Ο επίσημος ορισμός:
Sustainable debt is the level of debt which allows a debtor country to meet its current and future debt service obligations in full, without recourse to further debt relief or rescheduling, avoiding accumulation of arrears, while allowing an acceptable level of economic growth. (UNCTAD/UNDP, 1996)
http://en.wikipedia.org/wiki/External_debt
Η λέξη-κλειδί σε κάθε σχετική συζήτηση είναι debt servicing, η εξυπηρέτηση του χρέους.
Ευρήματα: sustainable debt "can be serviced"
Ο όρος sustainable όταν χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη αναβίωσε εδώ το αρχαίο επίθετο αειφόρος, από το οποίο έφτιαξαν την αειφορία. Για το sustainable development το Οικονομικό Λεξικό των Χρυσοβιτσιώτη και Σταυρακόπουλου γράφει:
sustainable development. Διατηρήσιμη ανάπτυξη. Αειφόρος, αειφορική ή βιώσιμη ανάπτυξη. Βασίζεται σε 3 άξονες: περιβάλλον, κοινωνία, οικονομία. Ρυθμός ανάπτυξης για την ικανοποίηση των αναγκών, χωρίς υποθήκευση των μελλοντικών συνθηκών, δηλ. με σεβασμό προς το περιβάλλον και το φυσικό κεφάλαιο. [...]
Το sustainable debt, ωστόσο, δεν είναι διατηρήσιμο ή βιώσιμο χρέος. Ούτε περιγράφει «υποφερτό χρέος». Sustainable είναι η εξυπηρέτησή του. Γι' αυτό οι προσεκτικοί μεταφραστές το αποδίδουν με τους όρους εξυπηρετήσιμο χρέος ή διαχειρίσιμο χρέος, απ' όσο γνωρίζω.
Τα θυμήθηκα επειδή η ΕΛΕΤΟ κάνει ολόκληρη κρίση μελών για το θέμα, ζητά ψηφοφορία και για αποδόσεις όπως «βιωτό χρέος», αλλά το «διαχειρίσιμο χρέος» δεν το αναφέρει. Έχω, ωστόσο, την εντύπωση ότι όσοι χρησιμοποιούν την έκφραση «βιώσιμο χρέος» καταλαβαίνουν τι λένε. Τουλάχιστον όταν το λένε στην Τράπεζα της Ελλάδος ή στην ΕΕ. Μήπως λοιπόν είναι μάταιο να θες να αλλάξεις έναν καθιερωμένο όρο αντί να φροντίσεις απλώς να προσθέσεις μια σημασία παραπάνω στα λεξικά; Κι αν θες να τον αλλάξεις, γιατί δεν προτείνεις απλώς τους σωστούς συνώνυμους όρους, να ξεμπερδεύεις;
Εξηγούσα παλιότερα ότι κάποιοι πήραν απλώς την απόδοση τού sustainable στη «βιώσιμη ανάπτυξη» και τη μετέφεραν στο χρέος. Στη συζήτηση εκείνη με πυροβόλησε ο Σαραντάκος με το πολύ εύστοχο: «Δεν χαίρεσαι; Θα μπορούσαν να το είχαν πει “αειφόρο”!» (Η αλήθεια είναι ότι έχει αποδοθεί έτσι σε μια σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου...)
Μη γελάτε. Φόρους φαίνεται ότι θα πληρώνουμε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Έγιναν πιο σίγουροι κι από το θάνατο, για να παραφράσω τον Φραγκλίνο.
Sustainable debt is the level of debt which allows a debtor country to meet its current and future debt service obligations in full, without recourse to further debt relief or rescheduling, avoiding accumulation of arrears, while allowing an acceptable level of economic growth. (UNCTAD/UNDP, 1996)
http://en.wikipedia.org/wiki/External_debt
Η λέξη-κλειδί σε κάθε σχετική συζήτηση είναι debt servicing, η εξυπηρέτηση του χρέους.
Ευρήματα: sustainable debt "can be serviced"
Ο όρος sustainable όταν χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη αναβίωσε εδώ το αρχαίο επίθετο αειφόρος, από το οποίο έφτιαξαν την αειφορία. Για το sustainable development το Οικονομικό Λεξικό των Χρυσοβιτσιώτη και Σταυρακόπουλου γράφει:
sustainable development. Διατηρήσιμη ανάπτυξη. Αειφόρος, αειφορική ή βιώσιμη ανάπτυξη. Βασίζεται σε 3 άξονες: περιβάλλον, κοινωνία, οικονομία. Ρυθμός ανάπτυξης για την ικανοποίηση των αναγκών, χωρίς υποθήκευση των μελλοντικών συνθηκών, δηλ. με σεβασμό προς το περιβάλλον και το φυσικό κεφάλαιο. [...]
Το sustainable debt, ωστόσο, δεν είναι διατηρήσιμο ή βιώσιμο χρέος. Ούτε περιγράφει «υποφερτό χρέος». Sustainable είναι η εξυπηρέτησή του. Γι' αυτό οι προσεκτικοί μεταφραστές το αποδίδουν με τους όρους εξυπηρετήσιμο χρέος ή διαχειρίσιμο χρέος, απ' όσο γνωρίζω.
Τα θυμήθηκα επειδή η ΕΛΕΤΟ κάνει ολόκληρη κρίση μελών για το θέμα, ζητά ψηφοφορία και για αποδόσεις όπως «βιωτό χρέος», αλλά το «διαχειρίσιμο χρέος» δεν το αναφέρει. Έχω, ωστόσο, την εντύπωση ότι όσοι χρησιμοποιούν την έκφραση «βιώσιμο χρέος» καταλαβαίνουν τι λένε. Τουλάχιστον όταν το λένε στην Τράπεζα της Ελλάδος ή στην ΕΕ. Μήπως λοιπόν είναι μάταιο να θες να αλλάξεις έναν καθιερωμένο όρο αντί να φροντίσεις απλώς να προσθέσεις μια σημασία παραπάνω στα λεξικά; Κι αν θες να τον αλλάξεις, γιατί δεν προτείνεις απλώς τους σωστούς συνώνυμους όρους, να ξεμπερδεύεις;
Εξηγούσα παλιότερα ότι κάποιοι πήραν απλώς την απόδοση τού sustainable στη «βιώσιμη ανάπτυξη» και τη μετέφεραν στο χρέος. Στη συζήτηση εκείνη με πυροβόλησε ο Σαραντάκος με το πολύ εύστοχο: «Δεν χαίρεσαι; Θα μπορούσαν να το είχαν πει “αειφόρο”!» (Η αλήθεια είναι ότι έχει αποδοθεί έτσι σε μια σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου...)
Μη γελάτε. Φόρους φαίνεται ότι θα πληρώνουμε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Έγιναν πιο σίγουροι κι από το θάνατο, για να παραφράσω τον Φραγκλίνο.
