Αν πρόκειται για σκηνές όπως αυτές που γνωρίζουμε από τις μεταχριστουγεννιάτικες εκπτώσεις στους αγγλοσαξονικούς εμπορικούς ναούς, νομίζω ότι ακομη και το αμόκ θα μπορούσε να παίζει: αγοραστικό/καταναλωτικό αμόκ (εντάξει, είναι σχεδόν φρενίτιδα, το ξέρω).
Αλλά έπρεπε να συνεισφέρω κάτι θετικό για να προσθέσω και τα κλισέ όπως το «οι καταναλωτές/πελάτες σήκωσαν/άδειασαν όλο το μαγαζί» (που νομίζω ότι περιγράφει μεν το ζητούμενο αλλά μάλλον σε δεύτερο χρόνο).
Αλλά έπρεπε να συνεισφέρω κάτι θετικό για να προσθέσω και τα κλισέ όπως το «οι καταναλωτές/πελάτες σήκωσαν/άδειασαν όλο το μαγαζί» (που νομίζω ότι περιγράφει μεν το ζητούμενο αλλά μάλλον σε δεύτερο χρόνο).
Καλημέρα σας και χαίρομαι που δεν έχετε ξεχάσει τι είναι τούτο. Και, αφού το θυμάστε, θα θυμάστε ότι πρόκειται για «A lively or boisterous frolic; an occasion or spell of somewhat disorderly or noisy enjoyment (freq. accompanied by drinking). Also transf. and as shopping, spending spree, etc. (see under the first element)» (OED): an occasion or spell. Όπως στις ασθένειες έχουμε παροξυσμό, κρίση, fit, one instance. Με αναδιατύπωση δεν έχω κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιήσω κανένα από τα προταθέντα: αγοραστική ή καταναλωτική μανία / φρενίτιδα / αμόκ, αλλά όλα με αναδιατύπωση μια και εδώ δεν έχουμε κάτι σαν «was caught by the shopping bug», αλλά «went on a shopping spree». Δηλαδή, σε λεξικογραφικό επίπεδο το σκέτο shopping spree είναι πιο κοντά στο όργιο αγορών (thanks, Zaz — long time no see· εννοώ το λήμμα, όχι εσένα, αλλά τώρα που το λέω...). Κάτω από την αντιστοιχία, αν έχεις χώρο, χρησιμοποιείς παραδείγματα, για να προσθέσεις και τις άλλες ωραίες διατυπώσεις με το αμόκ και τα άλλα.
Tο καταναλωτικό όργιο το ξεχάσατε;
(εγώ ναι...
)
(εγώ ναι...
)
Και αγοραστικό / καταναλωτικό ντελίριο.
Αν το spree ξεφύγει από τα όρια του frolic και γίνει ψυχαναγκασμός, έχουμε και την ωνιομανία (W: oniomania):
.
Δαιμανίως τώρα, από το ντελίριο παραπάνω: delirium emptum (διορθώστε με λατινομαθείς!) που ηχητικά παραπέμπει και στην άδεια τσέπη του μανιώδους καταναλωτή, όταν ικανοποιήσει τον εθισμό του. Σχετικά: Emo emi emptum και Caveat emptor (Let the buyer beware).
Για ανατολίτικα αφτιά: παζάρ νταλκά.
Αν το spree ξεφύγει από τα όρια του frolic και γίνει ψυχαναγκασμός, έχουμε και την ωνιομανία (W: oniomania):
Oniomania (from Greek onios = "for sale," mania = insanity) is a term for the compulsive desire to shop. Oniomania is the technical term for the compulsive desire to shop, more commonly referred to as compulsive shopping, compulsive buying, shopping addiction or shopaholism. All of these are considered to be either clinical addictions or impulse control disorders, depending on the clinical source: First described by Kraepelin in 1915, and then Bleuler in 1924, as oneomania from the Greek oneomai, to buy, included among other pathological and reactive impulses, compulsive buying went largely ignored for nearly sixty years.
Ενδιαφέρουσα αντιστροφή, μια θεραπεία (retail/shopping therapy) που σε έναν στους τρεις καταλήγει σε διαταραχή:
Retail therapy is shopping with the primary purpose of improving the buyer's mood or disposition. Often seen in people during periods of depression or transition, it is normally a short-lived habit. Items purchased during periods of retail therapy are sometimes referred to as "comfort buys".
Retail therapy was first used as a term in the 1980s with the first reference being this sentence in the Chicago Tribune of Christmas Eve 1986: "We've become a nation measuring out our lives in shopping bags and nursing our psychic ills through retail therapy."
In 2001, the European Union conducted a study finding that 33% of shoppers surveyed had "high level of addiction to rash or unnecessary consumption". This was causing debt problems for many with the problem being particularly bad in young Scottish people.
Researchers at Melbourne University have advocated its classification as a psychological disorder called oniomania or compulsive shopping disorder.
Shop till you drop, δηλαδή. Στην αντιμετώπισή της βοηθούν και οι Debtors Anonymous (μνημονιακώς σκεπτόμενος, έχω υπόψη μου καμιά δεκαριά εκατομμύρια υποψήφια νέα μέληRetail therapy was first used as a term in the 1980s with the first reference being this sentence in the Chicago Tribune of Christmas Eve 1986: "We've become a nation measuring out our lives in shopping bags and nursing our psychic ills through retail therapy."
In 2001, the European Union conducted a study finding that 33% of shoppers surveyed had "high level of addiction to rash or unnecessary consumption". This was causing debt problems for many with the problem being particularly bad in young Scottish people.
Researchers at Melbourne University have advocated its classification as a psychological disorder called oniomania or compulsive shopping disorder.
.Δαιμανίως τώρα, από το ντελίριο παραπάνω: delirium emptum (διορθώστε με λατινομαθείς!) που ηχητικά παραπέμπει και στην άδεια τσέπη του μανιώδους καταναλωτή, όταν ικανοποιήσει τον εθισμό του. Σχετικά: Emo emi emptum και Caveat emptor (Let the buyer beware).
Για ανατολίτικα αφτιά: παζάρ νταλκά.