Φράσεις που μας τη σπάνε

[Elsa]

Βλέπω οτι το βιώνω το έχει περιλάβει ο Α. Παππάς, χρόνια πριν, σε άρθρο του στο «Βήμα», με τίτλο «Βιώνοντας τη χημεία».

 

[Surprisa]

Και φυσικά "καζάνι που βράζει θυμίζει η Μέση Ανατολή", "το ξέφρενο ράλι των τιμών του πετρελαίου" και η "βουτιά των διεθνών χρηματαγορών".

Αυτά από Μέγκα.

 

[sarant]

Κλισέ είναι και το "εισπράττω", τι εισέπραξες από αυτό, πώς το εισπράττεις αυτό κτλ.

 

[curry]

Προσωπικά είχα φρίξει με την "αποδόμηση", το "αποδομώ" και τέτοια. Μιλάμε για την καραμέλα! Πλέον, το συνήθισα όπως τόσα άλλα κλισέ...

 

[Lexoplast]

Οι επιστολές που ξεκινούν με "θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε". Θα θέλατε αλλά ντρέπεστε; Δεν έχετε το θάρρος να γράψετε "Σας ενημερώνουμε";

Η χρήση του "νιώθω" όπως εδώ και εδώ.

"Και τι γυρνάει και μου λέει;" "Και γυρνάω και του λέω..." "Και γύρισε και μου είπε..."

 

[Count Baltar]

"Και τι γυρνάει και μου λέει;" "Και γυρνάω και του λέω..." "Και γύρισε και μου είπε..."

Χμμμ... στις περιπτώσεις που πράγματι κάποιος γυρνάει και σου λέει κάτι, εσύ τι ακριβώς λες;

 

[Surprisa]

Η χρήση του "νιώθω" όπως εδώ και εδώ.

Ναι, αλλά μας δίνει το φοβερό "άνιωθος"!

Αυτά τα "θα ήθελα να σας ενημερώσω", "θέλω να ελπίζω" κ.λπ. σπαστικά δε λέω, αλλά είναι τύποι ευγενείας που υπάρχουν στις περισσότερες γλώσσες, έτσι δεν είναι; Με κάτι τέτοια δεν ανεβοκατεβαίνει το ρέτζιστερ άλλωστε;

 

[tsioutsiou]

Και φυσικά "καζάνι που βράζει θυμίζει η Μέση Ανατολή", "το ξέφρενο ράλι των τιμών του πετρελαίου" και η "βουτιά των διεθνών χρηματαγορών".

Αυτά από Μέγκα.

Μετά πώς να μην πάει " στα ύψη η γαλοπούλα, το κατσικάκι, το αρνάκι";

 

[Surprisa]

Μετά πώς να μην πάει " στα ύψη η γαλοπούλα, το κατσικάκι, το αρνάκι";

Σας παρακαλώ, ο οβελίας, ο οβελίας!

 

[diceman]

Βάλτε μια άνω τελεία, βρε παιδιά!

 

[danae]

Βάλτε μια άνω τελεία, βρε παιδιά!

Αυτό είναι ΤΟ δημοσιογραφικό κλισέ! "Μακράν"! ;)

 

[Philip]

"Και τι γυρνάει και μου λέει;" "Και γυρνάω και του λέω..." "Και γύρισε και μου είπε..."

Ενδιαφέρον, γιατί και στα αγγλικά είναι πολύ συνηθισμένες φράσεις στον προφορικό λόγο: - "so I turn round and I say to him*, I say ...." "she turns round and says" - πολλές φορές στον ενεστώτα, ακόμα και όταν η αναφορά είναι στο παρελθόν. Ποιος το πήρε από ποιόν; Ή μήπως είναι κοινό φαινόμενο;

*Επίσης, επί το λαϊκότερον, I turns round and says ... (Βλ. σαπουνόπερες)

 

[efi]

Μου τη σπάει όταν ακούω τα παρακάτω:
''Το παιδικό κορμάκι του/ η παιδική ψυχούλα του'' κτλ (μα δε βαρεθήκατε να απευθύνεστε σε γιαγιάδες και παιδεραστές;)
''Τα αθώα μάτια του'' (Ενώ τα δικά μου, ας πούμε, είναι ένοχα)
''Σας καταλαβαίνω'' (και... Σας αγαπώ!!!)
''Προς θεού!'' (Ποιανού; Του δικού μου ή του δικού σου; Ή μήπως ''της θειας μου'' και των λοιπών συγγενών;)

Και το χειρότερο όλων, το σπαστικό των σπαστικών:

''Τη δουλειά μας κάνουμε'' (Ενώ εμείς είμαστε οι μακάκες που σας εμποδίζουμε)

 

[sopherina]

Τελικά εδώ λέμε μόνο τα δημοσιογραφικά αηδιαστικά κλισέ; Γιατί εχώ πρόχειρη την απόλυτη (ουπς, το 'πα) κλισεδιά των καλλιτεχνών νυχτερινών κέντρων:
"Είμαστε ένα πολύ νεανικό σχήμα. Περνάμε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω".
ΜΠΛΙΑΧ!

 

[Lexoplast]

Ξέχασα το καλυτερότερο. "Έκανε μια στροφή στην καριέρα του."
(Καρμανιόλα η καριέρα. Ουπς, κι άλλο κλισέ.)

 

[Palavra]

Στροφή 180 μοιρών έκανε στην καριέρα του;

 

[Ambrose]

"Οι μικροί μας φίλοι", όταν αναφέρονται σε σκυλάκια, γατάκια, καρδερίνες...

 

[sopherina]

Ξέχασα το καλυτερότερο. "Έκανε μια στροφή στην καριέρα του."
(Καρμανιόλα η καριέρα. Ουπς, κι άλλο κλισέ.)

Γιατί, τη "στροφή στην ποιότητα" πού την πας;

 

[nickel]

Ανταπόκριση είχε και ο Χ.Μ. στο ιμέιλ (στην ηλεδιεύθυνση) της στήλης του. Γράφει σήμερα:

Οι φράσεις που μας «τη σπάνε» (συγγνώμη! που μας εκνευρίζουν...)

Στο αυριανό μας φύλλο, του Σαββάτου, η (πλούσια, χάρη και στη δική σας, των αναγνωστών, συνδρομή) παρουσίαση των φράσεων που μας εκνευρίζουν, όπως το «έλα ρε, ...», «εγώ προσωπικά...», «καλά, απίστευτο ε...», και άλλες πολλές, που μολύνουν το καθημερινό μας λεξιλόγιο και έχουν αλλάξει τη μορφή αυτού που ονομάζουμε «επικοινωνία». Μεγάλος χορηγός αυτής της «εκστρατείας» μας είναι τα ΜΜΕ, ιδίως τα ηλεκτρονικά, που έχουν εμπλουτίσει σε απίθανο βαθμό αυτή μας τη λίστα. Ενδεικτικά: «Σοκ προκάλεσε». «Άνθρωπος της διπλανής πόρτας». «Εμμέσως πλην σαφώς». «Σπάνε τη σιωπή τους». «Ξεχείλισε το ποτήρι της οργής». «Έφτασαν στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιαν». Ες αύριον...​

 

[Count Baltar]

Τάιμ άουτ: ας ανασυνταχθούμε.

Από τα όσα μέχρι στιγμής διαβάζω, βγάζω το συμπέρασμα ότι οι "φράσεις που μας τη σπάνε" χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:

α) φράσεις που υπήρχαν και υπάρχουν, και σε κάποιες περιπτώσεις θα ταίριαζαν απόλυτα, αλλά τις έχουμε σιχαθεί εξαιτίας της κατάχρησής τους (βλέπε "πήγαν στην πηγή και νερό δεν ήπιαν")
β) φράσεις που δημιουργήθηκαν επειδή κάποιοι τράβηξαν κάποια πράγματα απ' τα μαλλιά (και φυσικά τις σιχαθήκαμε λόγω υπερβολικής χρήσης) (βλέπε "σπάνε τη σιωπή τους" κ.α.)
και
γ) εμετικά τερατουργήματα τύπου "κατάθεση ψυχής" που εξαρχής εφευρέθηκαν για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους σκοπούς.