scold (ουσ.)

[drsiebenmal]

Για το scold ως ουσιαστικό, έχω τις εξής προτάσεις από το GWord:

scold (ουσ): φωνακλού, καβγατζού | στρίγγλα, μέγαιρα.

Όλα θηλυκά (χμ).

Εγώ το χρειάζομαι όμως κατά προτίμηση μονολεκτικό, σε λόγιο περιβάλλον, όπου ταιριάζει καλύτερα το αρσενικό γένος, όπως θα δείτε, και ψάχνω ιδέες:

Οn the οther hand, yοu are prοperΙy caΙΙed a scοΙd if yοu prοcΙaim that pΙeasure is frivοΙοus and that οnΙy virtue and meaning matter. Hοw shοuΙd yοu define happiness if yοu wish tο be neither a hedοnist nοr a scοΙd?

Ευχ!

 

[azimuthios]

επικριτικός ή κάποιο καλό αντίστοιχο του uptight.

 

[drsiebenmal]

Θα χρησιμοποιούσες εδώ το επικριτικός και ουσιαστικοποιημένο;

Χμ, αλλά επικριτής; Ίσως...

 

[azimuthios]

Η πρόταση λέει: Από την άλλη, μπορούν να σε χαρακτηρίσουν επικριτικό αν ισχυριστείς/ισχυρίζεσαι ότι η ευχαρίστηση...

Επομένως ταιριάζει. Αλλά και το επικριτής καλό είναι. Όπως και το κριτής των πάντων που είναι και ίδιον της εποχής μας. :)

 

[sarant]

Πάντως ο επικριτής δεν έχει αρνητική χροιά, που ο scold έχει. Πέρα από το ότι είναι λέξη χωρίς χυμούς, που ο scold έχει.

Τούτου λεχθέντος, πρόχειρα μόνο το στριμμένος βρίσκω. Ή τζαναμπέτης; Τζόρας; Θα μου πεις, είναι λαϊκά -αλλά και το σκολντ είναι.

 

[drsiebenmal]

Εμ, στα ζουμιά είναι η ουσία. Μα να μην υπάρχει αρσενικό για τη μέγαιρα... Τι τιμωρούς ημίθεους είχαμε;

Τι θα λέγατε για το (επίσης επίθετο, βέβαια) μεμψίμοιρος;

 

[azimuthios]

Αν το πάμε έτσι, τότε και το ζοχάδας και το γκρινιάρης σου κάνει. Και το στρίγγλος (που έγινε αρνάκι, όπως ο Κωνσταντάρας)

 

[drsiebenmal]

Προσθέτω τους κήνσορες και τους τιμητές που μου ήρθαν ιμεϊλικώς. Ευχ!

 

[Palavra]

Το μεμψίμοιρος σε πάει αλλού νοηματικά, νομίζω.

 

[Alexandra]

Προτείνω και το "στραβόξυλο" και όλα του τα συνώνυμα, στρυφνός, ξινός, ανάποδος, αναποδιασμένος.

 

[Palavra]

Ψηφίζω στραβόξυλο και στρυφνός.

 

[nickel]

Μου αρέσει το στραβόξυλο (για αρσενικό scold) και ο τιμητής των πάντων, αλλά αν θέλουμε την ειδική περίπτωση του στριμμένου και ξινού ηθικολόγου αντιηδονιστή που έχουμε εδώ;

Οn the οther hand, yοu are prοperΙy caΙΙed a scοΙd if yοu prοcΙaim that pΙeasure is frivοΙοus and that οnΙy virtue and meaning matter. Hοw shοuΙd yοu define happiness if yοu wish tο be neither a hedοnist nοr a scοΙd?

 

[Alexandra]

Πώς λέγεται λοιπόν ο "ξινός αντιηδονιστής" με μια λέξη; Γεροντοκόρος; Πουριτανός;

 

[Palavra]

Πουριτανός, θα έλεγα κι εγώ.

 

[nickel]

Θα συμφωνήσω ότι ο πουριτανός ταιριάζει γάντι στη μετάφραση. Για να μην πω ότι είναι καλύτερο από το αγγλικό.

 

[sarant]

Tο στραβόξυλο είναι πάρα πολύ καλή λύση, αυτό έψαχνα όταν πρότεινα το "στριμμένος".
Δεν συμφωνώ με τον πουριτανό, αν ήθελε ο συγγραφέας του πρωτοτύπου θα το έβαζε.

 

[nickel]

scold: someone (especially a woman) who annoys people by constantly finding fault. Θα μπορούσε να είναι και ο σπασαρχίδης (θηλ. σπασαρχίδω).

Στο εγγλέζικο προτίμησα τον πουριτανό σαν διορθωτική επέμβαση στο πρωτότυπο (κάτι για το οποίο οι θεοί της μετάφρασης μπορεί και να ρίξουν φωτιά και να σε κάψουν).

Στο παρακάτω κείμενο:

A preference for joy over meaning gets you labeled a hedonist, which is not a compliment. On the other hand, you are properly called a scold if you proclaim that pleasure is frivolous and that only virtue and meaning matter. How should you define happiness if you wish to be neither a hedonist nor a scold?

θα προτιμούσα από το scold οποιαδήποτε από τις παρακάτω λέξεις:

a puritan: A person with censorious moral beliefs, especially about self-indulgence and sex
a prig: A self-righteously moralistic person who behaves as if they are superior to others
a prude: A person who is or claims to be easily shocked by matters relating to sex or nudity
a Mrs Grundy: A person with very conventional standards of propriety.


Προφανώς η απόδοση αυτών των λέξεων δεν αποτελεί απόδοση για το scold και δεν θα μπει στον τίτλο.

 

[dharvatis]

Ψηφίζω κι εγώ στρυφνός.

 

[drsiebenmal]

Τα επίθετα είναι εύχρηστα για αποδόσεις στην πρώτη πρόταση, και γενικότερα, αλλά δύσχρηστα στην αντιπαράθεση με τους ηδονιστές που ακολουθεί. Το στραβόξυλο ίσως μπορεί να σταθεί στο λογιοπρεπές επίπεδο του κειμένου μου, αν και η αντιπαράθεση ούτε ηδονιστής ούτε στραβόξυλο ίσως προκαλεί σαρδόνιο μειδίαμα. Κάπου θα κάτσει τελικά η μπίλια, βέβαια.

 

[Themis†]

Σκέφτηκα ανέραστος, σκέφτηκα ανηδονιστής και τελικά ψηφίζω (για το συγκεκριμένο ζευγάρι βέβαια) ηδονομάχος.