Όλι, τα έχω υπόψη μου αυτά, όπως έχω υπόψη μου (και έχω διαβάσει) την έκθεση της ΕΕ σχετικά με τη δράση αμερικανικών αντιαμβλωτικών οργανώσεων και αμερικανικής χρηματοδότησης στην Ευρώπη- και μεταξύ άλλων, μέγας χορηγός, ο αδερφός της Μπέτσι Ντεβός που ήταν υπουργός παιδείας των ΗΠΑ επι Τραμπ (αν θυμάστε, δεν ήταν πολιτευόμενη, απλά αγόρασε τη θέση για να προωθήσει τα οικονομικά της συμφέροντα γύρω από το χώρο της μέσης εκπαίδευσης). Σύμφωνα με την έκθεση, η ΕΕ προβληματίζεται από την επίθεση στις θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Βεβαίως να θυμηθούμε ότι η Πολωνία, και μέχρι πρόσφατα η Ιρλανδία αυτές τις αρχές τις έγραφαν (και το παράδοξο η Ιρλανδία να έχει γκέι πρωθυπουργό αλλά να απαγορεύει τις εκτρώσεις, γιατί η κοινωνία προοδεύει μόνο σε ότι έχει να κάνει με τους άντρες).
Έτσι θα διαφωνωσυμφωνήσω με τον Νικελ, ότι μάλλον τώρα απλά φωνάζουν περισσότερο και πιο οργανωμένα και μέσω των ΜΚΔ γιατί έχουν χρηματοδότηση και καθοδήγηση, αλλά πιστεύω ότι είναι λίγοι και θα φάνε τα μούτρα τους, γιατί στην Ευρώπη δεν είμαστε σαν τους αγγλόφωνους (ναι, βάζω και τους Άγγλους μέσα) που πιστεύουν ότι έχουν το αλάθητο και θέλουν με το ζόρι να επιβάλουν στους άλλους τις απόψεις τους. Και βεβαίως παίζει ρόλο και η στραβή εικόνα που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας και το ότι παρόλο που έχουμε στην τσέπη μας πρόσβαση σε όλη τη γνώση του κόσμου, το κινητό το χρησιμοποιούμε μόνο για μπλα μπλα με τους φίλους μας. Πχ η εγκληματικότητα πέφτει σταθερά και θεαματικά από τη δεκαετία του '80 σε όλο το δυτικό κόσμο, αλλά στην Ελλάδα κάποιοι προσπαθούν να πείσουν τον κοιμισμένο κόσμο που δεν έχει ενημέρωση, ούτε καταλαβαίνει από στατιστικές, ότι έχουμε γίνει Σόδομα και Γόμορρα. Με τον ίδιο τρόπο που άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εμβολιασμένοι πεθαίνουν περισσότερο από τους ανεμβολίαστους.
Σχετικά με τα άλλα που λες, ο Παΐσιος δεν θα γινόταν ποτέ σήριαλ στην κρατική τηλεόραση. Αλλά η ΡΑΙ είχε κάνει σήριαλ τη ζωή του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης και θυμάμαι ότι το είχε δείξει η ΕΡΤ. Το θυμάμαι αμυδρά και νομίζω ήταν περισσότερο φιλοσοφικό ταξίδι παρά θρησκευτική προπαγάνδα. Η θρησκευτική προπαγάνδα ήταν ο Ιησούς του Τζεφιρέλι, που είχε χρηματοδοτηθεί από το Βατικανό. Άραγε συνέβαλε στη στροφή στη θρησκοληψία ο υπερβολικός ζήλος αυτών που ήθελαν να δείχνει κωμωδίες τη Μ. Παρασκευή, για να γελάνε όταν τρώνε τα σουβλάκια τους, αντί να το αφήσουν να ξεφτίσει από μόνο του; (συνιστώ το άρθρο του Εκόνομιστ
The threat from the illiberal left, και τα δυο συναφή άρθρα από το ίδιο τεύχος).
Θα βγω εκτός θέματος για λίγο:
Για το άλλο που λες, πόσο φιλελεύθερα ήταν όλα τη δεκαετία του '90, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εγώ έφυγα από την Ελλάδα το '92 και είδα από απόσταση τη στροφή προς τις αξίες της δεκαετίας του '50, όσο ανέβαινε το μέσο εισόδημά μας. Είδα τη νεολαία της εποχής να προσπαθεί να πιάσει την καλή με το λιγότερο δυνατό κόπο. Είδα από τη μια μέρα στην άλλη οι Ελληνίδες να αντικειμενοποιούνται οικειοθελώς με σκοπό την οικονομική τους αποκατάσταση (γι' αυτό κάποιες γκρίνιες περί σεξισμού στην Ελλάδα με κάνουν να σκέφτομαι too little, too late). Είδα μια εσωστρέφεια πάνω που μπορούσαμε πλέον να πάμε παντού στην Ευρώπη και να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Είδα να κυνηγάμε την επίδειξη σε σημείο που φτάσαμε να συζητάμε με πόσα λεφτά ζεις αξιοπρεπώς, λες και η αξιοπρέπεια μετριέται έτσι. Και ενώ απο τη μια μεριά είχαμε αυτή την προκλητική ξεφτίλα- παρεξήγηση της ελευθερίας, από την άλλη οι ίδιοι άνθρωποι φαίνεται να ήταν όλο και πιο προληπτικοί, να σε ρωτάνε τι ζώδιο είσαι με το καλημέρα και να αναβιώνουν αναχρονιστικά έθιμα (όπως το κρεββάτι του γάμου, που για πρώτη φορά στη ζωή μου άκουσα ότι υπήρχε τέτοιο έθιμο το 1997). Κι αυτό απλά διαιωνίζεται.
Ίσως να ήταν χάλια κι όταν ήμουνα εγώ μικρή και απλά να τα πρόσεξα μεγαλώνοντας, όπως τα πρόσεξες εσύ. Οι δασκάλες που αναφέρεις στο περιβάλλον που περιγράφω μεγάλωσαν. Αυτό είναι το τίμημα του να έχεις μια κοινωνία με σχετικά μικρή διαστρωμάτωση και κινητικότητα. Αυτές που πριν πενήντα χρόνια θα πήγαιναν μαθητευόμενες κομμώτριες και θα διαβάζανε φωτορομάντζα και θα αναρωτιόντουσαν σοβαρά αν τους έχουν κάνει μάγια, έγιναν δασκάλες. Χωρίς να μεσολαβήσει τίποτα άλλο. Πχ λίγη μόρφωση.