Το νήμα του κινηματογράφου
- Thread starter nickel
- Start date
Τόσοι ρόλοι, τόσοι δύσκολοι ρόλοι, όλοι εκτελεσμένοι με ένταση και εξυπνάδα που ήταν πάντα απόλαυση να παρακολουθείς.
Αναρωτιόμουν τι θα γίνει με τα γυρίσματα των δύο ταινιών του τρίτου μέρους των Hunger Games. Διάβασα αυτό:
It's been reported that the Oscar-winning actor had only about seven days worth of filming left for his role as rebel leader and former gamemaker Plutarch Heavensbee.
While there is one significant scene left to film for Part 2, another character is expected to take the place of Heavensbee in the crucial part of the movie.
www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2551850
Είμαι περίεργος να δω τι θα κάνουν.
Αναρωτιόμουν τι θα γίνει με τα γυρίσματα των δύο ταινιών του τρίτου μέρους των Hunger Games. Διάβασα αυτό:
It's been reported that the Oscar-winning actor had only about seven days worth of filming left for his role as rebel leader and former gamemaker Plutarch Heavensbee.
While there is one significant scene left to film for Part 2, another character is expected to take the place of Heavensbee in the crucial part of the movie.
www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2551850
Είμαι περίεργος να δω τι θα κάνουν.
Πιθανολογώ αντικατάσταση του ρόλου του από κάποιον άλλον με ανατροπή και χρήση ψηφιακών εφέ.
bernardina
Moderator
Ίσως κάτι παρόμοιο.
SBE
¥
Πρώτα πρώτα έχουν κάμποσο υλικό στη διάθεσή τους, οπότε θα γίνει κοπτική- ραπτική. Θα βάλουν κάποιον με παρόμοιο σουλούπι να "παίξει" σε πλάνα που δεν θα φαίνεται το πρόσωπο, θα βάλουν εμβόλιμα πλάνα που θα φαίνεται το πρόσωπο, θα βάλουν ίσως και λίγο CGI και θα βάλουν κάποιον άλλο να πει τα λόγια και μετά θα τα ρετουσάρουν κομπιουτερικώς να ακούγεται η φωνή ίδια. Δεν έχω δει τις άλλες ταινίες της σειράς αυτής, ούτε σκοπεύω να τις δω (δεν είναι το είδος που με ενδιαφέρει), αλλά δε νομίζω να πρόκειται για ρόλο με απαιτήσεις, ούτε ότι πρόκειται για μια σκηνή στην οποία η κάμερα εστιάζει αποκλειστικά σε ένα ηθοποιό και απαιτείται ρεσιτάλ ερμηνείας.
Ναι, κάπως έτσι. Μακρινά πλάνα, CGI σε συνδυασμό με μακιγιάζ και προσθετικά για τα χαρακτηριστικά προσώπου, μοντάζ από υπάρχον υλικό, γρήγορα πλάνα, πλάνα χωρίς εστίαση στο πρόσωπο και ξαναγράψιμο του ρόλου. CGI είχαν χρησιμοποιήσει για την επικόλληση προσώπου σε κασκαντέρ ήδη από το Τζουράσικ Παρκ (1993) και το ίδιο έκαναν και στο Crow (1994). Στον τελευταίο Εξολοθρευτή (T4) το πήγαν ένα βήμα παραπέρα και επικόλλησαν την φάτσα του Σβαρτζενέγκερ στον ηθοποιό που τον υποδυόταν, που αντέγραψαν από ένα καλούπι του Άρνολντ.
JimAdams
¥
Ορίστε: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2552568/Hunger-Games-use-CGI-technology-replace-Philip-Seymour-Hoffmans-final-scenes.html?ico=ushome^headlines
Αυτό έχει γίνει πάμπολλες φορές. Με τον Κλουζό (Πήτερ Σέλερς) έχει γίνει, όπως και στο Σούπερμαν του Σίνγκερ, που είχε δημιουργήσει τον Μάρλον Μπράντο (Τζορ-Ελ). Επίσης εκτενής χρήση του cgi γίνεται και στα πλάνα που παίζει ο κασκαντέρ, στον οποίο προσθέτουν τη φάτσα του "ήρωα".
Αυτό έχει γίνει πάμπολλες φορές. Με τον Κλουζό (Πήτερ Σέλερς) έχει γίνει, όπως και στο Σούπερμαν του Σίνγκερ, που είχε δημιουργήσει τον Μάρλον Μπράντο (Τζορ-Ελ). Επίσης εκτενής χρήση του cgi γίνεται και στα πλάνα που παίζει ο κασκαντέρ, στον οποίο προσθέτουν τη φάτσα του "ήρωα".
Last edited:
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά νομίζω ότι με τον Σέλερς είχαν απλά χρησιμοποιήσει κομμάτια από προηγούμενες ταινίες που είχαν κοπεί στο μοντάζ.
JimAdams
¥
Σωστά, αυτό είχαν κάνει στο τελευταίο φιλμ, το "Τα ίχνη του Ροζ Πάνθηρα", που γυρίστηκε εξάλλου μετά το θάνατο του Σέλερς. Στην "Επιστροφή του Ροζ Πάνθηρα" ωστόσο δες : Owing to Peter Sellers's heart condition, whenever possible he would have his stunt double Joe Dunne stand in for him. Because of the often physical nature of the comedy, this would occur quite frequently. Βέβαια πάλι έχεις δίκιο, διότι δεν έπαιξε cgi, απλά πονηρό μοντάζ. Παρ'όλα αυτά με την πρόοδο του cgi αυτή η τακτική κερδίζει έδαφος, όπως και να το κάνουμε.
Α, για το δεύτερο δεν το ήξερα (αν και απ' ό,τι καταλαβαίνω αναφέρεται στο Ο Ροζ Πάνθηρας Ξαναχτυπά, που έπεται του Η Επιστροφή του Ροζ Πάνθηρα). CGI εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να παίξει, ήταν υπερβολικά πρωτόγονο για κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι η πρώτη φορά που έγινε face-pasting ήταν στο Τζουράσικ Παρκ.
JimAdams
¥
Μερσί για την διόρθωση, Eλληγενή. Για το "Pink Panther Strikes Again" (1976) μιλάω. Επίσης δύο άλλες χαρακτηριστικές περιπτώσεις: ο Όλιβερ Ρήντ πέθανε ενώ είχε σχεδόν τελειώσει τα γυρίσματα για τον Μονομάχο. Έτσι, κάποιες επιπλέον σκηνές τις γύρισαν με άλλον στη θέση του και cgi τα χαρακτηριστικά του Ρήντ.
Δεύτερη περίπτωση, ο ρόλος του Τζορτζ ΜακΦλάι, πατέρα του Μάρτυ στο φιλμ "Επιστροφή στο μέλλον". Στο πρώτο φιλμ τον ρόλο έπαιξε ο Κρίσπιν Γκλόβερ. Στο σίκουελ δεν συμφώνησε να συμμετάσχει, και η παραγωγή γύρισε τις σκηνές του βάζοντας έναν που του έμοιαζε συν κουλές γωνίες λήψης συν υλικό από το πρώτο φιλμ. Ο Γκλόβερ κινήθηκε νομικά, κάτι που έφερε αλλαγές και στον τρόπο που η Ένωση των Ηθοποιών (Screen Actors Guild) κάνει τις συμφωνίες της έκτοτε.
Δεύτερη περίπτωση, ο ρόλος του Τζορτζ ΜακΦλάι, πατέρα του Μάρτυ στο φιλμ "Επιστροφή στο μέλλον". Στο πρώτο φιλμ τον ρόλο έπαιξε ο Κρίσπιν Γκλόβερ. Στο σίκουελ δεν συμφώνησε να συμμετάσχει, και η παραγωγή γύρισε τις σκηνές του βάζοντας έναν που του έμοιαζε συν κουλές γωνίες λήψης συν υλικό από το πρώτο φιλμ. Ο Γκλόβερ κινήθηκε νομικά, κάτι που έφερε αλλαγές και στον τρόπο που η Ένωση των Ηθοποιών (Screen Actors Guild) κάνει τις συμφωνίες της έκτοτε.
Πέθανε το «παιδί - θαύμα» του Χόλιγουντ Σίρλεϊ Τεμπλ
Shirley Temple; April 23, 1928 – February 10, 2014
Φωτό στον Καναδά, το 1944
Shirley Temple; April 23, 1928 – February 10, 2014
Φωτό στον Καναδά, το 1944
Costas
¥
Movie streams σε γαλλική γλώσσα: streamcomplet.com
...
Baftas 2014: 10 things we learned
Be cheerful, sir.
Our revels now are ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits and
Are melted into air, into thin air.
Helen Mirren quoting from Shakespeare's The Tempest
Baftas 2014: 10 things we learned
Be cheerful, sir.
Our revels now are ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits and
Are melted into air, into thin air.
Helen Mirren quoting from Shakespeare's The Tempest
Ωραία, τώρα τα έμαθα κι εγώ. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αυτό:
James Gandolfini, Roger Lloyd Pack and Richard Griffiths snubbed at Baftas
http://metro.co.uk/2014/02/17/james...-richard-griffiths-snubbed-at-baftas-4307002/
Στις μέρες μας;;; Στις μέρες που αρκεί να επισκεφτείς ένα-δυο ιστοσελίδες και να τους βρεις όλους μαζεμένους;
http://www.deadline.com/2013/12/fil...ood-paul-walker-james-gandolfini-roger-ebert/
James Gandolfini, Roger Lloyd Pack and Richard Griffiths snubbed at Baftas
http://metro.co.uk/2014/02/17/james...-richard-griffiths-snubbed-at-baftas-4307002/
Στις μέρες μας;;; Στις μέρες που αρκεί να επισκεφτείς ένα-δυο ιστοσελίδες και να τους βρεις όλους μαζεμένους;
http://www.deadline.com/2013/12/fil...ood-paul-walker-james-gandolfini-roger-ebert/
...
Ναι, μπορεί ο καθένας να τους βρει όλους μαζεμένους, αλλά εφόσον στην τελετή βράβευσης αναφέρθηκαν άλλοι πρόσφατα αποδημήσαντες, ήταν παράλειψη σοβαρή (grave) για έναν τέτοιο θεσμό, πόσο μάλλον που ο ένας πρωταγωνιστούσε σε ταινία που διεκδίκησε υποψηφιότητα (προτελευταία ταινία του Γκαντολφίνι το Enough Said· η τελευταία του θα κυκλοφορήσει 15 μήνες μετά τον θάνατό του), ενώ ο άλλος ήταν καρατερίστας πασίγνωστος και πολύ αγαπητός στη Βρετανία, ο θείος Μόντι. Εμείς που δεν είμαστε δα και κανένας ιστότοπος αφιερωμένος στον κινηματογράφο (ασχέτως αν αρκετοί εδώ μέσα βάζουν τα γυαλιά ακόμη και σε επαγγελματίες του χώρου), τους τιμήσαμε, εκεί τον Γκρίφιθς κι εκεί τον Γκαντολφίνι, ενώ οι καθ' ύλη και κατεξοχήν αρμόδιοι δεν εδέησαν να δεηθούν υπέρ των ψυχών αυτών; Ψυχούλα δεν είχαν αυτοί; Ή κόστιζε τόσο πολύ σε χρόνο ή σε χρήμα μια τοσηδά αποχαιρετιστήρια αναφορά;
Ναι, μπορεί ο καθένας να τους βρει όλους μαζεμένους, αλλά εφόσον στην τελετή βράβευσης αναφέρθηκαν άλλοι πρόσφατα αποδημήσαντες, ήταν παράλειψη σοβαρή (grave) για έναν τέτοιο θεσμό, πόσο μάλλον που ο ένας πρωταγωνιστούσε σε ταινία που διεκδίκησε υποψηφιότητα (προτελευταία ταινία του Γκαντολφίνι το Enough Said· η τελευταία του θα κυκλοφορήσει 15 μήνες μετά τον θάνατό του), ενώ ο άλλος ήταν καρατερίστας πασίγνωστος και πολύ αγαπητός στη Βρετανία, ο θείος Μόντι. Εμείς που δεν είμαστε δα και κανένας ιστότοπος αφιερωμένος στον κινηματογράφο (ασχέτως αν αρκετοί εδώ μέσα βάζουν τα γυαλιά ακόμη και σε επαγγελματίες του χώρου), τους τιμήσαμε, εκεί τον Γκρίφιθς κι εκεί τον Γκαντολφίνι, ενώ οι καθ' ύλη και κατεξοχήν αρμόδιοι δεν εδέησαν να δεηθούν υπέρ των ψυχών αυτών; Ψυχούλα δεν είχαν αυτοί; Ή κόστιζε τόσο πολύ σε χρόνο ή σε χρήμα μια τοσηδά αποχαιρετιστήρια αναφορά;
SBE
¥
Εγώ αυτό που διαπίστωσα στην τελετή ήταν ότι για μια ακόμα φορά ο Τζέρεμης (Άιρονς) δεν είχε διαβάσει τα λόγια του και στηρίχτηκε στο οτοκιού και στο ότι έχει άνεση στη σκηνή για να κρύψει τα λάθη του. Κλασσική υπεροψία που ίσως ήθελε να πει "βραβείο στη Μιρεν κι εμένα με ξεχάσατε; Ε, τώρα θα σας δείξω". Και μετά είχε κατεβασμένα μούτρα στις αναμνηστικές φωτογραφίες. Ενώ ο Δουξ τώρα προσπαθώ να θυμηθώ ποιόν πρόγονό του θυμίζει... Μάλλον τον Γεώργιο Β'.
...
Για τον Πάκο Ντε Λουθία και το φλαμένκο, η Κάρμεν του Κάρλος Σάουρα και της Μαρίας Παζές (María Pagés):
Για τον Πάκο Ντε Λουθία και το φλαμένκο, η Κάρμεν του Κάρλος Σάουρα και της Μαρίας Παζές (María Pagés):
Saving Mr Banks
Από το 2009 οι υποψηφιότητες για την ταινία που θα πάρει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας έχουν αυξηθεί και τώρα μπορεί να φτάσουν τις 10. Φέτος είναι εννιά:
Θα προσέθετα σαν δέκατη ταινία το Saving Mr Banks — Η μαγική ομπρέλα κατά τον μάλλον ξεκάρφωτο ελληνικό τίτλο.
Βασίζεται κι αυτή σε πραγματική ιστορία — όπως και οι ταινίες American Hustle, Captain Phillips, Dallas Buyers Club, Philomena, 12 Years a Slave, The Wolf of Wall Street (είναι κάποιο ρεκόρ;).
Καλύπτει την ενδιαφέρουσα ιστορία της προσπάθειας του Γουόλτ Ντίσνεϊ να εξασφαλίσει από την Τράβερς τα δικαιώματα να γυρίσει ταινία βασισμένη στο βιβλίο της Μαίρη Πόπινς. Έχω μια ειδική σχέση με την ταινία Μαίρη Πόπινς, οπότε με ενδιέφερε να δω την περιγραφή αυτής της σχέσης (Ντίσνεϊ-Τράβερς) και χάρηκα που είχε επαρκείς χολιγουντιανές δόσεις γέλιου και συγκίνησης καθώς και πολύ καλή δουλειά από όλους τους συντελεστές — ιδιαίτερα η Έμα Τόμσον με έκανε πολλές φορές να γελάσω.
Ωστόσο (αποδώ και πέρα προτείνω να μη διαβάσετε αν δεν έχετε δει την ταινία και θέλετε να τη δείτε):
Καλά Όσκαρ απόψε!
Από το 2009 οι υποψηφιότητες για την ταινία που θα πάρει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας έχουν αυξηθεί και τώρα μπορεί να φτάσουν τις 10. Φέτος είναι εννιά:
- American Hustle
- Captain Phillips
- Dallas Buyers Club
- Gravity
- Her
- Nebraska
- Philomena
- 12 Years a Slave
- The Wolf of Wall Street
Θα προσέθετα σαν δέκατη ταινία το Saving Mr Banks — Η μαγική ομπρέλα κατά τον μάλλον ξεκάρφωτο ελληνικό τίτλο.
Βασίζεται κι αυτή σε πραγματική ιστορία — όπως και οι ταινίες American Hustle, Captain Phillips, Dallas Buyers Club, Philomena, 12 Years a Slave, The Wolf of Wall Street (είναι κάποιο ρεκόρ;).
Καλύπτει την ενδιαφέρουσα ιστορία της προσπάθειας του Γουόλτ Ντίσνεϊ να εξασφαλίσει από την Τράβερς τα δικαιώματα να γυρίσει ταινία βασισμένη στο βιβλίο της Μαίρη Πόπινς. Έχω μια ειδική σχέση με την ταινία Μαίρη Πόπινς, οπότε με ενδιέφερε να δω την περιγραφή αυτής της σχέσης (Ντίσνεϊ-Τράβερς) και χάρηκα που είχε επαρκείς χολιγουντιανές δόσεις γέλιου και συγκίνησης καθώς και πολύ καλή δουλειά από όλους τους συντελεστές — ιδιαίτερα η Έμα Τόμσον με έκανε πολλές φορές να γελάσω.
Ωστόσο (αποδώ και πέρα προτείνω να μη διαβάσετε αν δεν έχετε δει την ταινία και θέλετε να τη δείτε):
οι ανάγκες της ταινίας διαστρεβλώνουν την πραγματική κατάληξη αυτής της σχέσης, η οποία πήγε από το κακό στο χειρότερο. Η Τράβερς ποτέ δεν συγχώρησε τον Ντίσνεϊ —ή τους Αμερικανούς γενικά— που έφτιαξαν μια ταινία η οποία, όπως πίστευε, απομακρυνόταν από το πνεύμα των βιβλίων της και, εκτός από τραγούδια που δεν ανήκαν στην εδουαρδιανή περίοδο, τόλμησε να βάλει καρτούν στην ταινία. Το αποτέλεσμα ήταν να αρνηθεί να δώσει στον Ντίσνεϊ το δικαίωμα να φιλμάρει άλλα βιβλία της σειράς και να μη θέλει να ξανακούσει για συνεργασία με Αμερικανούς.
Αντιγράφω δύο παραγράφους από τα τριβιδάκια του imdb:
http://www.imdb.com/title/tt2140373/trivia
According to the 40th Anniversary DVD release of Mary Poppins (1964) in 2004, Walt Disney first attempted to purchase the film rights to Mary Poppins from P.L. Travers as early as 1938, but was rebuffed because Travers was disgusted by Hollywood's handling of book-to-film adaptations, and did not believe a film version of her books would do justice to her creation. Another reason for her initial rejection would have been that at that time the Disney studios had not yet produced a live action film. For more than twenty years, Disney made periodic entreaties to Travers to allow him to make a Poppins film. He finally succeeded in 1961, but Travers demanded and got script-approval rights. Planning the film, writing the script and composing the songs took about two years. Travers objected to a number of elements that actually made it into the film. Rather than the Sherman Brothers' original songs, she wanted the soundtrack to feature known standards of the Edwardian period in which the story is set. Travers also objected to the idea of using animation to depict the chalkboard world. Disney overruled her, citing contract stipulations that he had final say on the finished print. Travers refused to allow any other Mary Poppins books to be filmed, even though Walt tried very hard to get her to reconsider.
P.L. Travers never forgave Walt Disney for what she saw as vulgar and disrespectful adaptation of her "Mary Poppins" novels. In 1994, thirty years after the release of the film, stage producer Cameron Mackintosh (Cats, Les Misérables, Oliver!, The Phantom of the Opera, Miss Saigon) approached Travers about a musical theatre version of her work. The author initially refused, citing the film as a reason why she would never again allow an adaptation of her "Mary Poppins" series. After several meetings, the author relented, though when Mackintosh suggested using the songs from the Disney film in the production, Travers again balked. After much more pleading, Mackintosh convinced Travers to allow a stage production with the songs from the film on the strict proviso that no Americans participate in the development, and further that no one involved with the film version--including original film composers the Sherman Brothers, both of whom were still alive and working at the time--could participate. Mackintosh proceeded with development of the stage adaptation for several years without any involvement from Disney, per Travers' wishes, though after the author's death in 1996, the Walt Disney Company was allowed some degree of creative involvement and went on to co-produce the musical with Mackintosh.
Το ζήτημα είναι ότι η ταινία Mary Poppins ήταν και είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Ντίσνεϊ, ενώ για την Τράβερς διαβάζω: «Travers died in London on 23 April 1996 at the age of 96. According to her grandchildren, Travers died loving no one and with no one loving her».
http://en.wikipedia.org/wiki/P_L_Travers
Αντιγράφω δύο παραγράφους από τα τριβιδάκια του imdb:
http://www.imdb.com/title/tt2140373/trivia
According to the 40th Anniversary DVD release of Mary Poppins (1964) in 2004, Walt Disney first attempted to purchase the film rights to Mary Poppins from P.L. Travers as early as 1938, but was rebuffed because Travers was disgusted by Hollywood's handling of book-to-film adaptations, and did not believe a film version of her books would do justice to her creation. Another reason for her initial rejection would have been that at that time the Disney studios had not yet produced a live action film. For more than twenty years, Disney made periodic entreaties to Travers to allow him to make a Poppins film. He finally succeeded in 1961, but Travers demanded and got script-approval rights. Planning the film, writing the script and composing the songs took about two years. Travers objected to a number of elements that actually made it into the film. Rather than the Sherman Brothers' original songs, she wanted the soundtrack to feature known standards of the Edwardian period in which the story is set. Travers also objected to the idea of using animation to depict the chalkboard world. Disney overruled her, citing contract stipulations that he had final say on the finished print. Travers refused to allow any other Mary Poppins books to be filmed, even though Walt tried very hard to get her to reconsider.
P.L. Travers never forgave Walt Disney for what she saw as vulgar and disrespectful adaptation of her "Mary Poppins" novels. In 1994, thirty years after the release of the film, stage producer Cameron Mackintosh (Cats, Les Misérables, Oliver!, The Phantom of the Opera, Miss Saigon) approached Travers about a musical theatre version of her work. The author initially refused, citing the film as a reason why she would never again allow an adaptation of her "Mary Poppins" series. After several meetings, the author relented, though when Mackintosh suggested using the songs from the Disney film in the production, Travers again balked. After much more pleading, Mackintosh convinced Travers to allow a stage production with the songs from the film on the strict proviso that no Americans participate in the development, and further that no one involved with the film version--including original film composers the Sherman Brothers, both of whom were still alive and working at the time--could participate. Mackintosh proceeded with development of the stage adaptation for several years without any involvement from Disney, per Travers' wishes, though after the author's death in 1996, the Walt Disney Company was allowed some degree of creative involvement and went on to co-produce the musical with Mackintosh.
Το ζήτημα είναι ότι η ταινία Mary Poppins ήταν και είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Ντίσνεϊ, ενώ για την Τράβερς διαβάζω: «Travers died in London on 23 April 1996 at the age of 96. According to her grandchildren, Travers died loving no one and with no one loving her».
http://en.wikipedia.org/wiki/P_L_Travers
Καλά Όσκαρ απόψε!