Από το διαδίκτυο και από βιβλίο. Αλλά, όπως είπα, αν μου δώσεις δέκα παραδείγματα με στίξη, θα σου δώσω δέκα όμοια χωρίς. Όπως ανέφερε ο anepipsogos, εδώ έχουμε μια «γκρίζα» περιοχή.
san_palia_zografia
Member
Αυτήν την "γκρίζα" περιοχή θα ήταν καλό κάποτε οι φιλόλογοι να τη φωτίσουν!
Το "Λεξικό των Δυσκολιών και των Λαθών" του Μπαμπινιώτη απάντησε σε πολλά αλλά όχι στο συγκεκριμένο.
Δεν απάντησε πότε βάζουμε αμφίπλευρα κόμματα στον σύνδεσμο και το επίρρημα - και πότε όχι!
Κι αν βάζουμε ή δεν βάζουμε όταν είναι στο τέλος της πρότασης!
Όντως, το κόμμα είναι ένα σημείο στίξης που μπορεί να σε τρελάνει!
Αλλά θα πρέπει να μας δοθούν κάποιοι σαφείς κανόνες αντί να λειτουργούμε αυθαίρετα!
Last edited:
san_palia_zografia
Member
Αν, όμως, έχουμε επιμεληθεί ένα βιβλίο που έχει πολλά κείμενα, δεν θα έπρεπε να ακολουθήσουμε μία ενιαία γραμμή, ώστε να υπάρχει μία ομοιομορφία;
Ακόμα κι αν αναπαράγουμε κείμενα σε εισαγωγικά και το καθένα φέρει διαφορετική υπογραφή;
Και για μένα αυτή είναι η βέλτιστη πρακτική. Ωστόσο, πάντα είχα μια προσυνεννόηση και βολιδοσκοπούσα έναν έκαστο των συντελεστών ενός συλλογικού τόμου, π.χ., μην τυχόν είναι κάποιος που τη στίξη τη θέλει όπως την έχει. Και βέβαια πάντα με τη συναίνεση του εκδότη ως προς την ακολουθητέα "γραμμή".
Όταν έχω ένα βιβλίο μοναδικού συγγραφέα, στο οποίο αυτός περιλαμβάνει παραθέματα τρίτων εντός εισαγωγικών, προσωπικά δεν ενιαιοποιώ τη στίξη -πάντα σε συνεννόηση με τον εκδότη.
san_palia_zografia
Member
Να βρεις τους συντελεστές όταν υπάρχουν αποσπάσματα από τον Τύπο, για να τους ρωτήσεις για τη στίξη, είναι... ουτοπία!
Εάν πρόκειται για κάτι τέτοιο, δεν πειράζω τη στίξη -εκτός αν πρόκειται για πρόδηλο και χοντρό σφάλμα/παραδρομή που διορθώνω σιωπηρά.
san_palia_zografia
Member
Μακάρι να κυκλοφορήσει κάποτε ένα βιβλίο αποκλειστικά για τη χρήση του κόμματος, που να θεωρείται ευαγγέλιο, και να απαντά σε όλες τις απορίες μας!
san_palia_zografia
Member
Εγώ πήγα και πείραξα τη στίξη, κυρίως στο κόμμα, για να την κάνω καλύτερη.
Αλλά ομολογώ ότι την έκανα χειρότερη.
Το διαπίστωσα τώρα, μετά από χρόνια, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο.
Έβαλα αμφίπλευρα κόμματα στο "μάλιστα" και σε άλλα επιρρήματα και συνδέσμους - διαπιστώνοντας ότι δεν συνηθίζεται τελικά και ότι τα κόμματα πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ, όπως γράφτηκε πρωτύτερα.
Το καλύτερο είναι όντως πολλές φορές εχθρός του καλού.
Αν υπάρχει επανέκδοση του βιβλίου, θα σβήσω πολλά κόμματα!
Last edited:
SBE
¥
Εγώ ακολουθώ τον κανόνα που μου έμαθαν στην πρώτη δημοτικού, ότι δηλαδή βάζουμε κόμμα εκεί που όταν μιλάμε παίρνουμε αναπνοή. Και όταν απαριθμούμε, αλλά όχι πριν το και, άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλέ και πράσινα.
Και στην πράξη βάζουμε πολύ λιγότερα κόμματα από την αγγλική γλώσσα. Ο υπερκομματισμός δεν περνάει!
Επομένως, στο "γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;" εγώ δεν ακούω αναπνοή (δεν μιλάμε για άτομα με αναπνευστικά προβλήματα). Αν το δω με κόμμα θα σκεφτώ ότι αυτός που το έγραψε θέλει να το διαβάσουμε "Γιατί να το κρύψουμε; Άλλωστε."
Και στην πράξη βάζουμε πολύ λιγότερα κόμματα από την αγγλική γλώσσα. Ο υπερκομματισμός δεν περνάει!
Επομένως, στο "γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;" εγώ δεν ακούω αναπνοή (δεν μιλάμε για άτομα με αναπνευστικά προβλήματα). Αν το δω με κόμμα θα σκεφτώ ότι αυτός που το έγραψε θέλει να το διαβάσουμε "Γιατί να το κρύψουμε; Άλλωστε."
Κομματική επικαιροποίηση
Αυτό το «βαράτε, βιολιτζήδες», που πρέπει να γράφεται με κόμμα για να πετύχουμε τη σωστή σημασία, θυμήθηκα σήμερα, όταν είδα στο protagon.gr τον τίτλο «Δώσε κι εμένα Ράμμο». Θεωρώ ότι ο συντάκτης (ή ο τιτλατζής) ήθελε να γράψει «Δώσε κι εμένα, Ράμμο», δηλαδή «Δώστε κι εμένα, κύριε Ράμμο, μερικά ονοματάκια διά πάσαν χρήσιν», και όχι «Δώσε κι εμένα Ράμμο» όπως θα λέγαμε «Δώσε κι εμένα παστέλι». Η πρωτότυπη έκφραση είναι το γνωστό «Δώσε και μένα, μπάρμπα», όπου επίσης πρέπει να χωρίσουμε με κόμμα την κλητική προσφώνηση.
Είναι λάθος ο κανόνας της πρώτης δημοτικού -- όπου επίσης μας μάθαιναν ότι ΠΟΤΕ δεν μπαίνει κόμμα πριν από το "και". Εκεί γιατί να μην ισχύει ο κανόνας των αναπνοών;
Ειδικά στους υποτίτλους, όταν κάποιοι αποφασίζουν να βάλουν κόμματα στις θέσεις των "αναπνοών", δημιουργούν τέρατα για τους θεατές με προβλήματα ακοής που δεν ακούνε τις αναπνοές, μόνο διαβάζουν τους υποτίτλους. Βλέπουμε κόμματα να χωρίζουν το υποκείμενο από το ρήμα και το ρήμα από το αντικείμενο, μάλλον επειδή ο υποτιτλιστής σκέφτηκε να "απεικονίσει" τις αναπνοές. Αν θέλει ντε και καλά να δείξει ότι ο ηθοποιός πήρε αναπνοή, ας βάλει αποσιωπητικά που δείχνουν τη στιγμιαία παύση.
Το θέμα των κομμάτων-αναπνοών ισχύει μόνο όταν πρόκειται να διαβάσει κάποιος δυνατά ένα κείμενο και θέλει να έχει σημειωμένα τα σημεία που πρέπει να πάρει αναπνοή, για δραματικούς ή άλλους λόγους.
Θυμήθηκα δικηγόρο που πριν από λίγα χρόνια επέστρεψε καταστατικό έχοντας αφαιρέσει κάθε κόμμα πριν από «και» και προσθέσει κόμμα πριν από κάθε «που», τουλάχιστον τα μισά «για» και κάμποσα «από», μεταξύ άλλων. Δεν ήταν απλώς δυσανάγνωστο το κείμενο, αλλά σε μερικά σημεία άλλαξε και το νόημα. Από τις δεκάδες αλλαγές που έκανε στη στίξη, πρέπει να κράτησα κάπου δύο.
SBE
¥
Μάλλον εγώ παιρνω λίγες αναπνοές όταν μιλάω γιατί ο πρακτικός κανόνας μια χαρά με έχει βολέψει τόσα χρόνια.
skol
Active member
Μόνο έτσι αντιμετωπίζονται οι φασίστες και οι γυναίκες, να το έχετε καλά στο μυαλό σας αυτό.
Αντί να μπει το κόμμα πριν από το "και" μπήκε λίγο παρακάτω και άλλαξε τελείως το νόημα
Αντί να μπει το κόμμα πριν από το "και" μπήκε λίγο παρακάτω και άλλαξε τελείως το νόημα
Με πολλή προσοχή αναφέρομαι σε ένα θέμα που εδώ θα ήθελα να το δω σαν καθαρά γλωσσικό: στο κείμενο του Γρηγόρη Ψαριανού στο οποίο ο δημοσιογράφος επιτέθηκε σε καθηγητές σε σχέση με την κυβερνοεπίθεση εναντίον της Τράπεζας Θεμάτων. Δημοσιογραφική κάλυψη στο alfavita και αλλού.
Τι έγραψε στο Twitter ο Γρηγόρης Ψαριανός;
Πληροφορoύμαστε ότι ταράχτηκε πολύ η ΟΛΜΕ (και όχι μόνο). Στις δηλώσεις της διαβάζω:
Είναι φανερό σε όποιον ξέρει πέντε-δέκα κανόνες συντακτικού ότι υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Ελπίζω να ξέρετε τη διαφορά ανάμεσα σε περιοριστικές και μη περιοριστικές αναφορικές προτάσεις. Σύμφωνα με τη σχολική Γραμματική: «Οι περιοριστικές [αναφορικές προτάσεις] εξειδικεύουν περισσότερο τον όρο αναφοράς, αφού περιέχουν μια πληροφορία απαραίτητη για τον ακριβή προσδιορισμό αυτού στο οποίο αναφέρονται, ενώ οι μη περιοριστικές δίνουν μια πρόσθετη πληροφορία στον όρο αναφοράς, η οποία δεν είναι απαραίτητη για τον ακριβή προσδιορισμό του. […] Οι μη περιοριστικές αναφορικές προτάσεις μπαίνουν στον γραπτό λόγο ανάμεσα σε κόμματα, ενώ οι περιοριστικές δεν μπαίνουν».
Ο Ψαριανός έβαλε ένα κόμμα πριν από το «που», αλλά δεν έκλεισε την αναφορική μέσα σε δύο κόμματα. (Είναι άλλωστε σαφές ότι δεν έχει προσέξει ιδιαίτερα το γραπτό του.) Είναι ολοφάνερο ότι δεν εννοεί ότι όλοι οι καθηγητές των παιδιών μας είναι «ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ» κ.ο.κ., αλλά μόνο εκείνοι που πανηγύρισαν επειδή κάποιοι έριξαν εν μέσω εξετάσεων το σύστημα της Τράπεζας Θεμάτων.
Αν πράγματι υπήρξαν καθηγητές που από αντιπολιτευτικό μένος πανηγύρισαν για την όποια ταλαιπωρία προκλήθηκε από την κυβερνοεπίθεση, εγώ θα ήθελα να προσθέσω ότι είναι ΚΑΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ. Για μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα καθηγητών μιλάμε. Τι αναστατώθηκε η ΟΛΜΕ; Συντάσσεται μαζί τους;
Τι έγραψε στο Twitter ο Γρηγόρης Ψαριανός;
Οι ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ τών παιδιών μας, που πανηγυρίζουν επειδή "χάκερς" - πράκτορες που δεν ξέρουμε για ποιον δουλεύουν, έριξαν εν μέσω εξετάσεων το σύστημα της Τράπεζας Θεμάτων Είναι Μεγάλα ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ και πρέπει να πάνε σπίτι τους.
Σκουλίκια είναι. Αλήτες.
Αρχιμαφιόζοι, Όχι Δάσκαλοι...
Πληροφορoύμαστε ότι ταράχτηκε πολύ η ΟΛΜΕ (και όχι μόνο). Στις δηλώσεις της διαβάζω:
Εχθές, μετά την πρωτοφανή κατάρρευση της Τράπεζας Θεμάτων, εξέφρασε για άλλη μία φορά το μένος του για τους/τις εκπαιδευτικούς και την ΟΛΜΕ, χαρακτηρίζοντάς τους με χυδαίες ύβρεις. Η απαράδεκτη συμπεριφορά του δεν θα γίνει ανεκτή. Η ΟΛΜΕ έχει ήδη δώσει εντολή στη νομική της σύμβουλο να προβεί σε όλες τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες.
Είναι φανερό σε όποιον ξέρει πέντε-δέκα κανόνες συντακτικού ότι υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Ελπίζω να ξέρετε τη διαφορά ανάμεσα σε περιοριστικές και μη περιοριστικές αναφορικές προτάσεις. Σύμφωνα με τη σχολική Γραμματική: «Οι περιοριστικές [αναφορικές προτάσεις] εξειδικεύουν περισσότερο τον όρο αναφοράς, αφού περιέχουν μια πληροφορία απαραίτητη για τον ακριβή προσδιορισμό αυτού στο οποίο αναφέρονται, ενώ οι μη περιοριστικές δίνουν μια πρόσθετη πληροφορία στον όρο αναφοράς, η οποία δεν είναι απαραίτητη για τον ακριβή προσδιορισμό του. […] Οι μη περιοριστικές αναφορικές προτάσεις μπαίνουν στον γραπτό λόγο ανάμεσα σε κόμματα, ενώ οι περιοριστικές δεν μπαίνουν».
Ο Ψαριανός έβαλε ένα κόμμα πριν από το «που», αλλά δεν έκλεισε την αναφορική μέσα σε δύο κόμματα. (Είναι άλλωστε σαφές ότι δεν έχει προσέξει ιδιαίτερα το γραπτό του.) Είναι ολοφάνερο ότι δεν εννοεί ότι όλοι οι καθηγητές των παιδιών μας είναι «ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ» κ.ο.κ., αλλά μόνο εκείνοι που πανηγύρισαν επειδή κάποιοι έριξαν εν μέσω εξετάσεων το σύστημα της Τράπεζας Θεμάτων.
Αν πράγματι υπήρξαν καθηγητές που από αντιπολιτευτικό μένος πανηγύρισαν για την όποια ταλαιπωρία προκλήθηκε από την κυβερνοεπίθεση, εγώ θα ήθελα να προσθέσω ότι είναι ΚΑΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ. Για μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα καθηγητών μιλάμε. Τι αναστατώθηκε η ΟΛΜΕ; Συντάσσεται μαζί τους;