Τεχνητή νοημοσύνη...

[SBE]

Τα MOOC μου άρεσαν πάρα πολύ την περίοδο 2012-13 και πρέεπι να έκανα άπειρα. Τί είχαν τότε; Απλούστατα, επειδή ήταν νέο φρούτο συμμετείχε ενεργά στο καθένα η ομάδα που τα είχε γράψει, και μπορούσες να συζητήσεις μαζί τους (κι είχα παρακολουθήσει μερικά πολύ καλά στο χώρο της πειραματικής ψυχολογίας/ συμπεριφορικής οικονομικής). Πλέον το μόνο που νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον είναι ότι δεν χρειάζεται να ψάχνεις μόνος σου να βρεις πληροφορίες για το αντικείμενο που σε ενδιαφέρει. Δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η διάδραστικότητα, ακόμα και στις συζητήσεις μεταξύ συμεμτεχόντων, αν δεν είναι η αρχική ομάδα δεν έχει το ίδιο ενδιαφέρον.
Αυτό που περιγράφω πιο πάνω είναι μάθημα του πρώτου έτους. Πλεόν στις σπουδές μηχανικής θεωρείται πολύ χρήσιμο να βάεις τους φοιτητές στα βαθιά από την αρχή. Εγώ πρώτο έτος έκανα μαθηματικά, φυσική, σχέδιο, προγραμματισμό και κάτι άσχετα μαθήματα που μάλλον τα είχαν βάλει στο πρόγραμμα για να γεμίσει (οικολογία κλπ). Τώρα στο πρώτο έτος κάνουν μαθηματικά, φυσική και κάποια ομαδικη εργασία στα πλαίσια της οποίας μαθαίνουν προγραμματισμό, βιωσιμότητα, ηθική/ φιλοσοφία της επιστήμης, επιχειρηματικότητα, σχεδίαση πρακτικών συστημάτων κλπ κλπ. Πράγματα που παλιότερα τα μάθαινες αλλα όχι με αυτό τον τρόπο ή άυτή τη σειρά.

 

[m_a_a_]

Απντέιτ:

Σύντομο είναι, δείτε το…

Η [δυσοίωνη, αλλά και ευλογοφανής] σκέψη που κάνω εγώ είναι ότι η μουσική τείνει να μετεξελιχθεί από product σε commodity… Σ' αυτό συμβάλλουν –έτσι νομίζω τουλάχιστον– διάφοροι παράγοντες, μεταξύ των οποίων: α) το μοντέλο καθαυτό του συνδρομητικού streaming, β) το δυναμικό μπάσιμο της ΤΝ, γ) η σαρωτική επικράτηση του short content, και δ) το φθίνον attention span του κόσμου.

Φοβάμαι (να πω «διαβλέπω» θα 'ταν υπερβολή) ότι στο όχι δα και απώτερο μέλλον ο πολύς ο κόσμος θα βάζει απλά «κάτι να παίζει», εν είδει μουσικού ambience, κι αυτό το κάτι θα επιλέγεται βάσει κάτι τέτοιων γελοίων περιγραφών σαν αυτήν που αναφέρει ο Beato στο βίντεο: οι μεν ακούγονται σαν ανάμνηση ενός ανύπαρκτου παρελθόντος, οι δε σαν αεράκι φρεσκάδας στην έρημο – ενώ αμφότεροι –κυριολεκτικά– δεν υπάρχουν!

Δεν πιστεύω φυσικά ότι θα εκλείψει η μειονότητα των ανθρώπων που ψάχνονται πραγματικά με τη μουσική, είτε ως δημιουργοί είτε ως ακροατές, αλλά φοβάμαι ότι ο πολύς ξαναλέω ο κόσμος θα πατάει το play περίπου όπως ανοίγουμε τη βρύση –ή μάλλον, για πιο εύστοχα, το κλιματιστικό– προκειμένου να καταναλώσει ένα… mood υπό μορφή output από τα ηχεία ή τα ακουστικά…

Κι έτσι και φτάσουμε εκεί, το artificial or not artificial θα είναι πια… irrelevant.

 

[nickel]

Η περισσότερη μουσική που καταναλώνει ο μέσος ακροατής είναι ποιοτικά κάτω από τα επίπεδα που φτιάχνει η ΤΝ. Αν ο μέσος ακροατής μάθει να ακούει μουσική φτιαγμένη από ΤΝ, όχι για τα γούστα του, αλλά για να αναβαθμίσει τα γούστα του, λίγο λίγο, σιγά σιγά, βελτίωση θα το πούμε. Αρκεί να μάθουν οι χρήστες τα σωστά prompt: «Ακούω αυτή τη μουσική. Φτιάξε μου ένα άλμπουμ με αυτά τα πρότυπα, αλλά λίγο καλύτερο απ' αυτά...». Αρκεί να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, να μη σερνόμαστε στον πάτο.