Από το διαδίκτυο και από βιβλίο. Αλλά, όπως είπα, αν μου δώσεις δέκα παραδείγματα με στίξη, θα σου δώσω δέκα όμοια χωρίς. Όπως ανέφερε ο anepipsogos, εδώ έχουμε μια «γκρίζα» περιοχή.
san_palia_zografia
Member
Αυτήν την "γκρίζα" περιοχή θα ήταν καλό κάποτε οι φιλόλογοι να τη φωτίσουν!
Το "Λεξικό των Δυσκολιών και των Λαθών" του Μπαμπινιώτη απάντησε σε πολλά αλλά όχι στο συγκεκριμένο.
Δεν απάντησε πότε βάζουμε αμφίπλευρα κόμματα στον σύνδεσμο και το επίρρημα - και πότε όχι!
Κι αν βάζουμε ή δεν βάζουμε όταν είναι στο τέλος της πρότασης!
Όντως, το κόμμα είναι ένα σημείο στίξης που μπορεί να σε τρελάνει!
Αλλά θα πρέπει να μας δοθούν κάποιοι σαφείς κανόνες αντί να λειτουργούμε αυθαίρετα!
Last edited:
san_palia_zografia
Member
Αν, όμως, έχουμε επιμεληθεί ένα βιβλίο που έχει πολλά κείμενα, δεν θα έπρεπε να ακολουθήσουμε μία ενιαία γραμμή, ώστε να υπάρχει μία ομοιομορφία;
Ακόμα κι αν αναπαράγουμε κείμενα σε εισαγωγικά και το καθένα φέρει διαφορετική υπογραφή;
Και για μένα αυτή είναι η βέλτιστη πρακτική. Ωστόσο, πάντα είχα μια προσυνεννόηση και βολιδοσκοπούσα έναν έκαστο των συντελεστών ενός συλλογικού τόμου, π.χ., μην τυχόν είναι κάποιος που τη στίξη τη θέλει όπως την έχει. Και βέβαια πάντα με τη συναίνεση του εκδότη ως προς την ακολουθητέα "γραμμή".
Όταν έχω ένα βιβλίο μοναδικού συγγραφέα, στο οποίο αυτός περιλαμβάνει παραθέματα τρίτων εντός εισαγωγικών, προσωπικά δεν ενιαιοποιώ τη στίξη -πάντα σε συνεννόηση με τον εκδότη.
san_palia_zografia
Member
Να βρεις τους συντελεστές όταν υπάρχουν αποσπάσματα από τον Τύπο, για να τους ρωτήσεις για τη στίξη, είναι... ουτοπία!
Εάν πρόκειται για κάτι τέτοιο, δεν πειράζω τη στίξη -εκτός αν πρόκειται για πρόδηλο και χοντρό σφάλμα/παραδρομή που διορθώνω σιωπηρά.
san_palia_zografia
Member
Μακάρι να κυκλοφορήσει κάποτε ένα βιβλίο αποκλειστικά για τη χρήση του κόμματος, που να θεωρείται ευαγγέλιο, και να απαντά σε όλες τις απορίες μας!
san_palia_zografia
Member
Εγώ πήγα και πείραξα τη στίξη, κυρίως στο κόμμα, για να την κάνω καλύτερη.
Αλλά ομολογώ ότι την έκανα χειρότερη.
Το διαπίστωσα τώρα, μετά από χρόνια, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο.
Έβαλα αμφίπλευρα κόμματα στο "μάλιστα" και σε άλλα επιρρήματα και συνδέσμους - διαπιστώνοντας ότι δεν συνηθίζεται τελικά και ότι τα κόμματα πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ, όπως γράφτηκε πρωτύτερα.
Το καλύτερο είναι όντως πολλές φορές εχθρός του καλού.
Αν υπάρχει επανέκδοση του βιβλίου, θα σβήσω πολλά κόμματα!
Last edited:
SBE
¥
Εγώ ακολουθώ τον κανόνα που μου έμαθαν στην πρώτη δημοτικού, ότι δηλαδή βάζουμε κόμμα εκεί που όταν μιλάμε παίρνουμε αναπνοή. Και όταν απαριθμούμε, αλλά όχι πριν το και, άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλέ και πράσινα.
Και στην πράξη βάζουμε πολύ λιγότερα κόμματα από την αγγλική γλώσσα. Ο υπερκομματισμός δεν περνάει!
Επομένως, στο "γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;" εγώ δεν ακούω αναπνοή (δεν μιλάμε για άτομα με αναπνευστικά προβλήματα). Αν το δω με κόμμα θα σκεφτώ ότι αυτός που το έγραψε θέλει να το διαβάσουμε "Γιατί να το κρύψουμε; Άλλωστε."
Και στην πράξη βάζουμε πολύ λιγότερα κόμματα από την αγγλική γλώσσα. Ο υπερκομματισμός δεν περνάει!
Επομένως, στο "γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;" εγώ δεν ακούω αναπνοή (δεν μιλάμε για άτομα με αναπνευστικά προβλήματα). Αν το δω με κόμμα θα σκεφτώ ότι αυτός που το έγραψε θέλει να το διαβάσουμε "Γιατί να το κρύψουμε; Άλλωστε."
Κομματική επικαιροποίηση
Αυτό το «βαράτε, βιολιτζήδες», που πρέπει να γράφεται με κόμμα για να πετύχουμε τη σωστή σημασία, θυμήθηκα σήμερα, όταν είδα στο protagon.gr τον τίτλο «Δώσε κι εμένα Ράμμο». Θεωρώ ότι ο συντάκτης (ή ο τιτλατζής) ήθελε να γράψει «Δώσε κι εμένα, Ράμμο», δηλαδή «Δώστε κι εμένα, κύριε Ράμμο, μερικά ονοματάκια διά πάσαν χρήσιν», και όχι «Δώσε κι εμένα Ράμμο» όπως θα λέγαμε «Δώσε κι εμένα παστέλι». Η πρωτότυπη έκφραση είναι το γνωστό «Δώσε και μένα, μπάρμπα», όπου επίσης πρέπει να χωρίσουμε με κόμμα την κλητική προσφώνηση.
Είναι λάθος ο κανόνας της πρώτης δημοτικού -- όπου επίσης μας μάθαιναν ότι ΠΟΤΕ δεν μπαίνει κόμμα πριν από το "και". Εκεί γιατί να μην ισχύει ο κανόνας των αναπνοών;
Ειδικά στους υποτίτλους, όταν κάποιοι αποφασίζουν να βάλουν κόμματα στις θέσεις των "αναπνοών", δημιουργούν τέρατα για τους θεατές με προβλήματα ακοής που δεν ακούνε τις αναπνοές, μόνο διαβάζουν τους υποτίτλους. Βλέπουμε κόμματα να χωρίζουν το υποκείμενο από το ρήμα και το ρήμα από το αντικείμενο, μάλλον επειδή ο υποτιτλιστής σκέφτηκε να "απεικονίσει" τις αναπνοές. Αν θέλει ντε και καλά να δείξει ότι ο ηθοποιός πήρε αναπνοή, ας βάλει αποσιωπητικά που δείχνουν τη στιγμιαία παύση.
Το θέμα των κομμάτων-αναπνοών ισχύει μόνο όταν πρόκειται να διαβάσει κάποιος δυνατά ένα κείμενο και θέλει να έχει σημειωμένα τα σημεία που πρέπει να πάρει αναπνοή, για δραματικούς ή άλλους λόγους.
Θυμήθηκα δικηγόρο που πριν από λίγα χρόνια επέστρεψε καταστατικό έχοντας αφαιρέσει κάθε κόμμα πριν από «και» και προσθέσει κόμμα πριν από κάθε «που», τουλάχιστον τα μισά «για» και κάμποσα «από», μεταξύ άλλων. Δεν ήταν απλώς δυσανάγνωστο το κείμενο, αλλά σε μερικά σημεία άλλαξε και το νόημα. Από τις δεκάδες αλλαγές που έκανε στη στίξη, πρέπει να κράτησα κάπου δύο.
SBE
¥
Μάλλον εγώ παιρνω λίγες αναπνοές όταν μιλάω γιατί ο πρακτικός κανόνας μια χαρά με έχει βολέψει τόσα χρόνια.