Μαρίνε, σεβαστή η άποψή σου αλλά μιλάς σαν παλαιόθεν οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά ψηφοφόρος του. Οπότε θα δούμε την αντικειμενική σου άποψη σε 25-30 χρόνια, όπως έγινε και με όλους τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι το στήριξαν μέσα απ' όλες τις τροποποιήσεις του μέχρι το 2010 και τότε ξαφνικά ανακάλυψαν ότι υπήρχαν και στραβά τα 30 χρόνια που είχαν προηγηθεί. Μέχρι το 2010 κανένας τους δεν ήξερε ούτε ένα στραβό.
Τώρα, επειδή εγώ είμαι έξω, με ενδιαφέρει ένα πράγμα μόνο: τα οικονομικά (γιατί φορολογούμαι στην Ελλάδα και γιατί έχει γίνει το κύριο ζήτημα πια) και οι εξωτερικές σχέσεις κι η εικόνα της χώρας.
Στο δεύτερο ζήτημα δεν έχω δει μέχρι στιγμής τίποτα. Ούτε προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο. Μάλιστα δε νομίζω να θυμάμαι καν το όνομα του Υπ.Εξ. Αυτό που με ανησυχεί γενικότερα είναι η καλλιέργεια αντιευρωπαϊκού κλίματος, κι ας είμαι ευρωσκεπτικίστρια (ευρωφοοβική δεν είμαι, πάντως). Αυτό όμως είναι πρόβλημα γενικότερο που δεν το έφερε η τωρινή κυβέρνηση. Και συμφωνώ με όσους λένε ότι το ότι οι οικονομικές διαπραγματεύσεις γίνονται τόσο ανοιχτά και με τα ΜΜΕ από δίπλα δεν βοηθάει ούτε εμάς, ούτε τους άλλους, ούτε την επίλυση του προβλήματος. Για τα σοβαρά μας ζητήματα, π.χ. ελληνοτουρκικές σχέσεις, μάλλον έχουν βοηθήσει οι γενικότερες καταστάσεις, αλλά θα δούμε.
Ως προς το ζήτημα της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό, αυτό πάντα ήταν πρόβλημα, αλλά το βασικό είναι ότι με την οικονομική κρίση γίναμε πιο συμπαθείς (κι όχι το αντίθετο, κι ας λένε στους Έλληνες τα ΜΜΕ ότι μας εχθρεύονται οι πάντες). Καλό θα ήταν να την καλλιεργήσουμε τη συμπάθεια, και μέχρι στιγμής δεν βλέπω καμιά σχετική προσπάθεια (ούτε καν καμιά φωτογράφιση του Βαρουφάκη με μαγιώ, τώρα που ήρθε το καλοκαίρι, και όχι, δεν ξέρω γιατί οι αλλοδαποί θεωρούν το Βαρουφάκη ωραίο, κι όχι π.χ. τον Τσίπρα που είναι και νεότερος και γενικά πιο εμφανίσιμος). Με απασχολεί το ότι η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αντιλήψεις της δεκαετίας του '70 σχετικά με τις σχέσεις προς τα έξω, αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία.
Τώρα, αν είχα να διαλέξω προτεραιότητες ανάμεσα στο γάμο ομοφυλόφιλων, τη μείωση της ανεργίας, τη βελτίωση της παιδείας και την ιθαγένεια, νομίζω ότι δεν θα με πείραζε να περιμένουν το πρώτο και το τελευταίο, κι ας ξεβολεύει αυτό κάποιους συμπολίτες μας γιατί χωρίς τα άλλα δύο έχουν πρόβλημα όλοι. Από την άλλη, αν ήθελα να δείξω ότι δεν χαζολογάω όσο περιμένω να γίνει κάτι άλλο, θα έτρεχα το πρώτο και το τελευταίο όσο θα δούλευα τα άλλα δύο. Και ναι, μου φαίνεται περίεργο που δεν είχαν έτοιμα νομοσχέδια για τα μικρότερα θέματα ώστε να προχωράει η διαδικασία. Δεν βρέθηκαν κυβέρνηση ξαφνικά και από το πουθενά. Ούτε όλα τα στελέχη είναι τεμπελόσκυλα και ωχαδερφιστές (ελπίζω!).
), ιδίως αφού θα έχουν ξεπεράσει και τα δικά τους ομοφοβικά και ξενοφοβικά κολλήματα.
