Το είδα σήμερα γραμμένο από πένα που επιδιώκει να μην κάνει λάθη (αλλά έχω την εντύπωση ότι ένα καλό τής ξεφεύγει κάθε φορά). Τελικά, διαπιστώνω ότι είναι διαδεδομένο (ένα εύρημα στα οκτώ), επηρεασμένο μάλλον από μια αδυσώπητη μετρική ισορροπία: *έκοντες άκοντες. Όμως, το αντίθετο στο αρχαίο άκων (= αυτός που κάνει κάτι παρά τη θέλησή του) είναι ο εκών (του εκόντος, οι εκόντες). Έτσι:
Το έκανα εκών άκων.
Το κάναμε εκόντες άκοντες.
Το έκανα η έρμη εκούσα άκουσα.
Το κάνανε οι έρμες εκούσαι άκουσαι. (αλλά πιο συνηθισμένο το εκδημοτικισμένο (!) «εκούσες άκουσες»)
Ακούσατε;
Το έκανα εκών άκων.
Το κάναμε εκόντες άκοντες.
Το έκανα η έρμη εκούσα άκουσα.
Το κάνανε οι έρμες εκούσαι άκουσαι. (αλλά πιο συνηθισμένο το εκδημοτικισμένο (!) «εκούσες άκουσες»)
Ακούσατε;