Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο πολιτικό. Ακόμα και αν διατεθούν στον τρίτο κόσμο τα τρόφιμα που τώρα καταστρέφονται για να διατηρηθούν οι τιμές σταθερές, οι προβλέψεις λένε ότι το 2020 ο πληθυσμός της γης θα αγγίζει τα 8 δις, ενώ παράλληλα μειώνονται καθημερινά οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις και τα δάση λόγω της οικολογικής καταστροφής που προκαλείται από τον άνθρωπο.
Δεν εννοούσα μόνο τα τρόφιμα που καταστρέφονται. Είχα κατά νου περισσότερο το να αφήσουμε τον Τρίτο Κόσμο να παράγει τα τρόφιμα που παρήγε πάντα, συν ό,τι θα χρειαστεί από 'δώ και πέρα εισάγοντας φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο μεθόδους και όχι, πχ, να τον υποχρεώνουμε στις μονοκαλλιέργειες προϊόντων για τα οποία οι καλλιεργητές πληρώνονται πενταροδεκάρες και ταυτόχρονα καταστρέφουν ολοκληρωτικά τις παραδοσιακές τους καλλιέργειες από τις οποίες τρέφονταν χιλιάδες χρόνια τώρα και όριζαν τη μοίρα τους (ας πούμε...). Γι' αυτό είπα ότι το πρόβλημα είναι κατεξοχήν πολιτικό και με την ευρεία και με τη στενή έννοια.
Κι αν είναι μια φορά χυδαίο και εγκληματικό να αναγκάζεις τον Αιθίοπα ή όποιον άλλο να καλλιεργεί ξερωγώ καφέ, που τον πληρώνεται μια δεκάρα την κλωτσά για να τον αγοράζει η κοροϊδάρα της Δύσης χρυσάφι, και την ίδια στιγμή να μην έχει ένα χωραφάκι να σπείρει το κεχρί του, είναι τρεις φορές χειρότερο να σπαταλιέται το ζωικό κεφάλαιο (που στο κάτω κάτω εδώ μιλάμε για έμβια όντα, με ό,τι σημαίνει αυτό. Γιατί μέχρι να πειστώ ότι πονάει και το καρότο, θα υποφέρω στη θέα του μοσχαριού ή του γουρουνιού ή του προβάτου ή του κοτόπουλου που εκτρέφεται μέσα σε κλουβί, μεταφέρεται κάτω από άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένο με αμέτρητα ομοειδή του, οδηγείται με απάνθρωπο τρόπο στο σφαγείο και σφάζεται αλύπητα, έχοντας υποστεί ενδιάμεσα ό,τι φρίκη μπορεί να φανταστεί κανείς).
Η βιομηχανία τροφίμων είναι από τα πιο βρόμικα πεδία συναλλαγής. Και ως προς αυτό κατανοώ και συμπάσχω με τους χορτοφάγους.
Σταμάτησα να τρώω κρέας για ένα χρόνο ύστερα από ένα ντοκιμαντέρ που είδα. Μετά, ας όψεται η ασθενής σαρξ (η δική μου, όχι αυτή που τρώω).
Μπόνους για γερά στομάχια.
Ωστόσο, ακόμα κι αν εκ πρώτης όψεως όλα αυτά φαίνεται να συνηγορούν υπέρ της δημιουργίας ενός τεχνητού ιστού που θα χρειάζεται ένα κάρο χημικά πρόσθετα για να μπορεί να φαγωθεί (λες και τρώμε λίγα ήδη), η άποψή μου είναι η ακριβώς αντίθετη: εκλογίκευση, εξορθολογισμός των τρόπων παραγωγής και τερματισμός της σπατάλης*. Ένα λάθος ποτέ δεν διορθώνεται με ένα άλλο. Και, θεωρήστε με πεισματάρα, αλλά αυτά τα περί βρώσιμης κλωνοποίησης μού θυμίζουν περισσότερο τρελίτσες μαθητευόμενων μάγων με φράγκα στην τσέπη παρά οτιδήποτε άλλο. Μέχρι να έρθει η στιγμή να πάμε στον Άρη, ας δούμε πώς θα πορευτούμε όσοι μένουμε εδώ.
Τα υπόλοιπα είναι ιδεολογήματα για να 'χαμε να λέγαμε. Και, όχι, η επιστήμη δεν είναι πάντα "καλή κ' αγαθή". Οι δε εταιρείες τροφίμων ακόμα λιγότερο.
Αλλά για να μην οφτοπικίζω άλλο, αφού το νήμα είναι για τους κλωνοποιημένους ιστούς, ως προς τις απόψεις μου στο ζήτημα των τροφίμων
υπάρχει και αυτό.
*Και την άλλη μέρα ο ήλιος θα βγει από τη δύση... 