A Gentle Echo on Woman

[Zazula]

Με τη γλώσσα στο μάγουλο γράφτηκε το προηγούμενο, Δόκτωρ.

 

[daeman]

Το "πρόβλημα" του γένους λύνεται πανεύκολα: αντιλαλιά.

Πλάκα πλάκα, υπάρχει και η ηχολαλιά. Μπορεί το ΛΚΝ να ορίζει την ηχολαλία ως παθολογική (ηχολαλία η [ixolalía] O25 (χωρίς πληθ.) : ψυχοπαθολογική κατάσταση που τη χαρακτηρίζει αυτόματη επανάληψη λέξεων ή φράσεων που τις λέει κάποιος άλλος και παρατηρείται σε περιπτώσεις ατόμων με διανοητική ανεπάρκεια.) όπως και το ΛΝΕΓ (ηχολαλία (η) [1896] {χωρ. πληθ.} ΙΑΤΡ. η παθολογική τάση για μηχανική επανάληψη λέξεων και φράσεων που ο ασθενής άκουσε άλλους να προφέρουν. [ΕΤΥΜ. Ελληνογενής ξέν. όρ., < αγγλ. echolalia]), αλλά σε διάφορα κείμενα για τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών ηχολαλιά λέγεται απλώς η ασυνείδητη επανάληψη των ήχων που ακούνε τα μικρά παιδιά. Αυτό δεν κάνει και η ηχώ, ο αντίλαλος, η αντιλαλιά; ...λαλιά ...αλιά ...λιά...

 

[drsiebenmal]

Με τη γλώσσα στο μάγουλο γράφτηκε το προηγούμενο, Δόκτωρ.

Εγώ νόμισα ευλόγως ότι αποφάσισες να επεκταθείς και στον ποιητικό λόγο...

 

[nickel]

Βέβαια η στύση μάλλον θέλει κόψιμο. Μεταφορικά πάντα :). Όχι ότι το βιβλίο δεν έχει σεξουαλικές αναφορές, γεμάτο είναι, αλλά ειδικά στο ποίημα ίσως είναι too much. Ωραία ιδέα πάντως.

Ε, ναι, προφανώς. Αλλά στο επόμενο διάλειμμα ξεκούρασης σκοπεύω και αυτό το ωραίο δίστιχο και το άλλο με το μάλλον να τα αντικαταστήσω με καλύτερα.

 

[nickel]

Στην άκαρπη προσπάθεια για εναλλακτικές λύσεις (rain check?):

BONUS TRACKS RHYMES:

Πώς θα μάθει πως την αγαπώ τ’ αηδόνι της Βουδαπέστης;
Πες της.
Και τι να κάνω με την κόρη από την Ασπροχώρα; (αυτός είναι πολυγαμικός και κοσμογυρισμένος)
Προχώρα.
Θέλω να γίνουν και οι δυο, ηχώ μας, ταίρι μου.
Αστέρι μου!
Πώς λες να τους φερθώ για να μη με πεις μα…
Με πείσμα.



Ίσως αύριο να βρω τη λύση, ε;
Ηλίθιε! (Είστε σοβαροί; Πού ξανακούστηκε τσεβδή ηχώ;)

 

[nickel]

Seriously? Περίμενα ότι θα είχε αρχίσει καινούργια μόδα με τα echo rhymes (να τις πούμε ηχώριμες; — ακούγονται έτσι πιο ώριμες).

 

[Hellegennes]

Μπόνους κι από εμέ:

Πώς το λέν' το κορίτσι απ' τη Θεσσαλονίκη;
Νίκη.
Τι σ' αυτήν να φέρω από την Ρόδο;
Ρόδο.
Τι να βρω να φέρω από την Ξάνθη;
Άνθη.
Τι απ' την Αγιά Σοφία;
Ία.
Κι απ' αυτό που βρίσκουν στην Λιέγη, ούλοι;
Γιούλι.
Κι άμα είναι χαζοβιόλα;
Βιόλα.

 

[panadeli]

Με τα πολλά κατέληξα, προς το παρόν τουλάχιστον, στην εξής εκδοχή (εμπνευσμένη σε μεγάλο βαθμό από τις προτάσεις σας, μερικές από τις οποίες τις έβαλα σχεδόν αυτούσιες):

ΒΟΣΚΟΣ: Γλυκιά ηχώ, που εσύ στο δάσος ζεις,
Και στα αινίγματα να δίνεις λύση μπορείς,
Να σε ρωτήσω κι εγώ, φρόνιμο θα ‘ναι;
ΗΧΩ: Ναι.
Πώς να εκφράσω του πόθου μου τις ριπές;
Πες.
Τι λες ηχώ, θέλει άντρα άραγε νέο;
Γενναίο.
Τι δώρο να της δώσω, που η καρδιά μου τόσο ευφράνθη;
Άνθη.
Πώς δίπλα μου θα την κρατήσω, αν η ίδια δε μένει;
Δεμένη.
Την αγαπώ, κι όμορφη ας μη τη λες.
Τι λες;
Τι λαχταρά η ψυχή της, πες μου, να μην την αμελούσα;
Λούσα.


Ποιος να το έλεγε ποτέ ότι θα μετέφραζα ποιήματα. Και το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έχει ένα, αλλά πεντ' έξι!

 

[nickel]

Το 'βγαλες έξω! Χα!
Έξοχα!

Και το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έχει ένα, αλλά πεντ' έξι!

Πάμε γι' άλλα, λοιπόν!
:)

 

[panadeli]

Λες, ε; Εντάξει δεν θέλω να σας αγγαρεύω και συνέχεια.
Τα υπόλοιπα δεν είναι και τόσο δύσκολα.
Αλλά στο συγκεκριμένο πραγματικά δεν είχα ιδέα τι να κάνω, οπότε η συνεισφορά σας ήταν καθοριστική.
Ίσως γίνομαι κουραστικός, αλλά ευχαριστώ και πάλι.

 

[drsiebenmal]

Με τα πολλά κατέληξα, προς το παρόν τουλάχιστον, στην εξής εκδοχή (εμπνευσμένη σε μεγάλο βαθμό από τις προτάσεις σας, μερικές από τις οποίες τις έβαλα σχεδόν αυτούσιες):

ΒΟΣΚΟΣ: Γλυκιά ηχώ, που εσύ μες στο δάσος ζεις,
Και στα αινίγματα να δίνεις λύση που μπορείς,
Να σε ρωτήσω κι εγώ λες, φρόνιμο θα ‘ναι;
ΗΧΩ: Ναι.
Πώς να εκφράσω του πόθου μου Του πόθου μου πώς να εκφράσω τις ριπές;
Πες.
Τι λες ηχώ, θέλει Να θέλει, λες, ηχώ, τον άντρα άραγε νέο;
Γενναίο.
Τι δώρο να της δώσω, που η καρδιά μου τόσο ευφράνθη;
Άνθη.
Πώς δίπλα μου θα τηνε κρατήσω, αν η ίδια μόνη της δε μένει;
Δεμένη.
Την αγαπώ, κι όμορφη ας μην τη λες.
Τι λες;
Τι λαχταρά η ψυχή της, πες μου, να μην την αμελούσα;
Λούσα.

Αφού δεν μπόρεσα να συνεισφέρω στο δημιουργικό, τουλάχιστον μερικές προτάσεις για την ευφωνική επιμέλεια... ;):)

 

[nickel]

Μπράβο, ντοκτέρ. Μήπως:
Και στα αινίγματα να δίνεις λύση ημπορείς (να πάρει έτσι και παλαιικότητα και να φύγει το που)

Την αγαπώ, κι όμορφη ας μην τη λες. (απαραίτητο το κόμμα)

Φωνητική παρατήρηση: είναι κανονικά άκυρη η σχέση τη λες / τι λες, αφού στο δεύτερο το τι τονίζεται. Έχουμε, δηλαδή, [tılés] και [tílés], σαν τη διαφορά ανάμεσα σε ευ αγωνίζεσθαι και ευάγωγος.
:)

 

[drsiebenmal]

Και στα αινίγματα να δίνεις λύση ημπορείς (να πάρει έτσι και παλαιικότητα και να φύγει το που)

Αυτό, πάλι, δεν κάνει χασμωδία: ι...ι; Ίσως με [...] λύση να δίνεις ημπορείς;

Την αγαπώ, κι όμορφη ας μην τη λες. (απαραίτητο το κόμμα)

Χμμμ. Τότε, σαν πιο πάνω, [...] κι έμορφη [...];

Φωνητική παρατήρηση: είναι κανονικά άκυρη η σχέση τη λες / τι λες, αφού στο δεύτερο το τι τονίζεται. Έχουμε, δηλαδή, [tılés] και [tílés], σαν τη διαφορά ανάμεσα σε ευ αγωνίζεσθαι και ευάγωγος. :)

Εδώ, μια πιθανή διόρθωση είναι να φύγει το Τι λες; και να γίνει Τη λες!

 

[nickel]

Εγώ είμαι εντάξει. Σειρά των πιο ιδιότροπων τώρα.

 

[panadeli]

Τσενκούγια δόκτωρα!
Και η απορία του γλωσσικά αδαούς: το τηνε δεν παίρνει τόνο, ε;

 

[drsiebenmal]

Αυτά είναι προχωρημένα και για μένα. :) Μάλλον θέλει στο -ε- που πρόσθεσα, τηνέ.

 

[nickel]

Άτονο το τηνε, να βολεύει το μέτρο ανάλογα με την περίπτωση (Μάθε τέχνη κι άσ΄ τηνε, κι αν πεινάσεις πιάσ΄ τηνε | Δεν τηνε θέλω τη ζωή που ο Θεός χαρίζει, δώρο που πίσω παίρνεται για μένα δεν αξίζει | Έχεις δυο μάτια έμορφα που χαμηλά κοιτάνε, κι όποιος γυρίσει και τα δει, στον Άδη τονε πάνε | Ακόμη δεν τον είδαμε και Γιάννη τονε βγάλαμε).