Συμφωνώ με αυτό που λες, ωστόσο θα πρέπει να ξεκινήσουμε ορίζοντας τους «άλλους». Αν οι άλλοι είναι τα «συμφέροντα», η «άρχουσα τάξη», τα «ξένα κέντρα» (ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός), ο ορισμός παραμένει μεταφυσικός. Το «σύστημα» που υπήρχε ή υπάρχει ή θα υπάρχει συνεχίζει να συντηρείται από εμάς τους ίδιους. Οι «πολιτικοί που τα έφαγαν» εκλέγονται από εμάς τους ίδιους.Είναι ένα (σωστό) πράγμα το να λες ότι δεν υπάρχουν αφηρημένοι "άλλοι" που τα κάνουν όλα ερήμην "μας", και ένα (λάθος) άλλο να φτάνεις από αυτό στο συμπέρασμα ότι "άλλοι" δεν υπάρχουν, όλα "εμείς" τα κάνουμε. Από τη μεταφυσική των "άλλων" στη μεταφυσική των "εαυτών μας", η απόσταση είναι πολύ μικρή.
Η ένστασή μου ουσιαστικά είναι ότι με το να μιλάμε για ένα αόριστο «σύστημα» που συντηρεί τη Χρυσή Αυγή, που πολεμάει τους εργάτες, που θέλει να μας πάρει τα σπίτια και να τα δώσει στους ξένους (και πάλι ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός) είναι σαν να λέμε στους ανθρώπους ότι είναι αδύναμοι, ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να ανατρέψουν την κατάσταση, σαν να τους αφαιρούμε κάπως την ιδέα ότι είναι ικανοί για δράση.
Θα ήθελα επίσης να προσθέσω εδώ το εξής σχετικά με την αποφυλάκιση του Κασιδιάρη και των λοιπών: κατά τη γνώμη μου, τόσο η υπερβολική απογοήτευση και η ρητορική περί αποτυχίας της δικαιοσύνης όσο και η υπερβολική χαρά και η άποψη ότι αυτούς δεν τους αγγίζει κανείς είναι υπερβολικές. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, δεν προφυλακίστηκε πριν τη δίκη του, αλλά τελικά έφαγε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Ας περιμένουμε να δούμε.