Ερωτόκριτος στα αγγλικά

Elle1

New member
Earion είσαι εξαιρετικός! Είμαι ευγνώμων. Αν δε σου είναι μεγάλος κόπος, θα μπορούσες να ανεβάσεις και το παρακάτω κομμάτι; Ευχαριστώ πολύ σε κάθε περίπτωση πάντως!

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
«Καλώς το ’πιάσε η χέρα μου το μαρμαρένιο χέρι,
κείνο που ελπίδα μου ’δωκε, το πως σε κάνω Ταίρι.
Σημάδι πεθυμητικό της αναγάλλιασής μου,
παρηγοριά και θάρρος μου, και μάκρος τση ζωής μου.
Χέρα που δίχως να μιλεί, σωπώντας μού το τάσσει
εκείνον οπού ετρόμασσεν ο νους μου, μην το χάσει.
Χέρα που επιάσε το κλειδί, και μ’ όλο το σκοτίδι,
ήνοιξε τον Παράδεισον, και τσ’ Ουρανούς μού δίδει.»
 

Earion

Moderator
Staff member
I take with joy your lily hand in mine,
For of our hopes it is a holy sign;
It is a symbol, like a wordless song,
Of confidence to last me all life long.
This hand has promised me in mute refrain
That I shall hold it in my own again;
And it has turned the key that, clouds despite,
Has opened to me Heaven’s own delight.
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Erotokritos (opening) - Xylouris White


Αφουκραστείτε, το λοιπόν, κι ας πιάνει οπού 'χει γνώση
για να κατέχει κι αλλουνού απόκριση να δώσει
 
Hi, Maraki! For a review of the translations (both very expensive in the UK), this review is essential reading if you are intending to buy one-
https://scholarworks.iu.edu/journals/index.php/tmr/article/view/15926/22044. I prefer the verse one by far.
In brief, Antony Hirst argues that translating a verse romance like Erotokritos in the twenty-first century into 'standard modern English, the natural register to choose' is surely an impossible task and 'the real problem of translating a work like Erotokritos has been neither addressed in the Preface nor solved in the translation'. Stephanides, in my opinion, is a poet who translates a poet into poetry; admittedly, he lapses into bathos & sometimes banality, but the extracts I have read of Betts & ilk are adequate but rarely inspired &, on occasion, comic. It depends whether you merely want the sense or something more. You will find that something more in Stephanides.
 

thyrsos

New member
Δίψα μεγάλη εγρίκησα στον πόλεμον εκείνον.
Γυρεύγοντας να βρω δροσάν, ήσωσα σ' ένα πρίνον,
και παραμπρός μού εφάνιστη, κουτσουναράκι εκτύπα.
Σιμώνω, βρίσκω το νερό στου χαρακιού την τρύπα.
Ήπια το κ' εδροσίστηκα, κ' επέρασέ μου η δίψα, 895
μα πούρι κι άλλα βάσανα ετότες δε μου λείψα'.
Ήκατσα να ξεκουραστώ σιμά στο κουτσουνάρι,
όντε γρικώ αναστεναμόν και μύσμα του αρρωστιάρη·
και μπαίνω μέσα στα δεντρά, που'σαν κοντά στη βρύση,
ο-για να βρω, κι ο-για να δω εκείνον, οπού μύσσει. 900
Bρίσκω ένα νιόν ωριόπλουμον, που'λαμπε σαν τον Ήλιο,
κ' εκείτετο ολομάτωτος ομπρός εις ένα σπήλιο.
Σγουρά, ξαθά'χε τα μαλλιά, κ' εις τα σοθέματά του,
μ' όλον οπού'τον σα νεκρός, ήδειχνε η ομορφιά του.
Kαι δυό θεριά στο πλάγι του ήσανε σκοτωμένα, 905
και το σπαθί και τ' άρματα, όλα του ματωμένα.

"Σιμώνω, χαιρετώ τον-ε, λέγω του· "Aδέρφι, γειά σου·
ίντά'χεις κι απονέκρωσες; πού 'ναι η λαβωματιά σου;"
Tα μάτια του είχε σφαλιστά, τότες τ' αναντρανίζει,
κ' εθώρειε, δίχως να μιλεί, και στο λαιμόν του 'γγίζει. 910
Mε το δακτύλι δυό φορές ήδειχνε να γνωρίσω,
πως είναι εκεί η λαβωματιά, να δω να του βουηθήσω.
Tο στήθος του εξαρμάτωσα, και μιά πληγή τού βρίσκω,
δαμάκι-ν αποκατωθιό από τον ουρανίσκο.
Oλίγο κι ουδέ τίβοτσι τον είχε δαγκαμένον, 915
μα'θελεν έχει το θεριό δόντι φαρμακεμένον,
κ' επήρεν του τη δύναμιν, και την πνοήν του εχάσε,
και το φαρμάκι επέρασε, και μέσα τον επιάσε.
316Kι αγάλια-αγάλια εχάνετο, σαν το κερί όντε σβήνει.
Ήκλαψα κ' ελυπήθηκα πολλά την ώρα εκείνη. 920
Σαν αδερφό μου καρδιακόν τον ήκλαιγα κ' επόνουν,
μα πόνοι, δάκρυα, κλάηματα, άνθρωπο δε γλιτώνουν.
Eψυχομάχειε, κ' ήδειχνε να στέκω, μη μισέψω,
κ' εθάρρειε πως έτοια πληγή ημπόρου' να γιατρέψω.
Eις τούτα τα βαρέματα, που'το να ξεψυχήσει, 925
μου'δειχνε πως εκεί κοντά θέλει να μου μιλήσει.

"Σιμώνω, και φιλώ τον-ε, θωρώ κι αναδακρυώνει,
το στόμα με το στόμα μου περ'λαμπαστά σιμώνει.
K' ήπασκε κι αντρειεύγετον ο-για να μου μιλήσει,
μα το φαρμάκι τση πληγής δε θέ' να τον αφήσει. 930
Δείχνει μου το δακτύλι του, που'χε το Δακτυλίδι,
κ' εγνώρισα πως χάρισμα σα φίλος μού το δίδει.
Mα δεν το βάστουν στην καρδιάν, να θέ' να του το βγάλω,
μα μετά κείνον ήθελα στο μνήμα να τον βάλω.
Λέγω του, να'χει απομονή, να το φορεί στη χέρα, 935
και να μηδέν πρικαίνεται εις ό,τι τ' Άστρη εφέρα'.

"Ως μου'κουσε, εμαζώχτηκε, κ' ήδειξε να μανίσει,
και να μακρύνω αποδεκεί δε θέλει να μ' αφήσει.
Ήκλαιγε κι ανεστέναζε με κουρασά μεγάλη,
ήπασκε κ' εδικίμαζεν εκείνος να το βγάλει. 940
Σαν είδε πως δεν ημπορεί, μου ξαναδείχνει πάλι,
κ' επιάσε το δακτύλι μου, που'θελε να το βάλει.
Bγάνω το με τα κλάηματα απ' τ' αργυρό δακτύλι,
και δίδω τού το, πιάνει το, σιμώνει το στα χείλη.
Φιλεί το μ' αναστεναμούς, κι απόκει μου το δίδει, 945
κ' επιάσα το απ' το χέρι του κ' εγώ το Δακτυλίδι.
Tότες μιά σιγανή φωνή μόνον τ' αφτιά μου ακούσα',
κ' είπασιν-ε τα χείλη του· "Eχάσα σε, Aρετούσα".
317Άλλα δυό λόγια εμίλησεν, εις όρκον οπού εμόσα',
μα δεν τα ξεκαθάρισα, κ' εμπέρδαινέ του η γλώσσα. 950
Eτούτον είπε μοναχάς, κ' ετέλειωσε η ζωή του,
και με πρικύ αναστεναμόν εβγήκεν η ψυχή του.
Tούτα τα χέρια οπού θωρείς, λάκκο ζιμιό του εσκάψαν,
τούτα τον εσηκώσασι, και τούτα τον εθάψαν."

Χαιρετώ.
Μήπως ξέρουμε ποιά είναι η μεταφρασή του Στεφανίδη σ'αυτούς, τους ίσως απ' τους πιο στρυφνούς - για να μεταφράσει κανεις έμμετρα, στίχους;
 

daeman

Administrator
Staff member
Γροικήσετε του Έρωτα, θαμάσματα τα κάνει:
εισέ θανάτους εκατό, όσοι αγαπούν, τσι βάνει·
πληθαίνει τως την όρεξη, δύναμη τωσε δίδει,
μαθαίνει τσι να πολεμού τη νύχτα στο σκοτίδι·
κάνει τον ακριβό φτηνό· τον άσκημο ερωτάρη·
κάνει και τον ανήμπορον άντρα και παλικάρι·
(το φοβητσάρην άφοβο, πρόθυμο τον οκνιάρη
κάνει και τον ακάτεχο να ξεύρει κάθε χάρη.)

Άλλοι, άξοι, φρονιμότατοι, που 'χαν καιρού θεμέλιο,
του Έρωτα γενήκασι παιγνίδι του και γέλιο.
 

ETH

New member
Καλησπέρα!

Θα μπορούσε κάποιος να ανεβάσει τη μετάφραση του Στεφανίδη στους στίχους 359-360 του Μέρους Α;

Πάντά'ναι στα ψηλά φωτιά και τσι φτερούγες καίγει
κείνου πού τ' ανημπόρετα και τ' άμοιαστα γυρεύγει.


Ευχαριστώ πάρα πολύ!
 
Top