ δηλαδή, εντελώς fully ίσως να μην είναι, αλλά δεν είναι κι άσχημα.

Εγώ και για το first του τίτλου του BBC αμφιβάλλω, γιατί τότε το «Ο γέρος και η θάλασσα» που λινκάρισα από πάνω τι είναι; Το pre-first; Το πρίκουελ; First feature-length όπως γράφει στο άρθρο ή στον ιστότοπο των δημιουργών, μάλιστα.

Αφήνοντας όμως τις ταμπέλες κατά μέρος, δεν είναι ωραίο; Εγώ ανυπομονώ πάντως.

---

Εντός, εκτός και επί τα αυτά, o Κουροσάβα:

 

[SBE]

Παρεμπιπτόντως, είδα το ντοκυμαντέρ Έιμι, το οποίο πήρε Όσκαρ ντοκυμαντέρ την περασμένη βδομάδα. Είναι του ίδιου σκηνοθέτη που πριν μερικά χρόνια πήρε Οσκαρ ντοκυμαντέρ για την ταινία Σέννα και έχει ομοιότητες.
Η ταινία αποτελείται αποκλειστικά από υλικό που προϋπήρχε, κυρίως ταινίες οικογενειακές, με λίγο υλικό από επαγγελματικές μαγνητοσκοπήσεις προς το τέλος που η ηρωίδα έχει γίνει διάσημη και εμφανίζεται στην τηλεόραση ή την κυνηγάνε δημοσιογραφικά συνεργεία. Δεν υπάρχει αφηγητής, μόνο συνεντεύξεις που ακούγονται χωρίς να φαίνεται αυτός που μιλάει (σε αντίθεση με άλλα ντοκιμαντέρ, κάθε φορά που ακούγεται κάποιος μας πληροφορεί ταμπελίτσα ποιός είναι, όνομα και σχέση με την ηρωίδα, επιτέλους, κάποιος που το κάνει αυτό συστηματικά αντί να μας αφήνει με την απορία).
Εντύπωση μου έκανε το ότι υπήρχε τόσο πολύ ερασιτεχνικό υλικό, από πάρτυ, από εκδρομές με φίλους, από οικογενειακές στιγμές (λίγο πολύ αναμενόμενα), αλλά και από επαγγελματικά ταξίδια, από επαγγελματικές συναντήσεις (όχι η ίδια η συνάντηση, αλλά π.χ. η αναμονή στη ρεσεψιόν) και άλλα πολλά, τα οποία μαγνητοσκοπήθηκαν πριν γίνει γνωστή η Γουάινχάους, οπότε δε υπήρχε κίνητρο οικονομικό ή άλλο στη μαγνητοσκόπηση. Ήταν δηλαδή μια παρέα δεκαοχτάρηδες που καταγράφανε την ψιλοβαρετή καθημερινότητά τους. Εκεί βέβαια σκέφτηκα ότι μιλάμε για τη γενιά που ψυχαγωγήθηκε με ριάλιτι, οπότε δεν είναι ίσως και τόσο περίεργο το ότι πάει η άλλη να υπογράψει συμβόλαιο εργασίας κι έχει την κολλητή της μαζί της αντί για το δικηγόρο της, και την τραβάει η κολλητή της με το κινητό* να κάθεται στη ρεσεψιόν και κάνουνε κουβεντούλα στο φακό ή μετά να πηγαίνει επίσκεψη στο κέντρο αποτοξίνωσης και να μαγνητοσκοπεί την επίσκεψη. Βέβαια μπορεί το υλικό να μην ήταν και τόσο πολύ, μπορεί όντως να ήταν περιστασιακά σαχλαμαρίσματα εφήβων με το κινητό, και μπορεί απλά να κατάφερε ο δημιουργός με το ταλέντο του να το χρησιμοποιήσει τόσο καλά.

* είχαν τα κινητά κάμερα το 2000; Δεν θυμάμαι καθόλου. Το δικό μου σίγουρα δεν είχε.

 

[Alexandra]

* είχαν τα κινητά κάμερα το 2000; Δεν θυμάμαι καθόλου. Το δικό μου σίγουρα δεν είχε.

Εγώ πρωτοπήρα κινητό με κάμερα, Nokia βέβαια ήταν, το 2004.

 

[nickel]

Γκρίνιαζα το 2008 για τον ελληνικό τίτλο του No Country for Old Men. Βλέπω τώρα ότι το The Hateful Eight του Ταραντίνο αποδόθηκε με τον άνευρο τίτλο Οι μισητοί οκτώ. Μα κανένας σε εκείνο το γραφείο εισαγωγής δεν κατάλαβε τη σχέση με την κλασική The Magnificent Seven; Πόσο πιο ωραίο (και εύστοχο) θα ήταν, μετά το Και οι εφτά ήταν υπέροχοι, να δούμε το Και οι οκτώ ήταν απαίσιοι.

Πολύτιμο τριβιδάκι. Υπάρχει μια σκηνή όπου ο Κερτ Ράσελ θυμώνει με τα λόγια που τραγουδά η κρατούμενή του, η Τζένιφερ Τζέισον Λι, της παίρνει την κιθάρα από τα χέρια και την κάνει δυο κομμάτια (η σκηνή στο βιντεάκι). Η Τζέισον Λι πετάγεται πάνω τρομοκρατημένη. Και τι μαθαίνω από τα τριβιδάκια του imdb:

The guitar that Daisy Domergue plays while singing “Jim Jones at Botany Bay” was a priceless antique from the 1870s on loan from the Martin Guitar Museum. At the end of the song, the script called for John Ruth to grab the guitar and smash it to pieces. Six replicas were built for the shoot, and were supposed to be substituted for the real instrument for the smashing shot, but due to a miscommunication Kurt Russell was not informed and destroyed the original guitar before anyone could stop him. Jennifer Jason Leigh's shocked reaction to this is genuine, and can be seen in the released film. The Martin Guitar Museum subsequently announced they would never loan guitars to film shoots again. http://www.imdb.com/title/tt3460252/trivia

 

[SBE]

Για διαφημιστικό κόλπο μου μοιάζει. Διότι αφού έφτιαξαν έξι αντίγραφα, γιατί δεν επέστρεψαν το αρχικό στο μουσείο και να κρατήσουν τα αντίγραφα; Γιατί έχει σημασία το αν ο ηθοποιός- που εννιά στις δέκα σκηνές παίζει μπροστά σε μια πράσινη τέντα- παίζει την "αυθεντική" κιθάρα;
Επίσης, αν εγώ ήμουνα η ηθοποιός δεν θα φώναζα "μη, μη!" με έκπληξη. Θα είχα σηκωθεί απάνω και θα προσπαθούσα να τον εμποδίσω. ΠΡΙΝ τη σπάσει.

 

[Costas]

Διαφημιστικό κόλπο στο οποίο συμμετέχει και το μουσείο με δηλώσεις ότι δεν ξαναδανείσει ποτέ κλπ.; Πολύ χοντρό δεν είναι;

 

[SBE]

Γιατί όχι;

 

[Alexandra]

Διαφημιστικό κόλπο στο οποίο συμμετέχει και το μουσείο με δηλώσεις ότι δεν ξαναδανείσει ποτέ κλπ.; Πολύ χοντρό δεν είναι;

Συμφωνώ με την SBE. Γιατί όχι; Το μουσείο προφανώς πληρώθηκε για να δανείσει την κιθάρα, και τους είπαν να μην αποκαλύψουν το διαφημιστικό κόλπο αμέσως (μπορεί και ποτέ). Και γιατί ήξερε η άλλη και όχι ο πρωταγωνιστής ότι η κιθάρα είναι η αυθεντική; Ξεκίνησαν να παίζουν τη σκηνή χωρίς καμιά οδηγία από το συνεργείο και τον σκηνοθέτη; Πολλές τρύπες έχει αυτή η ιστορία.

 

[nickel]

Ο Όκκαμ, πάντως, που, όπως ξέρουμε, είχε μυαλό ξουράφι , θα έλεγε ότι η συγκεκριμένη ταινία δεν είχε ανάγκη από τη συγκεκριμένη «πρωταπριλιάτικη» δημοσιότητα. Με τον Ταραντίνο ποτέ δεν ξέρεις, αλλά κάθε σχετικό ειδησάριο στάζει αυθεντικότητα.

https://reverb.com/news/cf-martin-r...n-of-145-year-old-guitar-on-hateful-eight-set

 

[SBE]

Από την άλλη, όπως σωστά παρατηρησε κάποιος, μια κιθάρα 150 ετών πριν από 150 χρόνια ήταν καινούργια. Οπότε δεν έχει νόημα να χρησιμοποιήσεις μια κιθάρα που φαίνεται παλιά σε σκηνή που λαμβάνει χώρα την εποχή που ήταν καινούργια. Για τον ίδιο λόγο που οι ηθοποιοί στο σινεμά δεν φοράνε ρούχα 100 ετών, φτιάχνουν αντίγραφα οι ενδυματολόγοι. Κλπ κλπ κλπ.

Επίσης δεν αντιλαμβάνομαι τη σειρά του γυρίσματος της σκηνής που λέει ο τύπος στο πιο πάνω άρθρο. Θα γυρίζανε τη σκηνή μεχρι το σημείο του σπασίματος με την αυθεντική κιθάρα και μετά θα σταματούσαν τη ροή τη σκηνής και θα συνέχιζαν με την άλλη κιθάρα; Γιατι να μην γυρίσουν όλη τη σκηνή με την καινούργια κιθάρα;

 

[Costas]

Διάβασα ότι τα βραβεία Ίρις (έτσι τα βάφτισαν πια) της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου τα διεκδικεί το 4.45 και το Interruption και χάρηκα, γιατί κι εγώ ξεχώρισα το 4.45 (μαζί με κάποια άλλα) από την περσινή χρονιά και το Interruption από τη φετινή, που τη βρήκα φτωχότερη (πάντα μέσα στη γενικότερη δεδομένη φτώχεια του ελληνικού κινηματογράφου, φτώχεια ιδίως σεναρίων, αν και ζούμε μια πραγματικότητα που μόνο αφορμές δεν μας στερεί), παρά τις κακές κριτικές που πήρε από τους επαγγελματίες κριτικούς.

 

[Earion]

BEN-HUR Trailer (2016) - Paramount Pictures

Ριμέικ (2016).

BEN-HUR is the epic story of Judah Ben-Hur (Jack Huston), a prince falsely accused of treason by his adopted brother Messala (Toby Kebbell), an officer in the Roman army. Stripped of his title, separated from his family and the woman he loves (Nazanin Boniadi), Judah is forced into slavery. After years at sea, Judah returns to his homeland to seek revenge, but finds redemption. Based on Lew Wallace’s timeless novel, Ben-Hur: A Tale of the Christ. Also starring Morgan Freeman and Rodrigo Santoro.

Director: Timur Bekmambetov

Cast: Jack Huston, Toby Kebbell, Morgan Freeman, Rodrigo Santoro, Nazanin Boniadi, Ayelet Zurer, and Sofia Black D’Elia

Official Movie Site: http://benhurmovie.com


Και μια πρώτη αντίδραση:

The Ben-Hur Remake Is Dumb, Loud, and a Crime Against God

Rob Bricken

I hate to speak for the Judeo-Christian deity—I imagine he’s not particularly a fan of it either—but I’m fully confident when I say God does not approve of Timur Bekmambetov’s Ben-Hur remake, which has turned a historical and religious epic into a dumb, loud, shitty summer blockbuster.

God, I’m sure, is most upset about turning a story whose original subtitle was “A Tale of the Christ” into a bloodless, thoughtless, nearly-religion-free accumulation of action scenes. I, on the other hand, am upset that we’re at the point that Hollywood is remaking critically acclaimed films of yesterday and dumbing them down for today’s audiences. If this Ben-Hur works, we will absolutely get an action movie version of Lawrence of Arabia. Then Bridge Over the River Kwai. Then Casablanca. This is wrong, and it must be stopped.

 

[drsiebenmal]

Ευχ, Εάριον!

Αντίδωρο

 

[SBE]

α. Γιατί;
β. Δεν υποτίθεται ότι είναι χριστιανικό αξιονμούβι με ηθικά διδάγματα; Εδώ πώς θα το σερβίρουν; Πλακώστε τους στο ξύλο, γιατί δεν έχουν το θεό τους;
γ. Η πρώτη σκηνή με τα αρχαία κομπιουτερόπλοια τί μου θυμίζει; Από ποιά ταινία την κόψανε και την κόλλησαν εδώ;
δ. Ο Κάσπερ απο το Μπόργκεν Ρωμάιος μπουλούκος αυτοκράτορας; Κι η Νόρα από το Ηow Ι met your mother πάλι στη Μ. Ανατολή. Καιρό είχα να τη δω.
ε. Γιατί;

 

[Costas]

Την Καθαρή Δευτέρα το βράδυ είδα στο Τριανόν τη χαριτωμένη, τρελούτσικη σάτιρα του Αντρέα Μαριανού Ειμαρμένη και μετά τη Μικρή Άρκτο τής (και πεζογράφου) Ελισάβετ Χρονοπούλου, που ήταν ένα τοσοδά διαμαντάκι, με τον έναν από τους δύο συμπρωταγωνιστές να μην εμφανίζεται ποτέ πλην της φωνής του, καθώς κρατάει την κάμερα (εντάξει, εμφανίζονται ορισμένα κρίσιμα σημεία του σώματός του...) Ασπρόμαυρη, με αρκετά μονοπλάνα, σωστοί διάλογοι, διηγείται με πρωτότυπο τρόπο μια ιστορία αγάπης που, αν και γνωρίζουμε το τέλος της απ' την αρχή, μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον.

Βρήκα κι ένα ωραίο ελληνικό σάιτ: shortfromthepast.gr, "η χρυσή ταινιοθήκη της ελληνικής μικρού μήκους ταινίας".

 

[Costas]

Συνέντευξη της Ελισάβετ Χρονοπούλου στο Αθηνόραμα με την ευκαιρία της προβολής της ταινίας της Μικρή Άρκτος στις αίθουσες. Έχει πολύ αρθρωμένο λόγο (το παθογενής υπάρχει, και σημαίνει παθογόνος [ΛΝΕΓ], αν και θα έπρεπε μάλλον, βάσει νοήματος, να πει "ενδογενή", και επίσης το γνωστό σκόνταμμα "Κι εγώ είμαι πια αρκετά [=πολύ] μεγάλη για να μου επιτρέπεται να μην αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν όταν κληθώ να το κάνω." ή αλλιώς, εναλλακτικά: "Κι εγώ είμαι πια αρκετά μεγάλη ώστε να μη μου επιτρέπεται να μην αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν όταν κληθώ να το κάνω.") Αποσπάσματα:

Είναι αρκετά σύνθετο το πρόβλημα της διανομής. Χωρίς να παραβλέπουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προβληματικής σχέσης του ελληνικού κινηματογράφου με το εθνικό κοινό του, (...) Τώρα, για τη σχέση του ελληνικού σινεμά με το κοινό… σκέφτομαι ότι ο κινηματογράφος έχει εδραιωθεί περισσότερο ως μαζική ψυχαγωγία, κι η ανατροπή αυτής της αντίληψης, από τη nouvelle vague και άλλα ρεύματα, δεν έχει συντελεστεί πραγματικά, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Οι Έλληνες δυσκολεύονται να αποδεχθούν και να βρουν ενδιαφέρον σε μια αμιγώς καλλιτεχνική διάσταση στο σινεμά, με την έννοια της ενεργούς [sic] και σ' ένα βαθμό κοπιαστικής συμμετοχής του θεατή, που απαιτεί διάλογο με το έργο. Το κάνουν με την ποίηση, με τη λογοτεχνία και με το θέατρο αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν με το σινεμά. Από την άλλη, οι αρτ ταινίες που ανατρέπουν στερεότυπα στο περιεχόμενο και στη φόρμα, πρωτοπορούν που λέμε, γιατί περιμένουμε να έχουν μαζική ανταπόκριση; Είναι οξύμωρο.
(...)
Η ιδέα να γυρίσω την ταινία μέσα από τα μάτια του θύτη, χωρίς να τον δω ποτέ, (...) Ήταν πολύ δύσκολο και για τους τρεις μας. Σε μια ταινία που επιχειρεί να μπει πολύ βαθιά στον ψυχισμό των ηρώων, αλλά η ερμηνεία τους να παραμένει στο μεγαλύτερο μέρος υπαινικτική, οι ηθοποιοί θα χρειάζονταν ακριβώς αυτό που τους στέρησα: την μεταξύ τους επικοινωνία μέσα στο φιλμικό κάδρο. Ο Γιάννης έπρεπε να αποτυπώσει στην ταινία έναν πολύπλοκο χαρακτήρα έχοντας στη διάθεσή του μόνο τη φωνή του και σε λίγα σημεία την κίνηση μελών του σώματός του. Κι η Σοφία έπρεπε να σηκώσει το βάρος μιας κάμερας προσκολλημένης αδιάκοπα πάνω της, χωρίς να μπορεί να το μοιραστεί με τον συμπρωταγωνιστή της.

[Σημειωτέον ότι η ερμηνεία της Σοφίας Γεωργοβασίλη μου άρεσε πολύ· υπηρέτησε εκφραστικότατα ένα όμορφο κείμενο.]

Παρακάτω αναρωτιέμαι μήπως φάσκει και αντιφάσκει:

Πρόσφατα διάβασα μια σχετική έρευνα του Ι.Ο.Β.Ε. απ' την οποία προκύπτει ότι το 70% των εισιτηρίων που κόβονται ετησίως στις χώρες της Ε.Ε. προέρχεται από αμερικάνικες ταινίες και μόνο το 13,8 % από ευρωπαϊκές. Το ενδιαφέρον είναι ότι, παρά το γεγονός αυτό, στην Ε.Ε. τα 2/3 των ταινιών που προβάλλονται ετησίως είναι ευρωπαϊκές. Οι προτιμήσεις του κοινού είναι αντικείμενο άλλης έρευνας και άλλης μεγάλης συζήτησης. Αυτό που χρειάζεται να δούμε σ' αυτήν την έρευνα είναι ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν βρει μηχανισμούς να παρακάμψουν τις επιταγές της ελεύθερης αγοράς και να δώσουν στο πολιτιστικό προϊόν τους τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με το εν δυνάμει κοινό του, ανεξάρτητα απ' την εμπορική του αξία.

Και αμέσως μετά:

Όσο για τις εταιρίες διανομής [σ]την Ελλάδα, όχι μόνο σήμερα με την κρίση, αλλά και στις ανθηρές εποχές, για να διανείμουν ελληνική ταινία ζητούσαν πάντα και την επιδότηση του κράτους, δηλαδή επικαλούνται μεν τους νόμους της ελεύθερης αγοράς, αλλά απαιτούν και κρατική επιδότηση στη διανομή των ταινιών που κρίνουν αρκετά εμπορικές. Δηλαδή και την πίτα, και το σκύλο.

Μήπως όμως οι μηχανισμοί που έχουν βρει οι ευρωπαϊκές χώρες είναι...η κρατική επιδότηση που ζητούν οι εταιρείες διανομής στην Ελλάδα; Δεν το γνωρίζω, απλώς αναρωτιέμαι.

 

[Costas]

Η Εκκλησία ως παραγωγός ταινιών μυθοπλασίας...