Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια

Ωραία συναυλία του μεγάλου Stanley Clarke, στα χέρια του οποίου το κοντραμπάσο μοιάζει παιδικό παιχνίδι. Έχει πολλά ωραία σημεία, η δε Γιαπωνέζα πιανίστα Χιρόμι έχει πολλή πλάκα η κινησιολογία της (για την κινησιολογία των δαχτύλων της δεν χρειάζονται σχόλια...). Ένα συγκινητικό σημείο είναι προς το τέλος, όπου ο Clarke παίζει στο ηλεκτρικό μπάσο το Goodbye Pork Pie Hat του Mingus.

 

nickel

Administrator
Staff member
Κάποιος άσχετος ανέβασε στα τουίτ του Protagon ένα βιντεάκι με την Μπρέντα Λι να τραγουδά το «All Alone Am I», με μήνυμα / τιτίβισμα / λεζάντα που λέει:
Πριν γίνει «Μην τον ρωτάς τον ουρανό».

Λοιπόν, το «Μην τον ρωτάς τον ουρανό» το τραγούδησε η Καρέζη στην ταινία Το Νησί των Γενναίων (1959) του Ντίμη Δαδήρα. Είναι σύνθεση του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Γιάννη Ιωαννίδη. Κυκλοφορεί (και) στο διαδίκτυο η παρακάτω ιστορία:

Η Τζένη Καρέζη ήτανε να ξεκινήσει γυρίσματα για την ταινία στη Κρήτη. Τη παραμονή της πρωινής της πτήσης ήτανε σ' ένα πάρτυ στο οποίο παρίστατο κι ο Μάνος Χατζιδάκις, με τον οποίο ήτανε και φίλοι. Της είχε υποσχεθεί να της φτιάξει μια κασέτα με τη μουσική για τη ταινία. Συγκεκριμένα, για το τραγούδι που θα έλεγε η ίδια. Όταν τον είδε λοιπόν στο πάρτυ, τον πλησίασε και αφού είπανε τα συνήθη, του μίλησε και για τη κασέτα με το τραγουδάκι και να μη τη ξεχάσει, γιατί αύριο θα πετούσε νωρίς για Κρήτη. Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους, ήτανε και σ' ευθυμία κείνη την ώρα, και της είπε να περάσει το πρωί από το σπίτι να της τη δώσει.
Πράγματι, την άλλη μέρα πρωί-πρωί, χτυπούσε τη πόρτα του. Του κάκου! Ο μεγάλος καλλιτέχνης κοιμόταν του καλού καιρού. Η Τζένη είχεν αρχίσει να βγάζει ... σπυράκια, όταν άκουσε από μέσα κάτι συρσίματα και να της ανοίγει ένας Χατζιδάκις μισοκοιμισμένος.
-"Τι θες πρωί-πρωί, χριστιανή μου;" την έκραξε. "Στον ύπνο σου μ' έβλεπες";
-"Ήρθα να πάρω τη κασέτα ρε Μάνο, το ξέχασες;" του λέει αυτή έχοντας αρχίσει να χάνει την υπομονή της. "Εσύ δε μου πες να ρθω πρωί. Ελπίζω να την έχεις έτοιμη γιατί σε καμιά ώρα πετάω και πρέπει να πάω Ελληνικό".
-"Ε καλά. Φτιάξε ένα καφέ μέχρι να ντυθώ και θα στη φτιάξω τη κασέτα"!
-"Θα τη φτιάξεις;;;;; Τι εννοείς;;;;; Τώρα θα τη φτιάξεις";
-"Ωχου καημένη... φτιάξε καφέ κι έρχομαι..."
Τελικά, όταν ο Μάνος είχε ντυθεί κι έπινε το καφεδάκι του καπνίζοντας αιώνια, πάνω στο πιάνο του μέσα σε δέκα λεπτάκια της ώρας έκατσε κι έφτιαξε το "Μην Τον Ρωτάς Τον Ουρανό" που φυσικά, έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες και μεταγλωττίστηκε και σ' άλλες γλώσσες.

http://www.activeradio.gr/index.php?topic=1558.0

Της Μπρέντα Λι τής το έδωσαν το 1962 να το τραγουδήσει.
Λεπτομέρειες εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/All_Alone_Am_I

 

nickel

Administrator
Staff member
Την ιστορία την έχω διαβάσει σε περιοδικό πολύ πιο παλιά από το διαδίκτυο. Προφανώς η διαδικτυακή ιστορία που έφερα εδώ είναι ό,τι θυμάται κάποιος που κάπου τη διάβασε. Εγώ έχω καλή σχέση και με τα τραγούδια και με την τεχνολογία: μπορώ να σου πω πότε τα πρωτάκουσα (από τη Μαίρη Λω και την Μπρέντα Λι), πότε απέκτησα το πρώτο μου ηλεκτρόφωνο (Philips?), πότε το πρώτο μου μπομπινόφωνο (AKAI) και πότε το πρώτο μου κασετόφωνο (Pioneer) — με τεράστια καθυστέρηση το τελευταίο.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Πέντε και κάτι χρόνια μετά, και συνεχίζει ν' ακούγεται ευχάριστα:
 

nickel

Administrator
Staff member
Λοιπόν, με την απορία του Νίκελ εδώ θυμήθηκα τη σειρά αυτή: Shameless. Κωμική/κοινωνική σειρά για μια οικογένεια έξι παιδιών που μεγαλώνουν με έναν αλκοολικό πατέρα - αυτό που έχω δει είναι το αμερικάνικο ριμέικ (καλό είναι, συνεχίζεται), η αρχική σειρά είναι βρετανική. Η βρετανική δεν ξέρω τι ψάρια πιάνει, αλλά όταν μάθω θα σας πω :)

Μια και στα τηλεοπτικά αναφερθήκαμε στο αμερικάνικο Shameless, που στηρίζεται εν πολλοίς στις πλάτες (και όχι μόνο) της αξιολάτρευτης Emmy Rossum (που πρωτογνωρίσαμε σαν Κριστίν στο χολιγουντιανό Φάντασμα της όπερας του 2004), να πω ότι μου άρεσαν τα παλιά τραγούδια (από τις δεκαετίες 1920-60) που τραγουδάει στον δεύτερο δίσκο της, Sentimental Journey. Κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες και μπορείτε να τον ακούσετε ολόκληρο εδώ για όσο υπάρχει.

 

nickel

Administrator
Staff member
Queenie Eye

Σκέφτηκα να το κάνω κουίζ («Βρείτε ποιος είναι ποιος»), αλλά δυσκολεύτηκα τόσο που τα παράτησα. Έπειτα βρήκα το βίντεο για το γύρισμα («The Making Of»). Ε, αν ενδιαφέρεστε για τον Πολ Μακ Κάρτνεϊ, τα παρακάτω έχουν πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές.

Το βίντεο του Queenie Eye.
Πώς γυρίστηκε.
Ολόκληρος ο καινούργιος δίσκος του, όσο υπάρχει εκεί.
Η εμφάνισή του στην πλατεία του Κόβεντ Γκάρντεν (ερασιτεχνικό βίντεο)
 

Earion

Moderator
Staff member
Καλό του δρόμο.

Και συγγνώμη που προσθέτω κι εγώ το δικό μου. Μου φάνηκαν λίγα τα όσα βάλατε. Είναι από κείνες τις φορές που θα ’θελα να συνοδεύεται η απώλεια με παρατεταμένη περισυλλογή και κατάνυξη.

Το παρακάτω στην προσωπική μου μυθολογία πάει με αυγουστιάτικο φεγγάρι στην αμμουδιά, ευωχία βακχική, χορό, χορό, χορό και να μπαινοβγαίνεις κάθε τόσο στο μαύρο θαλασσινό νερό για να λούσεις τον ιδρώτα.


Δείξτε λίγη κατανόηση οι νεότεροι: φεύγουν οι ήρωες της νεότητάς μας.
 

nickel

Administrator
Staff member
Δείξτε λίγη κατανόηση οι νεότεροι: φεύγουν οι ήρωες της νεότητάς μας.
Έτσι ένιωσα, αν και δεν μπορώ να πω ότι ο Λου Ριντ ήταν στα μουσικά μου ινδάλματα, όσο κι αν άκουσα και ξανάκουσα τους δίσκους του.
Από τη νεκρολογία του BBC πληροφορήθηκα ότι τελικά το 2008 έβαλε στεφάνι σε εκείνο το κορίτσι, τη Λόρι Άντερσον.
 

Earion

Moderator
Staff member
Μας το θύμισε το Λάιφο. Ωραίο ζευγαράκι υπερηλίκων (για να πειστούμε ότι και οι ροκ ήρωες γερνάνε).
 

nickel

Administrator
Staff member
Ο ιστότοπος του περιοδικού Rolling Stone είχε σερβίρει τον περασμένο Ιούλιο τα αποτελέσματα μιας πρόχειρης σφυγμομέτρησης για τις μπάντες με τα καλύτερα λάιβ της τελευταίας πενταετίας. Δεν κατάλαβα ποια ήταν ακριβώς τα κριτήρια για τις επιλογές, αλλά δεν έχει σημασία. Άνοιξα τις σελίδες στη δεξιά οθόνη και υποθέτω ότι θα έχουν υλικό να ακούω μέχρι το βράδυ. (Προσοχή: Για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων, όλα τα βιντεάκια που φιλοξενούνται εκεί είναι ερασιτεχνικά και χαμηλής ποιότητας.) Πρώτος και καλύτερος, ο Μπρους Σπρίνγκστιν.

Who rules the road in 2013? To find out, Rolling Stone asked a panel of writers, industry figures and artists – from Lars Ulrich of Metallica to Brittany Howard of Alabama Shakes – to vote on their favorite live performers right now. To be eligible for the list, a performer must have toured within the last five years and not announced their retirement. So, from the Stones to Skrillex, from Gaga to Green Day, here they are – the 50 most crowd-pleasing, club-wrecking, festival-killing live acts right now.
Read more: http://www.rollingstone.com/music/news/50-greatest-live-acts-right-now-20130731#ixzz2jl873QiT

 

pidyo

New member
Ένας από τους κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερους μπασίστες μετά τη δεκαετία του '70 είναι ο Μπράιαν Ρίτσι των Violent Femmes. Ο Ρίτσι ζει εδώ και χρόνια στην Τασμανία. Όταν δεν περιοδεύει με σερφ πανκ συγκροτήματα ή τους Violent Femmes και δεν ασχολείται με ένα μεγάλο μουσικό φεστιβάλ που διοργανώνει κάθε χρόνο, ασχολείται με την άλλη του αγάπη το σακουχάτσι. Ο Μπράιαν βλέπετε πήρε πριν από μερικά χρόνια το ανώτατο δίπλωμα του σακουχάτσι, που του επιτρέπει να διδάσκει και να έχει ειδικό επαγγελματικό όνομα (Ταϊράκου). Έχει ένα ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τον Μπράιαν Ρίτσι του 1985 σε σύγκριση με τον Μπράιαν Ταϊράκου Ρίτσι του σήμερα:


 

daeman

Administrator
Staff member
Ένας από τους κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερους μπασίστες μετά τη δεκαετία του '70 είναι ο Μπράιαν Ρίτσι των Violent Femmes. ...
Έχει ένα ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τον Μπράιαν Ρίτσι του 1985 σε σύγκριση με τον Μπράιαν Ταϊράκου Ρίτσι του σήμερα:
...

α. +1.
β. +1. Τον θυμάσαι στο Λυκαβηττό τότε, που στρογγυλοκάθισε με το μπουζούκι σε μια καρέκλα στη μέση της σκηνής σταυροπόδι σαν μπουζουκτσής, και μετά την παράστασή του με τις φλόγες απ' το στόμα; Ό,τι ήθελε το 'κανε το μπάσο. Κι ο Γκάνο που έλεγε: «Βρέkhει. Ή μάλλον psiχαλίζει".

Brian Ritchie (Violent Femmes): I liked playing wild bouzouki to the crowd at Lycabettus

DA: Any memories from Greece..? We're (still!) in love with the Violent Femmes here you know!

BR: Of course there are many great memories from Greece. One of the high points of my entire musical life was playing wild bouzouki to the crowd at Lycabettus. It was such great energy. I loved also the social aspect of being there including partying, drinking ouzo and coffee, just hanging out.
 

nickel

Administrator
Staff member
Lisa Gerrard & Marcello De Francisci: In The Beginning Was The Word (από το Departum του 2010)

 
Top