Surprisa
¥
Βρε, αυτό είναι όταν αναφέρονται σε παιδάκια. Για σκυλάκια, γατάκια, καρδερίνες έχουμε τους "τετράποδους φίλους μας".
Φράσεις που μας τη σπάνε
- Thread starter nickel
- Start date
Μην την παρεξηγείς. Είναι από τα μεταλλαγμένα που τους ταΐζουν εκεί που διαμένει.
mariposa
¥
Όταν αποχαιρετούσαμε φίλους λέγαμε "θα τα πούμε", μετά από κάποια χρόνια αντικαταστάθηκε από το συντομότερο "τα λέμε". Τώρα ακούς από παντού, αντί για αποχαιρετισμό, "...μιλάμε", που συχνά συνοδεύεται με μια κίνηση του χεριού με τεντωμένο αντίχειρα στο αυτί, που υποδηλώνει ότι θα μιλάτε στο τηλέφωνο, θα κρατήσετε στενή επαφή, θα "τα πείτε μεσ' στη βδομάδα", ενώ κάνεις να ξαναδείς το συγκεκριμένο άτομο 2 μήνες μετά, στην καλύτερη περίπτωση.
Νομίζω ότι δεν αναφέρθηκαν δύο αηδέστατα δημοσιογραφικά κλισέ, το «καρέ καρέ» και ο «Μολώχ της ασφάλτου». (Υ.Γ. Τώρα μου ήρθε φλασιά και ένα τρίτο, η μάστιγα των ναρκωτικών).
Ορίστε και το σαββατιάτικο κείμενο του Χρήστου Μιχαηλίδη με τη δική του συλλογή φράσεων που τη σπάνε στους αναγνώστες της στήλης του:
Τώρα (λέω εγώ) γιατί να μας εκνευρίζει το «να 'στε καλά», δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Εμένα, απ' όλα τα παραπάνω, με εκνευρίζει το «κυριολεκτικά» όταν χρησιμοποιείται (σχεδόν πάντοτε πια) παρέα με μια μεταφορική και καθόλου κυριολεκτική διατύπωση. Κυριολεκτικά με διαλύει...
Φράσεις που... σκοτώνουν!
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη σύνταξη, από ομάδα ερευνητών του Τμήματος Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στην Αγγλία, ενός εκτενούς, όπως τελικά προέκυψε, καταλόγου με «τις φράσεις που μας εκνευρίζουν», είπαμε και εμείς, χωρίς, εννοείται «επιστημονικό υπόβαθρο», να δοκιμάσουμε κάτι παρεμφερές, απευθυνόμενοι στους αναγνώστες μας οι οποίοι, πράγματι, μας έδωσαν πλούσιο υλικό. Ένα μεγάλο μέρος από αυτό, θα παρουσιάσουμε σήμερα και, εάν χρειαστεί, θα συνεχίσουμε άλλη μέρα.
ΜΙΛΑΜΕ, λοιπόν, για «φράσεις που μας εκνευρίζουν». Μεμονωμένα, αρκετές από αυτές, είναι «μια χαρά φράσεις», και καθ' όλα αποδεκτές. Ο τρόπος, όμως, που χρησιμοποιούνται (το ύφος, για παράδειγμα, με το οποίο λέγονται), είναι αυτός που τις καθιστά εκνευριστικές. Τόσο, μάλιστα, που, όπως μας έγραψαν πολλοί αναγνώστες μας, όπως χαρακτηριστικά ο κ. Πέτρος Νικολαΐδης από τη Νίκαια, «σού 'ρχεται καμιά φορά, αυτόν που τη λέει, να αρχίσεις να τον βαράς ώσπου να τον φυτέψεις». Μια τέτοια φράση (που είναι «μια χαρά» από μόνη της, αλλά σου σπάει τα νεύρα με τον τρόπο που λέγεται), είναι η «να 'στε καλά». Φράση, που ευδοκιμεί ιδιαίτερα, και αυτή, στις «ελαφρές» εκπομπές της τηλεόρασης - αυτές που καταγίνονται, κυρίως, με το λεγόμενο «λάιφ-στάιλ», επίσης αποκρουστική έκφραση και αυτή!
ΙΣΗΣ «ισχύος» εκνευρισμό προκαλεί και η... έκφραση «απλά». Μία μόνο λέξη, θαυμάσια κατά τα άλλα, όμως έτσι όπως «εκτοξεύεται» για ψύλλου πήδημα, καθίσταται άκρως επικίνδυνη. Για τα νεύρα μας. Παρόμοια, δυσμενή επίπτωση για την υγεία μας έχει η κατάχρηση μιας άλλης, «μόνης» λέξης. Της «κυριολεκτικά». Και έπεται, με ανάλογο βαθμό επικινδυνότητας και η λέξη «απόλυτος», σε όλα τα γένη. Είναι η αγαπημένη λέξη της διαφημιστικής αγοράς και των φωστήρων του μάρκετινγκ. «Το απόλυτο αυτοκίνητο», με «την απόλυτη τεχνολογία», για «την απόλυτη απόλαυση» και, βεβαίως, για το απόλυτο «σπάσιμο» των νεύρων μας.
ΣΤΗΝ τηλεοπτική «γλωσσολογική ζούγκλα», ύστερα από όλα αυτά, και άλλα πολλά που θα δούμε στις συνέχειες αυτής της μικρής «έρευνας», πώς να μην ευδοκιμήσει μια άλλη εκνευριστική φράση, όπως η «έχω μια χάλια ψυχολογία», που συνήθως εκστομίζεται από τηλεοπτικούς αστέρες, που όντως χρήζουν κάποιας ψυχολογικής επιδιόρθωσης, αλλά δεν το ξέρουν. Όταν λένε πως έχουν «μια χάλια ψυχολογία», συνήθως εννοούν ότι έχει καιρό να ασχοληθεί η δημοσιότης μαζί τους. Είναι αυτό που λέμε «εμμέσως πλην σαφώς», που επίσης βρίσκεται πολύ ψηλά στην κατάταξη των φράσεων (δημοσιογραφικής υπεργολαβίας!) που μας εκνευρίζουν.
Η ΦΡΑΣΗ «δεν το πιστεύω», ψωμοτύρι πια στα στόματα ολωνών, έχει χάσει το νόημα για το οποίο... προορίζεται, και που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το στοιχείο της πραγματικής έκπληξης. Όπως χρησιμοποιείται σήμερα, μπορεί κάλλιστα να αντικαθιστά άλλες φράσεις όπως «τι μας λες;» (με έκπληξη, ή και απαξιωτικά), «πολύ βαρετό» (εάν θέλεις να απαλλαγείς από κάποιον αλλά δεν θέλεις και να τον προσβάλεις), ή «πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι;» (εάν θέλεις και να απαλλαγείς από αυτόν, και να τον προσβάλεις). «Έχω την αίσθηση» (άλλη φράση-δολοφόνος και αυτή), όμως, πως είναι τόσες πολλές τελικά αυτές οι εκνευριστικές φράσεις, που θα πρέπει να συνεχίσουμε και την ερχόμενη εβδομάδα. Όπως θα 'λεγε και ο παρουσιαστής, «δυστυχώς δεν έχω άλλο χρόνο, πρέπει να κλείσουμε. Να 'στε καλά».
Υ.Γ.: Μωρέ, δεν πας στον διάολο!
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη σύνταξη, από ομάδα ερευνητών του Τμήματος Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στην Αγγλία, ενός εκτενούς, όπως τελικά προέκυψε, καταλόγου με «τις φράσεις που μας εκνευρίζουν», είπαμε και εμείς, χωρίς, εννοείται «επιστημονικό υπόβαθρο», να δοκιμάσουμε κάτι παρεμφερές, απευθυνόμενοι στους αναγνώστες μας οι οποίοι, πράγματι, μας έδωσαν πλούσιο υλικό. Ένα μεγάλο μέρος από αυτό, θα παρουσιάσουμε σήμερα και, εάν χρειαστεί, θα συνεχίσουμε άλλη μέρα.
ΜΙΛΑΜΕ, λοιπόν, για «φράσεις που μας εκνευρίζουν». Μεμονωμένα, αρκετές από αυτές, είναι «μια χαρά φράσεις», και καθ' όλα αποδεκτές. Ο τρόπος, όμως, που χρησιμοποιούνται (το ύφος, για παράδειγμα, με το οποίο λέγονται), είναι αυτός που τις καθιστά εκνευριστικές. Τόσο, μάλιστα, που, όπως μας έγραψαν πολλοί αναγνώστες μας, όπως χαρακτηριστικά ο κ. Πέτρος Νικολαΐδης από τη Νίκαια, «σού 'ρχεται καμιά φορά, αυτόν που τη λέει, να αρχίσεις να τον βαράς ώσπου να τον φυτέψεις». Μια τέτοια φράση (που είναι «μια χαρά» από μόνη της, αλλά σου σπάει τα νεύρα με τον τρόπο που λέγεται), είναι η «να 'στε καλά». Φράση, που ευδοκιμεί ιδιαίτερα, και αυτή, στις «ελαφρές» εκπομπές της τηλεόρασης - αυτές που καταγίνονται, κυρίως, με το λεγόμενο «λάιφ-στάιλ», επίσης αποκρουστική έκφραση και αυτή!
ΙΣΗΣ «ισχύος» εκνευρισμό προκαλεί και η... έκφραση «απλά». Μία μόνο λέξη, θαυμάσια κατά τα άλλα, όμως έτσι όπως «εκτοξεύεται» για ψύλλου πήδημα, καθίσταται άκρως επικίνδυνη. Για τα νεύρα μας. Παρόμοια, δυσμενή επίπτωση για την υγεία μας έχει η κατάχρηση μιας άλλης, «μόνης» λέξης. Της «κυριολεκτικά». Και έπεται, με ανάλογο βαθμό επικινδυνότητας και η λέξη «απόλυτος», σε όλα τα γένη. Είναι η αγαπημένη λέξη της διαφημιστικής αγοράς και των φωστήρων του μάρκετινγκ. «Το απόλυτο αυτοκίνητο», με «την απόλυτη τεχνολογία», για «την απόλυτη απόλαυση» και, βεβαίως, για το απόλυτο «σπάσιμο» των νεύρων μας.
ΣΤΗΝ τηλεοπτική «γλωσσολογική ζούγκλα», ύστερα από όλα αυτά, και άλλα πολλά που θα δούμε στις συνέχειες αυτής της μικρής «έρευνας», πώς να μην ευδοκιμήσει μια άλλη εκνευριστική φράση, όπως η «έχω μια χάλια ψυχολογία», που συνήθως εκστομίζεται από τηλεοπτικούς αστέρες, που όντως χρήζουν κάποιας ψυχολογικής επιδιόρθωσης, αλλά δεν το ξέρουν. Όταν λένε πως έχουν «μια χάλια ψυχολογία», συνήθως εννοούν ότι έχει καιρό να ασχοληθεί η δημοσιότης μαζί τους. Είναι αυτό που λέμε «εμμέσως πλην σαφώς», που επίσης βρίσκεται πολύ ψηλά στην κατάταξη των φράσεων (δημοσιογραφικής υπεργολαβίας!) που μας εκνευρίζουν.
Η ΦΡΑΣΗ «δεν το πιστεύω», ψωμοτύρι πια στα στόματα ολωνών, έχει χάσει το νόημα για το οποίο... προορίζεται, και που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το στοιχείο της πραγματικής έκπληξης. Όπως χρησιμοποιείται σήμερα, μπορεί κάλλιστα να αντικαθιστά άλλες φράσεις όπως «τι μας λες;» (με έκπληξη, ή και απαξιωτικά), «πολύ βαρετό» (εάν θέλεις να απαλλαγείς από κάποιον αλλά δεν θέλεις και να τον προσβάλεις), ή «πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι;» (εάν θέλεις και να απαλλαγείς από αυτόν, και να τον προσβάλεις). «Έχω την αίσθηση» (άλλη φράση-δολοφόνος και αυτή), όμως, πως είναι τόσες πολλές τελικά αυτές οι εκνευριστικές φράσεις, που θα πρέπει να συνεχίσουμε και την ερχόμενη εβδομάδα. Όπως θα 'λεγε και ο παρουσιαστής, «δυστυχώς δεν έχω άλλο χρόνο, πρέπει να κλείσουμε. Να 'στε καλά».
Υ.Γ.: Μωρέ, δεν πας στον διάολο!
Τώρα (λέω εγώ) γιατί να μας εκνευρίζει το «να 'στε καλά», δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Εμένα, απ' όλα τα παραπάνω, με εκνευρίζει το «κυριολεκτικά» όταν χρησιμοποιείται (σχεδόν πάντοτε πια) παρέα με μια μεταφορική και καθόλου κυριολεκτική διατύπωση. Κυριολεκτικά με διαλύει...
Surprisa
¥
Ναι, ρε παιδιά, το "κυριολεκτικά" πώς το ξεχάσαμε; Χαλαρά το πιο ενοχλητικό και κατακρεουργημένο απ'όλα. Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων όπου να μην ακούγεται τουλάχιστον τρεις φορές και ούτε μία χρησιμοποιημένο σωστά (π.χ. κυριολεκτικά ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων!). Κυριολεκτικά με βγάζει απ'τα ρούχα μου!Εμένα, απ' όλα τα παραπάνω, με εκνευρίζει το «κυριολεκτικά» όταν χρησιμοποιείται (σχεδόν πάντοτε πια) παρέα με μια μεταφορική και καθόλου κυριολεκτική διατύπωση. Κυριολεκτικά με διαλύει...
Έχω και καταγγελία να κάνω. Νούμερο ένα καταχραστής στο δελτίο του Μέγκα: Γιώργος Οικονόμου δαγκωτό.
Μας έχουν αλλάξει τα φώτα με το "παίρνω/δίνω το πράσινο φως", "κακά τα ψέματα".
Και στα αθλητικά, πριν την επερχόμενη πεντάρα, δηλώσεις αυτοπεποίθησης "θα κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια".
Και στα αθλητικά, πριν την επερχόμενη πεντάρα, δηλώσεις αυτοπεποίθησης "θα κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια".
Και για να αλλάξουμε τομέα, μου τη σπάει αφόρητα ο γελοίος αγγλισμός με τον οποίο αποδίδεται το "little black dress" -- που δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφυλλίσεις γυναικείο περιοδικό και να μην τον συναντήσεις.
Γιατί να φορέσω μικρό μαύρο φόρεμα, παρακαλώ; Μήπως φοράω ποτέ και μεγάλο μαύρο φόρεμα; Ή μεγάλο κόκκινο φόρεμα; Έτσι μιλάνε στη ζωή τους αυτές οι κυρίες-δημοσιογράφοι των περιοδικών;
"Σήμερα λέω να φορέσω ένα μικρό πράσινο φόρεμα."
"Όχι, χρυσή μου. Δεν σου πάει το μικρό πράσινο. Να βάλεις ένα μεγάλο μπλε φόρεμα."
Χάθηκε να πουν το "απλό μαύρο φόρεμα ή φορεματάκι"; Γιατί αυτό ακριβώς εννοούσε η καημένη η Κοκό.
The "little black dress" is considered essential to a complete wardrobe by many women and fashion observers, who believe it a "rule of fashion" that every woman should own a simple, elegant black dress that can be dressed up or down depending on the occasion.
Γιατί να φορέσω μικρό μαύρο φόρεμα, παρακαλώ; Μήπως φοράω ποτέ και μεγάλο μαύρο φόρεμα; Ή μεγάλο κόκκινο φόρεμα; Έτσι μιλάνε στη ζωή τους αυτές οι κυρίες-δημοσιογράφοι των περιοδικών;
"Σήμερα λέω να φορέσω ένα μικρό πράσινο φόρεμα."
"Όχι, χρυσή μου. Δεν σου πάει το μικρό πράσινο. Να βάλεις ένα μεγάλο μπλε φόρεμα."
Χάθηκε να πουν το "απλό μαύρο φόρεμα ή φορεματάκι"; Γιατί αυτό ακριβώς εννοούσε η καημένη η Κοκό.
The "little black dress" is considered essential to a complete wardrobe by many women and fashion observers, who believe it a "rule of fashion" that every woman should own a simple, elegant black dress that can be dressed up or down depending on the occasion.
Καλημέρα σας και καλήν εβδομάδα. (Αυτό το «Καλημέρα σας» το βλέπω να μπαίνει στα εκνευριστικά κλισέ.)
Αυτό εδώ το αποπάνω μήπως πρέπει να το βάλουμε σε κάποια άλλη κατηγορία, στα λάθη ίσως; Γιατί, για εσάς, κυρίες μου, αυτό μπορεί να είναι αφόρητο κλισέ, αλλά για μας, τους άντρες, είναι αφόρετο, άγνωστος όρος.
Φράση που μου τη σπάει: Για εσάς, κυρίες μου.
Αυτό εδώ το αποπάνω μήπως πρέπει να το βάλουμε σε κάποια άλλη κατηγορία, στα λάθη ίσως; Γιατί, για εσάς, κυρίες μου, αυτό μπορεί να είναι αφόρητο κλισέ, αλλά για μας, τους άντρες, είναι αφόρετο, άγνωστος όρος.
Φράση που μου τη σπάει: Για εσάς, κυρίες μου.
Surprisa
¥
[Καλημέρα, καλημέρα!] Αυτό πάλι γιατί σου τη σπάει; Μήπως να ποινικοποιήσουμε και το κλασσικό "Δικό σας!" (συνοδεύεται με γενναιόδωρη έκταση βραχίονα-που- καταλήγει-σε-μικρόφωνο προς έκπληκτο κοινό που κατά κανόνα δεν ξέρει τα λόγια); Ε, μην τα ισοπεδώσουμε και όλα πια.
Σήμερα η συλλογή έχει ποδοσφαιρικά:
Πολύ θα ήθελα να ρίξω στην πυρά εκείνο το «Επέτρεψέ μου».
(Εκνευριστικές Φράσεις Νο 3)
ΗΜΕΡΑ του ποδοσφαίρου η χθεσινή -εκεί κι αν πάνε σύννεφο οι φράσεις-κλισέ που μπορούν και αυτές, εύκολα και... με την αξία τους, να προστεθούν στον κατάλογο των εκνευριστικών φράσεων, στον οποίο συνεισφέρουν, πράγματι με πολύ μεγάλο αριθμό e-mails, οι αναγνώστες μας. Ιδού λοιπόν, κατ' αρχάς σήμερα, του ποδοσφαίρου τα εκνευριστικά:
ΗΜΕΡΑ του ποδοσφαίρου η χθεσινή -εκεί κι αν πάνε σύννεφο οι φράσεις-κλισέ που μπορούν και αυτές, εύκολα και... με την αξία τους, να προστεθούν στον κατάλογο των εκνευριστικών φράσεων, στον οποίο συνεισφέρουν, πράγματι με πολύ μεγάλο αριθμό e-mails, οι αναγνώστες μας. Ιδού λοιπόν, κατ' αρχάς σήμερα, του ποδοσφαίρου τα εκνευριστικά:
- «Στην επανάληψη του αγώνα...» (εννοούν το β' ημίχρονο).
- «Η μπάλα καταλήγει απελπιστικά άουτ».
- «Ένα γκολ πέρα από κάθε φαντασία». (Ακούγεται συνεχώς, μέχρι σπασίματος νεύρων, και στην τελευταία τηλεοπτική διαφήμιση του ΟΠΑΠ.)
- «Δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας το ματς». (Ζω για τη στιγμή που θα ακούσω για ένα ματς ότι είναι υποψήφιο για δάφνες ποιότητας, μας γράφει ο αναγνώστης μας κ. Θωμάς Παπαλιάγκας.)
- «Έφτασε στην πηγή, μα νερό δεν ήπιε». (Λέγεται συνήθως για ομάδες που φτάνουν πολύ κοντά στη νίκη, αλλά τελικά δεν καταφέρνουν να την πάρουν.)
- «Την κοίταξε στα μάτια». (Δηλαδή, στάθηκε στο ύψος της. Δεν φοβήθηκε τον αντίπαλο. Είναι η αγαπημένη φράση όσων έχουν το σύνδρομο του μικρού.)
- «Επέτρεψέ μου να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου». (Χρησιμοποιείται συνήθως σε συνεντεύξεις όπου ο δημοσιογράφος / παρουσιαστής συνήθως έχει γλείψει πατόκορφα τον συνεντευξιαζόμενο.)
- «Είναι θεά». (Φράση unisex!)
- «Σωστό κι αυτό...».
- «Στην τελική». (Ξεχάστε την ευθεία. Για ανάλυση μιλάει ο μεγάλος.)
- «Διασταύρωσαν τα ξίφη τους».
- «Για να είμαι ειλικρινής». (Γιατί να μην είσαι, μεγάλε;)
- «Είμαι πολύ ειλικρινής». (Αλαφροΐσκιωτος/η «επώνυμος/η», απαντώντας στην ερώτηση «ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σας;».)
- «Η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό».
Πολύ θα ήθελα να ρίξω στην πυρά εκείνο το «Επέτρεψέ μου».
[Συνέχεια από τη σημερινή στήλη του Χρήστου Μιχαηλίδη]
«Εμένα μου λες...»
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ συνεισφορά στη στήλη, απρόσμενη και καλοδεχούμενη, ας ήρθε μέσα από τις σελίδες ενός μικρού βιβλίου, που έχει τίτλο «Εμένα μου λες...», μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» και γράφτηκε από τον δικό μας Δημήτρη Γκιώνη, επί χρόνια υπεύθυνο των πολιτιστικών μας σελίδων. Σπαρταριστό (αν το δεις μόνο με χιούμορ), μελαγχολικό (αν το σκεφτείς πιο σοβαρά), το κεφάλαιο στο οποίο αναφέρεται στα όσα απίθανα ακούγονται σχεδόν καθημερινώς από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Ιδού ένα... απάνθισμα:
«Αποκλειστικό. Αποκαλυπτικό. Απίστευτο. Πρωτοφανές. Ένα θέμα που θα συζητηθεί. Άναυδη έμεινε η κοινή γνώμη. Ανάστατη. Άφωνη. Ιστορίες καθημερινής τρέλας. Αγωνία για (οτιδήποτε). Θρίλερ. Έπεσαν από τα σύννεφα. Άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Υπεράνω υποψίας. Με κομμένη την ανάσα. Σοκ προκάλεσε. Πάγωσαν. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σκηνικό τρόμου. Πανικός. Χαμός. Συγκλονιστικές μαρτυρίες. Στο έλεος των κακοποιών. Οι ληστές διέφυγαν ανενόχλητοι. Η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό. Εξετάζονται όλα τα ενδεχόμενα. Το μαχαίρι στο κόκκαλο. Ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Ακραία καιρικά φαινόμενα. Σε πύρινο κλοιό. Μετράνε τις πληγές τους. Άγιο είχε. Στη γειτονιά των αγγέλων. Δήλωση με πολλούς αποδέκτες. Ανοίγουν οι ασκοί. Ανέβηκαν οι τόνοι. Κορυφώνονται οι εκδηλώσεις. Με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Άρωμα εκλογών».
ΥΓ.: Και το «καλύτερο» απ' όλα, που, εκτός από ανέκδοτο πολλές φορές, πάντα σου σπάει τα νεύρα: «Έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη»
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ συνεισφορά στη στήλη, απρόσμενη και καλοδεχούμενη, ας ήρθε μέσα από τις σελίδες ενός μικρού βιβλίου, που έχει τίτλο «Εμένα μου λες...», μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» και γράφτηκε από τον δικό μας Δημήτρη Γκιώνη, επί χρόνια υπεύθυνο των πολιτιστικών μας σελίδων. Σπαρταριστό (αν το δεις μόνο με χιούμορ), μελαγχολικό (αν το σκεφτείς πιο σοβαρά), το κεφάλαιο στο οποίο αναφέρεται στα όσα απίθανα ακούγονται σχεδόν καθημερινώς από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Ιδού ένα... απάνθισμα:
«Αποκλειστικό. Αποκαλυπτικό. Απίστευτο. Πρωτοφανές. Ένα θέμα που θα συζητηθεί. Άναυδη έμεινε η κοινή γνώμη. Ανάστατη. Άφωνη. Ιστορίες καθημερινής τρέλας. Αγωνία για (οτιδήποτε). Θρίλερ. Έπεσαν από τα σύννεφα. Άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Υπεράνω υποψίας. Με κομμένη την ανάσα. Σοκ προκάλεσε. Πάγωσαν. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σκηνικό τρόμου. Πανικός. Χαμός. Συγκλονιστικές μαρτυρίες. Στο έλεος των κακοποιών. Οι ληστές διέφυγαν ανενόχλητοι. Η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό. Εξετάζονται όλα τα ενδεχόμενα. Το μαχαίρι στο κόκκαλο. Ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Ακραία καιρικά φαινόμενα. Σε πύρινο κλοιό. Μετράνε τις πληγές τους. Άγιο είχε. Στη γειτονιά των αγγέλων. Δήλωση με πολλούς αποδέκτες. Ανοίγουν οι ασκοί. Ανέβηκαν οι τόνοι. Κορυφώνονται οι εκδηλώσεις. Με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Άρωμα εκλογών».
ΥΓ.: Και το «καλύτερο» απ' όλα, που, εκτός από ανέκδοτο πολλές φορές, πάντα σου σπάει τα νεύρα: «Έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη»
Εμετικό. Και ό,τι ήθελα να το καταθέσω.
Ambrose
¥
Όχι με την ψυχή σου ελπίζω...