Για την παγκόσμια ημέρα θεάτρου σήμερα (με τα θέατρα κλειστά, δυστυχώς), μια εξαιρετική μετάφραση στίχων (ανέκδοτη ακόμη, δυστυχώς) από τον πρόλογο του Ερρίκου Ε΄, από τον Βάιο Λιαπή (με την άδειά του).
Παραθέτω ολόκληρο
το σημερινό του ποστ κι από κάτω το πρωτότυπο:
«
Ολίγα τινά περί θεάτρου από τον ταλαντούχο κύριο Γουλιέλμο, που ήξερε ένα-δυο πραγματάκια για το θέμα.
.
Και να μας συμπαθάτε, αρχόντοι και κυράδες,
που με το ταπεινό και το πεζό μυαλό μας
τολμήσαμε ένα θέαμα τόσο μεγάλο
να παραστήσουμε σε τούτη την ανάξια
τη σκαλωσιά. Ο τόπος εδώ πέρα είναι
ίσα με μιαν αυλή για κοκορομαχίες:
πώς να χωρέσει της Γαλλίας τις πελώριες
τις πεδιάδες; Πώς ετούτο το ξυλένιο
τ’ Όμικρον μες στον κύκλο του να περικλείσει
τις περικεφαλαίες που έκαμαν να τρέμει
στη μάχη του Αζινκούρ ο ίδιος ο αγέρας;
Ω, συγχωρέστε μας! Μέσα σε λίγον τόπο,
ένα μηδενικό μπορεί και συμβολίζει
ένα εκατομμύριο· τότες αφήστε
κι εμάς, που είμαστε μηδενικά σε τούτο
το μεγαλόπρεπο βιβλίο της Ιστορίας,
να παίξουμε με τη δική σας φαντασία.
Πείτε λοιπόν ότι σ’ αυτούς τους τοίχους είναι
κλεισμένα δυο πανίσχυρα βασίλεια κι ότι
πασχίζουν με υψωμένο μέτωπο το ένα
στο άλλο να επιτεθεί· και τα χωρίζει
μια επικίνδυνη θαλασσινή λουρίδα.
Και συμπληρώστε εσείς με το μυαλό σας όσες
ατέλειες δικές μας βρείτε. Ας πούμε, όταν
βλέπετε κάποιον άνθρωπο, πείτε πως είναι
χίλιοι· και βάλτε κιόλα με τον νου φουσάτα
φανταστικά. Όταν ακούτε να μιλούμε
γι’ άλογα, πείτε πως τα βλέπετε μπροστά σας
μ’ αγέρωχες οπλές να σκάβουνε το χώμα.
Στους βασιλιάδες μας φορέστε με τον νου σας
πορφύρα, και πηγαίνετέ τους απ’ τον έναν
στον άλλο τόπο, ή φανταστείτε πως διασχίζουν
το ρεύμα του καιρού, και πως σε μια κλεψύδρα
μπορούν να στριμωχτούν τόσα και τόσα χρόνια.
.
Σαίξπηρ, Ερρίκος Ε', Πρόλογος.»
But pardon, and gentles all,
The flat unraised spirits that have dared
On this unworthy scaffold to bring forth
So great an object: can this cockpit hold
The vasty fields of France? or may we cram
Within this wooden O the very casques
That did affright the air at Agincourt?
O, pardon! since a crooked figure may
Attest in little place a million;
And let us, ciphers to this great accompt,
On your imaginary forces work.
Suppose within the girdle of these walls
Are now confined two mighty monarchies,
Whose high upreared and abutting fronts
The perilous narrow ocean parts asunder:
Piece out our imperfections with your thoughts;
Into a thousand parts divide on man,
And make imaginary puissance;
Think when we talk of horses, that you see them
Printing their proud hoofs i' the receiving earth;
For 'tis your thoughts that now must deck our kings,
Carry them here and there; jumping o'er times,
Turning the accomplishment of many years
Into an hour-glass
http://shakespeare.mit.edu/henryv/henryv.1.0.html
