Επειδή βλέπω και σήμερα, στη στήλη του φίλτατου Χρήστου, τον τίτλο του βιβλίου Cult of the Amateur να μεταφράζεται Συρμός του ερασιτέχνη, θα ήθελα να καταθέσω εδώ μερικές σκέψεις για το cult.
Θα το δούμε το καλτ στο ΛΝΕΓ και στο ΛΣΓ (αλλά όχι στο ΛΚΝ, που δεν έχει πολλά τέτοια μοντέρνα). Στο λεξικό έχουμε το άκλιτο επίθετο, «αυτός που απευθύνεται σε ειδικό κοινό» (π.χ. καλτ ταινία), δεν έχουμε δηλαδή «το καλτ» ή «η καλτ», και, πραγματικά, δεν διαπιστώνεται καθιερωμένη χρήση του «καλτ» σε θέση ουσιαστικού.
Στο ΛΝΕΓ έχουμε και την ετυμολογία: από την αγγλική cult «λατρεία» (με θρησκευτική έννοια, καθώς και με τη σημασία της τυφλής προσωπολατρίας) < γαλλ. culte < λατ. cultus «εργασία – λατρεία» < colere «καλλιεργώ – λατρεύω»).
Σημ.: Τα *προσωπολατρεία στο διαδίκτυο είναι λάθος. Η προσωπολατρία όπως και η ειδωλολατρία και καμιά 40αριά σε —λατρία στο Αντίστροφο είναι παρασύνθετα, από τον προσωπολάτρη και τον ειδωλολάτρη και όχι σύνθετα από τη λατρεία ή από το … (προσωπο)λατρεύω.
Έτσι:
Πίσω στο Cult of the Amateur: Βλέπω στο διαδίκτυο να μεταφράζεται ο τίτλος Η λατρεία του ερασιτέχνη και Η λατρεία των ερασιτεχνών ή, ακόμα καλύτερα, (μία και μοναδική) Η λατρεία του ερασιτεχνισμού. Καταλαβαίνετε γιατί το προτιμώ: η γενική πτώση δεν είναι πάντα αντικειμενική (δηλ. κάποιος λατρεύει τον ερασιτέχνη). Υπάρχει και «η λατρεία μου για τα …». Η «λατρεία του ερασιτέχνη» μπορεί να δημιουργήσει σε κάποιους την απορία: «Τι λατρεύει ο ερασιτέχνης;». Ενώ ο ερασιτεχνισμός αποκλείεται να έχει λατρευτικές τάσεις. (Και, τέλος πάντων, θα μπορούσε και ο Χρήστος να το κάνει «Η μόδα του ερασιτεχνισμού», στο όριο του αποδεκτού.)
Με την ευκαιρία, να ξεθάψω την αποθέωση (του ερασιτεχνισμού), την ειδωλοποίηση (αν και δεν θα το έβαζα παρέα με τον «ερασιτέχνη») και να ομολογήσω πόσο μου αρέσει το ακόμα πιο σπάνιο ινδαλματοποίηση (αυτά μας πηγαίνουν σε idolization, iconization και cultification).
Θα το δούμε το καλτ στο ΛΝΕΓ και στο ΛΣΓ (αλλά όχι στο ΛΚΝ, που δεν έχει πολλά τέτοια μοντέρνα). Στο λεξικό έχουμε το άκλιτο επίθετο, «αυτός που απευθύνεται σε ειδικό κοινό» (π.χ. καλτ ταινία), δεν έχουμε δηλαδή «το καλτ» ή «η καλτ», και, πραγματικά, δεν διαπιστώνεται καθιερωμένη χρήση του «καλτ» σε θέση ουσιαστικού.
Στο ΛΝΕΓ έχουμε και την ετυμολογία: από την αγγλική cult «λατρεία» (με θρησκευτική έννοια, καθώς και με τη σημασία της τυφλής προσωπολατρίας) < γαλλ. culte < λατ. cultus «εργασία – λατρεία» < colere «καλλιεργώ – λατρεύω»).
Σημ.: Τα *προσωπολατρεία στο διαδίκτυο είναι λάθος. Η προσωπολατρία όπως και η ειδωλολατρία και καμιά 40αριά σε —λατρία στο Αντίστροφο είναι παρασύνθετα, από τον προσωπολάτρη και τον ειδωλολάτρη και όχι σύνθετα από τη λατρεία ή από το … (προσωπο)λατρεύω.
Έτσι:
προσωπολατρία = personality cult
ηλιολατρία = sun worship
προγονολατρία = ancestor worship
ηρωολατρία = hero worship, hero cult
αρχαιολατρία = worship of antiquity, love of antiquity
φυσιολατρία = love of nature
μοιρολατρία = fatalism
τυπολατρία = formalism, pedantry
ηλιολατρία = sun worship
προγονολατρία = ancestor worship
ηρωολατρία = hero worship, hero cult
αρχαιολατρία = worship of antiquity, love of antiquity
φυσιολατρία = love of nature
μοιρολατρία = fatalism
τυπολατρία = formalism, pedantry
Πίσω στο Cult of the Amateur: Βλέπω στο διαδίκτυο να μεταφράζεται ο τίτλος Η λατρεία του ερασιτέχνη και Η λατρεία των ερασιτεχνών ή, ακόμα καλύτερα, (μία και μοναδική) Η λατρεία του ερασιτεχνισμού. Καταλαβαίνετε γιατί το προτιμώ: η γενική πτώση δεν είναι πάντα αντικειμενική (δηλ. κάποιος λατρεύει τον ερασιτέχνη). Υπάρχει και «η λατρεία μου για τα …». Η «λατρεία του ερασιτέχνη» μπορεί να δημιουργήσει σε κάποιους την απορία: «Τι λατρεύει ο ερασιτέχνης;». Ενώ ο ερασιτεχνισμός αποκλείεται να έχει λατρευτικές τάσεις. (Και, τέλος πάντων, θα μπορούσε και ο Χρήστος να το κάνει «Η μόδα του ερασιτεχνισμού», στο όριο του αποδεκτού.)
Με την ευκαιρία, να ξεθάψω την αποθέωση (του ερασιτεχνισμού), την ειδωλοποίηση (αν και δεν θα το έβαζα παρέα με τον «ερασιτέχνη») και να ομολογήσω πόσο μου αρέσει το ακόμα πιο σπάνιο ινδαλματοποίηση (αυτά μας πηγαίνουν σε idolization, iconization και cultification).
