...
Να ’χεν η γης πατήματα κι ο ουρανός κερκέλια,
να πάθιουν τα πατήματα, να ’πιανα τα κερκέλια,
να δώσω σείσμα τ’ ουρανού, να βγάλει μαύρα νέφη,
να βρέξει χιόνι και νερό κι αμάλαγο χρουσάφι·
το χιόν’ να ρίξει στα βουνά και το νερό στσι κάμπους,
στην πόρτα τση πολυαγαπώς τ’ αμάλαγο χρουσάφι...